freedomshet schreef:Aan de andere kant, als dochter niks met dieren heeft
Dan had ze niet aan haar moeder moeten beloven ze te nemen, er zijn nog vier kinderen en ze zijn allemaal opgegroeid met dieren.
DuoPenotti schreef:Ik vind het niet netjes van haar dochter als het zeker was dat zij ze voor altijd zou houden.
Of en dat kan natuurlijk ook, dat de mevrouw net voor haar overlijden heeft aangegeven, zoek er maar een fijn plekje voor.
Zo goed ken jij haar ook niet, dus dat kan ook best de gemaakte afspraak zijn.
Dus ik zou me er verder buiten houden
Ik ben niet van plan om me ergens mee te bemoeien, niet mijn dieren.
De kinderen en moeder hebben lang de tijd gehad om dit voor te bereiden en als de moeder op het laatste moment had bedacht dat ze naar een ander konden, had zij zelf een verzoek geplaatst, ze beheerde namelijk de pagina daarvoor. Ze had ook direct met mij contact op kunnen nemen, daar we het al eerder over de katten hadden gehad. Ze was niet labiel ofzo. Niet eens oud. Ze was gewoon haar normale zelf toen ze op een afgesproken tijd is doodgegaan.
Het kan dat de dochter de moeder willen plezieren zodat ze rustig kon sterven, terwijl ze al in
haar achterhoofd had om ze weg te doen, dat is ergens ook nog te begrijpen, want als je moeder haar dood tegemoed gaat beloof je natuurlijk van alles om extra stress te vermiden.
Signe schreef:Het is niet aan jou om in te grijpen. Het is de keuze van de dochter. Wellicht wilde zij haar moeder geruststellen dat de dieren een goed thuis hadden en ze zich er geen zorgen om hoefde te maken.
En ervoor zorgen dat de dieren nu een goed thuis krijgen is ook die belofte waar maken.
Ik kan me voorstellen dat het voor jou voelt als onrecht een een leugen en iets wat je zelf niet zou doen. Persoonlijk vind ik het sterk van de dochter.
Dit zeg ik zonder jou of de familie of de dieren of de situatie in Portugal te kennen.
Ik denk dat als je dieren wilt en je hebt een persoonlijke klik met deze dieren dan je ze kan adopteren. Ik ben er wel bang voor dat je emoties een rol spelen in de keuze en dat is lastig.
Je opent dit topic niets voor niets, dus ik hoop dat deze woorden je helpen het een plekje te geven.
Dank je wel. Ik heb eigenlijk een soort reality check nodig en daarom hoor ik graag van buitenstaanders. De mening van mijn zus is dan niet genoeg.
Ook hier, ik ben helemaal niet van plan om "in te grijpen". Ik zou niet weten hoe.
En ja ik kan er bij dat ze van alles beloofde omdat haar moeder de dood tegemoed ging en dat het een stressfactor minder was, maar met de dierenliefhebbende community die we hebben in dit stadje, had er lang voor haar dood ook wel andere dingen geregeld kunnen worden zonder dat je er om hoeft te liegen. Maar goed, dat was tussen hen.
En ja, aan de ene kant zit ik niet te springen om meer katten, maar 1 ervan heb ik eerder willen adopteren, maar toen hield ze haar zelf. Ze wist toen waarschjnlijk al dat ze naar haar einde ging en wilde waarschijnlijk niet zonder dieren zitten in de laatste fase, daar haar kinderen al de deur uit waren. Maar ik heb dus wel al iets met 1 van de katten. En deed een belofte, waardoor ik me meer verplicht voel, hoewel ze me natuurlijk had verlost van de belofte door te zeggen dat ze al naar een goed tehuis gingen.
We hadden en byzondere band omdat ze erg tegen de mentaliteit aanliep die teveel Portugezen op het platteland hebben ten opzichte van dieren en ik als Nederlandse ook, dus ik begreep precies waar de knelpunten en frustraties lagen. We kwamen niet bij elkaar over de vloer, maar er was wel altijd een warme omhelzing en lange gesprekken als we elkaar zagen en sporadisch Facebookcontact. Ik kan niet zeggen dat ze een vriendin was, maar wel een goede kennis. Ze was erg geliefd in de gemeente en zal gemist worden. Ze heeft nog wel voor elkaar gekregen, samen met iemand anders, dat er een asiel komt en ook de begin van de bouw nog meegemaakt.