Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Sizzle schreef:Daar bestaan gespecialiseerde laboratoria voor met gestandaardiseerde testen.
Sommige hele grote bieden bijna alles aan kwa biologische en chemische analyse terwijl andere gespecialiseerd zijn op enkele methoden.
Bij opname testen komt er ook een stukje „voorspelling“ bij aangezien redelijk goed bekend is welke eigenschappen iets moet hebben om door de huid heen te kunnen komen.
Om te kijken wat er vrij kan komen worden dan leachables en extractables tests gedaan die de daadwerkelijke exposie als het ware overdrijven of nabootsen en het chemische profiel wordt dan bekeken.
fleurtjeuh schreef:Hallo!
Ik zou niet weten hoe ik dit moet googlen(google is niet mijn vriend meestal)
Na een interessant gesprek kwam we op het onderwerp van testen van lichaamsveiligheid uit.
Hoe wordt er getest of een bepaalde stof niet wordt opgenomen, en minstens zo belangrijk voor mijn werk, waar worden dot soort testen gedaan?
Ik ben heel benieuwd!
De te testen stoffen zijn compound plastics die gemold worden om bijvoorbeeld chips heen.
Shenavallie schreef:Hier in Nederland hopelijk wel, in China is het nog steeds verplicht om dierproeven te doen op alles wat voor de mens bedoeld is (dus ook voor producten die uit andere landen komen en die voor andere landen bestemd zijn).
Memories schreef:Leuk topic TS. Ik ben zelf werkzaam in het toxicologisch vakgebied dus ik houd me dagelijks met dit soort vraagstukken bezig![]()
Opname over en afbraak in het maag/darmkanaal is heel leuk te testen in een lab zonder dat daar op een directe manier dierproeven bij komen te kijken. Van de route van mond -> dikke darm kun je keurig een replica maken per verteringsfase met alle enzymen, zouten, pH etc die je in elke fase kan verwachten. Je weet met welke hoeveelheid te onderzoeken stof je begint en dan is het een kwestie van nameten aan het eind + rekening houden met eventuele verliezen op de route.
Ook opname over de darm kun je nabootsen in speciale ‘petrischaaltjes’ waar je een mini-darmbarriere laat groeien, dat is je scheiding tussen 2 compartimenten met vloeistof en dan is het ook een kwestie van toevoegen aan 1 kant -> na verloop van tijd meten of je aan de andere kant ook stof hebt, wat dan je mini-darm is overgegaan. Allemaal wel erg gesimplificeerd uitgelegd, dit zijn uiteraard geen perfecte replica’s van de echte situatie maar dat is het gebruik van een proefdier natuurlijk ook niet.
Ik heb dit zelf in een onderzoeksetting gedaan maar commercieel gezien kan dit natuurlijk ook. Ook weer simpel gezegd en afhankelijk van de specifieke sector maar: Producenten hebben of een eigen in-house R&D of brengen hun concept/medicijn/whatever naar een CRO, die komt met de bewijzen van veiligheid/werkzaamheid en producent kan daar weer mee naar een relevante autoriteit met deze bewijzen die die nakijkt en een product al dan niet toelaat op de Nederlandse/Europese markt.
Sizzle schreef:Elisa, dat ligt volledig aan het soort kunststof.
PEEK wordt bijvoorbeeld veel gebruikt als implantaat en is afbraak resistent als implantaat.
Wil he iets voor de maag laten gaan dan moet het compatibel zijn met maagzuur en andere spijsverteringssappen. Dat zijn uiteraard andere omstandigheden dan als schroef in je been.![]()
Afhankelijk wat TS wil maken ga ik er eerder vanuit dat het onder medisch product valt en dat heeft in een voedselveiligheidslab niets te zoeken.
Voor nanomateriaal zijn er ook test-normen.
Hutcherson schreef:Kun je je vraag niet stellen aan chatGPT? Verbaast me hoevaak je een adequaat antwoord krijgt. Werkt vaak beter dan zelf googlen.
Elisa2 schreef:Worden daar in ook micro deeltjes plastic meegenomen? Zag laatst zo'n artikel dat mens en dier heel veel micro deeltjes plastic al in het lijf hebben en dit kan zorgen voor chronische ontstekingen en andere auto immuun problemen. En chips gaan ook weleens zweven toch?
Elisa2 schreef:Nee, maar hoe betrouwbaar zijn de testen dan he?
Maar goed, dat is een andere discussie uiteraard. Het lijkt me allemaal ook al wel ingewikkeld genoeg.