Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly

Farjen schreef:Na 15 jaar verpleging heb ik het wat gehad met de zorg. De sfeer en de wisselende uren waardoor ik mijn kind amper zie, geen fut en tijd meer voor mijn paard..
Ik zou graag iets anders doen en mij eventueel omscholen, maar wat?![]()
Ik heb geen idee en heb in het verleden al 2 keer bij een loopbaancoach geweest maar zonder resultaat
Hoe hebben jullie dit aangepakt?
Horsie84 schreef:Ja paraveterinair heb ik ook over nagedacht. En ook in de omgeving gevraagt voor werken/leren,dit bleek lastig.
Voor nu blijf ik eerst hier. Kijken wat er gebeurt als ik mijn instelling verander.
Mijn terughoudendheid en onveilige gevoel opzij zet. En de leiding pak. Op een goede manier natuurlijk.
Het is lastig als je niet gehoord serieus genomen word door mensen waarmee je moet samenwerken en ook met en van elkaar kunt leren.
Dat zij ruim 20 jaar in de zorg werken wil niet betekenen dat zij het bij het rechte eind hebben. Open staan voor een andere invalshoek vind ik persoonlijk juist belangrijk.
Het lacherig over de zelfreflectie zegt mij ook genoeg.
Horsie84 schreef:Even een up-date.
Ik ben gestart in de gehandicaptenzorg!
De kans gekregen om ondersteuner in opleiding te mogen volgen. Heel erg tof!
Wat ik mis is wel een stuk scholing/cursus. Ik word intern opgeleid en er zijn wel elearnings maar dat is nooit hetzelfde als sparren met een docent en mede studenten. Met het team het leidinggevende is het toch anders. Tot nu toe heb ik ervaren dat zij erg in hun eigen "bubbel" zitten en niet open minded zijn als dat ik ben.
Misschien trek ik een voorbarige conclusie, maar zo voelt het op dit moment.
Volgend jaar wil ik toch echt wel een opleiding erbij gaan volgen.
Voor mezelf up daten maar ook vanwege de manager die een opmerking gaf "je opleiding bestaat niet meer en is niets waard". Des te meer reden daar iets aan te doen.
Mijn hersens aan het werk en mijn zintuigen moeten weer aangeslingerd. Te lang "geslapen". Zo slecht om lange tijd niet geprikkeld te worden in ontwikkeling. Voelde mij met de dag dommer worden.
Nu is het tijd scherp, alert te zijn en onthouden.
Tot nu toe is het ontzettend leuk. Al is het soms lastig om mezelf af te remmen.

Horsie84 schreef:Dat is echt super knap! Een hele verantwoordelijke baan en andere wereld.
Moet je ook maar tegen kunnen, naast de chirurg staan. Ze heeft natuurlijk niet voor niets paraveterinair gedaan.
Hoe vond/vind ze de ommezwaai?