Hallo Allemaal,
Daar ben ik weer!
Vandaag kwam Laudine na mijn ontbijtje al naar buiten. Met haar beenkappen en haar helm. Ik vond het maar niets. Zo vroeg op de zondagmorgen al gaan werken zeker! Eerst liet ze me gelukkig nog verder knabbelen aan mijn hooi. Maar al gauw kreeg ik toch echt mijn zadeltje op mijn rug. En ze deed ook mijn bitje in. We gingen dus echt niet naar het strand! Even later kwam de grote baas ook, en die deed snel Hercules zijn zadeltje op. Gelukkig ging ik niet alleen. Ik was wel een beetje opgewonden.
In het bos ging het al gauw heel lekker. Totdat ik opeens een eng ding zag liggen. Het waren een paar yoghurtbekertjes met bloempotten. Dat hoort niet langs het ruiterpad te liggen toch? Ik was dus wel een beetje bang. En Laudine probeerde mij erlangs te krijgen, maar ik ging elke keer achteruit. Toen kwam Hercules ook, en die keek heel raar. Die vond het nog veel enger dan ik. De grote baas werd een beetje boos en Hercules rende keihard voorbij dat enge gedoe. En ik stond nog aan de andere kant. Gelukkig bleef Hercules wachten totdat ik Laudine ook veilig naar de andere kant had. Zij wilde niet dat ik ging rennen, dus hield ze me tegen. Daarna was ik wel een beetje zenuwachtig geworden. Gelukkig had Hercules zijn geweldige kont voor mij gezet, zodat ik er in kon kruipen. We kwamen nog een heleboel enge dingen tegen. Van die hardloopmensen die zomaar achter de bosjes vandaan rennen enzo. Heel eng allemaal. Uiteindelijk ben ik stiekum langs Hercules gekropen en heb ik heel stoer een heel stuk voorop gereden. Dat was ook best eng hoor! Uiteindelijk hoorde ik ze over galopperen praten, toen ben ik maar gauw even gaan poepen zodat Hercules weer voorop zat (slim van mij!). In de galop vond ik Hercules maar een slome drol, dus heb ik hem keihard ingehaald. Dat vond Laudine niet zo leuk, die werd toen een beetje boos. Ze wilde dat ik weer ging draven. Dat wilde ik best doen, maar op het moment dat ik langzamer ging kwam Hercules keihard achterop gesjeesd. Dan moet ik dus wel een stukje harder gaan, heb niet voor niets op Duindigt gelopen! Uiteindelijk zat ik wéér achter Hercules. Toen hebben we nog een stukje gegaloppeerd, maar niet meer zo lang. Uiteindelijk kwamen we weer bij het beginpunt terug, en toen wilden die rare mensen nog een stuk over straat rijden! Daar mocht ik lekker weer voorop, en ik ging keihard stapper-de-stap over straat. Dat vind ik altijd zo leuk, want dan hoor je je eigen schoenen keihard op de straat klappen. We mochten zelfs nog een stukje draven. Ik was heel relaxed, dus ik liep met een los teugeltje en Laudine had de teugels maar in één hand. Ze ging zelfs heel relaxed doorzitten, zodat ik heerlijk kon hobbelen. D'r was nog ergens een hond die opeens begon te blaffen, dus daar schrok ik wel even van. Hercules kon niet zo hard stappen als ik dus was hij pas veel later thuis dan ik. Toch mocht hij als eerste in de bak om te rollen, want mijn zadel is nogal ingewikkeld.
Ik mocht samen met Hercules in de bak spelen, en ik dacht: ik zal je eens laten zien wat een arabier allemaal kan. Dat had ik beter niet kunnen doen, want die stomme Hercules wachtte net zo lang tot ik me vlak achter zijn kont aan het uitsloven was, en toen trapte hij me opeens! Nu heb ik dus een wondje, precies op een peesplaat. Dat is niet zo mooi, maar ze hebben er meteen acederm opgespoten en zalf op gesmeerd. Toen ik weer in mijn stalletje stond mocht ik gelukkig de rest van mijn ontbijtje opeten. 't Was wel weer heel gezellig in het bos. Er lagen allemaal plassen, en dat is heel vervelend als je daar doorheen moet rennen, dan spat alles tegen je buik aan. Die gekke Julius, die dacht dat het spiegels waren. Ze weerspiegelen je wel, maar dan kun je tenminste zien hoe mooi je bent!
Oh en Tinkerbell: bij mij smeren ze ook van die vieze dingen op me. Meestal op m'n benen, dat ruikt ook heel raar, 't is wel lekker koel, maar ik heb toch liever dat ze er niets op doen. Hercules smeren ze regelmatig in met een spulletje dat goed voor zijn longen is, en waardoor zijn spieren lekker warm worden. Dat doen ze bij mij ook voor een wedstrijd. Verder hebben wij hele rare sokken, die zijn heel koud, die krijgen wij altijd om als we een lange rit of een wedstrijd gelopen hebben. 't Zit heel raar, vooral als ze dan ook nog verwachten dat je met van die rare dingen om je benen nog kan lopen! Ook hadden ze een hele rare gele spuit. Die kreeg ik elke dag toen ik in het prikkeldraad had gehangen (dat was een beetje stom van mij).
En voor Ido ook nog een stukje: Ik ben op je site geweest. Wat je zegt over die gekke mensen, dat ze je personeel zijn. Dat is wel waar, maar ze hebben wel vaak gelijk over dingetjes. Ik ben dus een keer weggelopen, en toen zat ik in het prikkeldraad vast. Toen moesten ze me eerst zoeken, en daarna los maken. Want dat kon ik niet meer zelf. Dus ik doe nu maar voorzichtig en ik zorg dat ik bij ze blijf. Een andere keer was ik gevallen met Laudine nog op mijn rug, toen bleef ze heel lang liggen. Ik ben maar niet weggelopen. Dus ik probeer altijd braaf te doen wat ze zeggen. Soms lukt dat alleen niet zo, want ik moet af en toe gewoon even gek doen...