Marigo schreef:Doelgerichtheid is prima. Zolang het je brengt wat je wilt. Maar jezelf altijd doelen stellen om het doelen stellen, zonder rust te kunnen vinden in het hier en nu, is een snelweg naar opgebrand raken. Vroeg of laat. Het komt vaak vanuit een tekort. Van binnen. Je zou eens met een goede psycholoog of coach dat kunnen onderzoeken voor jezelf. Als je er last van hebt…
Maar dit is niet helemaal waar. Het is niet doelen stellen om het doelen stellen. Het is vooral om over een langere periode met een betekenisvolle activiteit bezig te zijn waar je later wat aan gaat hebben. Ik kan perfect genieten van het hier en nu, kan ook echt prima aanvoelen als er eens even niks uit mn handen komt en dat is helemaal prima, morgen weer een dag. Ik werk wanneer ik wil, en geloof me..ik ben liever bezig met genieten (al geeft mn werk me wel voldoenig). Bezig zijn met een studie geeft me het gevoel van ontwikkeling en nieuwe skills leren.
Nee ik herken mezelf absoluut niet in wat jij noemt het snel opgebrand zijn en niet stil kunnen staan in het hier en nu.
Edit: ik merk trouwens ook dat de mensen die het onrustigste raken van mijn way of life, dat zij vaak tientallen jaren bij dezelfde werkgever blijven werken, hetzelfde werk blijven doen, met pijn en moeite aan iets nieuws starten, heel lang moeten nadenken over een grote beslissing etc.
En je moet echt niet denken dat ik nooit lui in mn bed of op de bank lig. Of gewoon de hele middag in de zon zit. Ik werk 'maar' 3 dagen in de week, juist om ook van mn paarden en rust te genieten en dagjes weg te gaan (doe ik trouwens ook gewoon op werkdagen, dan gooi ik de planning om). Ik heb die drang naar ontwikkeling heel erg om vrijheid voor mezelf te creeren, zekerheid in de financieen en zekerheid in werk. En vooral ook verkrijgen van kennis.