
Mijn hele leven, tot aan dit jaar, is bijna een ongeluksgetal geweest

Basisschool was een hel. Werd gepest.
Eigenlijk m'n hele jeugd, was enorm berg en dal.
Op m'n 12e, middelbare natuurlijk. Werd ik aangemeld als jongen. Echt...! Hoe dan!
Twee x van klas verhuisd. Zat totaal niet op m'n plek. En eenmaal het examen, moesten ze mij met spoed doorbellen, want ik was niet aangemeld!
Schooltijd daarna werd het gelukkig iets makkelijker.
Maar pesterijen bleven.
Eenmaal paraveterinair, ook daarbij weer examens, en dat examen... Stond ook niet klaar.
Na m'n school tijd, niet lekker een baan kunnen vinden. Wat was het leven zwaar als callcenter medewerker. Niks voor mij.
Dus de detailhandel in.
M'n toenmalige vriend gedag gezwaaid. En op mezelf gegaan.
En alsof die kosten al niet genoeg zijn, wordt je tot twee x toe opgelicht met een auto.
Sneu! Ja super sneu!!
Maar, achteraf is een aap en de kont kijken toch?
Lichamelijk afgelopen jaar een klapper gehad, knie aan diggelen en daarna overspannen geraakt.
Mijn paard ook

Dit jaar, mijn "nieuwe" auto voor de keuring.
Glansrijk kwam mijn Peugeot 407 er door!
Mijn paard werd weer goed gekeurd door de dierenarts.
Mijn eerste onderlinge wedstrijd gereden zonder brokken!
En ik zag een vacature voorbij komen in de zorg, waar ik wel iets mee kon.
Gereageerd! Natuurlijk! En binnen een uur telefoon gehad.
Binnen een week op gesprek en ineens heb je ander werk.
Krijg je de vraag, wil je doorleren? Eventueel intern bij ons?
JA!!!! ABSOLUUT!!
Aanmelding werk, verliep binnen vijf minuten super voorspoedig.
Aanmelden school. Geen probleem!
Financieel enorme meevallers gehad. (Gas en licht. Belastingdienst enz enz.)
Mag het dan eindelijk?
Soepeltjes gaan?!
Ik hoop het zo!