Ik werk vanaf mijn 14e in de horeca, heb door gewoon te werken en doen veel geleerd.
Heb alles in de horeca wel gezien en ben geeindigd als chef-kok (in een tijdsbestek van 25 jaar hoor

Tijdens de corona periode kwam ik erachter dat ik toch wel heel veel van mezelf vroeg en heb gevraagd en dus rustig 80 uur per week aan het werk was, ondertussen ook nog een baby op de wereld gezet (baby is geen baby meer maar nu een 7 jarige jongen haha)
Ik merkte dat ik mijn gezin te weinig zag en eerlijk is eerlijk mijn man gaf ook aan dat het misschien genoeg was , ik heb de mazzel dat ik een man heb die heel veel met mij denkt en doet en ook veel voor mijn carriere heeft opgegeven.
Maar goed de corona kwam om de hoek kijken.... en Zappa merkte dat het klaar was .
Mijn toendertijd werkgever gaf ook aan dat het allemaal erg moeilijk werd en ik ben in overleg gestopt, ook omdat mijn contract eindigde en het allemaal even mooi samen kwam.
Ik heb 2 maanden de tijd genomen mijn lichaam rust te geven maar ook mijn hoofd.
Dit heeft me zo goed gedaan maar ook laten inzien dat wat ik aan het doen was voor mij en mijn gezin niet meer goed was.
Er kwam iets op mijn pad wat overlap heeft met de horeca maar dan zonder de gigantische uren en veel meer zelf in te delen qua flexibiliteit en vlakbij huis , het is te vergelijken als zelfstandige aan het werk te zijn maar ik krijg gewoon een vastgesteld loon
Ik ben vol goede moed begonnen nu bijna 2 jaar geleden.
Vol goede moed begonnen zeg ik......maar die goede moed is er niet meer...
Ik merk dat ik dit werk in facetten leuk vind maar eigenlijk het meeste niet.
Ik merk dat ik me heel gejaagd voel en een korter lontje heb.
Ik ga met (gezonde?) tegenzin vaak naar mijn werk en zie soms dagen van te voren als een berg tegen iets op het werk op .
Slapen gaat moeilijker want ik maal toch wat hierover .
Ook vraagt mijn werk heel veel zelfstandigheid, dit is geen probleem maar ik doe precies wat een zelfstandige doet maar zoals gezegd onder een loon.
Ik heb gemerkt dat ik niet helemaal geschikt ben als zelfstandige.
Ik doe nu taken die ik nieuw heb moeten leren en ook autodidactisch heb moeten aanvliegen, heel leuk en uitdagend maar soms ook erg pittig waar ik veel moeite heb moeten doen om dit onder de knie te krijgen en laat ik ook toegeven dat ik gewoon niet alles kan (ik wil wel daar ligt het niet aan)
Nou goed eigenlijk allerlei tekenen dat ik misschien wat anders moet gaan doen.
Maar nu komt het....Wat dan ..
Zonder gelijk alles op tafel te willen gooien , ik heb helaas geen enkele diploma (en nee dus ook niet van de middelbare school)
Natuurlijk heb ik mijzelf altijd (door) ontwikkeld en ben op de hoogte gebleven wat er in mijn werkveld speelde, heb altijd beurzen bezocht en ook cursussen gedaan .
Nu weet ik dus totaal niet wat ik wil en mijn keuze's zijn iets beperkter i.v.m. geen startdiploma.
Nu hoeft het niet overal een probleem te zijn want voor heel veel is een instap opleiding en zelfs sommig volwassen onderwijs hanteert een ander criteria.
Maar ik weet gewoon echt niet wat ik wil.
Beroepskeuze testen die ik kan vinden zijn te algemeen en ik kan daar dus niet zo veel mee .
Uwv heb ik ook ingeschakeld (als in ben bij consulente geweest) ook dat is te algemeen.
Er zijn een paar beroepen (velden) waar ik me tot aangetrokken voel.
-Gehandicapten zorg , ook wel ouderen
-jeugdzorg (maar dan een actieve rol, iets als activiteiten of het leren koken enz enz.)
-alle creatieve beroepen
Ik heb vroeger stiekem archeologie willen studeren

Nu komt de zorg erg naar voren maar het is eigenlijk niet helemaal wat ik wil, ik wil zeker wel hands-on aan het bed staan en ben niet schuw voor alles wat er bij een lichaam en zijn functies komt kijken maar ik zoek toch iets wat een beetje meer hmmmmmm....kan de woorden niet vinden creativiteit komt in mij op maar dat is het niet helemaal omvattend
Ik zie nu eigenlijk vooral beren op de weg, vind het niet leuk om toe te geven maar het is wel zo.
beperkende factoren die mij dus komen kijken zijn :
A geen diploma hebben
B geen rijbewijs
C in een prachtig dorp wonen maar dit beperkt mij i.v.m. openbaar vervoer en de tijden hiervan .
D niet meteen beperkend maar wel wat moeilijker, ik schurk tegen de 40 aan dus ik heb voor mijn gevoel niet een complete keuze. Ik begin met liefde een opleiding onderin en stroom wel door maar heb voor mijn gevoel niet alle tijd hiervoor, daarbij heb ik gewoon een gezin te onderhouden natuurlijk.
Iets wat natuurlijk geheel aan mezelf ligt en gewoon op gevoel gebaseerd is : Ik vind het totaal niet erg financieel er wat op achter uit te gaan maar de stap terug naar minimum loon is wel een pittige, iets wat ik er natuurlijk voor over heb als ik iets tegenkom wat echt bij me past.
Wie o wie wil en kan met mij meedenken !
Respect als je de hele lap tekst hebt gelezen
