Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-05-23 19:16

Waar is de vraag hoe gaat het met jou?

Geplaatst door de TopicStarter : 07-05-23 19:16

Tja waar moet ik beginnen…
Ja hier maar…
Mijn vader heeft met koningsnacht een hartinfarct gehad opgehaald met de ambulance die dag meteen gedotterd ik had mijn laatste dag op mijn werk aardig pittig emotionele dag…
Iedereen vroeg al wat ik hier doe maarja ik kan wel meegaan de helle dag in het ziekenhuis en dan ook nog is van de ene ziekenhuis naar het andere ziekenhuis ik kon beter bezit blijven en wel mijn gedachten bij mijn vader houden. Tot heden licht hij nog steeds in het ziekenhuis afgelopen donderdag was ie weer geopereerd wat weer niet goed was gelukt dit keer was ik mee en dit heeft best wat inpek heeft gehad op mij…
Vrienden weten wat er dus aan de hand is maar geen 1 vraagt hoe het met mij gaat. Ik snap dat ze vragen hoe het met mijn vader gaat… maar toch de vraag mis je van hoe gaat het met jou? Die mis ik en misschien zal ik wel zeggen dat het goed met mij en misschien breek ik wel ik weet het niet…
Ik heb door dit toch wel wat angsten ook gekregen wat mijn vader ook wel zou hebben.

**Geplaatst**: 07-05-23 19:19

Re: Waar is de vraag hoe gaat het met jou?

Geplaatst: 07-05-23 19:19

Bah, allereerst heel veel sterkte! :(:)

Dat mensen vooral naar de "zieke" vragen en niet naar de omgeving, is helaas heel normaal. Veel mensen zijn zich gewoon weinig bewust van de impact die het heeft op naasten en dat mag je best aangeven bij je vrienden hoor, dat je even wilt praten of dat je zelf ergens mee zit of dat je het op prijs stelt als ze ook af en toe naar jou vragen.

**Geplaatst**: 07-05-23 19:21

Geplaatst: 07-05-23 19:21

Hoe gaat het nu met jou? :(:)

Ik weet precies wat je bedoelt. Hoewel het eigenlijk niet om jou gaat vergeten mensen hoe groot de impact van zoiets is op familieleden. Sterkte.

**Geplaatst**: 07-05-23 19:24

Geplaatst: 07-05-23 19:24

Het is denk ik niet meer zo van deze tijd ik hoor het ook niet vaak meer. Nu vraag ik het wel vaak aan mensen maar ook aan collega's enz. Ik vindt hun welzijn erg belangrijk. Als ze door een moeilijke periode gaan vraag ik het ook wat extra en of ze erover willen praten maar ook dat ze zeker aan moeren geven als bepaalde taken even te zwaar zijn op dat moment. Maar vaak na een aantal weken hoor je iemand er ook niet meer over.

Het meeste moet je eigenlijk toch zelf doorheen helaas. Mijn vader heeft een zeer vergelijkbare situatie gehad wat heel heftig was. Ik heb er met name last van als mijn vader zich niet fit voelt of bij harde klappen en geluiden. Maar ik heb bijv ook wat heftig meegemaakt met het aantreffen van een lichaam en niemand vroeg ernaar want iedereen vond het maar ingewikkeld. Pas een jaar later heb ik herkenning gekregen en ruimte om over te praten. Maar het meeste heb ik toch zelf moeten doen of met professionele hulp wat ik jou ook zeker aanraad als je er last van blijf houden!

En praat er over met je ouders en familie hun voelen waarschijnlijk hetzelfde als jou. Dat praat ook wat gemakkelijker.

**Geplaatst**: 07-05-23 19:26

Geplaatst: 07-05-23 19:26

Wat zal iedereen geschrokken zijn.
Wat zal jij je rot voelen. Is er iemand met wie je kan praten, die een arm om je heen kan slaan?
Sterkte.

**Geplaatst**: 07-05-23 19:41

Re: Waar is de vraag hoe gaat het met jou?

Geplaatst: 07-05-23 19:41

Je kan ook zelf vertellen hoe het met je gaat wanneer ze naar je vader vragen. Ik snap dat het fijn zou zijn als het van hun af zou komen, maar als dat niet gebeurd en jij wil er wel over praten, dan moet je dat doen. Vragen naar je vader is al vast een opening. Het is prima om vervolgens aan te geven wat een impact het op jou heeft. Niet jezelf afsluiten, je vrienden zijn vast wel geïnteresseerd als je hun verteld hoe je je voelt, alleen vragen ze uit zichzelf niet door.

**Geplaatst**: 07-05-23 19:46

Re: Waar is de vraag hoe gaat het met jou?

Geplaatst: 07-05-23 19:46

Ik zag “hoe gaat het met je vader?” altijd als een indirecte vraag naar hoe het met mij ging.

Sterkte :knuffel:

**Geplaatst**: 07-05-23 19:55

Geplaatst: 07-05-23 19:55

Heftig wat er gebeurd is met je vader, is het zomaar plotseling gebeurd? En daarnaast, super terechte vraag, ts. Ik denk echt dat je een goed punt maakt. Vaak als er dingen gebeuren dan kun je het hebben over alle omstandigheden, wat er allemaal om je heen is gebeurd, wat er met de ander gebeurt (waar het dan in eerste instantie om gaat of is begonnen) etc. etc. Maar dan is zo'n vraag van "en hoe is dit nu allemaal voor jou" zo goed om ook even bij jezelf te kunnen stilstaan, ruimte te geven aan je eigen emoties, verdriet, zorgen, angsten etc. die er ook mogen zijn. Dat mag naast elkaar te bestaan, het aangrijpende wat er met je vader is gebeurd en datgene wat het met jou doet. Als je voor dat laatste aandacht hebt, wil dat niet zeggen dat je het gebeuren rondom je vader minder erg vind. Dat is geen kwestie van kiezen of leed met leed vergelijken.

En daarnaast, juist als er iets heftigs gebeurt zijn er helaas vaak ook veel clichés, mensen die niet weten wat ze moeten zeggen, blijven hangen in de feiten of niet durven door te vragen naar bepaalde dingen. Wat betreft je vrienden, ik weet niet hoe ze verder gereageerd hebben of normaal reageren (en dat is ook niet mijn bedoeling om dat perse in te vullen) maar als je zelf niet goed om kunt gaan met verdriet/lijden, dan is het ook veel moeilijker om daar naar door te vragen bij een ander. Als ze daarin naar jou veel zouden doorvragen, dan confronteert dat hen zelf ook met bepaald lijden. Zelfde als met emoties. Als je zelf wat moeilijker over emoties kunt praten, dan vraag je daarin (over het algemeen) ook minder snel bij naar een ander persoon. Soms is dat helaas een stukje onmacht bij een persoon. Tegelijkertijd heb ik ook wel ervaren dat het soms wel helpt om dat eerste stapje te zetten in kwetsbaarheid. Het liefst zou je willen dat mensen gewoon door je heen prikken en er zelf mee komen. Maar sommige mensen hebben dat zetje even nodig. Als je daarna nog steeds merkt dat er weinig diepgang of interesse komt, zou dat voor mij een teken zijn om iemand anders te ‘zoeken’ waarbij ik mij wel kan uitten of terecht kan.

Je schrijft ook iets over angsten die je hebt gekregen, welke angsten brengt het bij jou naar boven?

**Geplaatst**: 07-05-23 20:48

Geplaatst: 07-05-23 20:48

Niobe schreef:
Ik zag “hoe gaat het met je vader?” altijd als een indirecte vraag naar hoe het met mij ging.

Sterkte

Ja ik hier ook!
Heb er eigenlijk nooit bij stilgestaan dat die vraag als echt hoe gaat het met je familielid bedoeld is.
Maar meer een soort algemene opening om door te vragen.

Sterkte TS.

**Geplaatst**: 07-05-23 20:57

Geplaatst: 07-05-23 20:57

Niobe schreef:
Ik zag “hoe gaat het met je vader?” altijd als een indirecte vraag naar hoe het met mij ging.

Sterkte

Ja, ik ook. En soms wilde ik het wel over mezelf hebben en soms niet.

**Geplaatst**: 07-05-23 21:22

Geplaatst: 07-05-23 21:22

Het is inderdaad de vraag of het je zit in de vraagstelling an sich, of ook in de mate van interesse die je vrienden überhaupt hebben richting jou en hoe het met je gaat? Als iemand een 'standaard vraag' stelt, maar wel met een onderliggende open betrokken houding, ervaar je waarschijnlijk zelf ook sneller de ruimte om jouw verhaal te doen. Enerzijds is het belangrijk om de goede vragen te stellen, maar anderzijds wordt een groot gedeelte van je 'gehoord' voelen ook bepaald door de onderliggende houding. Dus ervaar je die houding van betrokkenheid wel van je vrienden, los van de vragen die ze wel of niet stellen?

Want eerlijk gezegd, als vrienden onderling vraag je (mijns inziens) sowieso niet alleen maar naar feiten rondom gebeurtenissen, maar ben je sowieso benieuwd naar hoe het met je vriend/vriendin gaat. Soms kom je er juist wanneer het niet zo goed met je gaat achter dat je een diepere laag in gesprekken mist, omdat je er dan meer behoefte aan hebt. Je kunt een echte vriend/vriendin hier ook best op attenderen, dat je dat fijn zou vinden. Kan zomaar zijn dat iemand daar nog geholpen mee is ook. En zoiets uitspreken wordt het dan alleen maar beter van, in plaats van stil te blijven hopen dat iemand naar je vraagt, en dan teleurgesteld zijn wanneer dat uitblijft.