Geplaatst Voor de korte versie, scroll door naar "vandaag"
Wij wonen nu bijna 3 jaar in onze huidige huurwoning. Woningbouw gaf aan de tuin is volledig voor eigen rekening. Oerwoud aan bomen en onkruid, verrotte schuttingdelen, scheve bestrating etc. Binnen had al een vermogen gekost en ik was net bevallen dus tuin voor later bewaard. Wat geld gespaard, voor ons best een opgave door onze gezinsomstandigheden, deze huidige periode wilden we beginnen met de tuin.
Maart 2021:
- Schutting waait kapot.
- Tot mijn verbazing zag ik de buurvrouw de delen onze tuin in trappen met haar voet. Er ontstond dus een open verbinding en alle zooi belandde bij ons.
- Buurvrouw begint meermaals dat ik dat moest regelen. Ze spreekt niet goed Nederlands (Afghaanse) dus geïnterpreteerd als vraag.
- Met grote regelmaat zien we de buren afval en viezigheid in onze tuin gooien en rennen hun kleinkinderen (grootouders, kinderen en kleinkinderen wonen gezamenlijk in het huis) door onze tuin.
April:
- Aangebeld met een offerte, de buren gaven aan niet te willen betalen. Ze hadden vorig jaar al duizend euro uitgegeven aan de schutting voor de andere kanten, ze wonen op de hoek. Aangegeven dat ik het vervelend vond hen er mee te overvallen, maar dat dit nu eenmaal is hoe het werkt.
- Buurvrouw begint mij te verwijten dat ik haar kleinkinderen in gevaar breng door de spijkers (die in onze tuin in het hout zitten, hun tuin was brandschoon). Mijn eigen zoontje van dezelfde leeftijd blijft overigens netjes aan de eigen en veilige kant.
- Vanaf de offerte kijken ze ons niet meer aan en negeren ons.
Juli:
- Nogmaals aangebeld want van hun niets meer gehoord, zelfde verhaal gedaan en dat we het dicht willen ivm onze kinderen. Reactie wederom dat ze niet willen betalen.
- Wanneer ik aangaf informatie op te zullen vragen over rechten en plichten bij de woningbouw wordt snel gezegd dat we er als buren wel uit komen, ze er over na denken en later die dag op terug komen. Didn't happen.
- Schuttingdelen toch gaan bestellen in de actie.
- Tussendoor nog steeds telkens afval en zooi in onze tuin, meermaals waren zelfs onze kraamvisites daar getuige van want intussen was ik bevallen dus had tuin geen prioriteit.
Augustus:
- Buurvrouw rechts staat over onze tuin heen op luide toon te klagen over ons en dat er nog geen schutting is. Het is gevaarlijk, duurt te lang en moet dicht ivm verloving van dochter waarbij mannen en vrouwen elkaar niet mogen zien. Let wel: tijdens dit betoog speelt mijn zoontje van bijna 3 in de tuin en staat onze tuindeur gewoon open. Buurvrouw links schoffelt ongemakkelijk verder.
- Mijn man is oud gaan afbreken en nieuw gaan plaatsen, eerst links samen met buurman links in de hoop dat er bij buren rechts een belletje ging rinkelen.
- Ook rechts geplaatst met behulp van topbuurman links. Rechts geeft geen kik: betaald geen cent en steekt geen poot uit.
- 's middags de laatste paal geplaatst, het laatste schuttingdeel moet later nog ivm op maat maken.
- 's Avonds staat de buurvrouw tot onze grote verbazing dikke spijkers in onze schuttingpalen te slaan waar ze sierkransen aan hangt.
September:
- Mijn man heeft de laatste stukken afgemaakt.
- Ik heb contact gehad met buurtbemiddeling voor advies maar geven aan weinig te kunnen betekenen. Plan is komende week een brief met verzoek om betaling te sturen inclusief info vertrekt door juridisch loket.
Vandaag:
- Ik kom thuis uit mijn werk en zet de tuindeur open. Daar tref ik een schutting onder de verfvlekken en vegen aan. Ik zie door een kiertje de buurvrouw staan die hun kant van de schutting aan het verven met de grijze verf die zij ook op hun andere schuttingen hebben.
- Ik spreek de buurvrouw aan en vraag of zij beseft wat ze aan het doen is, vraag haar naar mij toe te komen om het te bekijken en over in gesprek te gaan. Buurvrouw gaat onverstoorbaar verder en stuurt dochter.
- Dochter ziet het probleem, ik geef aan tot dan toe coulant te zijn geweest rondom betaling en de spijkers, maar dit voor mij feitelijk vernieling is van ons eigendom waar aardig wat spaargeld en veel tijd/moeite in gegaan is. Dochter zegt dat ze wel wilden betalen maar van plan waren er later op terug te komen (yeah, right...)
- Buurvrouw komt de hoek om kijken en geeft aan dat ik niet moet zeuren want onze tuin is toch al lelijk, haar tuin is nu lelijk van de houten schutting dus moet die geverft worden want hout is niet mooi. Moet ik dan ook maar doen. Aangeven dat ik het hout wel mooi vind en niet van geverfde schuttingen houdt.
Buurvrouw blijft tegen me roepen in het Afghaans en uiteindelijk in het Nederlands dat die schutting niet van diamant is dus ik niet moet klagen. Ik heb volgens haar geen recht van spreken. Dochter geeft aan iets te gaan zoeken waarmee ze de verf kunnen verwijderen aan onze kant maar ieder weldenkend mens ziet dat dat onmogelijk is in deze hoeveelheid en op ruw hout.
- Ik geef aan het gesprek op een later moment voort te willen zetten, er zitten vier kinderen op eten te wachten en moeten naar bed en daarnaast zit mijn boosheid te hoog. Dochter gaat akkoord, buurvrouw is al gevlogen.
Kleine indruk, zo of erger ziet de hele zijde er uit.
En nu?
Dat is de vraag, ik weet het niet. Ze gaan wat mij betreft minimaal betalen voor helft van de kosten (palen, cement, panelen en bevestigingsmateriaal) maar ook een vergoeding voor het plaatsen. Zelf hebben ze destijds dik betaald aan een andere buurtbewoner voor plaatsing dus lijkt me niet meer dan logisch. Dat is puur om eigendomsrecht te krijgen over hun kant. Maar wat verder? Mijn schutting wordt echt niet meer zoals hij was... En daar loop ik vast in mijn emotie.
Deels dat het voor ons echt een aardige uitgave is, dat ik het natuurlijke van hout mooier vind maar vooral dat het zelf plaatsen mijn man enorm trots maakte nadat hij jaren van ellende en trauma achter de rug heeft. Los nog van het feit dat ik de bejegening van hen naar ons toe zelfs naar mijn kinderen ver beneden de maat vind. Ik wil tijdens het gesprek goed beslagen ten ijs want buurvrouw heeft maling aan iedereen.
Wat is zouden jullie doen in deze situatie? Wat kunnen we juridisch gezien?
