Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
996981 schreef:Heel herkenbaar topic. Ik lees graag mee
Ik lees een aantal berichten over een leegte willen vullen of niet met jezelf kunnen zijn. Dat herken ik dan weer niet. Ik kan prima tevreden zijn en tóch willen verbeteren. Maakt overigens niet uit met wat. In de sport, op het werk, in en om huis etc. Als ik een goede proef heb gereden ben ik super tevreden, maar er zijn altijd dingen die beter kunnen.
Daar ga ik dan mee aan het werk terwijl je het andere ook goed probeert te houden. Dat is het meer denk ik. Tevreden kunnen zijn, maar ook heel bewust van alle mogelijkheden en verbeterpunten.
Ach het houd je bezig zullen we maar zeggen
Suzanne F. schreef:996981 schreef:Heel herkenbaar topic. Ik lees graag mee
Ik lees een aantal berichten over een leegte willen vullen of niet met jezelf kunnen zijn. Dat herken ik dan weer niet. Ik kan prima tevreden zijn en tóch willen verbeteren. Maakt overigens niet uit met wat. In de sport, op het werk, in en om huis etc. Als ik een goede proef heb gereden ben ik super tevreden, maar er zijn altijd dingen die beter kunnen.
Daar ga ik dan mee aan het werk terwijl je het andere ook goed probeert te houden. Dat is het meer denk ik. Tevreden kunnen zijn, maar ook heel bewust van alle mogelijkheden en verbeterpunten.
Ach het houd je bezig zullen we maar zeggen
Ja maar dit is weer wat anders in mijn ogen. Steeds willen verbeteren is iets anders dan steeds zoeken naar nieuwe dingen en uitdagingen. Ik was vroeger ook zo, altijd op zoek naar grenzen verleggen. Een saai leven was het ergste wat ik me kon voorstellen.
Bij mij is de omslag gekomen na jaren ‘overspannen’ te zijn geweest. Ik ben jaren echt ‘geleefd’ en had heel veel stress. Continue een hoog stresslevel, wachtend wat de nieuwe dag weer bracht. ‘Over’leven van dag tot dag en blij zijn dat aan elke dag weer een einde kwam. Dat jarenlang, dat waren hele donkere jaren. Daarna had ik alleen maar behoefte aan rust. Rust, structuur, geen gekke dingen, alles waar ik me comfortabel bij voelde en wat geen onrust gaf. Dus nu heerlijk een saai leven. Als je me dit vroeger had verteld, dan had ik je voor gek verklaard.
Suzanne F. schreef:Oké dan had ik het verkeerd begrepen. Bij mij kwam die omslag dus echt pas na een donkere zware periode. Had niks te maken hiermee trouwens, maar heeft me wel veranderd als mens en hoe ik in het leven sta.
Sizzle schreef:En bovendien: grote voorbeelden (bijv. wereldverbeteraars, politici, grote ondernemers) zijn zelden mensen die tevreden zijn met enkel hun achtertuin.
996981 schreef:Maar willen verbouwen, verhuizen terwijl hetgeen je hebt eigenlijk prima voldoet is toch ook steeds iets nieuws willen?
De voorbeelden die ik noem zijn niet echt allesomvattend… qua paarden ben ik bijvoorbeeld vaak na 2 jaar “uitgereden” en ga ik op zoek naar wat nieuws. Zelfde geldt tot nu toe voor werk.
Misschien was mijn voorbeeld niet echt duidelijk. Maar het gaat wel degelijk om vernieuwen, veranderen en verbeteren bij mij.
Overigens heb ik totaal niet het gevoel dat ik de dag aan het overleven ben of geleefd wordt. Ik voel me best wel “in control”. Maar als ik teveel in control ben dan heb ik mijn hoofd dus ruimte voor iets nieuws, groters of beters ofzo. Kan het niet echt uitleggen.
996981 schreef:Suzanne F. schreef:Oké dan had ik het verkeerd begrepen. Bij mij kwam die omslag dus echt pas na een donkere zware periode. Had niks te maken hiermee trouwens, maar heeft me wel veranderd als mens en hoe ik in het leven sta.
Ik denk ook dat het helemaal niet vol te houden is hoor. Volgens mij loopt iedereen met deze innerlijke drive vroeg of laat in meer of mindere mate tegen de lamp?
Janine1990 schreef:996981 schreef:Maar willen verbouwen, verhuizen terwijl hetgeen je hebt eigenlijk prima voldoet is toch ook steeds iets nieuws willen?
De voorbeelden die ik noem zijn niet echt allesomvattend… qua paarden ben ik bijvoorbeeld vaak na 2 jaar “uitgereden” en ga ik op zoek naar wat nieuws. Zelfde geldt tot nu toe voor werk.
Misschien was mijn voorbeeld niet echt duidelijk. Maar het gaat wel degelijk om vernieuwen, veranderen en verbeteren bij mij.
Overigens heb ik totaal niet het gevoel dat ik de dag aan het overleven ben of geleefd wordt. Ik voel me best wel “in control”. Maar als ik teveel in control ben dan heb ik mijn hoofd dus ruimte voor iets nieuws, groters of beters ofzo. Kan het niet echt uitleggen.
Hele domme vraag hoor...
Maar hoe kan je nu in 2 jaar uitgereden zijn?
Ik vind het knap dat je dan al op GP niveau zit... Keer op keer...
Daarnaast, je hebt toch met de meeste paarden wel een band. De een wat beter dan de ander, maar in principe zou die band toch ook iets moeten betekenen voor je fullfillment?
Mijn Z-paard is ook geblesseerd geraakt, rij ik nog altijd, geen idee of we weer terug komen op Z niveau (hij is tenslotte bijna 17 en een Fries is nu eenmaal wat minder vitaal), maar het is elke keer een plezier om met hem te werken. En als er iets met hem is, dan voelt het toch echt nog steeds alsof m'n hart uit m'n borstkas wordt getrokken.
Als je die band nooit hebt, is het dan niet een kwestie van geen langdurige verbintenissen met iets (iets kan ook een huis of een baan zijn) of iemand willen aangaan? Reden zal voor ieder persoonlijk zijn natuurlijk.
En met iets zeg ik nu even een huis, ik heb mijn eigen huis. Ik heb nu ook een beginnende relatie. Dat zou wel eens een blijvertje kunnen zijn. Mijn eigen huis opzeggen, weet ik nu al, gaat echt een ding zijn. Dat gaat me heel wat traantjes kosten. Maar dat verdriet mag er ook zijn als de tijd rijp is.
En die geruststelling dat dat verdriet er mag zijn, had ik een paar jaar geleden echt nog niet.
Suzanne F. schreef:kiomiamigo schreef:Zou het een vorm van vluchtgedrag kunnen zijn?
Als je geen doelen of uitdagingen in het vooruitzicht hebt, dan zul je het dus met jezelf moeten doen en dat is voor sommige (lees onbewust best heel veel) mensen behoorlijk confronterend. Wat wil je de onrust jou vertellen? Kun je er mee zijn? En dat klinkt een stuk makkelijker dan dat het daadwerkelijk is. Want we hebben niet geleerd hoe om te gaan met "lastige" gevoelens.
Hier ga ik in mee. Vaak is het een manier om te vluchten, ergens mee om te kunnen gaan. Een soort copingsmechanisme. Een soort wegrennen van jezelf. Want wat blijft er over als je al je doelen en drukte niet meer hebt? En je alleen bent in alle stilte?
Misschien eens goed om na te denken waar de onrust vandaan komt? Opgelegde verwachtingen? Waarom moet je altijd een doel hebben?
BeFunny schreef:Die laatste regel vind ik wel wat uhm hard.
Er zijn mensen die "hun plek" hebben gevonden en niet zo nodig meer hoeven te verbeteren of persee nieuwe dingen willen. Maar die op en top kunnen genieten van het leven en van alles wat op hun pad komt.
Als je denkt dat het leven niks waard is als je geen uitzicht hebt op een nieuw project dan ben je echt aardig onrustig alleen zie je dat zelf niet in.
996981 schreef:Maar het 1 sluit het ander toch niet uit? Omdat je graag vernieuwd of verbetert geniet je automatisch niet meer van de kleine dingen?
996981 schreef:Maar het 1 sluit het ander toch niet uit? Omdat je graag vernieuwd of verbetert geniet je automatisch niet meer van de kleine dingen?
996981 schreef:Maar het 1 sluit het ander toch niet uit? Omdat je graag vernieuwd of verbetert geniet je automatisch niet meer van de kleine dingen?
Gini schreef:Maar dat is het grotere plaatje. 'Wat wil je met je leven en wat wil je bereiken?' Dat is een vraag waar iedereen wel eens mee te maken krijgt.
Dat vind ik nog iets anders dan een nieuwe auto willen kopen terwijl je net 2 maanden een nieuwe hebt omdat je anders het gevoel hebt dat je niets aan het doen/bereiken bent.
996981 schreef:Ja dat is dus het verschil tussen de mensen in dit topic en jou.
Tuurlijk ben je geen GP met die paarden na twee jaar. Wie zegt dat dat mijn doel is met een paard?
Ik weet juist dat ik die GP nooit ga halen. Omdat ik het talent niet heb en de financiële middelen niet heb om een paard met die capaciteiten aan te kopen, te onderhouden en aan te houden.
Na +- twee jaar heb ik het paard meestal op het niveau dat hij verbeterd is, een fijne Z proef loopt en een ander heel blij kan maken. Dan heb ik mijn doel bereikt.
En ja, met die paarden creëer je echt wel een band. Maar ik weet juist dat ik die met de volgende net zo creëer. Met een huis net zo…
Het enige dat me tot nu toe al 8 jaar genoeg bezig houdt is mijn relatie dus nee, ik heb geen probleem met me binden of hechten.