Geplaatst Sorry, het wordt een heel lang verhaal!!
Ik zit momenteel in een zwaar depri-periode.. Mijn 'vriendin' haar overgrootopa is overleden, dus niet te genieten. Ik ben dus nogal depri, maar ik heb het héle jaar voor haar klaargestaan, echt, ze kon altijd bij me terecht, en nu heb ik het moeilijk en kan ze alleen maar aan zichzelf denken. Ik snap ook wel dat zij het moeilijk heeft maarja, het volgende is voorgevallen:
- In de pauze keek ik niet erg vrolijk (wat wil je als je je zwaar unhappy voelt) en mijn vriendin weet wat er aan de hand is. Ze vraagt alsnog "wat is er nou" dus ik zeg "ik voel me gewoon helemaal niet goed" zegt zij "dan wil je niet weten hoe ik me voel" dus gaat het gelijk weer over haar..
- Na het laatste uur moest zij naar m'n nederlandslerares om het woordbenoemen nog eens uitgelegd te krijgen, we hadden een herkansing gehad en nog had de helft een onvoldoende.. Mijn 2 andere vriendinnen (echte vriendinnen) moesten ook, dus ik ging als enige van ons "groepje" naar huis. Ik wilde wel wachten, maar moest toch naar huis gaan van mijn vriendin waar ik altijd mee fiets. Toen ik langskwam was zij dan ook de enige die zwaaide, maargoed. We liepen naar beneden vanaf de 4e verdieping en mijn 'vriendin' zegt van "ik heb helemaal geen zin" dus ik zeg, mede omdat ik haar gezeik even niet erbij kan hebben eigenlijk, ik heb al genoeg aan mezelf, van "nou dan ga je toch niet" en dan is ze gelijk weer kwaad..
- Het volgende is van een langere periode. Mijn vriendin, ik noem haar in die verhaal even M, kon eerst niet opschieten met een andere vriendin, in dit verhaal D, en met nog een vriendin, A.
Vriendin D was heel ongelukkig op school, had (heeft) bijna geen vriendinnen (ik was voor haar zo ongeveer de beste vriendin want met haar nichtjes is ze heel close maar die zitten daar niet op school dus ik was haar beste 'schoolvriendin' als het ware. Daar heeft een groepje leerlingen, onder andere ik, over gepraat met onze mentor. We moesten allemaal wat leuks verzinnen om haar nog een aantal leuke weken te geven op school. We mochten haar alleen niet de hemel in prijzen (wat logisch is). Nouja, dat werd uitgevoerd en ze was een stuk gelukkiger, en kreeg een vriendin, A. Mijn vriendin, M, vond D. in alleen maar dom, stom en akelig, want ze had geen leuke kleren, is nogal sterk, heeft puistjes (waar ze simpelweg niets aan kán doen, ze is gewoon de knapste niet maar ze is blij met zichzelf en durft zichzelf te zijn, tegenover mij) en ze is/was heel erg gesloten, en nog wel meer van dat soort redenen. Ik trok D een beetje uit haar ongelukkigheid, het hele jaar door. Ze was hier met een andere vriendin gekomen, maar die had hier opeens veel meer oog voor de jongens en de populaire kinderen uit de klas.
Nou goed, M vond haar dus helemaal neit aardig, maar vriendin A wel. Vriendin D werd hele goede vriendin met vriendin A. Vriendin M vond het nog steeds niet geweldig en ging nog altijd veel met mij om. Na een poos begon M vriendin D en A toch wel interessant te vinden, en ging steeds meer met ze om en liet mij gewoon staan. Noujah, sorrie, maar dan krijg ik het idee van: lekker eerlijk.. Eerst roddelt ze ze kaal achter hun rug om, en nu opeens laat ze mij staan.. Dan heb ik zoiets van "verdorie, het is toch míjn vriendin? Jij moest haar niet!!" Het klinkt zwaar als jaloezie, dat is het misschien ook wel, maar toch, het klopt gewoon niet
Ze laat me dus gewoon zwáár in de steek.. Ik moet weer naar m'n mentor, door een voorval in de klas (iemand maakte een verkeerde opmerking gister, ik werd de klas uit gestuurd omdat die verkeerd viel) gaat mijn lerares naar m'n mentor toe dat we weer een gesprek hebben.. Ik voel me gewoon zo supersuperrot, zó erg
echt, depri.. Maarja..Ik wil echt niet zielig doen, ik moest het echt gewoon kwijt. Echt waar, steun kan ik op dit moment wel gebruiken, vraag het ook niet aan jullie, maar de voornaamste reden dat ik dit hier neerzet, is dat ik het kwijt moest. Ik ben nu gewoon kwaad, pisnijdig op m'n 'vriendin', ik heb het helemaal gehad met haar.. Ik sta (zoals eerder gezegd) altijd voor haar klaar, en nu heb ik wat, en dan kan zij niet éven haar eigen problemen opzij zetten en er even voor mij zijn, ze 'jat' mijn vriendinnen, ik weet het gewoon niet meer
kuss Ilse
*En sorrie voor het lange verhaal*
*
Eigenlijk, al is veel al duidelijker, nog steeds snap ik het gewoon niet 
