Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-04-25 18:09

Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst door de TopicStarter : 09-04-25 18:09

Oke, ik heb lang getwijfeld of ik mijn verhaal zal delen maar ik zit er zo ontzettend mee dat ik mijn hart moet luchten. Hopelijk helpt het om het in ieder geval van mij af te kunnen schrijven.

Voor de privacy zal ik ex nummer 1 (10 jaar samen) V noemen en ex nummer 2 (1 jaar samen, meest recent) L.

Vorig jaar verbrak ik de relatie met V na een relatie van 10 jaar. Wij waren elkaar eerste en enige liefde. We zijn samen opgegroeid, zoveel meegemaakt, zo'n sterke band opgebouwd. 2 jonge mensen die keer en keer voor elkaar bleven kiezen. We hebben dieptepunten gehad, maar we kwamen overal bovenop. Tot een paar jaar geleden. Mijn ''gevoelens'' werden minder, het voelde steeds meer als een heel goede vriendschap. Ik dacht, geef het de tijd. Het wordt wel beter. Daarna is het ook zeker beter geworden, maar het bleef altijd knagen. Tot V begon te werken en ik nog aan het studeren was. Ik werd langzaam steeds minder een prioriteit, ik werd vaak afgewezen, hij was vaak geirriteerd en moe door werk. Ik zocht constant toenadering, maar werd afgewezen. Ik heb een halfjaar voor de break-up duidelijk aangegeven hoe ik mij voelde. Dat ik ook aan andere mannen begon te denken, dat het echt niet goed ging. Maar helaas werd daar op dat moment niks mee gedaan.

Een sneltrein door naar eind 2023. Ik ontmoette L spontaan. Het starte als een gewone vriendschap. Niks overschrijdend. Maar we bleven praten en praten. We hadden zoveel gemeen, het was gewoon ontzettend fijn om met iemand te praten waar het zo goed mee klikt. Totdat ik erachter kwam dat L al een halfjaar sterke gevoelens voor mij had. In de tussentijd verbrak ik mijn relatie met V. Hij was gebroken. Hij heeft mij gesmeekt en gesmeekt. Hij zal veranderen, hij zal er alles aandoen. Ik geloofde dat op het moment gewoon niet. Door naar een paar weken later. Ik had intensief contact met L. Alles ging heel snel, te snel wellicht. De vonken sprongen ervanaf, de passie, we belanden al snel in een relatie samen. Alles was heel snel heel erg serieus. Ik was nog helemaal niet genezen van mijn vorige break-up en dit kwam tijdens de relatie naar voren. Ik voelde mij vreselijk schuldig over V en zijn familie (voelde als tweede familie voor mij). Hoe kon ik hen dit in hemelsnaam aandoen? Juist op dat moment begon ik ook aan een nieuwe baan. De maanden daarna tot nu waren op persoonlijk vlak eigenlijk diepepunten. Mijn mentale en fysieke gezondheid gingen achterruit, ik kwam thuis te zitten met een burn-out, ik zag het leven op een gegeven moment niet meer zitten. Er gebeurde life-event na life-event, ik kon het gewoon niet meer aan. Ik duwde L 100 keer van mij af, maar hij hield mij stevig vast. Ieder deel dat ik haatte van mijzelf, daar hield hij van. Hij zag mij het liefst in een pyjama broek zonder make-up, want in mijn natuurlijke vorm was ik het mooiste. Die extra dingentjes had ik allemaal niet nodig. Ik ben nog nooit zo geliefd geweest. Bovendien is hij ook gewoon zo woest aantrekkelijk en hebben we ontzettend veel gemeen.

Het bleef echter knagen. Ik bleef mij slecht en schuldig voelen over V. Ergens begon ik hem ook te missen, heel erg. Toen voelde ik mij vreselijk schuldig tegenover L. Wat wil ik? Wat voel ik? Ik ben helemaal in de war. Met L had ik wekenlijks ruzie. Grotendeels door mij veroorzaakt. L begon ook steeds meer een muur om zich heen te bouwen, logisch maar dit maakte het niet beter. Ik ben iemand die veel affectie nodig heeft, maar L storte zich in zijn carriere. L is nooit zo van het nauwe contact geweest. We hebben op dat jaar maar 2 keer gebeld. Er was ook geen ruimte voor ongestoorde aandacht. Ondanks dat ik meerdere keren heb aangegeven dat ik dit nodig heb. Ik was dit immers ook gewend. V en ik waren zo in elkaar gegroeid zeg maar. L wilt koste wat kost doorgaan. Hij wilt het leven doen met mij. Maar er spelen nog meer twijfels mee. Ik wil niks liever dan het gezinsleven, altijd gewild. L wilde nooit kinderen. Voor mij wilde hij wel veranderen. Maar altijd als het gesprekonderwerp kinderen, huis, gezin naar boven kwam dan was het ruzie. Ik wilde verder gaan waar ik was gebleven na mijn langdurige relatie, L wilde eerst koste wat kost enorme financiele zekerheid opbouwen en daarna verder kijken. Hij had geen haast. Maar L heeft een erg verslavende persoonlijkheid (qua werk, passies: geen gekke dingen!). Ik ben bang dat het nooit genoeg gaat zijn. Ik heb niet de vastigheid die ik nodig heb.

Een paar weken geleden heb ik een punt gezet achter de relatie met L. Hij wilde dit eigenlijk absoluut niet en zegt ook dat het mijn keuze is. Ik zat in een chronische stressreactie, ik ging onderdoor aan alles. Terwijl ik wel veel liefde van hem kreeg. Ik heb in de tussentijd contact gehad met V en hem ook een paar keer gezien. Hij wilt niks liever dan het een tweede kans geven. Eerst als vrienden en daarna kijken waar het naartoe kan gaan. Ik voel heel veel oude liefde, ik ben heel emotioneel. Tegenlijkertijd mis ik L ontzettend. Ik kijk obsessief op mijn telefoon of hij wellicht een berichtje heeft gestuurd, ik denk de hele dag aan hem, ik heb er zelfs paniekaanvallen van.

Ik weet gewoon echt niet wat ik moet doen. Ik wil een glazenbol hebben en de toekomst kunnen zien. Het klinkt als een enorm luxe probleem, maar ik zie soms het leven niet meer zitten erdoor. Alles leidt eronder. Werk, mijn gezondheid, alles. Ik heb 2 top kerels die ik niet verdien en die beide voor mij willen gaan. Wat ik absoluut niet snap. V heeft al carriere gemaakt en wil nu settelen (gezinsleven). L wilt zich nu vollebak storten op carriere en daarna settelen. Hou ik nu van 2 personen? Dit kan toch helemaal niet. Ik ben 1000% monogaam.

Als ik alle details zou moeten opschrijven, zou ik er een autobiografie van kunnen maken dus dit is een hele korte samenvatting. Als je ergens meer details van wilt, vraag maar gerust. Het doet goed om het even van mij af te schrijven. Hopelijk heeft iemand advies of in een soortgelijke situatie gezeten. Ik heb gewoon heel erg de behoefte om mijn verhaal kwijt te kunnen.

Laatst bijgewerkt door _Femkeeex op 09-04-25 18:15, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 09-04-25 18:13

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst: 09-04-25 18:13

Ik zou zeggen… blijkbaar passen ze beiden niet bij je.

Anders twijfelde je niet zo.

**Geplaatst**: 09-04-25 18:14

Geplaatst: 09-04-25 18:14

Je kunt prima van 2 personen tegelijk houden en toch kiezen monogaam te leven.

Maar wellicht is het voor jou nu vooral belangrijk even voor jezelf te kiezen en helemaal geen relatie te hebben. Even ontdekken wie je zelf bent, alleen.

**Geplaatst**: 09-04-25 18:15

Geplaatst: 09-04-25 18:15

Ik zou eerst aan jezelf gaan werken, dan wel met hulp, en daarna eens aan een relatie denken.

Dus een paar stappen terug.

**Geplaatst**: 09-04-25 18:17

Geplaatst: 09-04-25 18:17

Ik weet niet of je aan mij veel hebt maar ik zou als ik jou was eerst eens wat tijd besteden aan jezelf, zonder relatie. Je zit al van jongs af aan constant in een relatie. Dat heeft invloed op je ontwikkeling en hoe je naar dingen kijkt. Ik denk dat het heel goed voor je zou zijn als je eens wat jaren alleen zou blijven en jezelf meer gaat ontdekken en kennen. Dat kan heel confronterend zijn maar ook heel helend en dat geeft zoveel inzichten. Stukje zelfontwikkeling en zelfontplooiing kan je verder helpen. En dat kan je alleen zelf doen.
Jouw situatie nu zou me zoveel benauwen dat ik er al naar van word als ik het alleen al lees.

**Geplaatst**: 09-04-25 18:22

Geplaatst: 09-04-25 18:22

Wat rot dat je je zo gestresst voelt onder de situatie. Vragen die bij mij opkomen:
Hoe oud ben je? Wat is jouw toekomstbeeld? Wil je graag een gezin? Dan is een man die pertinent geen kids wil toch niet passend? Dat hij je berichtjes stuurt, is dat echt belangrijk? Is dat onderdeel van jouw beeld? Man moet mij dagelijks berichtjes sturen? Niet het belangrijkste toch?
Hoe sterk is je kinderwens? L geeft aan deze niet te willen.
Wanneer ben je voor het laatst een tijd alleen geweest? Zonder relatiedrama om even te landen en te wennen aan werken en een nieuwe balans na die Life-events? Heb je een tikkende klok dat je het gevoel hebt nu een beslissing te moeten maken?

**Geplaatst**: 09-04-25 18:24

Geplaatst: 09-04-25 18:24

Jij wilt een droom die niet bestaat..een perfecte relatie!

Je wilde na een relatie van 10 jaar direct een gezinsleven starten met iemand die je net kende, want dat was je gewend na 10 jaar. Dat is niet echt gezond.

Ik zou beiden links laten liggen en lekker even zelf gaan genieten.
Oude koek opnieuw proberen werkt meestal niet en zoveel ruzie binnen 1 jaar klinkt ook niet heel chill.

**Geplaatst**: 09-04-25 18:30

Geplaatst: 09-04-25 18:30

Ik zou zeggen: het is uit met L. Je maakte veel ruzie. Jij hebt (nu) andere wensen dan hij. Het klinkt ook niet als "passend" wat jouw behoeftes zijn en wat hij te bieden heeft. Dus dat houdt (voor nu voorlopig) gewoon even op denk ik :(:)

Lijkt me goed om daar afstand van te nemen want op 1 of andere manier geeft hij je ook emotioneel veel stress en onzekerheid, veel afhankelijkheid en dat is gewoon niet goed.
Denk echt dat je dat beter achter je kan laten.

Dan V. Dat klinkt eigenlijk als een veel betere match. Maar misschien zit het er met hem eigenlijk ook niet in. Als je het leuk vindt om gewoon wat met hem af te spreken en wel te zien hoe dat zich ontwikkelt, kan je dat best doen denk ik...? Als het niet teveel stress en onzekerheid geeft.

Ben je echt jezelf even kwijt en maken de mannen het eigenlijk alleen maar lastiger dan kan je wellicht beter van beiden een poosje afstand nemen om even je eigen gevoelens weer op een rijtje te krijgen onafhankelijk van de prikkels die zij je geven :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-04-25 18:31

Geplaatst door de TopicStarter : 09-04-25 18:31

Ik ben nu inderdaad ook alleen. Althans in naam, single. Dit leek mij ook de beste optie. Ik kan niet zeggen dat ik helemaal geen contact heb. Maar het is gewoon verdomd moeilijk. Ik heb vanwege jeugd dingetjes ook best een ongezonde hechting in relatie, dus dat speelt ook zeker mee.

Ik ben zelf midden 20. Ik wil ontzettend graag kinderen. Ik kan wel zeggen dat het hoofddoel in mijn leven is, om een gezinnetje te hebben. L heeft inderdaad geen kinderen gewild, maar stond er met mij wel voor open. Hij heeft gewoon in zijn jeugd ook wat trauma's opgelopen, waardoor hij nu een enorme (financiele) zekerheid wilt opbouwen voordat hij aan zoiets begint. Is ook wel verstandig denk ik, maar ergens is er gewoon de twijfel. Zegt hij gewoon dat hij dit wil voor mij? Of wilt hij dit over een paar jaar nog steeds uit zichzelf...

Voor het laatst helemaal alleen zonder contact met iemand te hebben ben ik niet meer geweest sinds 15. Sunnda je hebt ook helemaal gelijk hoor! Ik heb wel zelfinzicht en besef dat gewoon veel wat ik meemaak en mijn gedrag ook gewoon niet gezond is. Ik heb therapie om daaraan te werken.

Laatst bijgewerkt door _Femkeeex op 09-04-25 18:33, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 09-04-25 18:33

Geplaatst: 09-04-25 18:33

Het klinkt voor mij dat je nog niet goed weet hoe alleen te zijn en hoe niet je eigenwaarde en zelfbeeld van anderen afhankelijk te laten zijn (zoals dat je graag berichtjes en aandacht wil). Er is niets mis met aandacht willen, maar het komt op me over dat je daar je eigenwaarde uit haalt, je bevestiging.
Zoals velen voor mij zeggen, het lijkt me goed een tijd even alleen te zijn en uit te zoeken wie je bent en wat je wilt, en ook op jezelf gelukkig te kunnen zijn. Vandaaruit kan je weer verder kijken. Goed dat je met therapie bezig bent!

**Geplaatst**: 09-04-25 18:35

Geplaatst: 09-04-25 18:35

Ik denk ook dat beide mannen het (nu) niet voor je zijn, omdat je niet goed in je vel zit.
Neem afstand, werk aan jezelf en wie weet heb je over een paar jaar weer ruimte voor een relatie.

**Geplaatst**: 09-04-25 18:37

Geplaatst: 09-04-25 18:37

Na dit laatste bericht ben ik er helemaal van overtuigd dat je eerst eens wat tijd alleen moet doorbrengen, zonder contact. Goed dat je therapie hebt. Ik zie vaker mensen met hechtingsproblemen zich storten van relatie in relatie en ze blijven ongelukkig. Dat gaat je niet helpen. En een extreme focus op kinderen ook niet. Als je loslaat dat je daar een man(relatie) voor nodig hebt dan geeft dat ook meer rust. Vind eerst maar eens rust en geluk in jezelf, dat is vaak een hele lange zoektocht en confronterend proces.

**Geplaatst**: 09-04-25 18:41

Geplaatst: 09-04-25 18:41

Ik ben wellicht niet de meest geschikte persoon voor advies, maar ik denk dat het belangrijk is dat je eerst leert op eigen benen te staan. Je geeft zelf aan dat je samen met V bent opgegroeid en daarna vrijwel meteen met L verder bent gegaan. Ben je niet gewoon (onbewust) bang om alleen te zijn? Dat is niet gemeen bedoelt, maar ik zie het wel vaker bij mensen die van relatie naar relatie gaan, die kunnen moeilijk alleen zijn.

Soms moet je iets missen om te weten wat je had, maar ik denk dat het voor jou even heel goed is om beide mannen even niet te spreken. Dat brengt je alleen maar van slag. Werk aan jezelf, desnoods met hulp. Daar is echt niks mis mee :(:)

**Geplaatst**: 09-04-25 18:44

Geplaatst: 09-04-25 18:44

Ik word al moe als ik je verhaal lees.
Waarom ben je zo met anderen bezig en waar ben je zelf in dit verhaal?
Ga eerst jezelf eens terugvinden en gelukkig maken, daar heb je echt geen ander voor nodig.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-04-25 18:51

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst door de TopicStarter : 09-04-25 18:51

Dankjulliewel voor jullie lieve reacties.

Ik ben inderdaad ook gewoon enorm moe. Niet voor niks gaat alles eraan onderdoor. Het lastige is ook gewoon. Ik heb het gevoel alsof ik 2 goudmijnen hebben. 2 mannen die ontzettend goed kunnen communiceren, onvoorwaardelijk van mij houden, gewoon ontzettend leuk, lief, trouw zijn, geweldige persoonlijkheden hebben,…. Ik wil dat niet kwijt tussen alle eikels die er rond lopen als ik zo verhalen hoor van mensen, vriendinnen, kennissen, collega’s,… Ik heb het gevoel dat ik zelf het probleem ben en dat is gewoon ontzettend poedersuiker. Ik snap mijzelf ook gewoon vaak niet en vertrouw niet op mijn gevoel

**Geplaatst**: 09-04-25 18:52

Geplaatst: 09-04-25 18:52

Eens met bovenstaande. Bovendien; als iemand geen kinderen wil, maar zich bereid is aan te passen voor jou, doet dat bij mij de alarmbellen rinkelen. Het is ja of nee, en niets daar tussenin. Ik zou daar mijn twijfels al bij hebben.

**Geplaatst**: 09-04-25 18:54

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst: 09-04-25 18:54

Je hebt geen 2 goudmijnen; de 2e wil geen kinderen. Jij wil dat wel. Dat leidt 100% tot conflicten (en verdriet).

En even uit ervaring: er bestaan echt meerdere leuke mannen op de wereld. Je bent pas (pas!) half 20, je leven ligt voor je, pin je niet vast op alleen deze 2 mannen.

**Geplaatst**: 09-04-25 18:55

Geplaatst: 09-04-25 18:55

Er is een gezegde: Als je niet alleen gelukkig kunt zijn kun je dat ook niet in een relatie. Eerst van jezelf leren houden, dan pas van een ander.

**Geplaatst**: 09-04-25 18:57

Geplaatst: 09-04-25 18:57

Ik heb 2 top kerels die ik niet verdien > Dit triggert mij vooral. Ga eerst zorgen dat je jezelf het waard vindt om lief gevonden te worden. Dus eens met de rest; Ga eerst met jezelf aan de slag. Daarna komt de rest wel.
Hele dikke knuffel

**Geplaatst**: 09-04-25 19:10

Geplaatst: 09-04-25 19:10

Benzz schreef:
Er is een gezegde: Als je niet alleen gelukkig kunt zijn kun je dat ook niet in een relatie. Eerst van jezelf leren houden, dan pas van een ander.

Dit vind ik een hele mooie.

En als je de verantwoording niet voor jezelf kan dragen kan je dit ook niet voor een kind.

Ik zou eerst eens aan jezelf gaan werken want beide relaties zullen je tranen geven.

**Geplaatst**: 09-04-25 19:14

Geplaatst: 09-04-25 19:14

Hier een beetje hetzelfde verhaal en nu bijna een jaar alleen. Ik ga wel mee met de rest dat het misschien verstandig is om een tijdje alleen te zijn en daardoor met wat meer afstand naar de situatie te kunnen kijken. Maar vergis je niet, alleen zijn is ook heel lastig. Ik ben er na een jaar nog steeds niet aan gewend en zou er alles voor over hebben om weer terug te kunnen naar mijn ex (de V in jouw geval).

Maar als je enige reden is dat er ook een hoop mannen rondlopen die niet geschikt zijn, dan denk ik niet dat dat voldoende reden is om het opnieuw te proberen met V. Je moet erachter staan om wie hij is. Probeer het eens als vrienden en kijk waar het schip strand.

**Geplaatst**: 09-04-25 19:21

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst: 09-04-25 19:21

Als je niet kunt kiezen zijn ze het allebei niet.

**Geplaatst**: 09-04-25 19:28

Geplaatst: 09-04-25 19:28

Sunnda schreef:
Jij wilt een droom die niet bestaat..een perfecte relatie!

Je wilde na een relatie van 10 jaar direct een gezinsleven starten met iemand die je net kende, want dat was je gewend na 10 jaar. Dat is niet echt gezond.

Ik zou beiden links laten liggen en lekker even zelf gaan genieten.
Oude koek opnieuw proberen werkt meestal niet en zoveel ruzie binnen 1 jaar klinkt ook niet heel chill.

Gelukkig bestaat dat wel, ik geniet er al 4 jaar elke dag van :Y)

Maar dat is wel iets wat je moet treffen en er dan nog aan moet blijven werken.

Verder helemaal eens met je post hoor

**Geplaatst**: 10-04-25 07:54

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst: 10-04-25 07:54

Beide zijn het niet.

L zeker niet, die wilde geen kinderen maar voor jou wel? Resultaat zal zijn dat je een "married single mom" wordt. Want als vader geen kinderen wilde, zal jij voor ALLES opdraaien en wordt het het begin van vele en vele ruzies over de kinderen.
L was een mooie rebound, maar ook die relatie ging niet goed, hij stortte zich ook op werk en jij voelt je verwaarloosd, ieder gesprek over de toekomst eindigt in ruzie. Het enige dat wel ok is is dat hij erg aantrekkelijk is. Dit is niét de man voor jou.

V is je eerste liefde, maar je bent ook "gemaakt" door hem, je hebt je hele jonge leven bij hem doorgebracht en nooit jezelf leren kennen.

Ik denk dat het beste is om nu wat afstand te nemen. Breek het contact met L volledig af. Wees tegen V eerlijk, dat je nu eerst tijd voor jezelf nodig hebt en daarom dus ook afstand zal nemen om je eigen leven op te bouwen en jezelf te herontdekken.
Geniet van je single leven! Ga uit, ga dingen doen met vrienden, start nieuwe hobby's, neem een nieuw kapsel, en leer gelukkig te worden en jezelf te graag zien zonder dat je er een man voor nodig hebt.

En als je op dat punt komt, dan komt alles wel vanzelf. If it is meant to be, dan leidt het pad je terug naar V, of naar iemand anders ...
Maar hou voorlopig het contact even af, zelfs als je in tussentijd V "kwijtraakt" doordat hij een andere relatie start, dan was het gewoon omdat het zo moet zijn.
Er zijn zoveel mensen op de wereld, V of L zijn echt niet de enige die voor jou kunnen zijn. Je bent 25-ish. Je hebt nog 15 jaar om veilig een gezin te starten, en zelfs erna is de hoop nog niet weg.

**Geplaatst**: 10-04-25 08:07

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst: 10-04-25 08:07

Je bent nu halverwege de 20 en hebt een relatie van 10 jaar en een relatie van 1 jaar er op zitten. Dat betekent dat je vanaf je 15e ofzo altijd met iemand samen bent geweest. Niks mis mee als je in die periode jezelf kan ontwikkelen maar aangezien je aangeeft zo vergroeid te zijn geweest met V is dat dus niet het geval. Toen je daar niet meer de aandacht haalde die je wou schakelde je over naar de volgende man en wou je meteen een doorstart maken.

Je kan niet kiezen en zegt dat je 2 goudmijntjes voor je hebt. Is het dan eerlijk om ze allebei aan te houden tegenover de mannen? Als jij van geen van de twee zeker bent? Als ik je verhaal lees is het eerste wat ik denk dat je op eigen benen moet staan en geen van beide heren 'moet' kiezen. Alleen zijn is ook een optie en misschien wel een waardevolle in jouw situatie.

Leer eerst jezelf kennen en wat jij wilt voor je terug in een relatie stapt.

PS: elke week ruzie is toch enorm vermoeiend. Je zegt dat die ruzies vaak door jou kwamen maar zie je dan dat je nu verandert bent zodat dit niet meer gaat gebeuren? Misschien een idee om het niet vanuit jouw positie met '2 mannen die helemaal voor mij willen gaan' te kijken maar vanuit de positie van de mannen die een vrouw voor zich hebben die niet voluit voor iemand durft te gaan?