Mijn ouders, broer en vriend zijn vreselijk geschrokken en bang geweest.
Kan mezelf wel voor me kop slaan dat ik niet eerder gemeld heb dat ik benauwd was.
Maar ik wil ze geen verdriet meer doen, en dacht dat als ik ging slapen het wel over zou gaan.
Ik zie ,de mensen waar ik zoveel van hou, kapot gaan en veel verdriet hebben om mij.
Voel me vreselijk schuldig, maar kan er toch niets aan doen.
Waar heb ik dit aan verdient?
Soms betrap ik mezelf op de vreselijke gedachte 'waarom niet een ander? '

En dat terwijl ik iemand dit nooit zal toewensen.
Zit er even helemaal doorheen
