Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-12-23 13:07

Re: Hoe omgaan met ouders (of partner) met dementie?

Geplaatst: 22-12-23 13:07

Levenstestament en volmacht is idd belangrijk, dat zou ik zo snel mogelijk regelen, voordat zij dit niet meer kan beslissen/tekenen en je tegen heel veel muren gaat lopen bij instanties als er iets geregeld moet worden namens haar ipv door haar.

Daarnaast wil ik jullie gewoon heel veel sterkte wensen. Ontzettend heftig en heel verdrietig.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-12-23 19:54

Geplaatst door de TopicStarter : 22-12-23 19:54

Daar had ik nog niet eens aan gedacht, goed dat jullie het zeggen, ik zal het binnenkort eens ter sprake brengen bij mijn moeder, maar zij zit nog in de ontkenningsfase, dus alles wat te maken heeft met haar dementie wil ze eigenlijk niet bespreken.

Ik heb wel wat aan jullie tips hoor!

Net belde ik mijn moeder omdat zij ook nog wat boodschappen moet doen voor familie kerst. Ze was het inderdaad alweer vergeten, ze wilde dat ik het op de app zette, maar ik heb haar het op laten schrijven (ik zet het ook nog wel weer een keertje op de app). De neuroloog was heel duidelijk dat ze moet blijven oefenen met informatie opslaan en terughalen. Er zijn wat stations in haar hersenen uitgevallen, maar als ze blijft oefenen, dan kan ze via andere routes wel bij bepaalde informatie komen. Dus opschrijven kan helpen met het beter opslaan van informatie.

Afijn, ik had in het begin van het gesprek nog wat boodschappen genoemd die ik zelf morgen moet doen en toen we haar lijstje later aan het maken waren, toen bleef ze terug komen bij de gehakt (die ik zelf moet halen, niet zij) ik had al 2x gezegd, “nee, dat haal ik wel dat hoef je niet te kopen”. Maar toen haar lijstje klaar was vroeg ze “Is 500 gram half om half gehakt genoeg?” Ja mam, dat is genoeg.
Normaal zou ik haar gewezen hebben dat ze informatie door elkaar haalt, maar de tip hier was om dat niet te doen. Ik haal het zelf wel en als ze er dan ook mee aan komt kan het wel in de vriezer, het is geen ramp.
Zij hoeft feitelijk alleen frisdrank mee te nemen, en wat voor bij de koffie, wij als kinderen koken en verzorgen het eten.

Het is fijn om jullie tips te lezen en te lezen hoe jullie hier mee omgaan. Het is inderdaad ook een rauw proces en ik had ook niet door dat mijn frustratie haar angstig zou kunnen maken. Het moet voor haar ook heel eng zijn, maar ze ontkent het nog, steekt het liefst haar hoofd in het zand. Confrontatie is niet de juiste aanpak, dan raakt ze alleen maar angstig en gefrustreerd en wordt het erger, zoals gisteren en dan gaat het dus mis tussen ons.

Dit raakte vooral een snaar:

Plop1997 schreef:
Ben zelf ook een hele ongeduldige ADHD’er en autist die graag haar gelijk krijgt maar als het op mijn moeder aangaat heb ik echt geleerd om rustig en geduldig te blijven en niet er vol tegenin gaan. En als het dan toch mis gaat dan ben ik heel blij dat ze die onenigheid of ruzie ook weer snel vergeet.

Heel herkenbaar. Ik heb officieel nooit de diagnose ADHD gehad (maar vermoed wel dat ik het heb), autisme wist ik wel, maar een vrij lichte mate. Ik ben heel feitelijk ingesteld en heb dus veel moeite met alle onjuistheden. De adhd zorgt ook dat ik al moeite moet doen met orde houden in mijn eigen chaos in mijn hoofd, nu haar chaos erbij komt is het soms erg veel. Maar een topic als dit helpt ook, er over mogen praten en lezen hoe anderen hiermee omgaan. Dank jullie wel voor de input en de PB’s het is wel de kracht van bokt dat je hier altijd mensen kunt vinden met dezelfde ervaringen.

Laatst bijgewerkt door Daphara op 22-12-23 19:58, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-12-23 19:58

Geplaatst: 22-12-23 19:58

Als ze boodschappen doen niet kan onthouden is het toch al best ver zou ik denken?

Dan is een consultatie niet verkeerd, er zijn vast ook handige apps voor zolang ze handig is met de telefoon.

Mijn schoonmoeder is duidelijk flink dement aan het worden, maar die is zichzelf ook zeer bewust daarvan en dankbaar voor iedere hulp. Dat maakt een enorm verschil moet ik zeggen.

Laatst bijgewerkt door Sizzle op 22-12-23 20:03, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-12-23 20:03

Geplaatst door de TopicStarter : 22-12-23 20:03

Sizzle schreef:
Als ze boodschappen doen niet kan onthouden is het toch al best ver zou ik denken?

We hebben 2 weken terug op de familie app afgesproken wie wat koop, wie wat kookt en/of bakt en wat iedereen meeneemt. Mijn moeder heeft een hekel aan koken, dus zij kreeg de frisdrank en tapaz voor bij de koffie toegewezen. Aangezien we het daarna er niet meer over gehad hebben, was ik er al vanuit gegaan dat ze die informatie niet opgeslagen had.

Haar eigen boodschappen doen gaat prima, het zijn dit soort uitzonderingen die niet blijven hangen bij haar.

**Geplaatst**: 22-12-23 20:29

Geplaatst: 22-12-23 20:29

Heel veel sterkte, dementie is een rot ziekte

Ik heb veel gehad aan het boek "Contented Dementia" van Oliver James. Is er zover ik weet alleen in het Engels en het leest niet heel makkelijk weg. Wat ik er van opgestoken heb is dat je de zieke altijd gelijk geeft. Hij/zij kan zich niet aanpassen, het is de omgeving die dat moet doen. Iets zoals Plop1997 met de afstandsbediening heeft gedaan past daar precies bij, briljante inval om het op lege batterijen te houden.

N4N4 omschrijft het ook zo, mee gaan in de belevingswereld van de zieke / zorgvrager. Het is belangrijk om jezelf eraan te blijven herinneren dat iemand ziek is en iets niet kán. Dat helpt (een beetje ..) om minder gefrustreerd te raken. Bij iemand zonder benen is makkelijk voor te stellen dat die niet zelfstandig een trap op loopt. Dus ook makkelijker accepteren. Het is lastiger als iemand voor de 4e keer dezelfde vraag stelt, vooral ook omdat je die persoon misschien al je hele leven kent als iemand met een prima geheugen. En uiterlijk ziet je moeder/vader er nog hetzelfde uit, stukje bij beetje raak je die persoon kwijt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-12-23 20:42

Geplaatst door de TopicStarter : 22-12-23 20:42

Sizzle schreef:
Dan is een consultatie niet verkeerd, er zijn vast ook handige apps voor zolang ze handig is met de telefoon.

Mijn schoonmoeder is duidelijk flink dement aan het worden, maar die is zichzelf ook zeer bewust daarvan en dankbaar voor iedere hulp. Dat maakt een enorm verschil moet ik zeggen.

Ik ben bang dat mijn moeder niet open staat voor een consultatie, haar naar Nijmegen krijgen was al een strijd en heb ik echt moeten gooien op het feit dat ze het voor ons als kinderen moest doen, aangezien zij daar het erfelijkheidsonderzoek konden doen. Achteraf was ze echt heel blij dat we gegaan zijn. De neuroloog heeft ruim een uur en een kwartier met ons gezeten, onderzoekjes gedaan, maar vooral echt de tijd genomen om haar vragen te stellen, haar gerust te stellen en in Jip en Janneke taal het uit te leggen.
Dat gaf haar, maar ook mij zoveel meer houvast en rust. Ze voelde zich echt gezien en gehoord, zonder oordeel.

Ze ontkent voor de rest echt dat er een probleem is en gooit veel op “ik ben vandaag gewoon moe in mijn hoofd”, ik ben soms het irritante kind dat haar wijst op de dingen die niet kloppen. Op zich is dat ook niet verkeerd, maar ik moet het niet uit frustratie doen.

Laatst was ze bij mij en wilde even helpen met afnemen, dus ze vroeg me waar de afneemdoekjes lagen. Normaal liggen die altijd in de bijkeuken op een vaste plek (dat weet ze ook), maar toevallig had ik twee doekjes, een schuursponsje en een oude theedoek klaargelegd bij de afwasmachine, want ik had zelf willen afnemen. Dus toen ze het vroeg, antwoorde ik ook “het ligt klaar op de afwasmachine”, waarna ze meteen naar de bijkeuken liep en daar uit de standaard plek de afneemdoekjes en een oude theedoek pakte. Toen kon ik haar dus heel ontspannen wijzen op dat ze mij een vraag stelde, maar niet naar het antwoord luisterde.

Hoe het dan bij haar werkt: Ze pakt een emmer voor sop en heeft een afneemdoekjes nodig, kan de informatie niet terug halen in haar hoofd waar het ligt, ze vraagt het dan, maar terwijl ze de vraag stelt, vindt ze het antwoord terug in haar hoofd. Dan luistert ze dus totaal niet naar het antwoord.

En dit is maar één klein ding, maar zo gaat het heel veel met informatie opslaan en terughalen en dat gaat continu door. Het heeft weken geduurd voordat ze wist waar Denekamp ligt. Ik ga daar sinds 3 maand regelmatig heen voor mijn werk. Ze weet dat ik veel reis voor mijn werk dus vraagt ze:

Waar ga je morgen/deze week heen?
Naar Denekamp
Daar heb ik nog nooit van gehoord, waar ligt dat?
Bij Enschede in de buurt tegen de Duitse grens.

Dit gesprek hebben we minstens 2x per week gehad voor minstens 2 maand. En zo met elke nieuwe locatie die ik voor mijn werk moet bezoeken. Ze wil altijd graag weten waar ik ben, maar ze kan het maar moeilijk opslaan, zeker als er een nieuwe locatie bij komt. Ze weet nu ongeveer welke locaties ik onder mijn hoede hebt, maar zodra er een nieuwe locatie bij komt, is dat heel moeilijk voor haar om te onthouden. Het maakt mij niet uit, maar zij wil altijd graag weten waar ik ben en heeft geen rust als ze dat niet weet. Ik bel haar ook vaak als ik onderweg naar huis rij en ze vraagt dan altijd ook weer standaard “waar rij je nu?” En dat vraagt ze minstens 1x per 5 minuten.
Gek genoeg kan ik dat weer prima hebben, ik weet dat het uit een soort van moederlijke bezorgdheid komt.

**Geplaatst**: 22-12-23 21:15

Re: Hoe omgaan met ouders (of partner) met dementie?

Geplaatst: 22-12-23 21:15

Kan je niet gewoon een locatie noemen die ze kent? Heb jij geen frustratie over dat ze niet weet waar denekamp ligt en voor haar ook prettiger want is ze direct gerustgestels omdat ze weet waar het is.

**Geplaatst**: 22-12-23 21:27

Re: Hoe omgaan met ouders (of partner) met dementie?

Geplaatst: 22-12-23 21:27

Soms is een leugentje beter dan de waarheid,moeilijk om tegen je ouders te “liegen”,maar soms beter.

**Geplaatst**: 22-12-23 21:40

Re: Hoe omgaan met ouders (of partner) met dementie?

Geplaatst: 22-12-23 21:40

Mijn moeder zei op een gegeven moment dat ze al zolang niet meer bij opoe op bezoek was geweest (haar oma dus). Nou had ik kunnen zeggen, ja, al een jaar of 60 niet (want opoe is in 1948 gestorven), maar ik heb gewoon gezegd: "dat is wel meer dan 2 uur in de auto hoor, misschien wel 3 uur zelfs". Oh nee, dat was te ver. Klaar.

Ook wilde ze een keer weten hoe het met haar vader was (ook al sinds 1961 dood). Dus toen heb ik gezegd dat het heel goed was met hem, maar dat-ie het heel druk had. "Ja, zo is pa hè, altijd druk" Ook klaar.

Het is echt veel beter met ze mee te praten.

"Wanneer ga ik naar huis?" (ze heeft de laatste 3 jaar in een verpleeghuis gezeten) Morgen

Iedere dag is het morgen. Geen probleem. Soms vroeg ze het niet, ook goed.

**Geplaatst**: 22-12-23 22:01

Re: Hoe omgaan met ouders (of partner) met dementie?

Geplaatst: 22-12-23 22:01

We zeiden ook tegen mijn moeder dat de reis naar Australië heel erg duur was en heel erg ver,we konden haar niet vertellen dat haar 2 oudere zussen al 10 jaar dood waren.Mijn moeder dacht dat ik haar zus was en noemde mij ook Thea,ik ging daar gewoon in mee hoe erg het ook is.

**Geplaatst**: 22-12-23 22:08

Geplaatst: 22-12-23 22:08

Vriendin van me is afgelopen voorjaar gediagnostiseerd met FTD.
Inmiddels zit ze op sinds week of 8 op gesloten afdeling.
Ik zag 7 jaar geleden de eerste tekenen van haar ziekte. Toen was ze 52.
Haar woorden schat is zeer beperkt op dit moment. Ze herkent me nog wel.
Haar familie heeft idd ook levenstestament etc laten regelen. Haar moeder was ook dement, maar zij had een andere variant.

Wat ik heftig vind, is dat ze al over de helft is van haar levensverwachting nadat de eerste symptomen duidelijk werden.

Ze eet en drinkt heel slecht. Ze neemt een slok of hapje en gooit de rest weg.
Ik denk eerlijk gezegd niet dat ze de kerst ‘24 meemaakt.

**Geplaatst**: 22-12-23 22:53

Geplaatst: 22-12-23 22:53

Britta31 schreef:
Soms is een leugentje beter dan de waarheid,moeilijk om tegen je ouders te “liegen”,maar soms beter.

Mee eens. Het goede antwoord is niet wat volgens ons "de waarheid" is, het goede antwoord is dat waar de patiënt het meeste aan heeft.

tienus63 schreef:
Ze herkent me nog wel

Mijn vader had vaak het antwoord "ja natuurlijk, jij bent het". Dat werd heel graag voor "herkennen" aangenomen terwijl hij vanaf een bepaald moment echt geen idee meer had wie er voor hem stond.

**Geplaatst**: 22-12-23 23:07

Re: Hoe omgaan met ouders (of partner) met dementie?

Geplaatst: 22-12-23 23:07

Vorige week zei ze tegen medebewoner dat zijn mijn buren, mijn vrienden.
En gek genoeg blijven patiënten met FTD hun nabije omgeving wel kennen.
Maar dat haar dochters zwanger zijn, dat weet ze dan weer niet.
Haar kleindochter herkent ze dan wel weer.
Die heeft ze nog net bewust meegemaakt.

**Geplaatst**: 22-12-23 23:08

Geplaatst: 22-12-23 23:08

Mijn partner zegt eigenlijk standaard als hij bij zijn moeder op bezoek gaat: goedemorgen, H... is hier en ik heb Marije meegenomen (als ik mee ben, anders zegt hij dat laatste natuurlijk niet).
Vaak is er nog wel herkenning, maar namen zijn zo moeilijk, dus dan helpt hij haar er op voorhand gewoon mee.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-12-23 23:14

Geplaatst door de TopicStarter : 22-12-23 23:14

Maartje1990 schreef:
Kan je niet gewoon een locatie noemen die ze kent? Heb jij geen frustratie over dat ze niet weet waar denekamp ligt en voor haar ook prettiger want is ze direct gerustgestels omdat ze weet waar het is.

Dat doe ik al wel door meestal een plaats te noemen die ze wel kent.
Na Denekamp kwam Oudewater erbij, dus ben ik meteen gaan zeggen “in de buurt van Gouda”, toen Beilen erbij kwam werd dat “vlak bij Melissa” (vriendin).
Mijn moeder wil zelf altijd precies weten waar ik ben, dus als ik alleen zeg “vlak bij Gouda” dan vraagt ze door. Ik denk ook dat ze voor zichzelf een plaatje probeert te maken.

Gek genoeg frustreert mij dat vragen waar ik heen ga, waar ik ben of rij helemaal niet, het is een dingetje tussen ons voor zolang als dat ik me kan herinneren. Alleen wordt de informatie nu niet meer zo goed opgeslagen.

**Geplaatst**: 22-12-23 23:27

Re: Hoe omgaan met ouders (of partner) met dementie?

Geplaatst: 22-12-23 23:27

Is ze nog handig met whatsapp?
Misschien kun je de locatie doorsturen.

**Geplaatst**: 23-12-23 04:04

Re: Hoe omgaan met ouders (of partner) met dementie?

Geplaatst: 23-12-23 04:04

Ik bedoel stel je weet dat je naar denekamp gaat, dat kent se niet goed. Dan zeg je "vandaag zit ik in enschede" (als ze enschede wel kent). En je zegt niet "in se buurt van gouda" maar je zegt "vandaag zit ik in gouda".

**Geplaatst**: 23-12-23 08:52

Geplaatst: 23-12-23 08:52

Tjee TS, wat een ongelooflijk herkenbaar verhaal. Mijn schoonvader heeft al jaren een dementieel ziektebeeld en weigert pertinent zichzelf te laten onderzoeken. Als iemand vraagt wat wij aan hem merken en we willen het snel samenvatten dan zeggen we ook ‘compleet doorgeslagen egoïsme, geen korte termijn geheugen en over zichzelf praten in extreme vorm’. Ik heb er altijd wat moeite mee om uit te leggen hoe heftig het over zichzelf praten voor de familie is, want het klinkt redelijk onschuldig. Mijn schoonvader begint echter met praten zodra hij zijn ogen opent en stopt pas wanneer hij in slaap valt. Nu slaapt hij maar een uur of 5 per nacht en dat betekent dat hij 19 uur lang non stop praat. Hij praat ook nog eens hard, met veel handgebaren en veel drama eromheen. Hem onderbreken lukt alleen als je hem heel lomp onderbreekt. Als je dan zegt ‘dit hebben we al gehoord’ of ‘wil je even stil zijn, want ik heb last van je’, dan gaat hij gewoon verder met zijn verhaal. Als je zegt ‘wat wil je drinken’, dan geeft hij daar wel antwoord op. Of als je zegt ‘kom we gaan boodschappen doen’ dan komt hij wel gewoon mee, maar bij de tijd dat je buiten staat is hij weer een ander verhaal over zichzelf gestart. Ik heb letterlijk suizende oren als ik even met hem in één ruimte heb gezeten.
Ik werk in de ouderenzorg. Ik weet precies wat ik wel en niet moet doen, maar ik ben gewoon boos dat hij weigert het onderzoek aan te gaan. Hij heeft veel, echt heel veel broers en zussen. Zij hebben allemaal al een poging gedaan hem te overtuigen zich te laten onderzoeken. Hij weigert gewoon. Ik snap heel goed hoe beangstigend dit voor hem is, maar voor mijn schoonmoeder vind ik dat hij dit verplicht is.
En ik? Ik ben dan zo recalcitrant dat als hij zich niet laat onderzoeken, ik hem niet behandel met het begrip en geduld waarmee ik mensen met dementie behandel. Helpt me dat? Zeker niet, maar ik heb het vermogen om bij mezelf de knop om te zetten nog niet gevonden. Mijn man overigens ook niet.

Een ander adviseren is altijd makkelijker. TS, het geeft echt inzicht om de voorstelling Dag mama te bekijken en/of het boek van Sarah Blom te lezen! Ga geen discussies aan, maar ga mee in haar verhalen of verander van onderwerp. Wat voor jou voelt als liegen is vaak aansluiten in de belevingswereld die zij nog heeft en daar is niets mis mee.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-12-23 15:21

Geplaatst door de TopicStarter : 23-12-23 15:21

Maartje1990 schreef:
Ik bedoel stel je weet dat je naar denekamp gaat, dat kent se niet goed. Dan zeg je "vandaag zit ik in enschede" (als ze enschede wel kent). En je zegt niet "in se buurt van gouda" maar je zegt "vandaag zit ik in gouda".

Ik snap wat je bedoelt hoor, maar nogmaals ik vind het niet erg dat ze wil weten waar ik ben en het frustreert me niet.

Inmiddels weet ze wel waar Denekamp ligt, ze weet ook meestal wel dat ik daar altijd tank en koffie cups haal bij het tankstation. (Dolce Gusto cups zijn daar ruim goedkoper dan bij de supermarkt). Donderdag zag ze dat mijn tank vol was en vroeg meteen of ik gisteren in het oosten had getankt en koffie had gehaald. Wat dus inderdaad het geval was. Voor haar klikt het als ze het kan linken, Denekamp heeft (naar eigen zeggen) het goedkoopste tankstation van NL en ik heb van mijn moeder en zus een Dolce Gusto machine gehad voor mijn verjaardag.

Ik moet vooral anders leren communiceren en inderdaad referenties gebruiken.
Haar hersenen werken nog wel, alleen wordt informatie moeilijker opgeslagen, maar veel herhalen werkt het beste.

Zo kreeg ze van de neuroloog 5 woorden om te onthouden. Auto, groen, viool, bureau en banaan.
Die moest ze achterstevoren terug zeggen, dat lukt dan voor 3 woorden. Aan het einde van het onderzoek moest ze de 5 woorden weer zeggen en dan is zij ze kwijt. Dus hij vraagt, “als ik zeg dat één woord een kleur is, weet je dan welke kleur het is?” Dat wist ze niet.
“Als ik zeg dat 1 woord een meubelstuk is, weet je dan welk meubelstuk?”
En zo voor elk woord, die ze dan nog niet kon noemen.
Dus toen zei hij “als je voor het voertuig mag kiezen tussen een auto en een bus, welke was het dan volgens jou?”
In plaats van dat ze toegeeft dat ze het niet weet, kiest ze vol overtuiging voor de bus en zo gokte ze 3 van de 5 woorden verkeerd.

De neuroloog gaf wel aan dat het goed was om voor haar te oefenen met informatie opslaan en ophalen, dus voor 2-3 weken heb ik tot in den treuren deze 5 woorden met haar geoefend op dezelfde manier als dat de neuroloog deed.
Daarnaast hebben we er een verhaaltje van gemaakt om het makkelijker te onthouden.

“Ik rij in een groene auto en eet een banaan, op de stoel naast me ligt een viool en achterin de auto ligt een bureau”

Toen ze eindelijk een paar keer, bij de eerste poging meteen alle 5 de woorden kon noemen, heb ik 5 nieuwe woorden gekozen met behulp van deze site:

https://www.zufalligewoerter.com/willek ... ieuw+woord

Die screenshot ik dan en stuur ik door om voor haar mee te oefenen en elke zoveel weken, wanneer ze de woorden kent, dan krijgt ze 5 nieuwe woorden. Tijdens gesprekken vraag ik soms zo ineens naar de 5 woorden en accepteer geen excuses waarom ze niet wil noemen.

Haar huidige 5 woorden zijn: Wieg, kraan, aardappel, fontein en servet. Vorige week kende ze er elke keer maar 3 of 4 en vergat altijd servet, aardappel of wieg. Ze was ook duidelijk gestopt met oefenen, dus ik ben even flink streng voor haar geweest en duidelijk gemaakt dat ze wel moet blijven oefenen, twee dagen later kon ze alle 5 in 1x noemen toen ik er willekeurig naar vroeg.

Gek genoeg lijkt ze ook wat helderder als ze de woorden net terug genoemd heeft, alsof haar hersenen even weer de juiste route weten om informatie op te halen.

Dus ik vind het nog niet nodig om tegen haar te liegen over waar ik ben of heen ga. Mocht ze echt slechter worden, dan kan dat altijd nog. Ze heeft nog steeds de mogelijkheid om nieuwe informatie op te kunnen slaan en op te halen, maar ze moet dan wel blijven oefenen.

**Geplaatst**: 23-12-23 15:48

Re: Hoe omgaan met ouders (of partner) met dementie?

Geplaatst: 23-12-23 15:48

Het is geen liegen,maar een leugentje om
bestwil.

**Geplaatst**: 23-12-23 16:05

Re: Hoe omgaan met ouders (of partner) met dementie?

Geplaatst: 23-12-23 16:05

Maar door plaatsnamen te noemen die ze al kent heeft ze zelf wellichf ook meer rust.

**Geplaatst**: 02-01-24 16:22

Re: Hoe omgaan met ouders (of partner) met dementie?

Geplaatst: 02-01-24 16:22

Hier gaat mijn pa ineens hard achteruit.

Hij onthoud niet dat zijn kleinzoon bv niet erbij is als we er zijn omdat die naar zijn vader is.... vraagt na 5 minuten of Tim dan bij zijn vriendinnetje is, dan na 5 tellen of Tim naar school is etc etc.... Dan zegt ie wel: "ik weet dat ik het ws al vroeg hoor maar..."
En wij blijven braaf antwoorden iedere keer dat Tim bij zijn vader is,zucht

Waar hij paar weken terug nog op de kalender keek en een beetje kon onthouden is dat nu weg....
Met kerst zijn hand onder de hete kraan, was vergeten dat de kraan op heet stond.
Hij gaat nu ook steeds bij dezelfde buren op bezoek...iedere dag dus dat wordt vervelend, ( met name voor de buren) hij loopt nu ook in de avond een ommetje.... voorheen moest je hem echt de deur uitzetten om een wandeling te maken en nu opeens dit....

Heeft een alarmknop en drukt daar op omdat hij zo alleen is..... allemaal begrijpelijk maar bijna niet meer te doen.
Zaterdag heeft hij dat gedaan, is thuiszorg er geweest om 08.15 en om 09.30.
Zijn maaltijden werden gebracht om 10.30 en ik was er 11.00 uur. Hij had niemand gezien zei hij....

Dus een afspraak maken nu met de Casemanager en kijken wanneer we hem naar een verpleeghuis kunnen krijgen, hoe sneu ook.....

**Geplaatst**: 02-01-24 16:38

Geplaatst: 02-01-24 16:38

ElCamino schreef:
hij loopt nu ook in de avond een ommetje.... voorheen moest je hem echt de deur uitzetten om een wandeling te maken en nu opeens dit....

Beweegdrang is ook typisch dementie. Zorg dat-ie altijd een adres bij zich heeft, naai het in z'n jas of zo, kans is groot dat-ie een keer niet meer weet waar z'n huis is en verdwaalt.

**Geplaatst**: 02-01-24 17:29

Re: Hoe omgaan met ouders (of partner) met dementie?

Geplaatst: 02-01-24 17:29

Dit inderdaad,mijn moeder had een briefje in haar tas en een 06 nummer in het label van de jas geschreven.

**Geplaatst**: 02-01-24 18:46

Re: Hoe omgaan met ouders (of partner) met dementie?

Geplaatst: 02-01-24 18:46

Sterkte ElCamino.
Voor de kerst nog even bij mijn vriendin geweest.
In twee weken tijd zie ik haar vermageren.
Ik vraag me ook af of ze me nog herkend.
Ze had nu de deur van haar ma er op slot.
Ik had onze hond meegenomen. Die is bij haar geboren.
Onze hond vond het leuker haar weer te zien dan zij.
Ze wist de naam van de hond nog wel.