Houd op, schei uit.
Ik word dit jaar 30 en vind het verschrikkelijk. Mijn eerste studie was een schot in de roos - qua studeren -, maar in mijn 3e jaar moest ik stoppen door langdurige ziekte, uiteindelijk verliepen mijn studiepunten etc.
Toen aan de kunstacademie begonnen. Dat was niets. Toen een kortstondige carriere op de zuid-as. Dat was hem verre van. En uiteindelijk, omdat ik de financiele middelen had om even niet te werken, 2 studies gaan doen. Ging best goed. De ene redelijk, de andere stond ik een 9 gemiddeld.
Maar toen ging zo ongeveer iedereen en niemand in mijn omgeving dood en stond alles in het teken van kanker dus heb ik even pauze genomen. En nu zijn we wéér nergens.
En nu zijn we 29... En ik weet het niet meer man; of ik gewoon geld wil verdienen. De glansjaren van mijn carriere zijn qua leeftijd toch al voorbij. Of toch maar doorknokken met de studies. Maar na 8 jaar in de schoolbanken begint de spark van ambitie toch ook wat af te nemen. Verder scoor ik op de schaal van maatschappelijk succes redelijk goed. Vriendje, koophuis in aantocht, 2 honden, een heerlijke baan. Maar dus ook nog een studie, een verloren levensfase en tegelijkertijd rammelende eierstokken wat elkaar echt diametraal in de weg zit.
Ik moet altijd aan deze tekst denken, maar dat eindigt niet echt hoopvol.
Citaat:
Vrijdagmiddag in het Vondelpark
November en nat
Vlakbij de vijver zit een man,
Herman
En Herman is het zat
Heeft een poedersuiker gehad
Een man met alles
Wat je hebben kan
Vrouw, kind, huis, auto, baan
Zo'n baan (zo'n baan, zo'n baan)
Maar Herman wilde het ooit anders
En denkt daar nu al maanden aan
Hij denkt aan wat ie wou
En denkt ik was te laf
Hij denkt is dit het nou?
Herman denkt zichzelf in het graf
Was het niet gister
Dat ik aankwam hier
Pas achttien jaar jong?
Zou ik niet feesten, zuipen, reizen?
Zou ik niet doen wat ik ooit zong?
Maar reizen kan niet meer
Dat had ie mooi gedacht
Ja, reizen terug naar huis
Want er wordt met het eten gewacht
Als het vuur gedoofd is (3x)
Dan komen de wolven
Vrijdagmiddag in het Vondelpark
En Herman staat op
Hij zwaait zijn tas ver de vijver in
En zingt weer hardop
Allang geen achttien meer
En het heldendom voorbij
Maar als ik nu niet ga
Dan is voorgoed een droom voorbij
Hen die ik pijn doe
Vergeef me mijn gemis
Maar alles gaat verkeerd
En weet je wat het is?
Als het vuur gedoofd is (3x)
Dan komen de wolven
Dinsdagochtend op een grindpad
Het weekend geweest
Men maakt zich op
Voor de wandeling
Als ging men naar een feest
En Herman mag voorop
Heeft het als enige niet koud
Want hij gaat strak gekleed
In een kist van gevoerd vurenhout
Als het vuur gedoofd is
Dan komen de wolven (helemaal 2x)
Nu is mijn probleem wel "anders". In jouw geval zou ik een fijn mooi doel stellen, en kleine doelen er naar toe. Iets om je trimsalon uit te breiden. Extra personeel in dienst nemen. Een filiaal openen. Een eigen hondenverzorgingslijn beginnen. Zoiets. En als het irreeel lijkt, gewoon kijken welke tussenstappen je nu kunt nemen die wel reeël lijkt. Kun je ondertussen lekker dromen over de rest, en misschien lukt het je dan wel ineens 
Wat Renee zegt. Gewoon mogen fantaseren en daarnaartoe werken is heel fijn 
Vooral als je ergens het gevoel hebt dat het nog wel eens kan gaan lukken.
Geplaatst 
Ik heb een eigen zaak die ook nog eens geweldig loopt! Een koophuis, financieel zitten we in een erg comfortabele situatie, een poezenkind en een collectie aan eigen paarden.. Al met al mogen we dus zeker niet klagen!
Een nieuwe hobby, een nieuwe sport, een cursus, een dagje of weekendje naar een plek waar je nooit geweest bent, of een vakantie naar een plek waar je nog nooit geweest bent. Als je dat soort dingen plant, heb je ook iets om naar uit te kijken en af te tellen, dus dat kan dat gevoel van onrust ook verminderen. 
