Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
mirriejj schreef:Dankjewel voor jullie reacties.
En wat heeft een dagritme te maken met mijzelf te vinden. Tja in mijn ogen nu wel redelijk veel.
Om misschien iets meer duidelijkheid te scheppen. Deze situatie heeft er voor gezorgd dat ik eigenlijk al jaren aan de grond zat en me altijd aanpaste aan wat anderen verwachtte. Zelf denken doe ik al jaren niet meer.
Ik heb al die jaren gezorgd voor de partner en mijzelf op de laatste plek gezet. Daar zit nu ook het stukje lastigheid. Deels niet weten hoe ik voor mezelf moet zorgen, maar ook, wat is een beetje gangbaar in hoe andere hun tijd doorbrengen.
Om een beeld te vormen:
Ik heb een vaste baan, hier werk ik 27 uur, verdeeld over 3 dagen en 1 keer per maand een weekenddienst.
Ik sta al jaren iedere dag om 6.20 op. Op werkdagen maak ik mij klaar en ga werken. Daar ben ik rond 5 uur van thuis. Ik at dan en ging met de honden naar het bos en aansluitend voerde ik de paarden.
Thuis deed ik dan vaak nog wat kleine dingetjes, even de vaatwasser en wasmachine inladen en aanzetten, vaak even nog een keer stofzuigen. En dan ging ik tussen 7 en 8 naar bed, keek wat serie en ging slapen.
Op vrije dagen sta ik ook op dezelfde tijd op, laat de honden dan buiten ( hier kunnen ze gewoon los op het terrein en 1 keer per dag gaan ze mee naar het bos/de paarden) douche mij, kleed me aan en ga op de bank een stukje serie kijken tot partner wakker was. En dan liet ik de dag afhangen van wat er gebeurde als zij wakker was.
Maar nu valt dat weg.
Ik doe nog steeds wel gewoon de dingen die ik denk dat andere verwachten. Dus ik sta op, doe het huishouden, doe de honden, doe s' avonds de paarden. Maar voel me een luie slons als ik tussendoor steeds op de bank beland met een serie.
Ik heb heel sterk het gevoel de hele dag door nuttige dingen te moeten doen en dan mag je in de avond een uurtje serie kijken en naar bed. En dat lukt niet. Helemaal nu niet.
Expartner heeft dinsdag medegedeeld dat ik ook niet in het huis kan blijven wonen en op zoek moet naar nieuwe woonruimte. Dit zal, zeker met de honden, mijn huidige ritme ook compleet veranderen. Daarom dat ik het fijn vind om een idee te krijgen van wat 'normaal' is. Ik begrijp dat dat ook per persoon verschild.
Sidenote: Ik ben na het nieuws van de breuk compleet ingestort en heb hulp gezocht bij de huisarts. Zij hebben de crisisdienst ingeschakeld en zij hebben op hun beurt een iht traject opgestart en mij rustgevende medicatie voorgeschreven.
verootjoo schreef:Een ritme is heel persoonlijk. Sommige mensen hebben ritmes waar ik niet aan moet denken.
Roodvos schreef:En wat ik je nog mee wil geven, er is niet zoiets als goed of fout.
Misschien heb je dat anders ervaren.
Maar het is jouw leven, jouw huis, jouw planning.
Als jij je er goed bij voelt is het goed.
Zeker in de huidige omstandigheden heb je misschien soms "geen zin".
En dat is prima. Verwerken kost ook tijd en energie.