De Pipauto en de Kikjetrailer raasden door het land. Op een dag kwamen ze in een enorme metropool. Ze reden veel te hard tussen 2 vrachtwagens in. Ze hadden niet door dat er een wegversmalling aan kwam. De vrachtwagens hadden ook niet door dat Pip en Kikje, de inmiddels wereldberoemde Pip en Kikje, tussen hen in reden. Dus ze kwamen steeds dichter bij elkaar. Pip brulde op zijn allerhardst om een mopje, en Kikje giechelde vrolijk mee. Zij hadden dus niet door dat de vrachtwagens steeds dichter bij elkaar kwamen. Pip begon zelfs een nieuwe mop te vertellen en lekker verder te gassen. De vrachtwagens kwamen steeds dichter bij elkaar, en Pip en Kikje hadden nog steeds niets door. Tot ze al tot de helft waren samengedrukt en het veel te laat was. De vrachtwagens drukten nog veel langer door, en Pip en Kikje waren zo plat als een dubbeltje! Ze waren dus weer dood, en weer was hun aardse gedaante weer helemaal naar de filistijnen. Ze vertrokken dus weer naar een andere hemel. Deze keer de 4wd hemel. Daar kon Pip zijn scheurhobby verder uitbreiden. Maar ook hier raakten ze snel uitgekeken op het perfecte hemelse leventje. Pippen moesten ze, en dat kan niet in de hemel, welke hemel dan ook. Dus op een goede dag mochten ze van de 4wd-god weer vertrekken. En zo gauw ze konden vertrokken ze weer naar de aarde. Alleen moesten ze nu nog een gedaante bedenken. En aangezien ze nogal inspiratieloos waren dachten ze eraan om maar een enorme truck of boot te worden, dan kon je alles plat rijden of varen. Maar Kikje zag een vliegtuig toen ze de dampkring binnendrongen en wist dat ze vliegtuig of raket wilde worden. En voor Pip zat er niets anders op dan maar met haar mee te gaan. Deze keer wilden ze wel aan elkaar vast zitten, dus ze vertrokken naar de fabriek waar vliegtuigen worden gemaakt. Pip werd computer om zo de boel te kunnen sabotteren, en Kikje werd het vliegtuig zelf. Zodra ze klaar was vloog Kikje de hele wereld rond, en Pip liet hier en daar de passagiers bij bosjes sterven aan hartstilstanden. Hij had het fenomenale idee gekregen om te pas en te onpas loopings te maken, bommenwerpers op de radar te laten verschijnen e.d. Kikje gilde het uit bij zulke manouvres en Pip bescheurde zich. Meestal liet hij het wel goed aflopen, want anders zou hij zijn Kikje weer verliezen. Op die ene keer na dat ze een noodlanding in zee maakten. De passagiers waren nog maar net uitgestapt, of ze stegen weer op. Dat was pas lachen, gelukkig zat er voor de vorm nog een pilootje in ook. Ook de vliegtuig gedaante ging op den duur vervelen, maar voorlopig was het nog niet zo ver!