TS trapt af : Ik heb nu 6 jaar een LAT-relatie met een Italiaanse man die werkt als zelfstandig kok en pizzaiolo in, uiteraard, een Italiaans restaurant.
In de start van de relatie werkte ik zelf nog wisselende diensten, maar toen ik eenmaal kantooruren ging werken hebben we echt wel moeten zoeken hoe we dit konden laten werken. Inmiddels hebben we daar onze weg in gevonden, met name omdat mijn vriend inmiddels zelf de personeelsplanning doet en soms ook wel eens nee zegt tegen de baas, maar ook omdat ik heb geleerd om me vaker neer te leggen bij de omstandigheden. En een voordeel is dat ik soms geen zin heb om te koken en vraag om iets mee te nemen uit het restaurant. Oké, ik eet het pas tegen ten vroegste 23 uur, maar dan heb je ook wat.
Wie nog?

)

Wij moeten echt wel met regelmaat wat plannen om het leuk te houden en elkaar echt bewust te zien en spreken. Gelukkig kan dat tegenwoordig en plant hij zichzelf af en toe een dag in het weekend vrij. Voorheen zat er soms 4 maanden tussen, zagen we elkaar maandenlang alleen in bed, en dat heeft toen ook wel twijfels meegebracht en de nodige ruzies. Officieel had hij elke 3 weken een zondag vrij maar er was altijd wel een collega die ziek of vrij was waardoor het niet doorging. Daar kon ik echt van steigeren, zeker als ik het zelf ook vrij gehouden had in mijn agenda. Ik ben blij dat dat verbeterd is.