rond de 30 en dan..verandering???
Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
- Gerrie
-
- Berichten: 4385
- Geregistreerd: 18-04-01
Geplaatst: 08-05-04 11:51
Wat wil je eigenlijk NU zelf?
Het verleden kun je niet meer overdoen,NU werken aan de toekomst met professionele hulp,en aan de slag met jezelf ipv je te blijven verstoppen en/of op de vlucht slaan voor je "veiligheid"!
Neem er de tijd voor,zoiets iets niet 1-2-3 op te lossen.
Maar je hebt een kans dus grijp em!
er zal een hoop veranderen...
- Vanes
-
- Berichten: 3164
- Geregistreerd: 06-12-02
- Woonplaats: Noord-Holland
Geplaatst: 08-05-04 12:10
Ten eerste kan ik zeggen dat ik er niet als 29 uit zie, ik word altijd rond de 22/23 jaar geschat (op zich niet slecht
) en gedraag me ook niet echt als iemand van mijn leeftijd tenminste dat vindt ik.Ik kan zeggen dat ik gelukkig ben, heb een geweldige vriend een paard een leuk huis, vrienden, veel van de wereld gezien, enz enz maar soms denk ik wel eens van hè bah ik ben volgend jaar dertig en dan klinkt het ineens zo anders zo oud.
De dingen waar ik soms aan twijfel is, wil ik mijn paard houden, wil ik voor langere tijd naar het buitenland, wil ik ander werk, wil ik mijn levens stijl omgooien.
Die gedachte had ik echt nooit eerder gehad, gelukkig kan ik er veel over praten met vrienden die een beetje met het zelfde zitten.
Maar hoe ik nu leef bevalt me eigenlijk wel heb ik dus besloten.
Ik hoop Suzanne, dat je je draai weer een beetje kan vinden.
- SweetTinka
-
- Berichten: 2135
- Geregistreerd: 05-09-02
- Woonplaats: Hoensbroek/Eindhoven (op kamers)
Geplaatst: 08-05-04 14:10
Oke kan me er misschien beter niet mee bemoeien, ben zelf nog erg jong, maar ik weet wel dat je moet accepteren dat je ouder wordt. Ik zie ook wel ertegen op om straks ingeburgerd met rimpels en al ouder te worden... Maar voor alles is een tijd, een tijd om veel te stappen en feesten en een tijd om je te verzekeren voor je toekomst en een gezinnetje... of zit ik er nu helemaal naast...?
- SweetTinka
-
- Berichten: 2135
- Geregistreerd: 05-09-02
- Woonplaats: Hoensbroek/Eindhoven (op kamers)
- Chantal1973
-
- Berichten: 1737
- Geregistreerd: 20-02-03
- Woonplaats: Escles Frankijk
Geplaatst: 08-05-04 14:13
DePennyBitch"]
[quote="Myrddin schreef:Nou Desiree heb met veel verschillende soorten mannen gepraat en de meeste waarderen de vrouwen in hun puurheid en niet als ze uren voor de spiegel staan. Dus ook als ze rimpeltjes krijgen.
Als je alleen maar mannen ontmoet waar het om de buitenkant gaat dan heb je wel met hele lege mensen te maken.
Ik zal het anders formuleren:
Ik ben al bijna 10 jaar samen met mijn man. Hij is van het type: "ik vind het al gauw goed" en vind het soms ook wel wat komisch als ik zeur dat ik door het vele lenzen in- en uitzetten nu al wat kraaiepootjes krijg. Hij zegt dan altijd: "je blijft voor mij toch wel mooi hoor".
Maar aan de andere kant: hij zou het niet waarderen als ik ineens niks meer aan mijn uiterlijk zou doen; slobberkleren dragen die niks uitdragen, hooguit zeggen "ik ben niks waard, dus kleed ik mij zo". Hij kan er oprecht van genieten als ik mij mooi heb gemaakt, zonder te overdrijven.
Dus ik denk dat mannen het wel degelijk waarderen als hun vrouw/vriendin haar best blijft doen en er zo lang mogelijk mooi uit blijft zien.
[/quote]
maar mooi uitzien heeft niks te maken met mooie rimpels.
Wat betreft slobber kleren... dat zie ik niet zo negatief.. jezelf lekker verzorgen en lekker ruiken is toch de basis.
Er altijd tip top uitzien is niet altijd mogelijk... vooral niet als je tot je enkels in de modder staat.
Een wijze raad van mijn moeder ooit was.. al zit een andalusier onder de modder, zijn schoonheid verliest hij niet.
- SweetTinka
-
- Berichten: 2135
- Geregistreerd: 05-09-02
- Woonplaats: Hoensbroek/Eindhoven (op kamers)
- lies
-
- Berichten: 9630
- Geregistreerd: 09-11-01
Geplaatst: 08-05-04 14:39
SweetTinka schreef:Maar wat ik niet snap... sommige van jullie zijn rond de 33/34 en zeggen van: Ik voel me nog jong, leef nog als iemand van 22 en wil absoluut nog geen kinderen enzo... Maar moet je je dan niet eens beseffen dat je ouder worden toch niet kan tegenhouden? Het is al een risico om na je 30ste kinderen te krijgen, straks ben je 40 en dan heb je er spijt van...
Oke kan me er misschien beter niet mee bemoeien, ben zelf nog erg jong, maar ik weet wel dat je moet accepteren dat je ouder wordt. Ik zie ook wel ertegen op om straks ingeburgerd met rimpels en al ouder te worden... Maar voor alles is een tijd, een tijd om veel te stappen en feesten en een tijd om je te verzekeren voor je toekomst en een gezinnetje... of zit ik er nu helemaal naast...?
Niet iedereen wil kinderen, hoor. Ook niet wanneer ze 40 zijn.
- Chantal1973
-
- Berichten: 1737
- Geregistreerd: 20-02-03
- Woonplaats: Escles Frankijk
Geplaatst: 08-05-04 15:00
Ik heb er iig goed over nagedacht en zal mij in dit leven niet voortplanten
Misschien dat ik ooit nog een wat ouder kind opvang/adopteer (maar dan wel eentje die gek op dieren is)
- Cars
-
- Berichten: 1929
- Geregistreerd: 29-12-02
- Woonplaats: Brabant
Geplaatst: 08-05-04 17:19
SweetTinka schreef:Maar wat ik niet snap... sommige van jullie zijn rond de 33/34 en zeggen van: Ik voel me nog jong, leef nog als iemand van 22 en wil absoluut nog geen kinderen enzo... Maar moet je je dan niet eens beseffen dat je ouder worden toch niet kan tegenhouden? Het is al een risico om na je 30ste kinderen te krijgen, straks ben je 40 en dan heb je er spijt van...
Oke kan me er misschien beter niet mee bemoeien, ben zelf nog erg jong, maar ik weet wel dat je moet accepteren dat je ouder wordt. Ik zie ook wel ertegen op om straks ingeburgerd met rimpels en al ouder te worden... Maar voor alles is een tijd, een tijd om veel te stappen en feesten en een tijd om je te verzekeren voor je toekomst en een gezinnetje... of zit ik er nu helemaal naast...?
Ik lees heel vaak(ook hier weer) over te jong samen gaan wonen,je vrijheid opgeven,je toen je jong was eens uitleven.......
Ik heb op mijn 18 verkering gekregen met 21 samen gaan wonen...jong absoluut.
Maar ik heb nooit mijn "eigen" leven opgegeven.
Ga zo nu en dan nog met vriendinnen uit(eten,filmpje,stappen) heb altijd mijn hobbys aangehouden.
Wij zijn maatjes,natuurlijk zijn er ruzies geweest(en dan ook flinke) maar daar zijn we samen uitgekomen.
Ik ben nu 35 en heb huisje,boompje,beestje...maar zeker ook feestje.
Wij zijn niet het stelletje dat je gelukkig maakt met constant thuiszitten,we hebben geen kinderen(vinden ze allebei leuk bij een ander maar moeten er niet aan denken bij onszelf) en hebben een uitgebreide vriendenclub gaan regelmatig uit eten,lekker stappen enz.
Maar we kunnen ook heerlijk thuis rondtutten met onze diertjes of zomaar wat rondhangen om ons huisje......
Ik denk dat het heel belangrijk is dat je eerlijk tegen elkaar bent natuurlijk is het geven en nemen in een relatie maar zorg ervoor dat als je het idee krijgt dat je teveel neemt toch aan de bel trekt.
Klinkt truttig maar mijn vriend is ook echt mijn vriend,mijn maatje ik kan alles tegen hem zeggen,we hebben de zelfde humor en toch zijn we zo ontzettend verschillend qua karakter(geeft heftige discussies maar ook dat heeft weer wat)
Nog steeds(2004) hoor ik vaak de vraag/opmerking goh wanneer gaan jllie het eens rustig aan doen en "nemen" jullie geen kindjes........
Mijn nekhaar gaat hier van overeind staan......
Mischien leven we iets anders als het gem. stelletje van 35/36 maar het is ons leven.
Ik loop thuis als een boerin rond maar zodra we ergens op af moeten ben ik druk bezig met optutteren(ik ben dol op mooie kleding,sieraden
). Ik heb pas de eerste rimpel ontdekt en kan daar heel erg over zeuren(volgens mijn vriendinnen zie je HEM bijna niet hoor ).Ik zit er niet mee dat ik ouder word......ik merk zelfs dat ik wat wijzer ga worden ......en daar doe ik niets voor alleen wat ouder worden.Mooi toch
- Esther
-
- Berichten: 4146
- Geregistreerd: 04-04-01
- Woonplaats: Achterhoek
Geplaatst: 08-05-04 17:41
SweetTinka schreef:Maar wat ik niet snap... sommige van jullie zijn rond de 33/34 en zeggen van: Ik voel me nog jong, leef nog als iemand van 22 en wil absoluut nog geen kinderen enzo... Maar moet je je dan niet eens beseffen dat je ouder worden toch niet kan tegenhouden? Het is al een risico om na je 30ste kinderen te krijgen, straks ben je 40 en dan heb je er spijt van...
Oke kan me er misschien beter niet mee bemoeien, ben zelf nog erg jong, maar ik weet wel dat je moet accepteren dat je ouder wordt. Ik zie ook wel ertegen op om straks ingeburgerd met rimpels en al ouder te worden... Maar voor alles is een tijd, een tijd om veel te stappen en feesten en een tijd om je te verzekeren voor je toekomst en een gezinnetje... of zit ik er nu helemaal naast...?
Denk dat je er aardig naast zit.
Ik ben 34, heb huisje, boompje, beestjes. We werken allebei, hebben de verantwoordelijkheid voor een hypotheek, een auto, een paard en een hond. Ook ik word vaak uitgemaakt voor <25. Wij willen geen kinderen, moeten we dan nu kinderen "nemen" omdat het wel eens zo kan zijn dat je later spijt krijgt? En als je dan eens spijt krijgt dat je ze wel hebt? Weet zelf wat het is om ouders te hebben die er niet voor je zijn, nou dat doe je een mens niet aan hoor.
Het is niet zo dat ik niet accepteer dat ik ouder word, dat hoort er nu eenmaal bij, maar daarom kun je wel jong van geest blijven, beetje lol in je leven mag wel, ben al druk genoeg met andere serieuze dingen. Dat kost al genoeg energie.
- Barmat
- Berichten: 8293
- Geregistreerd: 25-04-03
Geplaatst: 08-05-04 20:35
Myrddin"]
[quote="DePennyBitch"][quote="Myrddin schreef:Nou Desiree heb met veel verschillende soorten mannen gepraat en de meeste waarderen de vrouwen in hun puurheid en niet als ze uren voor de spiegel staan. Dus ook als ze rimpeltjes krijgen.
Als je alleen maar mannen ontmoet waar het om de buitenkant gaat dan heb je wel met hele lege mensen te maken.
Ik zal het anders formuleren:
Ik ben al bijna 10 jaar samen met mijn man. Hij is van het type: "ik vind het al gauw goed" en vind het soms ook wel wat komisch als ik zeur dat ik door het vele lenzen in- en uitzetten nu al wat kraaiepootjes krijg. Hij zegt dan altijd: "je blijft voor mij toch wel mooi hoor".
Maar aan de andere kant: hij zou het niet waarderen als ik ineens niks meer aan mijn uiterlijk zou doen; slobberkleren dragen die niks uitdragen, hooguit zeggen "ik ben niks waard, dus kleed ik mij zo". Hij kan er oprecht van genieten als ik mij mooi heb gemaakt, zonder te overdrijven.
Dus ik denk dat mannen het wel degelijk waarderen als hun vrouw/vriendin haar best blijft doen en er zo lang mogelijk mooi uit blijft zien.
[/quote]
maar mooi uitzien heeft niks te maken met mooie rimpels.
Wat betreft slobber kleren... dat zie ik niet zo negatief.. jezelf lekker verzorgen en lekker ruiken is toch de basis.
Er altijd tip top uitzien is niet altijd mogelijk... vooral niet als je tot je enkels in de modder staat.
Een wijze raad van mijn moeder ooit was.. al zit een andalusier onder de modder, zijn schoonheid verliest hij niet.
[/quote]
Maar zoals jij het stelt bedoel ik het ook.
Als ik mij verslaap, geef ik de spaarzame tijd DIE ik dan nog heb, liever uit aan een douche en tandenpoetsen, dan aan het opbrengen van make-up.
Maar ik zou liegen als ik zeg dat uiterlijk mij niets doet. Ik ben geen mode-popje, maar ik draag graag een leuk shirt, een mooie jeans en vlotte schoenen. Van mijn haar mag geen milimeter af, en ik bezit zo'n 100 stuks lipgloss en lippenbalsems... (okee, dat laaste is erg, ik geef het toe)
- Elles
-
- Berichten: 22816
- Geregistreerd: 14-06-01
- Woonplaats: Flevoland
Geplaatst: 08-05-04 20:47
Ik weet niet of het met de leeftijd te maken heeft, maar ik ben op het ogenblik wel erg met "mezelf" bezig en wat ik wil. Ik ben net in een nieuwe baan begonnen, ben sinds twee maanden ineens nogal hevig gaan sporten en heb recent definitief vastgesteld dat kinderen "mijn ding" niet zijn. En dat ik liever een leuk huisdier heb en op termijn een paard (owww... dat eeuwige geld
). Ik heb een buitengewoon plezierig huwelijk, waarin kinderen gelukkig niet verplicht zijn. Alle ruimte voor mezelf dus... 
Maar ik pas er wél voor, dat ik dingen zo ga doen, omdat anderen dat van mij verwachten. Zoals kinderen krijgen, omdat je moeder/schoonmoeder daarop rekent, of GEEN paard kopen, omdat je ouders het altijd al achterlijk en een mega-domme investering gevonden hebben. Als ik een paard wil, koop ik een paard. Punt. (dat klinkt allemaal wel aardig puberaal, trouwens
). Ik heb voordat ik een relatie kreeg (18) geen "gekke" dingen gedaan, ik heb daar ook nu nog geen behoefte aan. Ik ben van nature geen kroegtijger of discoganger. Dus "beesten" hoefde van mij sowieso al niet
. Ik heb nu alle ruimte voor mezelf en ik weet zeker dat ik niks tekortkom of mis. Maar toch ben ik kennelijk bezig dingen anders te gaan aanpakken.
Is het dan tóch de leeftijd?
- DiamondCheckers
- Berichten: 1724
- Geregistreerd: 22-03-02
- Woonplaats: Thief River Falls, Minnesota, USA
- astridh
-
- Berichten: 2635
- Geregistreerd: 22-04-01
- Woonplaats: nh
Geplaatst: 09-05-04 08:05
Wat ik me afvraag als ik dit alles zo lees is hoe jij je de periode na de scheiding voorstelt.
Stel je hakt de knoop door, je zet de scheiding in, hoe zie je het dan over zeg 1 jaar. Waar zal je wonen, hoe zullen jullie het hebben opgelost met de kinderen, hoe zal het financieel zitten, hoe zal de relatie met je dan ex-man zijn.... Heb je daar al over nagedacht?
- moekoekoe
- Berichten: 3433
- Geregistreerd: 02-02-01
Geplaatst door de TopicStarter : 09-05-04 17:13
Want als ik die al kan betalen in de randstad, dan heb ik er geen tijd voor, omdat ik 's avonds bij mijn kinderen zal moeten zijn.
Maar dan zijn we al zoveel stappen verder. Voorlopig ben ik er nog niet uit wat ik wil met mijn leven.....
- Anoniem
Geplaatst: 09-05-04 18:46
Opeens stelt je huwelijk, waar je jaren gelukkig in bent geweest, weinig meer voor.
Je droomhuis met paarden is lang zo leuk niet meer als in het begin.
De aardige mensen in het dorp hebben een andere instelling dan jij gewoon bent of verwacht had, met als gevolg dat je geen vrienden hebt.
Je familie woont verder weg, zodat je niet op elk moment aan kunt wippen.
Dan zijn er nog rechtszaken (geweest?) die een hoop spanning meebrengen/brachten...
Op dit moment heb je waarschijnlijk het idee dat alles goed komt als je maar weer terug bent in Almere. Daar was alles goed, dus als ik terugga is alles ook weer goed.
Vergis je echter niet, in Almere heeft de tijd ook niet stilgestaan en er zal best het één en ander veranderd zijn.
Het kan zelfs zo zijn dat je je in Almere ook niet meer thuis voelt. Waar sta je dan? Je huwelijk naar de knoppen, je droom opgegeven... en nog steeds geen thuis waar je je goed voelt.
Misschien is het wel tijd om aan jezelf te werken, maar dat kan overal. Zelfs in Wijhe.
Verander je instelling tov de mensen daar en ga vrienden maken. Krijgen doe je ze bijna nooit...
Denk terug aan de tijd dat je verliefd was op je man en herinner je weer waarom je verliefd was.
Kijk naar je paarden en denk na of dat ècht je droom was. Ben je bereid om die droom op te geven of ga je hem volledig waar maken?
(De kinderen laat ik nu buiten beschouwing, dat is weer een verhaal apart)
Natuurlijk ken ik jou en je situatie niet goed, maar dit is wat het eerste bij mij opkwam toen ik alles las. Als ik het verkeerd geïnterpreteerd heb spijt me dat.
Het feit dat je jong in een relatie gestapt bent heeft er imo weinig mee te maken hoe je je daarna ontwikkelt. Ik was 17 toen ik mijn man leerde kennen, 20 toen we gingen samenwonen, 23 toen we trouwden en 25 toen de eerste geboren werd. Nu ben ik 38 en we hebben best onze ups en downs gehad, maar ik ben blij nooit de handdoek in de ring te hebben gegooid.
Een emotionele crisis is niet leeftijdsgebonden denk ik. Als je nu niets doet zit je er over 20 jaar nog in.
Veel sterkte iig.
- moekoekoe
- Berichten: 3433
- Geregistreerd: 02-02-01
Geplaatst door de TopicStarter : 09-05-04 19:23
Er zit een kern van waarheid in.
Met dat verschil dat ik nu van wo op do in Almere ben en het weekend. En dan voel ik me zo ontzettend verlicht. Ik ben pas 2 jaar weg uit Almere, dus veel is er nog niet veranderd. Ik heb daar zoveel sociale contacten, dat ik gewoon niet zoveel behoefte daaraan heb hier in Wijhe.
Ik heb een stel leuke kennissen hier en dat is voor mij genoeg.
Maar over het algemeen is het type mens hier totaal anders, alleen al qua bv kledingstijl. En ik heb me voor en deel aangepast, maar blijf verder graag mezelf.
Ik denk idd dat er ontzettend veel gebeurd is, en de rechtzaken lopen nog steeds overigens, dat maakt het ook niet makkelijker.
De ene dag denk ik dat ik mezelf helemaal begrijp en de volgende dag snap ik er niks meer van.
'just when you think,
you've got me figured out,
the seasons already changing...'
- Gerrie
-
- Berichten: 4385
- Geregistreerd: 18-04-01
Geplaatst: 09-05-04 20:18
En Suzanne, je staat nu op een keerpunt in je leven.Denk goed na!
Het je verlicht voelen in Almere geeft je een gevoel van veiligheid maar ondertussen onderneem jij geen actie.Bij mij komt het over als een vlucht naar iets
Dus je moddert maar door...
[/quote]Voorlopig ben ik er nog niet uit wat ik wil met mijn leven.....
Citaat:
Zoek hulp in je eigen omgeving,loop er niet voor weg.
Een huisarts kan er wel lacherig over doe dat de leeftijd 30 voor een crisis zou kunnen zorgen,maar heb je duidelijk aangegeven dat je hulp nodig hebt??
Ik geef je alvast twee dingen en zet het op papier:Wat wil ik aanpakken?
Wat wil ik veranderen?
Wees precies en hou het simpel!
Succes.
- Gerrie
-
- Berichten: 4385
- Geregistreerd: 18-04-01
Geplaatst: 09-05-04 20:20
En Suzanne, je staat nu op een keerpunt in je leven.Denk goed na!
Het je verlicht voelen in Almere geeft je een gevoel van veiligheid maar ondertussen onderneem jij geen actie.Bij mij komt het over als een vlucht naar iets
Dus je moddert maar door...
[/quote]Voorlopig ben ik er nog niet uit wat ik wil met mijn leven...[/quote]
Zoek hulp in je eigen omgeving,loop er niet voor weg.
Een huisarts kan er wel lacherig over doe dat de leeftijd 30 voor een crisis zou kunnen zorgen,maar heb je duidelijk aangegeven dat je hulp nodig hebt??
Ik geef je alvast twee dingen en zet het op papier:Wat wil ik aanpakken?
Wat wil ik veranderen?
Wees precies en hou het simpel!
Succes.
[/quote]