
Vanaf jongs af aan heb ik een beste vriendin waar ik lief en leed mee deel. We reden bij dezelfde vereniging en waren bij elkaar kind aan huis. 3 jaar geleden kwam er een 3e bij, die zat ook bij ons op de vereniging. Het begon een beetje met dat hun altijd samen gingen roken (dit doe ik niet dus vroegen ze mij ook niet). Later hadden ze allebei een hond en gingen ze vaak met elkaar wandelen en thee drinken. Prima want het is natuurlijk niet zo dat ik alleen maar bevriend met haar mag zijn. Daarnaast heb ik zelf ook andere vriendinnen. We spraken immers vaak genoeg af met z’n 3en.
Maar de laatste tijd voel ik mij ontzettend buitengesloten. Klinkt misschien een beetje kinderachtig, maar ze doen heel veel dingen samen waarvan ik dan denk waarom kan ik daar ook niet aan deelnemen? Daarnaast hebben ze beide een relatie en kunnen de mannen het erg goed met elkaar vinden. Mijn vriend vind het één groot poppenkast dus die houdt zich er een beetje buiten, waardoor hun dus vaak met z’n 4en op pad gaan.
Zo ook aankomend weekend naar zwarte cross. Ik wilde altijd al met hun daarheen maar kreeg altijd wel te horen dat het lastig met werk was etc. Dus vorig jaar en ook dit jaar ga ik weer met mijn vriend zijn groep mee. Nu zag ik via Facebook dat hun dus met z’n 4en naar zwarte cross gaan. Nou moet ik toegeven wel een traantje te hebben gelaten..
Het voelt gewoon heel poedersuiker, omdat zij het zo leuk hebben met hun 4en. Krijg ik het idee dat ik 2 vriendinnen aan het kwijtraken ben, waaronder dus mijn beste vriendin.
Ik twijfel of ik het hier met haar over moet hebben. Ze is wel eentje die dit weer met iedereen gaat bespreken namelijk..