Bokt.nl

rien10 schreef:

Voila, je antwoord op “hoe dan?” Heb je zojuist gegeven.

Zebrastreep schreef:

Hoe oud ben je als ik vragen mag ?

Voor jonge mensen is dit ook lastiger dan voor wat oudere mensen. Maar soms hoeft dat ook niet en hebben zelfs mensen met bakken levenservaring hier nog veel last van. Ik kreeg wel eens de vraag van een flexer , goh hoe ga je daarmee om in het team? zij vond het al heel knap dat ik zo kon denken erover want dat konden volgens haar mensen met veel levenservaring ook niet altijd.

Misschien niet leuk , maar wat mij ook wel dat zetje heeft gegeven zijn geen leuke ervaringen opdoen. Niet de leukste manier , maar dat zorgde wel voor flinke levenslessen. Op den duur was ik gewoon even klaar met dat soort zaken dat ik dacht , iedereen is daar onzeker over dus laat het dan maar zo zijn.

En ik heb zelf ook een periode als flexer gewerkt , dat is een en al ongemakkelijkheid. Je kent eigenlijk niemand om naar toe te stappen. Op den duur zie je wel bekende gezichten en weet je globaal wie waar werkt , maar je bouwt er niks mee op. Dus je moet wel door de ongemakkelijkheid heen bijten. Ik vond het toen ook niet leuk , maar vindt het nu wel heel stoer van mijzelf dat ik flexer ben geweest. Ik wou het nooit omdat ik zo bang was voor juist het onzeker voelen en de ongemakkelijkheid. Dat heb ik ook wel zwaar gevoeld , maar ik ben juist nu blij dat ik deze ervaring heb opgedaan. Dat maakte voor mij het volhouden om tussen mijn huidige team te komen ook makkelijker.

En sommige mensen zijn echt lastig om een band mee op te bouwen. Ik heb dus ook een collega waarmee ik vanaf het begin verwachte he dat gaat wel makkelijk worden , wij hadden voor dat we elkaar leerden kennen bijna het exacte zelfde leven gehad , zelfde opleiding , zelfde stageplaats , zelfde soort paarden die we leuk vinden , en veel gemeenschappelijke kennissen. Genoeg stof om over te praten zou je zeggen. Nou dat was wel even van de koude kermis thuiskomen.
Steeds als ik dacht oh nu heb ik een 'ingang' gevonden dan was dat maar van korte duur. Collega was wel aardig en vriendelijk maar midden in een gesprek kon die collega opeens zomaar boem afstand nemen. Ik kon er geen peil op trekken ( en dit had ik bij meer collega's). Tijdje terug had ik pas de ballen om eens te vragen joh dit valt mij op dat ik je best moeilijk vindt in de omgang , ligt dat aan de benadering vanuit mijn kant of speelt dat meer van jouw kant?

Conclusie was eigenlijk dat die collega het moeilijk vond om zichzelf richting mij open te stellen doordat we teveel gemeenschappelijke kennissen hadden. Die collega heeft een andere ervaring gehad met de kennissen dan ik en dacht dat ik bepaalde verhalen via die kennissen had gehoord. Dit had ik zelf ook wel bedacht. Ik heb daarbij ook gezegd dat ik meer met mijn collega's heb dan de oppervlakkige kennissen buiten mijn werk om en deze collega ook daar boven stond. Dat was de ultieme ijsbreker en sindsdien is deze collega ook meer zichzelf en stelt zich open.

Dus soms kan een simpel gesprek over waar komt je gedrag weg zeer helpend zijn. Ik heb dit bij meer collega's gedaan en sindsdien stellen een aantal zich zo enorm open en echt in een week tijd zijn ze veranderd van oppervlakkig naar meer de diepgang in. Maar daarbij moet je je ook wel afvragen , hoe en of wat kan ik daarin veranderen?

Maar ik heb ook wel collega's waar ik het niet helemaal waard vindt om in te investeren. Dit laat ik dus ook een beetje los. Als ik met ze werk gaat de samenwerking prima , maar ik ben wel meer bezig met mijn eigen taken op dat moment. Maar echt gespreksstof is er niet en soms voel ik ook wel desinteresse. Ik denk dan vaak maar oké het is 1 dienst dat kom je wel door. Aangezien onze locatie uit twee delen bestaat loop ik dan tussendoor ook wel naar het andere deel of het kantoor. Af en toe moet ik er dan even uit. Desbetreffende collega doet dat ook en dat werkt prima. Verder zitten we op één lijn dus dan ben ik al tevreden.

En leren toch een beetje schijt te hebben aan wat andere van je vinden.... Sommigen maken het zichzelf vooral heel moeilijk door niet open te staan of wat van je te vinden en zich hier aan te irriteren. Maar omdat inprencipe jezelf zijn niks mis mee moet zijn kan het ook niet fout zijn.

Wat mij ook erg hielp ( in een boek gelezen) is dat een mens continue bezig is met zichzelf en wat anderen van je vinden. Als je dit maar goed onthoudt betekend het dus dat zoveel mensen niet eens met jou , je manier van doen en uiterlijk bezig zijn. De meeste mensen zijn continue bezig met afvragen wat vindt de ander nu van mij? Terwijl de ander daar ook mee bezig is. Dat heeft mij zo erg geholpen!

Helaas weet ik de titel van dat boek niet meer , maar veel mensen zouden daar iets aan hebben.