Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-12-23 23:06

Hoe kom je erachter wat je échte passie/roeping/doel is in het leven?

Geplaatst door de TopicStarter : 30-12-23 23:06

Hey allemaal,

Al een tijdje loop ik er tegenaan dat ik niet zo goed weet wat ik wil met mijn leven, wat bij mij past en waar ik goed aan doe. Vooral mbt studie en verdere loopbaan. Ik ben 19, afgelopen jaar geslaagd voor het vwo met een C&M profiel. Ik heb heel veel interesses en dat maakt het maken van keuzes niet bepaald makkelijk :')

. In september ben ik begonnen met de studie Linguistics in Leiden maar kwam er al heel snel achter dat dit niet is waar ik blij van word. Hier ben ik dan ook na een maand mee gestopt, toen met het idee om deelcertificaten te halen voor de vakken die ik mis om vervolgens Diergeneeskunde te gaan studeren.

Toen ik klein was wilde ik heel lang heel graag (paarden)dierenarts worden, maar op 't vwo was ik alles behalve goed in natuurkunde, scheikunde, wiskunde dus heb dat verder eigenlijk nooit echt als een optie gezien. Wel heb ik het stiekem altijd gewild, maar er zijn zo veel dingen die ik leuk vind. Eigenlijk vond ik alle vakken super leuk, behalve economie en wiskunde. Vooral aardrijkskunde, Frans, Engels en geschiedenis hadden mijn interesse. Ik ben altijd al slecht geweest in het maken van keuzes, en ik ben nooit echt een studie tegengekomen waar ik helemaal lyrisch van werd. Wel zijn er zat studies die (gedeeltelijk) mijn interesses hebben, zoals geologie, aardwetenschappen, biologie, geschiedenis, en dus linguistics/taalwetenschap.

Momenteel volg ik via de LOI natuurkunde, scheikunde, wiskunde A en biologie. Als ik deze heb behaald heb ik iig veel meer opties om uit te kiezen met betrekking tot studie en verdere loopbaan.

Het maken van keuzes vind ik niet alleen heel moeilijk bij het kiezen van een studie, maar ook met dingen als; waar ga je later wonen (ik ben niet plaatsgebonden, zou heel graag in het buitenland willen wonen)? Wat voor werk past bij je?

Hoe vind je je daadwerkelijke roeping in het leven?

Alvast bedankt voor het lezen, en alle inzichten of ervaringen zijn van harte welkom!!

Sidenote: m'n ouders staan overal achter, zolang ik blij ben zijn zij het ook

Ik heb dit probleem al voorgelegd bij studiebegeleiders maar kwam daar niet echt verder mee. Daarom dacht ik, misschien geeft bokt nog nieuwe inzichten $_/-\o_$

**Geplaatst**: 30-12-23 23:23

Re: Hoe kom je erachter wat je échte passie/roeping/doel is in het leven?

Geplaatst: 30-12-23 23:23

Ik denk dat dit 1 van de moeilijkste vragen van het leven is :Y)

ik heb gekeken wat ik veel in mijn vrije tijd deed. Paarden :Y)

dus daar stages in gedaan. Toen er al snel achter gekomen dat ik het liever als hobby hield. Mijn eigen paard begon ik namelijk te zien als “werk” i.p.v. hobby.
Toen gekeken wat ik daarnaast leuk vond om te doen, en een passie voor had naast paarden: mensen aan een baan helpen. Dus nu werk ik al 6 jaar in deze branche en nog steeds super naar mijn zin

**Geplaatst**: 30-12-23 23:26

Geplaatst: 30-12-23 23:26

Citaat:
Hoe vind je je daadwerkelijke roeping in het leven?

Heel heel lastig.

Ik was als kind van 6 al met computers bezig en wist dat ik de ICT in wou. Uiteindelijk de richting Software Engineer ingegaan en dat leek het, hoewel ik niet 100% op m'n plek zat (maar he wat is perfect). Kwam er tijdens mijn laatste jaar bij toeval achter dat security en sysadmin taken me meer trokken. Uiteindelijk maar afgestudeerd want kon de studie niet meer omgooien, en al werkend ervaring moeten om doen om te switchen. Maart begin ik een nieuwe baan en ga ik, na bijna 3 jaar sinds ik daarachter kwam en al die tijd hard werken om fdoor te groeien naar security, de development uit.

Ik wist daar al het veld, enkel niet welk gebied binnen dat veld. En zelfs daar kwam ik na bijna 20 jaar pas achter. Bij toeval, door randtaken in een stage die ik deed. Als dat niet zo was geweest, wist ik het misschien nog niet.

Het enige wat mij tot zo ver net zo hard heeft getrokken als de ICT is paarden, maar daar ben ik 1,5 jaar geleden pas mee begonnen. Wie weet had mijn leven er dus heel anders uit gezien als mijn ouders me als kind wél naar de manege hadden laten gaan toen ik er altijd om zuurde. Of wellicht zakt het over de jaren toch nog weg en is het maar goed dat ik met computers bezig ben gegaan. Dat is niet te zeggen.

Kortom, geluk hebben en verder lekker het doen met wat je wel weet en hebt. En je realiseren dat niks 100% leuk is. Zolang je werk hebt waar je gemiddeld gezien tevreden mee bent, je rekeningen kan betalen en je hobbies kan volgen kom je een heel eind.

En je verder niet te druk maken over "je roeping". Wie weet kom je er over 30 jaar pas achter. Wie weet verander je zelf over tijd en veranderd wat jij wil en kan. Je kan dat nooit weten, dus leef wat meer in het nu en zoek niet naar perfectie.

En als je echt wil, kan omscholen of doorgroeien naar wat anders ook na 10 jaar werken, of 20, of noem maar op. Je zit niet zo vast als men vaak denkt.

**Geplaatst**: 30-12-23 23:29

Geplaatst: 30-12-23 23:29

Ga vooral dagen meelopen in bepaalde beroepen. Kijk wat je er later mee kunt gaan doen ook, liefst dus in de praktijk zodat je niet pas in je stages met je neus op de feiten gedrukt wordt
Wordt je daar blij van en ook belangrijk hoeveel verdien je ermee en is dat genoeg om prettig voor te leven

**Geplaatst**: 30-12-23 23:31

Geplaatst: 30-12-23 23:31

Een andere kijk er op: moet je per sè een roeping hebben en die omzetten in je beroep?

Ik heb oke plezier met mijn werk, het is zeker geen roeping maar ik sta niet met weerstand op. Ik verdien er voldoende mee en kan daarmee mijn hobbies onderhouden.
En dat is prima

**Geplaatst**: 30-12-23 23:33

Geplaatst: 30-12-23 23:33

Cambionn schreef:
En je verder niet te druk maken over "je roeping". Wie weet kom je er over 30 jaar pas achter. Wie weet verander je zelf over tijd en veranderd wat jij wil en kan. Je kan dat nooit weten, dus leef wat meer in het nu en zoek niet naar perfectie.

En als je echt wil, kan omscholen of doorgroeien naar wat anders ook na 10 jaar werken, of 20, of noem maar op. Je zit niet zo vast als men vaak denkt.

Vooral dat. Staar je niet blind omdat je werk moet vinden tot aan je pensioen. Doe wat je leuk vind. Ontdek, maak fouten en durf te vragen en jezelf te reflecteren. Wat vind ik leuk aan deze baan, wat niet? Durf van de paden af te wijken.
Zo dacht ik altijd te “moeten” werken bij een groot bedrijf. Stage gelopen bij een groot, internationale bank en wat bleek? Vond er geen zak aan :Y)

Geef jezelf ook de tijd. Je bent 19. Geen 64. Neem je tijd. Mij leek het onderwijs ook leuk. Dus een paar keer meegelopen. Maak gebruik van je netwerk, vrienden, familie en kennissen. Ga met ze in gesprek. Wat doen zij voor werk en waarom? Hoe zijn ze er bij gekomen? Wat vinden ze er leuk aan en wat niet?

**Geplaatst**: 30-12-23 23:35

Geplaatst: 30-12-23 23:35

Ik (40) heb geen idee wat mijn roeping is, en ik weet nog altijd niet wat ik wil worden als ik later groot ben. Maar desondanks vind ik dat ik een leuke baan heb waar ik voldoening uit kan halen en in m'n vrije tijd doe ik een beetje waar ik blij van word.

**Geplaatst**: 30-12-23 23:44

Geplaatst: 30-12-23 23:44

Het is echt een hele lastige vraag, toen ik 19 was had ik me net uitgeschreven voor de studie diergeneeskunde omdat ik ineens bedacht dat dat niet was wat ik wilde gaan doen en heb toen een tussenjaar gehad. Werken als facilitair medewerker in een ziekenhuis

Was dankbaar werk, ook al wist ik al voor ik ermee begon dat ik er niet de rest van mijn leven mee door wilde gaan.

Ondertussen doe ik wel iets waar ik echt heel blij van wordt, en mijn tips:

- Soms kan het heel vanzelfsprekend voelen dat je iets leuk vindt, en omdat het zo vanzelfsprekend voelt lijkt het alsof de hele wereld dat leuk vindt en je niet 'uniek genoeg' bent in je passie. Dat is niet zo. Voor mij was dat (gedrags)biologie, dat was voor mij zó natuurlijk dat ik dacht dat iedereen het wel leuk zou moeten vinden en ik daardoor een verstandigere keuze moest maken. Toen kwam ik erachter dat er heel veel mensen zijn die niet zoveel met biologie hebben.

- Voor nu voelt het alsof je nú iets moet kiezen en dan zit je daar je héle leven aan vast. Als jij diergeneeskunde kiest móét je bijvoorbeeld dierenarts worden, en anders heb je gefaald. Dat is niet zo. Als je een universitaire studie hebt afgerond, welke dan ook, kan je werkgevers laten zien dat je een studie hebt afgerond. Als je uiteindelijk toch iets anders wil doen kan dat ook gewoon. Er ligt iets minder druk op dan je nu misschien denkt.

Ik weet dat het niet echt het antwoord is waar je misschien op hoopt, maar je bent echt nog jong en je zit niet zo vast aan de keuzes die je nu maakt. Het is natuurlijk heel belangrijk om er goed over na te denken, maar met een 'verkeerde' keuze is het nog niet over, ook als er ineens geen dierenartsen meer nodig zijn over x aantal jaar. Dat baantje wat ik had toen ik 19 was komt nu goed van pas in het labwerk, door die paar maanden hard werken in het ziekenhuis heb ik goed door hoe contaminatie werkt en werk ik uit mezelf schoner.
Probeer projecten die je op je studie krijgt zoveel mogelijk 'eigen' te maken, en ontdek wat dat inhoudt. Geef er een draai aan die goed bij je past, ook als het niet helemaal binnen de lijntjes past. Meestal wordt dat wel gewaardeerd. En anders heb je iets geleerd

**Geplaatst**: 30-12-23 23:47

Re: Hoe kom je erachter wat je échte passie/roeping/doel is in het leven?

Geplaatst: 30-12-23 23:47

Loslaten dat je een roeping nodig hebt werkt het beste.
Het leven is niet planbaar, ik zou qua studie iets kiezen wat je nu graag zou doen. Probeer niet verder dan 5 jaar vooruit te kijken, ik kijk inmiddels niet verder dan 6 maanden vooruit

Het leven loopt altijd anders!

**Geplaatst**: 30-12-23 23:53

Geplaatst: 30-12-23 23:53

Ik ben 43 en weet nog steeds niet wat ik worden wil. Ik heb in verschillende branches gewerkt en doe baantjes die ik leuk vind. Daarnaast heb ik mijn paard en zolang ik genoeg verdien om die te kunnen betalen en met plezier naar het werk ga ben ik tevreden met wat ik heb.
Mijn dochter moet eerdaags ook een richting kiezen voor vervolgopleiding. En heeft geen idee wat. Ik ken weinig mensen die nu nog werken bij wat ze in de jonge jaren voor ogen hadden of studierichting die ze gekozen hadden.
Succes met je zoektocht in het leven en geniet van wat leert en mee maakt. Je vormt ook naar wat je beleeft en kiest daarom soms weer voor een andere weg. Zie mijn onderschrift

**Geplaatst**: 30-12-23 23:53

Geplaatst: 30-12-23 23:53

Wildgirl schreef:
Loslaten dat je een roeping nodig hebt werkt het beste.
Het leven is niet planbaar, ik zou qua studie iets kiezen wat je nu graag zou doen. Probeer niet verder dan 5 jaar vooruit te kijken, ik kijk inmiddels niet verder dan 6 maanden vooruit
Het leven loopt altijd anders!

Zo sta ik er ook wel in. Ik lees later t topic even bij, vind t wel interessant. Want zelf nog altijd geen idee wat ik wil. Gezonde jaloezie naar mensen die dat wel wel weten

**Geplaatst**: 31-12-23 00:02

Re: Hoe kom je erachter wat je échte passie/roeping/doel is in het leven?

Geplaatst: 31-12-23 00:02

ik drop gewoon even de naam breekjaar hier

Geen idee of het je zou passen maar het opzoeken kan altijd!
Ik doe momenteel het jaarprogramma, het is een programma om jezelf beter te leren kennen en verder te ontwikkelen en ook groot studiekeuzehulp (veel mensen doen eraan mee omdat ze niet weten wat ze willen worden)!

Daarnaast, wat mij heeft geholpen is naar men kinddromen kijken, ik wou als kind bv al met rescuepaarden werken.
Hele tijd losgelaten omdat ik zo vaak hoorde dat dat zo moeilijk was en ik dat nooit zou kunnen.
Nu voel ik toch weer in alles dat ik daar echt gelukkig van word en ben ik bezig met een pan maken om hoe juist WEL

**Geplaatst**: 31-12-23 00:22

Geplaatst: 31-12-23 00:22

Ik lees heel erg in het bericht dat het uitoefenen van een bepaald beroep een doel of passie hoort te zijn. Het is fijn als dat zo voor iemand is maar ik denk weleens na wat ik aan het eind van mijn leven belangrijk zou vinden, daardoor is mijn doel zoveel mogelijk zorgeloos en gelukkig leven samen met mijn man en zoveel mogelijk gave dingen doen omdat we die nu nog kunnen doen. We kopen weinig spullen maar maken mooie herinneringen.

**Geplaatst**: 31-12-23 00:56

Geplaatst: 31-12-23 00:56

Persoonlijk denk ik dat het vooral fijn is om een beroep uit te oefenen waar je voldoening uit haalt. En welk vak dat uiteindelijk wordt is heel persoonlijk.

Zoals hierboven al genoemd werd is het soms wel een valkuil als je een hobby als beroep kiest en je hierdoor je hobby als werk gaat zien.

Aan de andere kant is het ook zo dat als je ergens een echte passie voor hebt, je misschien niets liever doet dan van je hobby je beroep maken.

Als je er altijd al van droomde om (paarden) arts te worden en je krijgt nu de mogelijkheid om die richting op te gaan, dan zou ik deze kans zeker grijpen. Het zou jammer zijn als je later in het leven spijt zou krijgen als je nu de kans niet benut om je droom waar te maken. Probeer alleen wel reëel te blijven en het beroep niet alleen door een roze bril te bekijken.

En wat hierboven ook al gezegd is, mocht je uiteindelijk beslissen om nogmaals voor een carrière switch te kiezen, dan hoeft dit echt geen probleem te zijn, je bent echt niet de enige.

**Geplaatst**: 31-12-23 11:46

Geplaatst: 31-12-23 11:46

Deze vraag gaat samen met een stuk persoonlijke ontwikkeling en groot worden. Eerst moet je jezelf beter leren kennen voordat je antwoord kan krijgen op deze vraag. En dan nog kan het wisselen in de verschillende levensfasen. Ik zou me niet te gefrustreerd vastbijten hierin maar vooral gaan doen waar je energie van krijgt en dan kijken hoe het leven loopt en wat op je pad komt. Feit is wel dat er brood op de plank moet komen en dat gegeven zorgt er vaak voor dat mensen (logischerwijs) andere keuzes maken dan waar ze echt warm voor lopen. Het mooiste is als je deze dingen later kan gaan combineren. Ik zeg altijd bij een studiekeuze: volg je hart maar wel met je verstand. Oftewel, ga doen waar je warm voor loopt maar kijk ook naar je baankansen en de financiële mogelijkheden.

**Geplaatst**: 31-12-23 11:52

Geplaatst: 31-12-23 11:52

Ik moest ook mijn studie kiezen toen ik 19 was. Ik heb gekozen, gestudeerd, ben gaan werken... en ben er nu met 35 wel van overtuigd dat je met 19 voor beslissingen wordt gezet waar je nog zo zo weinig over kunt zeggen. Je groeit en ontwikkelt nog zo veel als mens.
Ik vind mijn werk leuk, maar wil ik dit tot mijn pensioen doen? Zeker niet. Ik ben heel eenzijdig opgeleid dus echt doorgroeien zit er niet bij.
Natuurlijk kun je altijd iets nieuws gaan leren en dat ga ik nu ook doen. Maar dat is ook heel spannend. Terugkijkend had ik liever op mijn 19e andere keuzes gemaakt. Studeren of werken in het buitenland bijvoorbeeld.

**Geplaatst**: 31-12-23 11:53

Geplaatst: 31-12-23 11:53

Ohhh dit vind ik leuk!!!!

Als kind had ik niks met de zorg.
Mensen waren verschrikkelijk. Ik werd gepest op school.
Mijn ouders zitten ook echt niet in de zorg.

Na mijn diploma paraveterinair, kreeg ik daar geen werk in. De markt was verzadigd en kwam in een winkel.
Hoe meer advies en hulp ik gaf, hoe meer ik dacht. "Maar ik mis het zorgen en nu doe ik ook niks met dieren!"

Dus een poging gewaagd en een sollicitatie de deur uit.
Raak.
Ik werd welzijnmedewerker.
En wat vond ik dat leuk!!! Ik kreeg aan geboden om aan bed te staan met een opleiding. En die volg ik nu.

Mensen helpen. De kracht in mensen zoeken. Mensen opbeuren.
Dat is dus mijn roeping.

Wist ik dat vroeger?
Whaha ooh nee! Echt niet!

En misschien is dit over tien jaar wel weer anders.
Maar dan is dat zo.
Voor nu?
De zorg.

Mijn tip?
Lekker ontdekken en stap rustig uit je comfortzone.

**Geplaatst**: 31-12-23 12:05

Re: Hoe kom je erachter wat je échte passie/roeping/doel is in het leven?

Geplaatst: 31-12-23 12:05

Wat een lastig dilemma hè TS? Ik wist toen ik 19 was ook totaal niet wat ik wilde gaan doen. Dat resulteerde ook tot wat gehop tussen opleidingen. Niet handig of goedkoop, wel een heleboel van geleerd

Inmiddels door de jaren heen op verschillende plekken terecht gekomen waar ik super happy mee ben. Maar een roeping? Nee dat is het niet. Denk dat het grote gross van ons dat ook niet zo sterk heeft.
Kijk daarom in plaats van naar je vaardigheden, naar je waarden. En zoek een organisatie of studierichting uit die daarbij past.
Als voorbeeld: ik vind ontwikkeling, vrijheid en uitdaging erg belangrijk. Werk bij een organisatie die dat biedt. Met leuke en professionele collega’s. Het onderwerp van mijn werk wordt daardoor minder belangrijk, omdat op zo veel andere vlakken aan mijn behoeftes wordt voldaan.
En een fijn salaris is ook erg prettig. Je kunt er een huis van kopen en de dure paarden hobby van betalen. Maar ook dat zijn dingen die je maar net belangrijk moet vinden.
Maak eens een lijstje met hoe jij graag wilt leven over 5-10 jaar. Hoe ziet een ideale dag of week eruit? Hoeveel uur werk je? Waar woon je? Hoe woon je? Wil je reizen en hoeveel? Welke andere dingen in het leven wil je zien of beleven? Van welk soort werk of organisatie word je heel ongelukkig? En vermijd die. Uiteindelijk is niets te plannen, maar dit soort vragen geven veel meer richting dan goed worden in wiskunde

Succes!

**Geplaatst**: 31-12-23 12:23

Geplaatst: 31-12-23 12:23

Oh hier heb ik zo’n enorme mening over

ik vind het idioot dat mensen zo jong moeten kiezen voor een studie. Of nou ja, moeten. Het is redelijk genormaliseerd. Ik kom zo vaak mensen tegen die niets met hun master doen maar nu niet meer gaan studeren want geld/tijd.

Ik zat volledig in hetzelfde dilemma destijds. Maar als ik 1 ding heb geleerd is dat je simpelweg het niet kunt weten. Sommige mensen hebben wel zo’n gelukkige treffer dus kan zeker wel. Maar het is heel normaal als je over pakweg 10 jaar er anders over denkt.

In jouw positie heb ik destijds gekozen voor een bachelor scheikunde. Vlak voor afstuderen (ja ik weet het, mega dom) ben ik gestopt. Het woord werken kwam eraan en ondanks dat ik nog steeds enorm verliefd ben op het vak zag ik mezelf niet nog 10 jaar op een lab werken of naar een phd toewerken. Ja wat doe je dan? 21 en helemaal van streek: ik was een mislukking. Ik vond mijn supermarktbaantje wel leuk. Ik wil dus iets met klanten was de conclusie. Oké hbo bedrijfskunde dan maar? Dit heb ik versnel afgemaakt. Ik vond het geen zak aan. Wel leuke stages gelopen en zo heb ik mijn passie gevonden: iets met milieukundige/duurzaamheid. Het is precies de scheiding dus tussen beleid en natuurwetenschappen. Ik denk dat het belangrijk is dat je weet wat echt past bij jou. Dus niet iets wat je leuk vindt. Dat was in mijn geval scheikunde. Maar iets wat echt past bij jouw persoonlijkheid en normen en waarden. Dat onderwerp heb ik dus toen gevonden. In alle eerlijkheid. Het heeft wel even geduurd voor ik mezelf echt leerde kennen. Wie ben ik? Waarom ben ik zo? Hoe verhoud ik mij tot de rest van de wereld?Ik ben er ook nog steeds mee bezig. En dat is ook wel normaal geloof ik tot een jaar of 30/35(?) . Ik durf ook prima te zeggen dat ik ook nog niet weet waar ik heenga. Wel heb besloot ik na mijn bachelor nog geen master te doen. Ik ben nu 29 en ik start binnenkort met mijn master milieuwetenschappen. Ik kan dit perfect combineren met mijn werk en ik weet zeker dat ik nu echt ergens naartoe werk!
Als ik alles over had kunnen doen zou ik misschien destijds direct voor een bachelor biologie of milieuwetenschappen kiezen. Maar das makkelijk praten. Ik ben hier achter gekomen door te gaan werken met anderen, in contact te komen met veel verschillende mensen maar ook zelf veel te gaan leren. Ik lees hele avonden artikelen uit het vak, uit de krant en ga zo maar door. Maar voor welke onderwerpen doe ik dat graag? Als ik het over zou doen, zou ik een tussenjaar nemen en op vakantie gaan. Daarna wat cursussen en maar wat deeltijd gaan werken. Dit om wat kapitaal te sparen, mezelf te ontwikkelen. Tegelijkertijd zou ik vakliteratuur lezen over studies die me interesseren. Hierdoor blijf je ook een beetje geolied in het leren. Denk dat dit essentieel is. Dit is wel afhankelijk van je woonsituatie oa. Als ik terugkijk, zou dit voor mij veel beter zijn geweest. Ik wist onvoldoende wie ik was(ben) en wat ik leuk vind en stond teveel onder druk een keuze te maken. Voor jou hoeft dit niet dé oplossing te zijn.

**Geplaatst**: 31-12-23 12:31

Geplaatst: 31-12-23 12:31

Herkenbaar, en het is ook heel lastig

Een enkeling zal zeggen “ik wist van kinds af aan dat ik xxx wilde worden”, en is ook nog daadwerkelijk werkzaam in dat beroep. Maar heel vaak is dat gewoon niet zo.

Ik was als kind en tot in mijn puberteit echt overtuigd dat ik dierenarts wilde worden, dat was mijn droom. Maar op de middelbare school had ik toch wat moeite met scheikunde en biologie, dus ben ik uiteindelijk de culturele kant opgegaan. Wat ik ook ontzettend leuk vond, ik was altijd al geïnteresseerd in geschiedenis, kunst en cultuur.
Op mijn 17e ging ik al studeren, en vond de keuze ook heel lastig. Uiteindelijk heb ik besloten om niet téveel over de verre toekomst na te denken en vooral te kiezen wat ik op dat moment interessant vond. Het werd een studie kunstgeschiedenis. Geen idee wat ik daar precies mee kon gaan doen, maar alles wat ik leerde interesseerde me.
Tijdens de studie kreeg ik wel het inzicht dat er voor mij iets “miste”, het was te theoretisch, en naar mijn gevoel teveel “plaatjes kijken” en iconografie terwijl ik veel interesse had voor kunst als materiële objecten. Zodoende ben ik via studiegenoten en een minor conservering & restauratie overtuigd geraakt dat ik schilderijenrestaurator wilde worden. En dat is met een lange vervolgopleiding ook gelukt. Voor restauratie moest ik evengoed scheikunde (universitair master niveau) beheersen. Dat was even slikken, maar uiteindelijk ging het me ontzettend makkelijk af. Ik ben nu ontzettend gelukkig en dolblij met mijn werk, en noem het ookwel mijn passie. Maar uiteindelijk is werk ook maar werk, ik heb daarnaast ook nog een privéleven met andere hobbies en interesses.

Ik zou je vooral twee lessen willen meegeven. Ten eerste, je kunt vaak méér dan je denkt. Als dierenarts nog altijd je droom is, ga ervoor, en zodra de moeilijke stof (bijvoorbeeld biologie of scheikunde) een praktisch doel krijgt, wordt het misschien ook veel beter behapbaar. En ten tweede, volg je hart en je interesses. Ook al is of lijkt een bachelor misschien heel algemeen; tijdens je studie vind je vast een richting of beroep dat echt bij je past, waar je middels keuzevakken en master etc. naar kunt sturen

En dan nog… na jaren werken kun je altijd nog een andere opleiding gaan volgen. Of met een heel aantal “algemene” bachelors die er zijn, is het spectrum banen binnen een vakgebied soms ontzettend breed.

**Geplaatst**: 31-12-23 12:33

Re: Hoe kom je erachter wat je échte passie/roeping/doel is in het leven?

Geplaatst: 31-12-23 12:33

Ohhh ik heb vanalles gedaan.

Jaar naar Australië geweest, twee x aan rechten begonnen, kraamzorg gedaan en nu uiteindelijk twee eigen bedrijven; een sportschool en een babyspa.

Heel verdeeld dus en geen directe richting op. Heb lekker veel uitgeprobeerd en zou ook zeggen dat dat helemaal niet erg is om te doen! Uiteindelijk kom je er!

**Geplaatst**: 31-12-23 12:46

Geplaatst: 31-12-23 12:46

Citaat:
Uiteindelijk de richting Software Engineer ingegaan en dat leek het, hoewel ik niet 100% op m'n plek zat (maar he wat is perfect).

Ik wil hier trouwens de leek benadrukken. Dat ik niet 100% op m'n plek zat was namelijk omdat ik echt niet gelukkig werd van de hele dag programmeren. Maar ik had de bij toeval gedaane ontdekking nodig om er achter te komen dat het daar aan lag.

Echt TS, je kan jezelf nog zo goed kennen maar je weet het eigenlijk nooit tot je ermee bezig bent. En zoals iemand eerder al zei, het hebben van een opleiding aan zich, zelfs al werk je in een heel ander veld, kan al pluspunten geven. En zeker als je bij je werkervaring kijkt naar kwaliteiten en skills die je hebt ipv het preciese werk, is switchen van baan naar iets buiten je opleiding vaak best te doen. Ga dus vooral voor iets wat je nu leuk lijkt en waar je iets van werk mee kan krijgen (rekeningen moeten toch betaald worden) en kijk daarna lekker verder. En wat anderen ook al zeggen, er is meer dat belangrijk is. De werk-omgeving, je collega's, je hobbies, etc. Je "roeping" is echt niet zo belangrijk als het nu voelt, maak je daar dus niet te druk om.

**Geplaatst**: 31-12-23 12:49

Geplaatst: 31-12-23 12:49

Heel herkenbaar TS, en zo te lezen voor meer mensen, kan me voorstellen dat dat fijn is te lezen. Lastige is alleen dat er geen kant en klaar antwoord is op de vraag ‘en nu dan?’.

Ik liep er destijds tegenaan dat alle studies die ik bekeek vooral een rooskleurig beeld schetsten maar weinig concreet waren over toekomst en hoe de studie zelf was. Heb best wat studies kort gedaan, ook omdat ik het gevoel had een universitaire studie te moeten doen. Pas toen ik dat los liet en een verkorte HBO studie deed vond ik wat ik echt leuk vond, en nu werk ik al 7 jaar als laboratorium manager, een baan waar ik vooral in terecht kon komen omdat ik al wat ouder was en de ervaringen die ik tussendoor op gedaan heb, tijdens bijbanen, studies en ‘het leven’ me geholpen hebben hierin mezelf te vinden.

Oftewel, mijn advies, wees niet bang om fouten te maken of terug te komen op keuzes, en als het niet bij je past, kijk dan ook naar meer praktische studies ondanks je VWO diploma.

**Geplaatst**: 31-12-23 12:55

Geplaatst: 31-12-23 12:55

Ik heb nooit geweten wat ik wilde doen. Van alles begonnen, maar overal snel afgehaakt. Uiteindelijk gewoon gaan werken.
5 jaar geleden in een fietsenstalling terecht gekomen, na een jaar gevraagd om voorvrouw te worden. Daarna vanwege ziekte bedrijfsleider geworden, dit na een jaar gaan doen op een andere locatie.

Het begeleiden van medewerkers vindt ik echt heel leuk, zo trots als mensen timide binnenkomen en na een tijdje doorstromen naar een andere baan als een ander mens.

Vanaf morgen ga ik aan de slag als regiomanager, zo veel zin in. Meer bezig met beleid en het grote plaatje dan de dagelijkse gang van zaken. Iets waarvan ik er de afgelopen 2 jaar achter ben gekomen dat ik heel interessant vind.

Als iemand mij 10 jaar geleden had gezegd dat ik hier nu zou staan zou ik het niet geloofd hebben. Het is op mijn pad gekomen en ik ga 99% van de tijd met zoveel plezier naar mijn werk.

**Geplaatst**: 31-12-23 13:23

Geplaatst: 31-12-23 13:23

Heel herkenbaar dit. Ik deed een opleiding waar ik veel passie voor heb, maar bleek er geen werk in te kunnen vinden. Dus heel wat omwegen later werk ik nu alsnog met kinderen, op een BSO, in plaats van als drama therapeut. Is dat mijn roeping? Mwah, nee. maar ik haal er wel voldoening uit. En daarnaast nog andere kanten van mijzelf ontdekt in moederschap en als mens en van daaruit mij verder gaan ontwikkelen.

Mijn dochter is ook 19, net als TS. En zij heeft het er ook echt moeilijk mee. is dit het nou? Wat is mijn doel in het leven? Doet een studie die op diy moment het beste lijkt en het beste lijkt te passen. Motivatie is soms wat lastig maar dat heeft ook andere oorzaken weten we inmiddels. Kans op een baan is in deze sector zeer groot basisschool-leerkacht) dus dat zit wel goed, maar of het echt haar passie blijkt? Werken met de kinderen vindt ze wel echt leuk. Dus we gaan het zien.

Anderzijds heeft zoon (bijna 22) een opleiding gedaan wat ECHT zijn passie is, video editor, maar kan er totaal geen werk in vinden. na bijna 200 sollicitaties is het steeds “ te weinig ervaring”. Ze willen dat je al 3 jaar ervaring hebt als je net klaar bent op school. Dus hij is nu zoekende naar “ wat dan”. En loopt nergens echt warm voor. Want dat “pakt” hem niet. Diverse vragenlijsten, profielschetsen, van die “ wat past er bij je” onderzoeken verder en wat komt er uit? Dat hij iets creatief moet gaan doen. Ja duh… maar dat lukt dus niet. Hij WEET dus wat zijn passie is maar komt er niet. Over een “doel in zijn leven” hebben we het maar even niet. Want daar is hij niet mee bezig.

Dus ja, 2 hele andere kanten va het verhaal van de generatie 19-22 jaar… Vind het maar lastig hoor als moeder zijnde om beide kids te zien worstelen.