Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-05-04 10:38

Geplaatst: 04-05-04 10:38

Prisca"]
[quote="farichta schreef:
Het blijft toch je broer hè? Dat is waarschijnlijk ook de reden dat jij en je familie tegen beter weten in blijven proberen hem te helpen.
Het punt is dat je eigenlijk keihard moet zijn, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik wens je heel veel sterkte!
=^.,.^=

Tuurlijk blijft het je broer maar eens houdt het toch gewoon op?.
[/quote]

Dat bedoel ik dus ook Lachen

=^.,.^=

**Geplaatst**: 04-05-04 10:41

Geplaatst: 04-05-04 10:41

Het is ook niet onbegrijpelijk dat er meer aandacht gaat naar het kind met problemen dan naar een kind die zichzelf wel redt. Alleen dat word nooit duidelijk gemaakt naar het kind zonder problemen, die laten ze gewoon zwemmen.
Een kind is flexibel dus als je ouders duidelijk maakt dat broertje wat meer aandacht vraagt begrijpt een kind dat wel.
Een ouder moet dus wel met het feit kunnen omgaan en weten dat ze het ene kind meer aandacht geven, maar dat zien ze niet.

Net als jouw vader Zwelgje, die ziet waarschijnlijk helemaal niet dat hij jou verwaarloost heeft en zijn aandacht niet al te eerlijk heeft verdeeld.

**Geplaatst**: 04-05-04 10:49

Geplaatst: 04-05-04 10:49

Mijn ouders hebben altijd gezegd dat wij kinderen ten allen tijde thuis aan konden kloppen als er iets was. Maar ik denk dat, als ik het zo bont had gemaakt als jouw broer, er op een gegeven moment ook die deur dicht was gegaan. Je broer is ziek, heel ziek en heeft hulp nodig, helaas ziet hij dat niet zelf. Om jezelf te beschermen zou ik afstand nemen, ook al is het je broer.

**Geplaatst**: 04-05-04 10:51

Geplaatst: 04-05-04 10:51

Waarom een schaduwaccount. Het is niet jouw schuld en het is zeker niet aan jou te verwijten. Ik vind het juist heel knap, dat je na al die keren bedrogen te zijn door hem, nog steeds je huis en je hart open zet.

Wat hij flikt, dat kan gewoon niet, dat zie jij, je familie, maar hij blijkbaar (nog steeds) niet.
Je hebt nu zo vaak, zoals ik lees, hem een helpende hand uitgestoken, maar die werd niet aangenomen, nu wordt het tijd om aan jezelf te gaan denken!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-05-04 10:52

Geplaatst door de TopicStarter : 04-05-04 10:52

Cassidy schreef:
Mijn ouders hebben altijd gezegd dat wij kinderen ten allen tijde thuis aan konden kloppen als er iets was. Maar ik denk dat, als ik het zo bont had gemaakt als jouw broer, er op een gegeven moment ook die deur dicht was gegaan. Je broer is ziek, heel ziek en heeft hulp nodig, helaas ziet hij dat niet zelf. Om jezelf te beschermen zou ik afstand nemen, ook al is het je broer.

Het is een fijne gedachte dat je altijd op je ouders kan bouwen maar mocht ik ooit in een crisissituatie belanden dan zal ik niet eerst naar mijn ouders gaan voor hulp. De drempel is voor mij toch wat te hoog om thuis aan te kloppen. Ik zou eerder een vriendin bellen.

**Geplaatst**: 04-05-04 11:01

Geplaatst: 04-05-04 11:01

Zwelgje schreef:
Daarbij komt natuurlijk ook dat zijn zoon de eerstgeboren was en ergens had mijn vader de "hoop" dat zijn zoon de naam zou verder zetten dus de familie een toekomst zou bieden... . Helaas zit dat er niet in, in ieder geval niet dat wij weten

Ah, het gouden zoon syndroom. Komt vaker voor als je denkt... In de gedachten van sommige is die eerste zoon toch iets heiligs.

Ik denk dat je met je familie om de tafel moet gaan zitten (ja ook je vader) en heel duidelijk af moet spreken dat je broer niets meer van jullie hoeft te verwachten. De deur blijft dicht, je geeft hem niets, je luistert niet naar hem, en als hij niet weggaat bel je de politie. Hij heeft genoeg kansen gehad en ze allemaal verpest, hij heeft alle goedbedoelde hulp afgeslagen, en het is nu tijd dat 'ie het zelf uit gaat zoeken.

Zolang iemand altijd een vangnet heeft hoeft 'ie niet echt z'n zaakjes op orde te krijgen. Hij kan immers altijd nog bij jullie aan kloppen...

Sterkte, klinkt als een vreselijke situatie...

**Geplaatst**: 04-05-04 11:05

Geplaatst: 04-05-04 11:05

Oh, wat erg allemaal... Vreselijk.
Ik vind ook wel een beetje dat je hem genoeg kansen hebt gegeven. Ik zou hem gaan aangeven, hoe moeilijk het ook is... maar zo kan je toch ook niet door blijven gaan. In ieder geval heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 04-05-04 11:16

Geplaatst: 04-05-04 11:16

ArwenLune schreef:
[Ik denk dat je met je familie om de tafel moet gaan zitten (ja ook je vader) en heel duidelijk af moet spreken dat je broer niets meer van jullie hoeft te verwachten. ...
[/quote]

Ik heb al begrepen dat die ouders van haar dat NOOIT zullen doen. En die vader al helemaal niet. Hij verliest volgens mij nog liever zijn dochters, dan dat hij zijn zoon opgeeft, die hij toch niet kan redden. Het gouden zoon syndroom weet je wel?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-05-04 11:22

Geplaatst door de TopicStarter : 04-05-04 11:22

Ik hoef inderdaad echt niet met de hele familie om de tafel te gaan zitten om dit te bespreken want het is al sinds 10 jaar een onbesproken onderwerp. Dat wordt helemaal niks. Mijn vader zou zowiezo nooit instemmen in zo'n gesprek laat staan dat hij zijn mond zou opentrekken. Daarbij komt dat de enigen die dan iets zouden zeggen, ik, mijn moeder en misschien mijn zusjes zijn. Vader en zoon zullen weinig tot niets inbrengen. En dat zijn nou net degenen die hun mond eens moeten opentrekken. Ik kan met mijn moeder wel weer de discussie aangaan dat het zo niet langer kan maar dat weten we nou wel en het lost niks op als je er allemaal niet achterstaat.
Mijn vader gaat gewoon in het weekend werken zodat we het er niet over kunnen hebben en als hij niet thuis is hoeft hij er ook niet over na te denken, ik denk dat hij zo redeneert.

**Geplaatst**: 04-05-04 11:23

Geplaatst: 04-05-04 11:23

Kun je geen contact opnemen met slachtofferhulp? Die weten je vast wel te vertellen welke weg jullie kunnen bewandelen om dit de kop in te drukken want hij blijft toch wel terugkomen...
Sterkte meis!

**Geplaatst**: 04-05-04 11:23

Geplaatst: 04-05-04 11:23

Ik vraag me af hoe je moeder het eigenlijk uithoudt, zo'n huwelijk in haar eentje....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-05-04 11:25

Geplaatst door de TopicStarter : 04-05-04 11:25

Vippie schreef:
Kun je geen contact opnemen met slachtofferhulp? Die weten je vast wel te vertellen welke weg jullie kunnen bewandelen om dit de kop in te drukken want hij blijft toch wel terugkomen...
Sterkte meis!

Ja, heb ik ook aan zitten denken. Misschien kunnen die ons de weg wijzen hoe we hem voorgoed uit ons leven kunnen krijgen en hoe we zelf hiermee om moeten gaan.
Ik heb van mijn hart al een steen gemaakt jegens mijn broer maar naar mijn vader is mijn hart niet veel zachter... .
Ik zal dit eens met mijn moeder moeten overleggen want dit wil ik dan niet alleen doen.

**Geplaatst**: 04-05-04 11:26

Geplaatst: 04-05-04 11:26

Wat een vreselijk verhaal,
ik denk eigenlijk dat jullie echt wel defenitief geen contact moeten hebben met je broer, ook al zegt ie dat alles weer goed is.

**Geplaatst**: 04-05-04 11:42

Geplaatst: 04-05-04 11:42

Ik heb het even voor je nagezocht.... onvrijwillige (of gedwongen) opneming van een psychiatrische patiënt is mogelijk wanneer aan de volgende voorwaarden is voldaan:
- de patiënt veroorzaakt, als gevolg van een stoornis van het geestvermogens, gevaar voor zichzelf, voor anderen of voor de algemene veiligheid van personen of goederen
- dit gevaar kan niet door tussenkomst van personen of instellingen buiten een psychiatrisch ziekenhuis worden afgewend
- de patiënt geeft geen blijk van de nodige bereidheid tot opneming

Volgens de wet kan een gevaarlijke patiënt worden opgenomen VOORdat er strafbare feiten zijn begaan.
Normaal gesproken kan de rechter een RM (rechterlijke machtiging) afgeven, deze geldt voor max. 6 maanden. Blijkt langere opname noodzakelijk te zijn, dan kan dit tot maximaal 1 jaar verlengd worden. Bij onmiddelijk dreigend gevaar, kan de burgemeester een IBS (in bewaring stelling) afgeven.

Mocht je ergens meer over willen weten, hoor ik het wel....

**Geplaatst**: 04-05-04 11:44

Geplaatst: 04-05-04 11:44

Richtje schreef:
Ik heb het even voor je nagezocht.... onvrijwillige (of gedwongen) opneming van een psychiatrische patiënt is mogelijk wanneer aan de volgende voorwaarden is voldaan:
- de patiënt veroorzaakt, als gevolg van een stoornis van het geestvermogens, gevaar voor zichzelf, voor anderen of voor de algemene veiligheid van personen of goederen
- dit gevaar kan niet door tussenkomst van personen of instellingen buiten een psychiatrisch ziekenhuis worden afgewend
- de patiënt geeft geen blijk van de nodige bereidheid tot opneming

..

Dus als in het verleden is gebleken dat hij gestolen heeft in het ouderlijke huis, is dat voldoende om hem op te laten nemen? Ik vraag me af of die vader dit zal toestaan, ook al zal dit mogelijk de enige redding zijn voor zijn zoon. En als in het verleden nooit een onderzoek is gedaan waar is aangetoond dat er sprake is van een stoornis van het geestvermogen, dan wordt het moeilijk.

**Geplaatst**: 04-05-04 11:53

Geplaatst: 04-05-04 11:53

Desiree schreef:
Ik vraag me af hoe je moeder het eigenlijk uithoudt, zo'n huwelijk in haar eentje....

Inderdaad. Ik zou nog liever alleen zijn als een man hebben die zich zo opstelt... Alleen zijn in je eentje is minder erg als alleen zijn in een relatie...

Ik bedoelde met 'om de tafel zitten' overigens NIET met de broer erbij. Dat is gewoon iemand die je denk ik uit je hoofd en je huis moet bannen. Maar ik begrijp dat dat niet zal gaan wbt. de vader.

Heb je hem overigens wel eens gezegt dat hij zo z'n dochters kwijtraakt? Direct gevraagt of hij liever blijft hopen op die verloren zoon als z'n dochters behoud? Soms helpt het om mensen die de kop in het zand steken heel direct te confronteren...

**Geplaatst**: 04-05-04 11:54

Geplaatst: 04-05-04 11:54

Of de vader dit zal toestaan, kan ik idd ook niet inschatten. Maar volgens de wet, kan één van beide ouders het verzoek indienen.....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-05-04 11:55

Geplaatst door de TopicStarter : 04-05-04 11:55

Dat hij zaken heeft "gestolen" en vervolgens heeft vernield is wel duidelijk. Ook voel ik me beroofd, ik heb hem het geld wel in goed vertrouwen gegeven maar het was een lening en niet om te houden of om te ontkennen dat hij ooit iets van me heeft gehad. Straks ga ik zelf nog twijfelen of ik het geld wel heb gegeven!!!!
Als ik de voorwaarden zo lees komt hij wel degelijk in aanmerking om opgenomen te worden, vrijwillig of niet.
En mijn pa.... die geef ik wel een krantje dan merkt ie er niks van. Leuk, zulke apatische mensen in je familie.
Je gaat haast denken dat je zelf ook dat lot beschoren bent maar ik ben alleen maar "prettig gestoord" Knipoog

Bij het onderzoek 6 jaar geleden is wel degelijk een psychiatrisch onderzoek geweest, een soort van intake gesprek. Dat heeft hij toen wel gedeeltelijk gedaan en toen werd het hem te heet onder de voeten en kwamen ze te "dichtbij" en is hij hem gevlogen.
Uit dat onderzoek kwam wel naar voren dat hij een "sociale stoornis" heeft, welke dat weten we natuurlijk niet. Ook vertoont hij trekjes van hypomanie. Dit wordt nog eens extra bevestigd door het overmatig alcoholgebruik dat er mee gepaard ging (ik zei al dat mijn verhaal nog niet een derde besloeg van wat er is gebeurd).
Hij dronk toen (waarschijnlijk nog steeds)... schrik niet, zo staat het in het rapport, 25 glazen alcohol per dag. Dat waren 2 flessen wijn en 10 tot 15 glazen bier... OP 1 DAG! EN DAT PER DAG!
Het ergste is dat je het gek genoeg niet merkt aan een alcoholgeur ofzo, heel vreemd. Ik heb ook echt geen idee hoe het alcoholgebruik nu is???

**Geplaatst**: 04-05-04 11:56

Geplaatst: 04-05-04 11:56

Zodat is zeker niet niks
Net als de meerderheid zegt zou ik ook mijn handen van hem aftrekken
Want hij wil gewoon niet
En ik zou het proberen om hem op te laten nemen

Desiree schreef:
Zouden vaders dan toch meer van hun zoon houden dan van hun dochter?

Nou mijn vader houd evenveel van ons allemaal
Wij zijn met 2 meiden en 1 jongen
En ik ben toch de gene die het meest met me vader optrekt dit omdat we dezelfde interresse hebben

Gelukkig wete ik dat ik ook altijd thuis kan aankloppen als ik op mezelf ga wonen
Maar als ik het zo bond zo maken dan is de deur voor mij gesloten
Zo hard is mijn vader Scheve mond

**Geplaatst**: 04-05-04 11:59

Geplaatst: 04-05-04 11:59

Hoe denkt je moeder erover om hem op te laten nemen? Mij lijkt het wel een goede oplossing. Want hij richt zichzelf zo ook te gronde.

**Geplaatst**: 04-05-04 12:01

Geplaatst: 04-05-04 12:01

Onder gevaar voor anderen valt trouwens niet alleen, dingen als lestsel toebrengen, maar ook gevaar voor de psychische gezondheid van anderen......

**Geplaatst**: 04-05-04 12:13

Geplaatst: 04-05-04 12:13

Dit is zeker een slopende situatie voor jullie allemaal, misschien steekt je vader zijn kop wel in het zand uit schaamte of dat hij vanuit zijn eigen opvoeding niet is gewend om er mee om te gaan.

Mijn broertje begint ook meer van het rechte te pad af te glijden, is 20 jaar is opgehouden met school en heeft een moeilijk school verleden achter de rug.
Thuis is hij in woorden super storend aanwezig, de muziek zo hard zodat je het 100 meter verderop nog hoort.
Eerst was hij alleen aan het blowen en nu begint hij al een beetje te dealen.
Hij is 'The coming man' aan het worden in ons stadje.

Ik kan er niks aan doen, maar ik erger me dood aan hem, we hebben al sinds oktober ofzo problemen thuis door hem omdat hij meestal staat te schreeuwen en schelden.
Alleen we hebben 1 mazzel mijn vader is wel aanwezig en brult soms net zo hard (ze hebben hetzelfde karakter).
Mijn ouders hebben hem altijd geholpen met problemen, maar ze krijgen stank voor dank terug.
Ik denk dat het nog veel erger was geweest als mijn vader zich er niet zo mee bemoeide.

Ik heb er een paar maanden geleden een beetje dauw door gekregen, omdat mijn verzorgpaard bij de geboorte een tweeling had verloren en ik nog in de put zat door mijn broertje, zo kwam het allemaal dubbelop.

En wens jou, je zusjes en je moeder veel wijsheid en sterkte de komende tijd Ach gut

**Geplaatst**: 04-05-04 12:31

Geplaatst: 04-05-04 12:31

Desiree schreef:
Hoe denkt je moeder erover om hem op te laten nemen? Mij lijkt het wel een goede oplossing. Want hij richt zichzelf zo ook te gronde.

Mocht je moeder het niet zien zitten, ook bloedverwanten in de eerste lijn mogen een verzoek tot voorlopige machtiging indienen. Maar of je het in dat geval nog moet doen.....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-05-04 12:46

Geplaatst door de TopicStarter : 04-05-04 12:46

Ik zal vanmiddag eens informeren bij slachtofferhulp. Ben benieuwd wat zij mij kunnen vertellen. Het zou natuurlijk goed kunnen dat hij vanavond bij mij thuis voor de deur staat aangezien mijn moeder hem gisteren heeft buitengezet.
Helaas is mijn deur gesloten, ik heb geen tijd voor deze onzin. Ik heb bovendien al een heel weekend opgegeven en stank voor dank gekregen, dus voor mij hoeft het niet meer!
Mijn vriend is er ook helemaal mee klaar. Die heeft ook een groot hart en wilde graag helpen en hij kende mijn broer niet eens echt. Toch heeft hij hem ook geaccepteerd in zijn huis. Het antwoord van mijn broer daarop was dat hij de "speciale biertjes" die mijn vriend in het weekend graag drinkt ongevraagd heeft genuttigd. En nog heeft mijn vriend zijn hoofd koel kunnen houden en niks gezegd omdat "hij het al zo moeilijk heeft".
Je kan je voorstellen hoe verraden hij zich voelt door zijn eigen "schoonbroer". Ook wat betreft het geld is hij helemaal pissed, het is tenslotte ook zijn geld wat hij heeft geleend aan mijn broer.

**Geplaatst**: 04-05-04 14:11

Geplaatst: 04-05-04 14:11

Sommige zullen lezen, hij heeft het bier onegevraagd gepakt, nou en.
Zo is het dus niet. het gaat niet om het bier, maar probeer zoiets maar eens op te schrijven. Je voelt wel, maar kan het niet uitleggen.

Mijn broertje heb ik ook heel wat mee meegemaakt. Met de vuist in het gezicht slaan, met alles in het rond gooien, messen en scharen gericht naar je toe gooien enz. Dat kon dan bv als reden hebben dat iemand zijn boterham niet wilde smeren.
Wij hebben hem ook buiten gezet, maar hij bleek terug komen. Met stokken tegen de ramen slaan, met tuinstoelen gooien, scheldwoorden schreeuwen (lekker voorschut op straat)
Wij hebben dus de politie ingeschakeld en die kwam vragen of hij op wilde houden. Niet dus. Dus het antwoord was, als hij wil niet weg.
Wij mochten terug bellen als het echt fout ging (lekker dan, opgesloten zitten te wachten tot hij binnen is en je wat aan kan doen)
Uit eindelijk hebben we alles op slot en op de knip gedaan en ben ik via een bovenraampje naar buiten geklomen en zijn we zelf maar vertrokken.
Hij is niet veel later via die manier naar binnen gekomen en daar zat hij dan.
Ondertussen hebben we echt alle instanties gehad, maar geen een die ons kon helpen want het was of niet ernstig genoeg of hij moest zich vrijwillig komen melden.

Nu zijn we 6 jaar verder, hij is nooit geholpen geweest, woont nog steeds thuis (omdat mijn moeder ook niet handig is hebben ze nog wel eens ruzie) maar het gaat best prima nu.
Hij komt zo af en toe op visite, eet soms mee, eigenlijk vrij gezellig allemaal.
Toch heb ik lange tijd mijn deur gesloten gehad.

Mijn enige advies is, zorg dat je je deur dichthoud, voor welk verhaal waar hij mee aan komt dan ook. Laat hem er echt niet in.
Het is niet zielig voor hem want hij heeft het zelf zo gemaakt, maar het is wel beter voor jou. Onbewust verkloot deze jongen jou leven, laat dat echt niet meer toe!