Na lang wikken en wegen toch besloten dit topic aan te maken. Dat omdat ik al jaren vastloop ondertussen op het gebied van werk. Niet zo zeer dat ik werk te weinig heb, eerder in het feit dat ik vastloop in het hebben van werk teveel. Ik ben (helaas) een persoon wat het heel lastig vind voor Nee te zeggen. Ik houd er niet van voor een ander teleur te stellen of te kwetsen. Doordat ik altijd maar ja zeg, kom ik vaker mijzelf tegen en dat is niet de bedoeling.
Ik zal even kort aangeven hoe mijn werksituatie eruit ziet.
Ik werk in de agrarische sector, de melkveehouderij. Ondertussen al jaren werkzaam op het zelfde bedrijf. Daar ben ik een 6 dagen per week werkzaam. Waarvan 5 ochtenden per week beginnen om 5.45 en sommige dagen pas eindigen om 19.30 in de avond. Dat houd dus in dat ik de hele dag daar aanwezig ben en ik geen tijd heb voor mijn paarden. Het zijn 2 dagen per week dat ik zolang moet werken. De andere dagen ben ik om 09.00 klaar.
Een dag werk ik daar in de avond en is mijn werktijd van 15.30 tot 19.30.
Op de woensdag en vrijdag ben ik om 09.00 klaar met werken en daarna begint om 10.30 weer mijn volgende baan bij een Welkoop winkel. Super leuke plek voor te werken en daar ben ik dan ook helemaal op mijn plaats. Daar zijn mijn tijden van 10.30 tot 18.00, dat ligt overigs in het zelfde dorp als waar ik woon, het is letterlijk de straat naar boven lopen en ik ben op het werk.
Verder werk ik soms nog 2 avonden in de week van 21.00 tot 23.15 op een andere melkveehouderij.
Gemiddeld zit ik dus tussen 45 a 50 uur per week aan werk, heb ik 5 dagen per week dat ik om 5.00 mijn bed uit moet. Ben ik vaker pas om 20.00 thuis van het werk. Gemiddeld genomen ga ik rond 22.15 naar bed, voor voldoende slaap te hebben als ik om 05.00 weer moet opstaan.
Verder heb ik zoals vele andere bokkers ook een paarden hobby. Ik heb een lieve paint merrie van 3 jaar oud en een c pony ruin die al 12 jaar in mijn bezit is. Verder heb ik hobbymatig nog 3 a 4 miniatuur paardjes lopen. De mini's lopen op een weiland vlakbij mij in de buurt. De merrie en de ruin staan een 17 km verderop op stalling. Het bedrijf waar ik 6 dagen per week werk ligt juist weer 13 km de andere kant op. Werk en paarden ligt dus bijna 30 km bij elkaar uit de buurt.
De merrie en ruin staan 5.5 dag per week op volpension. In het weekend op de zaterdag moet ik ze zelf binnenhalen en de stallen mesten en op zondag moet ik alles zelf verzorgen.
Verder komt de verzorging van de mini's er ook nog iedere dag bij kijken. Nu kan ik ze ook wel eens rustig een dagje overslaan maar gevoelsmatig houd ik daar niet van. Ik vind de dieren moeten verzorgd worden, gewoon iedere dag opnieuw.
Verder heb ik nog een lieve vriend die mij ook nog wel eens graag wilt zien gedurende week. Heb ik ook nog een handjevol lieve echte vrienden die mij ook nog eens graag zien.
Verder woon ik nog bij mijn moeder, samen met mijn tweelingzusje en oudere broer. Mijn oudere zus is al het huis uit. Mijn vader leeft helaas al 20 jaar niet meer.
Nu hebben we ook nog de vette pech dat eergisteren mijn tweelingzusje omver gerend is geworden door een paard van haar stal genoot. Daardoor heeft ze een gecompliceerde breuk in haar rechterhand opgelopen en daarbij is ze ook nog eens rechtshandig. Mijn zusje heeft ook meerdere paarden, en zij moet alles zelf doen kwa verzorging. Dus mesten, voeren etcetc.
Nu komt het er dus op neer dat de verzorging van haar paarden ook grotendeels op mij terecht gaan komen. Helaas kan ik mijn moeder daar niet in vragen, want ze is bang voor paarden.
Puntje bij paaltje.... Ik heb een werkweek van gemiddeld minimaal 45 uur en meestal 50 uur. Heb ik de verzorging van een halve veestapel aan paarden in mijn handen liggen. En ik weet even niet hoe ik dat ga recht breien. Het werk bij de Welkoop doe ik onwijs graag en bij de melkveehouderijen het zelfde. Maar afgelopen jaren heb ik mijn eigen paarden al heel vaak aan de kant gezet vanwege het werk. Mijn c pony staat meer stil dan dat er iets mee gedaan wordt en dat is gewoon eeuwig zonde. Beestje is namelijk op en top braaf en geniet er echt van als er iets met hem gedaan word.
De paarden hobby kost mij ook rond de 500 euro per maand, en om dan maar iedere maand niets met de paarden te doen is letterlijk geld weggooien. De hobby is te duur voor er niets mee te doen. En verkopen dat ik ze niet. Geen haar op mijn lijf die daar aan denkt.
Maar ik sta er wel eventjes bij over hoe ik moet gaan doen.... Ik heb eindelijk na 2 hele zware jaren terug de rust terug in mijn lijf. 2 jaar terug heb ik mijn zielsmaatje Daantje de palomino shetlander moeten laten inslapen... Dat is voor mij zo een klap geweest dat ik daardoor er helemaal doorheen gezeten heb.
Door afgelopen maanden professionele hulp te hebben gezocht heb ik eindelijk de rust terug gevonden en kan ik weer genieten van mijn leven en mijn paarden. Maar nu ik alle combinaties van werk, paarden en alle andere verplichtingen. Begin ik weer gevoelsmatig op mijn tenen te lopen. En ik vertik het voor alweer mijn paarden te gaan verwaarlozen in aandacht. Wat betreft de situatie van mijn tweelingzusje, dat is pure onmacht daar kan niemand ook wat aan doen en dat is verder ook niet z'n probleem. Daar vinden we wel weer een weg in, en dat is ook voor de komende 3 maanden.
Maar wat ik nu met mijn hele verhaal wil zeggen is... Ik ren 24/7 de dagen door voor alles gedaan te krijgen ( voornamelijk werkgerelateerd)en het gaat nu eindelijk weer goed met mij. Ik ben gewoon bang dat als ik weer op het oude pad verder ga, ik weer in een negatieve spiraal beland. En dat wil ik gewoon echt niet. Ondertussen al het alweer een heel verhaal geworden maar het voelt wel even prettig voor mijn ei kwijt te kunnen.
Wat zouden jullie in mijn werksituatie doen? Wat zouden jullie doen als jullie zo klem zouden zitten kwa tijd ? Ergens is het beste voor minder te gaan werken. Maar 1 van de 3 bedrijven heeft al personeel te kort, als ik daar dus minder ga werken staan ze al helemaal te kijken hoe ze het gedaan gaan krijgen.
Alvast enorm bedankt voor het leven van mijn verhaal, kan misschien wat rommelig geschreven staan. Maar toch enorm bedankt voor het lezen.
Momenteel ben ik op vakantie in Canada, voor even helemaal te kunnen afschakelen en na te denken over hoe nu verder in de toekomst. Het afschakelen is goed gelukt, maar de keuze wat betreft werk en daarbij nog een normaal leven kunnen leven is nog niet gelukt. Vandaar dit topic.
Bedankt alvast en ik hoor het graag.

Ik zet even een foto van mij erbij. De pony die je op de foto ziet was mijn zielsmaatje wat ik 2 jaar terug op 4 jarige leeftijd heb moeten laten inslapen.