Ik wil dit toch echt even van mij afschrijven en horen hoe (zo veel mogelijk) anderen hierover denken. Nu begrijp ik heel goed dat wij paardenvolk misschien een geval apart zijn, en ik vooral de vrouwelijke kijk hier zal horen, maar dat neem ik dan voor lief

Helaas is dit weekend mijn relatie uit gegaan. We zijn een half jaar samen geweest, leefden in de eerste maanden echt letterlijk bij elkaar (ene avond bij mij, andere avond bij hem). Ik kwam uit een relatie waarbij mij letterlijk gezegd werd: ik mis jou gewoon niet zo snel als jij mij, ik denk dat dat gevoel dat jij na een dag of twee hebt bij mij pas na een week of twee komt. Dat ik echt het gevoel heb je te missen en willen zien. Nou, dat was natuurlijk fantastisch om te horen...
De jongen waarmee ik nu een half jaar samen ben geweest heeft deze breakup op de voet meegekregen omdat ik hem als puur en alleen een internetkennis en luisterend oor zag. Toen we dus na een maand toch samen kwamen voelde ik me fantastisch, want hij was precies het tegenovergestelde: Hij vond het alleen maar super logisch om iedere dag bij elkaar te zijn, deed moeite om dingen te plannen, etc.
Tot een paar maanden geleden dan... Hij gaf aan meer tijd voor zichzelf nodig te hebben, en steeds meer, en steeds meer. Tot op het punt dat ik zei: Nou, goed, stel jij dan maar voor wanneer we elkaar zien, dan kan ik je tenminste niet te veel zijn. En dan valt het je toch wel heel rauw op je dak als er, ondanks duidelijke hints van mijn kant (goh, deze film zou ik willen zien. Goh, ik heb vanavond nog niks gepland. Goh, je bent al zo lang niet meer hier geweest dat de andere helft van mijn bed ondertussen opslag geworden is.), een hele week voorbij kan gaan zonder ook maar een sprankje "ik wil je weer zien".
Dit is dus al de zoveelste relatie die ik op dit punt heb afgekapt, omdat ik verwacht dat iemand die echt van me houdt me toch minstens wel een paar keer per week zou moeten willen zien, of in ieder geval meer zou moeten willen doen dan vriendschappelijk appen (even bellen, online filmpje kijken samen, zoiets). Ik vind het gewoon heel prettig om te weten waar ik aan toe ben, en al is mijn partner heel druk, zou ik het gewoon fijn vinden om aan het einde van een "samen periode" gewoon al te weten wanneer we elkaar weer zien, al is dat dan pas over een week of twee. En tussendoor een "was je maar hier" of "ik mis je" of "ik kan niet wachten om je weer te zien" te krijgen. Uiteraard wordt dit altijd minder, bij iedere relatie... Maar pas na jaren, als je bij elkaar woont en het "standaard" wordt... Niet al na een half jaar daten.
Mijn beste vriendin heeft sinds kort haar eerste relatie, waarbij de jongen zelfs zo ver gaat om te zeggen "joh, heb je dag x iets gepland? Nee? Nou, sta om 8 klaar, je bent na het avondeten pas weer thuis". Jongens, ik zou ter plekke uit elkaar spatten van blijdschap als iemand zoveel moeite voor mij zou doen...
Dus eigenlijk mijn vraag: Verwacht ik nou echt te veel? Of heb ik gewoon steeds de verkeerde jongens te pakken?