Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-02-22 09:58

Pff zoveel..

Geplaatst door de TopicStarter : 15-02-22 09:58

Ik weet niet hoe ik de titel moet omschrijven maar ik heb zoveel meegemaakt in mijn leven en er is momenteel zoveel gaande..

Ik ben niet zo één die zelfmoord zou plegen maar af en toe denk ik wel van pff was ik er maar niet geweest, dan kwam er niet meer ellende bij. Maar ik vecht door voor mijn dieren en mijn dochters.
Het zal een lang verhaal worden. Ik probeer het zo kort mogelijk te houden.

Ik ben geboren in Leeuwarden samen met mijn tweelingzus en 2 broers. Toen ik 4 was zijn we verhuisd naar Groningen wegens mijn vaders werk. Vanaf groep 4 van de basisschool t/m klas 4 ben ik gepest geweest. Niemand die er wat aan deed. Vader zei elke school is hetzelfde en ik ging huilend naar school en kwam soms met een blauw oog naar huis. Toen werd ik heel ziek, paniekaanvallen, straatvrees, heel veel last van angst. Daardoor een jaar lang ziek geweest met therapie en medicatie. Ik had de keuze om een certificaat te halen van het vmbo of een jaar over doen. Ik besloot voor de certificaat. Tijdens de uitreiking hadden ze mij vergeten. Het lag nog in de kluis..
Toen ben ik een opleiding gaan volgen en diverse vriendjes verder, kreeg ik een relatie met een dominante man met borderline. Vroeg zwanger geworden, tienermoeder. Met alle gevolgen van dien, elke dag vernederd door hem en ook soms fysiek. Gestompt in mijn buik tijdens zwangerschap, bijna arm gebroken etc etc. Relatie therapie gevolgd in de hoop dat het beter zou gaan. Maar nee, ik legde ook vaak de schuld op mezelf, ik had dit anders moeten doen het ligt aan mij dat hij zo doet.. na jaren lang werd ik zwanger van een 2e kindje. Na een zware bevalling kwam hij met " ik wil het uit maken maar mijn moeder zegt dat ik het niet moet doen ". Toen knapte er wat bij mij. Na een paar maanden samen met een hulpverlener naar het blijf van mijn lijf huis gegaan met de kinderen. Mijn fjord die ik destijds had gekocht met hem, kreeg een gebroken been en moest haar laten gaan. Na een paar dagen moest ik weer weg omdat ik een huis had maar hij had de sleutel nog. Dus hij kwam me welles op zoeken en uitschelden. Uiteindelijk besloot hij uit het huis te gaan en ik voelde me niet veilig dus ben ik naar een portiek woning gegaan. Toen kwam er een Fries paard op mijn pad. Maar helaas bleek dat ook niet zonder zorgen. Hij bleek kanker te hebben en ook daar moest ik na 1,5 jaar afscheid van nemen. En diverse vriendjes gehad die uiteindelijk ook niet zuiver bleken te zijn..na een paar jaar verhuisde ik naar een dorpje om opnieuw te beginnen voor mijn gevoel maar helaas begon meer ellende. Mijn hondje die ik al 8 jaar lang had gehad is door onduidelijke reden overleden. Ik was hier kapot van, mijn steun en toeverlaten. Mijn laatste ex waar ik een kindje mee had gekregen bleek verslaafd aan veel dingen en hij was ook niet gezond, bleek de 22qdeletiesyndroom te hebben. Dit had hij overgedragen aan onze zoontje. Die uiteindelijk na 2 maanden is overleden met een klaplong er overheen. Toen kwam er een haflinger op mijn pad.. ze werd verkocht aan mij als brave recreatie paard. Maar dat bleek minder waar. Steigeren naar mij, weg rennen onder het zadel. Heb haar moeten verkopen aan mijn bijrijdster waar het wel mee klikte. Ik ben weer bang geworden met rijden. Toen besloten om een shetlander te kopen en daar mee te gaan mennen. Gelukkig is deze wel heel braaf en is momenteel drachtig en is in mei uitgerekend. Maar bang dat dat ook mis gaat..
Destijds is er ook een onderzoek gestart mbt mijn dochters omdat hun vader de hoofdverblijf wil. Maar omdat ik zwanger was van een kindje wat niet zeker was dat hij het overleefde was ik heel erg bang. Dus uitslag onderzoek, hoofdverblijf bij vader. Gezinsvoogd stak er een stokje voor gelukkig. Na 6 maanden weer opnieuw opgestart. Vorige week kreeg ik de uitslag. Ik ben moe want werken moet ik ook gewoon en geen tijd om te rouwen. En ja hoor uitslag weer hoofdverblijf vader. Ik ben zo moe en radeloos.. ik kreeg vorige week weer wondroos voor de 5e keer en corona en net tijdens wandeling met de hond poepte er een vogel op mijn hoofd. Wanneer heb ik eens rust..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-02-22 10:15

Geplaatst door de TopicStarter : 15-02-22 10:15

Het voelt ook alsof ik gefaald heb. Als moeder zijnde wil je er altijd voor je kind zijn en ik wil het beter doen als in de tijd dat ik gepest werd en mijn ouders er niet voor me waren.
Nu wordt ik ervoor gestraft omdat ik mijn emoties niet laat zien. Omdat ik me niet genoeg in leef in de kinderen. Ik snap het niet..
De vader van de kinderen is afgekeurd en is heel goed in mensen manipuleren. Ik ben daarom ook zo boos. Hij heeft mijn oudste dochter ook uitgescholden toen zij haar keus maakte welke school ze heen wou want ze zit nu op een vmbo school. Ex heeft mijn vader mishandeld een paar jaar geleden. Maar dat doet er niet meer toe..?!?!
Ja ik ben soms te lief voor de kinderen maar hier is het wel veilig.

**Geplaatst**: 15-02-22 11:01

Re: Pff zoveel..

Geplaatst: 15-02-22 11:01

Sterkte.

Over dat pesten, dat herken ik deels wel. Niet direct de blauwe ogen, maar wel sinasappels kapotknijpen in de capuchon van een jas en genegeerd worden. Op school werd er niets aan gedaan.
Het ergste is iets wat ik nooit vergeet en dat waren de winters van '85, '86 en '87. Dat waren 3 strenge winters met 2 keer een 11stedentocht en in '87 nog wel een noorderrondrit.
Op school waren er schaatswedstrijden. 3 maal raden wie die in '85 won. In '86 waren er schaatswedstrijden, 3 maal raden wie die won. In '87 kwam er vanuit ouders bezwaar op de schaatswedstrijden, want van te voren was er bekend wie zou winnen. Dus werd het een toertocht en wie de meeste kilometers wist af te leggen kreeg een prijs. De prijsuitreiking was in de aula van de school. 3 maal raden wie de meeste kilometers had en wie door iedereen werd uitgejoeld? Precies.
Op de middelbare school ging dit door en omdat ik een her moest doen voor mijn vwo examen heb ik mijn diploma apart van de rest gekregen, ze hadden besloten om de diploma uitreiking niet pas naar de herexamens te doen, want dan konden mensen die geslaagd waren alvast op vakantie. Dus ik heb mijn diploma ook in een achteraf kamertje gekregen. Bij mij is er nooit sprake geweest van een andere school, mijn vader zei altijd, je slaat maar een keer terug. Als ik dat dan deed, dan kreeg ik straf op school, ik werd een echte einzelgänger. Eigenlijk is dat mijn redding geweest. Daardoor kon ik gelukkig zijn en ook alleen. Ik had inderdaad verzorgpony's, dat waren mijn vriendinnen. Dus daarmee had ik ook vrienden om me heen ook al was het dan een dier.
Ben ik er voor in therapie geweest? Nee. Ik ben later zelfs veel assertiever geworden. En kan juist daardoor wel eens wat bot overkomen, maar dat geeft mij kracht.
Wat mij enorm gesterkt heeft is jaren later naar de reünie van de middelbare school gaan om mijn klasgenoten die me gepest hebben weer te zien. Die vonden altijd dat ik naar de havo moest en ik ging met ze mee naar het vwo. Ik ben er geweest en heb 1 hele goede mededeling gedaan: ik heb nu een universitaire studie afgerond en jullie slechts een hbo studie. Meer hoefde er niet gezegd te worden, ik was klaar. En aan die dag denk ik nog met veel genoegen terug. Een perfecte reünie. Voor mij in ieder geval. Die anderen zullen mij nooit meer vergeten, dat is nu gewoon duideljk. En daar ging het om. Als ze dus ooit weer een reunie organiseren, dan ga ik er heen alleen maar om het pestgedrag aan te kaarten. Ik verwacht en verlang dan een excuus ook al weet ik dat die niet zal komen. Maar het geeft mij wel genoegdoening om het uit te spreken en alleen die blikken te zien.
Zo is er van de lagere school een fb pagina, nu doodgebloed, mede door mij denk ik. Ik heb daar een jaar of 2 lang elke paar weken herhaald hoe ik me gevoeld heb en dat mensen wel lezen maar niet durven reageren. Ik ben nooit uit die groep gezet, maar was dat wel gedaan, dan had ik schermprintjes om een nieuwe groep te starten en alles openbaar te maken. Ook dat heeft mij enorm gesterkt.
De juf die op de lagere school meedeed aan het pesten is nu dominee geworden. Ze weet hoe ik er over denk, nooit excuses gehad, maar ik weet dat mensen dat niet doen. Zo zit de mens niet in elkaar. Dat hoef jij dus ook niet te doen.
Misschien kun je wat met hoe ik het aangepakt heb. Daar is dus geen therapie voor nodig. Het is vaak gewoon assertiever worden. En je kunt nooit met iedereen vrienden zijn.

Je moet alleen wat dingen scheiden. Je jeugd is gebeurd. Daar kun je niets meer aan veranderen, maar je kunt er wel sterker door worden door nu anders te reageren. En misschien moet je gewoon eens op social media je verhaal doen, gewoon openbaar. Je huidige vrienden zullen je er in steunen. Het kan met naam en toenaam (is immers geen laster of smaad), of het kan meer anoniem maar zodanig dat elke betrokkene weet waar het over gaat.

De gevalletjes 'pech' zoals het overlijden van een hond en een stuk vogelpoep, ach, dat is jammer, maar dat heeft niets met jezelf te maken. Net als het aanschaffen van een niet passend paard. Daar zit geen ruzie achter. Zo moet je het zien. Het kan wel triest zijn en je kunt er van balen en denken dat je een vloek hebt, maar het is niet dat iemand je hond vermoord heeft. Of dat een betrouwbare vriend met opzet je een rotbok verkocht heeft. Hooguit is de handelaar niet eerlijk geweest.

De relaties zijn een lastige. Daar weet ik ook niet wat ik daar op moet zeggen. Ik heb bewust geen kinderen (vind mezelf nog te jong) en ook geen relatie op dit moment en zeker niet zo'n slechte relatie achter de rug gelukkig. Persoonlijk zou ik kijken of ik in mijn eentje gelukkig kan worden. Die man is alleen maar ballast moet je denken. Dan kun jij er zijn voor je kinderen. Probeer contacta met exen alleen zakelijk te houden. Wat moet dat moet, maar nooit een woord extra, dat is niet nodig.

In ieder geval sterkte.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-02-22 12:35

Geplaatst door de TopicStarter : 15-02-22 12:35

Bedankt voor je verhaal germie.
Wat heftig om te lezen dat er bij jou ook geen hulp was.
Assertiever zijn is makkelijker gezegd dan gedaan.. Ik vind dit erg moeilijk.
De basisschool en middelbare school waar ik op zat, bestaan niet meer.

Het is moeilijk om het van elkaar te scheiden. Het is inderdaad zoals jij het al zegt, het lijkt alsof er vloek heerst op mij. Mijn ouders zeiden ook altijd al je bent altijd het ongelukskind geweest. Je hebt altijd wat en zo voelt het ook. Er gaat geen jaar voorbij waarin niks gebeurd.
Social media heb ik al heel lang niet meer omdat mijn ex mij daarin volgt en alles tegen mij gebruikt..

Misschien is het inderdaad wel een idee om een account aan te maken en mijn verhaal te schrijven voor iedereen zodat het openbaar blijft excl namen uiteraard.

**Geplaatst**: 15-02-22 12:46

Geplaatst: 15-02-22 12:46

Je hoeft je niet te bewijzen TS.
Je bent goed zoals je bent.
Een geanonimiseerd account lijkt mij prima in jouw situatie. Juist ook om je verhaal te kunnen doen op een veilige manier.
Bokt kan je wat virtuele steun geven, maar niet helpen. Zorg goed voor jezelf.

Laatst bijgewerkt door senna21 op 15-02-22 12:48, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 15-02-22 12:47

Geplaatst: 15-02-22 12:47

Heb je therapie, nu? Begeleiding/hulp bij je gezin?

**Geplaatst**: 15-02-22 12:49

Geplaatst: 15-02-22 12:49

Ik heb gekozen voor rechtstreeks de personen aanspreken toen. En ja, ze hebben het gelezen, maar nooit gereageerd.

Er zijn assertiviteitstrainingen. En ik mocht vroeger dus terugslaan van mijn vader. Maar aan je verleden kun je niets meer veranderen. Dus dat moet je proberen achter je te laten, ook al ben je er mogelijk wel doro getekend. Je kunt alleen wat met het heden doen.
En bij een vogelpoepje op je hoofd: alle zegen komt van boven zeiden wij altijd en zo moet je denken. Je bent dan gezegend.

Ik kan je niet direct helpen. Daar zal je toch zelf iemand voor moeten vinden en aan moeten werken. Maar ik weet wel dat het lastig is. Heb je nu vrienden? Doe je daar leuke dingen mee?
Er zijn op facebook ook groepen met singles die gewoon 2 keer per week met elkaar gaan wandelen. Je hoeft niet altijd mee (ze doen het op werkdagen, dus ik kan dan ook niet mee), maar je mag wel mee. Kijk daar ook eens tussen.
Ook zijn er vrienden gezocht groepen.
Als je een account aanmaakt en je weet dat je ex er ook op zit, blokkeer die persoon dan meteen. Natuurlijk kan ook hij een extra account hebben, maar misschien kun je ook denken, ach, ik heb niets te verbergen en je mag best weten hoe sterk ik nu geworden ben. Maar dat is aan jou.

**Geplaatst**: 15-02-22 13:01

Re: Pff zoveel..

Geplaatst: 15-02-22 13:01

wat een heftig verhaal zeg. heel herkenbaar ook helaas.

Wat mij enorm heeft geholpen (niet alle therapie) is mijzelf steeds een schop onder mijn reed geven. Zoek een goede opleiding, een leuke baan, een fijn huis. Steeds stap voor stap. Kap met al die mannen, zo te zien heb je hierin een patroon wat alleen maar meer ellende geeft op den duur.

Je kunt je verleden helaas niet veranderen. Wat je wel kunt veranderen is jouw kijk op het verleden.

Pesten is intussen veel meer bespreekbaar geworden. Onze ouders wilden waarschijnlijk gewoon graag dat we opstonden en weerbaar waren. Maar wat we ook deden, gepest zouden we worden. Mede hierdoor weet je dat het niet aan jou ligt.

Ik zou ook heel graag al mijn pesters eens vertellen hoe ik over ze denk! Maar uiteindelijk levert mij dat niks op. Het waren ook kinderen, de sfeer was op die school niet veilig en iedereen was bang zelf de banketstaaf te zijn.

Succes met alles, en you can do this!!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-02-22 15:45

Geplaatst door de TopicStarter : 15-02-22 15:45

Bedankt. Goede hulp vinden en krijgen is ook een dingetje..
Ik heb nu 2x pmt gehad, nog niet het idee dat het echt helpt maar misschien is dat nog te vroeg om te zeggen. Ik haal veel steun uit mijn dieren ook, mijn nieuwe hond, kat en pony. Ik zou graag een opleiding willen volgen maar ik weet niet wanneer de tijd rijp is daarvoor. Er is altijd wel ellende op mijn pad en overal waar ik aan moet denken met name nu de opvang voor mijn jongste dochter maar als het hoofdverblijf naar mijn ex gaat zit ik daar niet meer mee maar dan maak ik me zorgen over haar veiligheid..

Ik wil graag verandering in mijn leven maat ik weet niet wanneer en waar ik moet beginnen.

**Geplaatst**: 15-02-22 15:51

Geplaatst: 15-02-22 15:51

Je hebt gewoon een poedersuiker gehad maar merk uit je woorden dat je wel naar de toekomst blijft kijken. Leg je verwachtingen niet te hoog maar geniet van elk lichtpuntje. Hoe oud zijn je dochters nu?

**Geplaatst**: 15-02-22 15:53

Geplaatst: 15-02-22 15:53

Jeetje, wat een heftig verhaal TS.. Ik kan me goed voorstellen dat het je kijk op je huidige leven ook wat pessimistischer maakt. Zeker door wat er nu allemaal speelt met de kinderen.
Makkelijker gezegd dan gedaan, maar om te voorkomen dat je in zeven sloten tegelijk loopt, zou ik het stap voor stap proberen aan te pakken. Voor wat betreft de kinderen en het ouderlijk gezag, is er al een instantie als CJG betrokken bijvoorbeeld? Of maatschappelijk werk? Als dat in goede banen wordt geleid, krijg je zelf misschien ook iets meer rust en overzicht om andere stukken aan te pakken.
En hoe moeilijk ook, probeer de kleine dingen die wél goed gaan in jouw leven ook te zien. Je doet heel veel wel goed, en daar mag je ook trots op zijn.
Overigens vind ik dit wel heel erg passend bij een psycholoog hoor.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-02-22 16:24

Geplaatst door de TopicStarter : 15-02-22 16:24

Mijn dochters zijn 13 en 8 jaar. Mijn jongste is licht autistisch en vraagt veel aandacht en mijn oudste is gewoon een puber die het ene zegt tegen de ene ouder en het andere zegt aan de andere ouder.

Ja ik heb een maatschappelijk werkster via het leger des heils. De kids hebben een kindercoach. Misschien inderdaad toch maar opnieuw aanmelden bij een psycholoog..