Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-08-21 06:56

Twijfel kinderwens

Geplaatst door de TopicStarter : 25-08-21 06:56

Hallo allemaal,

Ik vroeg me af of er meer bokkers zijn, die twijfelen of ze een kinderwens hebben of niet.

Waar ik eerst altijd riep dat ik absoluut geen kinderen wou. Is er de laatste maanden veel twijfels. Geen idee, waar het ineens vandaan komt

Dus hoe gaan jullie hier mee om?

**Geplaatst**: 25-08-21 06:59

Geplaatst: 25-08-21 06:59

Dagahra schreef:
Hallo allemaal,

Ik vroeg me af of er meer bokkers zijn, die twijfelen of ze een kinderwens hebben of niet.

Waar ik eerst altijd riep dat ik absoluut geen kinderen wou. Is er de laatste maanden veel twijfels. Geen idee, waar het ineens vandaan komt

Dus hoe gaan jullie hier mee om?

Hoi nou mijn vriendin had dit dus.
Wij zijn een lesbisch koppel.
Ik had geen kinderwens, zei eerst ook niet.
Tot haar zus kinderen kreeg toen veranderde dat. Dus nu X aantal jaar later en nu hebben we zoontje van 3 en een van 7 weken.

Je moet doen waar je je goed bij voelt, geeft toch niet dat je idee veranderd zijn. Ik weet niet hoe oud je bent maar anders kun je toch kijken hoe het loopt en hoe je je voelt

**Geplaatst**: 25-08-21 07:49

Re: Twijfel kinderwens

Geplaatst: 25-08-21 07:49

Waar komen je twijfels vandaan? Uit jezelf of uit je omgeving?
Zet voor jezelf op een rij waarom je wel kinderen zou willen en waarom niet en probeer vanuit daar te bepalen van welke keuze je het minst waarschijnlijk spijt gaat krijgen.
Zijn je basisvoorwaarden goed om een kind te krijgen (woonruimte, financieel, stabiele relatie, toekomstbeeld)
Niks mis met van gedachten veranderen, maar zorg er zo goed mogelijk voor dat het echt is wat jij wil voor jouw verdere leven, want moeder zal je vervolgens je hele leven zijn.

**Geplaatst**: 25-08-21 07:52

Geplaatst: 25-08-21 07:52

Ik had nooit een kinderwens tot het eerste kleinkind in de familie geboren werd (zoontje van 1 van mijn broers). Die broer is 9 jaar jonger dan ik en het was een heel bijzonder gevoel om daar een baby'tje te zien liggen dat twee druppels water leek op mijn broer als baby.
Dat maakte blijkbaar iets los want toen kwam bij mij ook een kinderwens.

**Geplaatst**: 25-08-21 08:07

Re: Twijfel kinderwens

Geplaatst: 25-08-21 08:07

Oh ik herken dit!

Ik ben 29, word dit jaar nog 30 en daardoor voelt het ook alsof ik snel moet beslissen. Wat natuurlijk niet helemaal waar is want het kan over paar jaar ook nog wel. Maar op dit moment vind ik het zo'n grote verantwoordelijkheid en zo'n verandering van ons 'vrije' leven dat ik het nog niet zie zitten. Maar ik zie ons ook niet eeuwig zonder kinderen ofzo.. Ik denk altijd later wil ik ze wel maar ik word ondertussen wel elk jaar ouder.

Wanneer is later?

Ik hoop gewoon dat er een moment komt dat mijn vriend en ik er echt over uit zijn of we het wel of niet willen.

**Geplaatst**: 25-08-21 08:09

Geplaatst: 25-08-21 08:09

Je kinderwens verandert met je mee.
Als je jong bent wil je de wereld nog ontdekken. Dus past daar geen kindje bij.
Als je ouder wordt krijg je een beter beeld van hoe het is om een kindje te krijgen. In je omgeving komen steeds meer baby's. En al je vrienden worden verstandige ouders. Wat toch wel leuker is dan je zelf altijd dacht.
En je wordt ouder. Dus je kunt de definitieve keuze niet voor je uit blijven schuiven.
Ik heb verschillende vriendinnen die nooit echt een kinderwens hadden. Ondernemen, reizen, studies, instabiele relaties. En uiteindelijke 40/41 toch een kindje.

Je hoeft je toch niet te verantwoorden als je wens verandert?

**Geplaatst**: 25-08-21 08:09

Geplaatst: 25-08-21 08:09

Tja, dat is normaal lijkt me. Als een situatie (dichtbij) verandert en je wordt zelf ook ouder dan lijkt het me logisch dat je gevoelens kunt ontwikkelen voor kinderen. Ik heb altijd al gezegd dat ik moeder wilde worden, dus zelf ken ik het gevoel niet van de twijfel.

Indien de situatie er naar is zou ik er maar gewoon maar toegeven.

**Geplaatst**: 25-08-21 08:13

Geplaatst: 25-08-21 08:13

Ik heb geen kinderwens maar ik zeg altijd: zeg nooit nooit.

Het is geen schande als je gevoel en je mening over de jaren gaat veranderen en het toch gaat kriebelen. Je hoeft je daarvoor ook niet naar anderen te verantwoorden, een gevoel kan gewoon wijzigen en volledig omslaan.

Vooral niet voor schamen of het gek vinden. Maar er wel over praten en op een rij zetten voor jezelf. En wie weet uiteindelijk een kindje van jezelf

**Geplaatst**: 25-08-21 08:16

Re: Twijfel kinderwens

Geplaatst: 25-08-21 08:16

Ik heb….hmmm had geen kinderwens.

Ik was 39 al jaren goed geprobeerd geen kind te krijgen diverse relaties beëindigd hierom.
Wilde ze niet punt.

Opeens zat er een kind in een turbulente tijd volgde met ontzettend veel emoties en boosheid.
Kindje is inmiddels 5 en ze heeft een broertje van 3 en ik zeg helaas blijft mijn buik nu leeg

Is zo leuk

**Geplaatst**: 25-08-21 08:16

Geplaatst: 25-08-21 08:16

Ik ben 31 (mijn man 34) en zeg eigenlijk al zolang ik me kan herinneren geen kinderen te willen. Toen ik mijn man ontmoette veranderde dat en begon ik te twijfelen. Hij twijfelde ook en dus twijfelden we samen. Maar vorig jaar zijn we er alletwee - na veel goede gesprekken - achter gekomen dat we absoluut geen kinderen willen. De twijfel kwam bij ons door onze omgeving (al onze vrienden kregen opeens baby’s) en “het leek ons wel leuk”. Dat is natuurlijk niet echt een argument om een leven op de wereld te zetten. Wij zagen alleen het leuke deel van het hebben van kinderen, maar realiseerden ons toen nog niet helemaal wat het precies inhoudt en wat het allemaal verandert aan je leven. We kwamen na wat goede gesprekken en afwegingen tot de conclusie dat we ons leven op dit moment heel leuk vinden zo samen en dat we onze vrijheid niet kwijt willen. Wij zijn nogal impulsief en doen dingen graag spontaan/houden niet van plannen.
Daarbij vinden we de wereld op dit moment helemaal niet leuk voor een nieuw leven.

Wat je ook beslist, zorg dat je er goed over nadenkt, alle voor- en nadelen afweegt, alle consequenties/veranderingen overweegt etc.

**Geplaatst**: 25-08-21 08:58

Re: Twijfel kinderwens

Geplaatst: 25-08-21 08:58

Ik kan hier over mee praten.

Ik heb jaren lang geroepen dat ik echt geen kinderen wilde, niets voor mij. Enerzijds klopt het, ik vind kinderen van anderen meestal bloed irritant. Ook toen ik een vaste baan kreeg veranderde het gevoel niet. Ik begon op een gegeven moment te twijfelen toen meer vriendinnen in mijn directe omgeving kinderen kregen en zag wat het voor hen deed. Ik ging binnen 3 maanden van "hell no!" naar "ik moet kinderen en wel nu!". Voor mijn man een echte schok, die had zich er net bij neergelegd dat er in onze relatie geen kinderen zouden komen. Ik heb hem hier de tijd voor gegeven en na een tijdje zijn we aan de gang gegaan. Het was meteen raak. Helaas een miskraam. Dat gevoel dat daar bij kwam bevestigde voor ons beide dat we het echt wilden. 2e poging ook direct raak. Nu hebben we een gezonde zoon van een jaar oud.

Het is zo dubbel. Aan de ene kant is hij echt mijn wereld. Aan de andere kant mis ik soms het onbezonnen van voor hij er was en is het ouderschap soms echt enorm heftig. Maar onderaan de streep zou ik hem echt niet kwijt willen! Ik ben zo trots op elke stap die hij maakt en geniet echt van de momenten dat je hem ziet genieten en de ontwikkeling die hij doormaakt.

Er is er maar 1 die de keus voor je kunt maken, dat ben jezelf. Maar probeer de druk van anderen om je heen van je af te zetten. Ik heb het hier zowel om de druk om het "algemene" plaatje te volgen van huisje, boompje, beestje. Maar ook zeker de druk van dat je geroepen hebt geen kinderen te willen, dat je bij dat stampunt zou moeten blijven. Neem de tijd, praat erover met je partner en denk er rustig over na.

**Geplaatst**: 25-08-21 09:16

Re: Twijfel kinderwens

Geplaatst: 25-08-21 09:16

Ik heb meerdere redenen waarom ik geen kind zou willen. Wel zorg in heel graag voor mens/dier. Mijn oplossing daarvoor is dat ik als ik “ouder” ben ik graag een pleegkind voor in de vakanties of weekenden zou hebben. Om zo’n kind toch liefde en aandacht te bieden zonder dat in per se een kind heb. Het is natuurlijk niet hetzelfde. Maar ik roep dit al sinds ik weet wat pleegkinderen zijn.

**Geplaatst**: 25-08-21 09:39

Geplaatst: 25-08-21 09:39

Cabelona schreef:
Ik kan hier over mee praten.

Ik heb jaren lang geroepen dat ik echt geen kinderen wilde, niets voor mij. Enerzijds klopt het, ik vind kinderen van anderen meestal bloed irritant. Ook toen ik een vaste baan kreeg veranderde het gevoel niet. Ik begon op een gegeven moment te twijfelen toen meer vriendinnen in mijn directe omgeving kinderen kregen en zag wat het voor hen deed. Ik ging binnen 3 maanden van "hell no!" naar "ik moet kinderen en wel nu!".

Grappig het verschil in effect dat dit kan hebben op mensen. Want ik wilde al niet en nu ik zie het bij vriendinnen gaat heb ik alleen maar harder hell-no. Ook al zie dat ze veel liefde hebben voor hun kinderen, zijn ze vaak ook wel eerlijk dat dingen tegenvallen. Ik vind het prima om tante zijn, wel de lusten niet de lasten

Ik ben nu 35 en hoop heel hard dat mijn biologische klok zich rustig blijft houden, want ik heb zoveel redenen waarom ik geen kinderen zou willen. Ik sluit overigens niet uit dat ik ooit een vorm van pleegzorg zou doen, er zijn zoveel kinderen in Nederland die ook betere omstandigheden nodig hebben.

Maar TS volg je gevoel. Een kinderwens kan nu eenmaal veranderen. Als het altijd een nee was is er niks mis mee als je alsnog wil.

**Geplaatst**: 25-08-21 09:43

Geplaatst: 25-08-21 09:43

Balte schreef:
Ik had nooit een kinderwens tot het eerste kleinkind in de familie geboren werd (zoontje van 1 van mijn broers). Die broer is 9 jaar jonger dan ik en het was een heel bijzonder gevoel om daar een baby'tje te zien liggen dat twee druppels water leek op mijn broer als baby.
Dat maakte blijkbaar iets los want toen kwam bij mij ook een kinderwens.

Ik had het juist precies andersom :))

Toen mijn (jongere) zusje haar eerste kind kreeg, wist ik het helemaal zeker dat ik dat zelf niet wilde. Dat gevoel is alleen maar sterker geworden naarmate er meer neefjes en een nichtje kwamen. Inmiddels hebben mijn beide zusjes ieder twee kinderen en ik ben hartstikke blij met mijn rol als tante. Helemaal prima zo.

Ik snap de twijfel, maar een kind krijg je uiteindelijk nog altijd voor jezelf en niet voor anderen (of 'omdat de mens nu eenmaal de behoefte heeft om zich voort te planten').

**Geplaatst**: 25-08-21 09:48

Re: Twijfel kinderwens

Geplaatst: 25-08-21 09:48

Ik wist mijn hele leven zeker dat ik kinderloos zou blijven. Nu heb ik een paar maanden een vriend met verantwoordelijkheidsgevoel en ineens ben ik aan het dromen over kindjes

Heel apart gevoel maar eigenlijk ook wel prima.

**Geplaatst**: 25-08-21 09:54

Geplaatst: 25-08-21 09:54

BeeMed schreef:
Cabelona schreef:
Ik kan hier over mee praten.

Ik heb jaren lang geroepen dat ik echt geen kinderen wilde, niets voor mij. Enerzijds klopt het, ik vind kinderen van anderen meestal bloed irritant. Ook toen ik een vaste baan kreeg veranderde het gevoel niet. Ik begon op een gegeven moment te twijfelen toen meer vriendinnen in mijn directe omgeving kinderen kregen en zag wat het voor hen deed. Ik ging binnen 3 maanden van "hell no!" naar "ik moet kinderen en wel nu!".

Grappig het verschil in effect dat dit kan hebben op mensen. Want ik wilde al niet en nu ik zie het bij vriendinnen gaat heb ik alleen maar harder hell-no. Ook al zie dat ze veel liefde hebben voor hun kinderen, zijn ze vaak ook wel eerlijk dat dingen tegenvallen. Ik vind het prima om tante zijn, wel de lusten niet de lasten

Ik ben nu 35 en hoop heel hard dat mijn biologische klok zich rustig blijft houden, want ik heb zoveel redenen waarom ik geen kinderen zou willen. Ik sluit overigens niet uit dat ik ooit een vorm van pleegzorg zou doen, er zijn zoveel kinderen in Nederland die ook betere omstandigheden nodig hebben.

Maar TS volg je gevoel. Een kinderwens kan nu eenmaal veranderen. Als het altijd een nee was is er niks mis mee als je alsnog wil.

Ik heb precies hetzelfde hoor! Sinds bijna iedereen om ons heen kinderen heeft, is het voor ons alleen maar duidelijker dat we het echt niet willen.

**Geplaatst**: 25-08-21 09:58

Geplaatst: 25-08-21 09:58

Karin schreef:
Balte schreef:
Ik had nooit een kinderwens tot het eerste kleinkind in de familie geboren werd (zoontje van 1 van mijn broers). Die broer is 9 jaar jonger dan ik en het was een heel bijzonder gevoel om daar een baby'tje te zien liggen dat twee druppels water leek op mijn broer als baby.
Dat maakte blijkbaar iets los want toen kwam bij mij ook een kinderwens.

Ik had het juist precies andersom Toen mijn (jongere) zusje haar eerste kind kreeg, wist ik het helemaal zeker dat ik dat zelf niet wilde. Dat gevoel is alleen maar sterker geworden naarmate er meer neefjes en een nichtje kwamen. Inmiddels hebben mijn beide zusjes ieder twee kinderen en ik ben hartstikke blij met mijn rol als tante. Helemaal prima zo.

Ik snap de twijfel, maar een kind krijg je uiteindelijk nog altijd voor jezelf en niet voor anderen (of 'omdat de mens nu eenmaal de behoefte heeft om zich voort te planten').

Precies hier.
Ik heb altijd gezegd er geen te willen en juist hoe meer er in de familie kwamen hoe sterker dat beeld werd.
Vanaf een jaar of 10 vind ik ze leuk, dan valt er een fatsoenlijk gesprek mee aan te knopen.
Maar daarvoor...pff die hele volksverhuizing elke keer met ergens op bezoek gaan.
De zorgen... nee dank je.

**Geplaatst**: 25-08-21 10:01

Geplaatst: 25-08-21 10:01

Oh, ik vind ze jonger al wel leuk. Vanaf kleuterleeftijd. Maar niet van mezelf.

Ik heb ook geen hekel aan kinderen, zoals soms wordt gedacht. Ik hoef ze alleen niet van mezelf.

Wel vind ik het interessant om te zien hoe een kinderwens zich bij anderen ontwikkelt. Mensen die zelf als kind al weten dat ze later een groot gezin willen hebben, mensen die er eerst niets van moeten weten en ineens als een blad aan een boom omslaan, of mensen die een gezin altijd als ideaalbeeld hadden maar daar (om wat voor reden dan ook) van zijn teruggekomen.

Ik ben iig blij dat ik inmiddels de leeftijd voorbij ben waarop ik als standaard antwoord krijg 'dat komt nog wel'

**Geplaatst**: 25-08-21 10:05

Re: Twijfel kinderwens

Geplaatst: 25-08-21 10:05

Ik heb ook geen hekel aan de kleinere, maar kan er gewoon niet goed mee omgaan.
Vooral juist onder de 6 versta ik ze ook nooit, al kunnen ze blijkbaar goed praten voor hun leeftijd. Dan denk ik vaak, ja omdat jij weet wat hij/zij zegt

Dan ben ik blij dat de ouders er bij zijn en dat wel doen.

**Geplaatst**: 25-08-21 10:09

Geplaatst: 25-08-21 10:09

DuoPenotti schreef:
Ik heb ook geen hekel aan de kleinere, maar kan er gewoon niet goed mee omgaan.
Vooral juist onder de 6 versta ik ze ook nooit, al kunnen ze blijkbaar goed praten voor hun leeftijd. Dan denk ik vaak, ja omdat jij weet wat hij/zij zegt
Dan ben ik blij dat de ouders er bij zijn en dat wel doen.

Ja of ze gaan zo achterlijk schuchter doen en weigeren om te praten / hardop te praten. :roll:

Daar kan ik echt niks mee.

**Geplaatst**: 25-08-21 10:09

Geplaatst: 25-08-21 10:09

Hier ook, geen kinderwens, ook nooit gehad. Mijn man is wel een grote kindervriend, alle leeftijden vindt hij geweldig. Ik kan met de hele kleintjes ook niets, zeker als ze gaan huilen, vreselijk ongemakkelijk voel ik me dan.
Zodra ze eenmaal wat ouder worden en je kan met ze kletsen en overleggen enzo dan gaat het redelijk goed.
Vriendin van mij roept al zolang ik haar ken, ze was 14 toen ik haar leerde kennen, ik wil kinderen. Helaas een aantal partners getroffen die dat absoluut niet wilde, nu heeft ze een hele leuke partner en is ze in verwachting van haar eerste, ze kijkt er erg naar uit en kan ook met werkelijk alle kinderen omgaan, vind ik echt heel knap.

**Geplaatst**: 25-08-21 10:10

Geplaatst: 25-08-21 10:10

DuoPenotti schreef:
Ik heb ook geen hekel aan de kleinere, maar kan er gewoon niet goed mee omgaan.
Vooral juist onder de 6 versta ik ze ook nooit, al kunnen ze blijkbaar goed praten voor hun leeftijd. Dan denk ik vaak, ja omdat jij weet wat hij/zij zegt
Dan ben ik blij dat de ouders er bij zijn en dat wel doen.

Komt dat vaak juist niet omdat de ouders dat gebrabbel van ze prima verstaan waardoor ze niet duidelijk gaan praten?

**Geplaatst**: 25-08-21 10:12

Geplaatst: 25-08-21 10:12

Nooit gewild en na 10 plus meer baby's in familie vriendenkring nog steeds niet.

Al van kind af aan. Nu bijna 40 en nog niks.

Van anderen gaat prima maar ik blijf altijd diehen dienst kusjes geeft of kwijl doekjes ect beet pakt

**Geplaatst**: 25-08-21 10:14

Geplaatst: 25-08-21 10:14

Hier ook twijfels (zal met de leeftijd te maken hebben). Ik ben 29 en heb al jaren rammelende eierstokken welke nogal snel op gang komen wanneer ik baby's zie (mogen zelfs ook dieren zijn). Echter zie ik in mijn omgeving veel mensen die kinderen hebben en bij wie het hun leven compleet veranderd en ik hou eigenlijk ook wel veel van mijn huidige spontane leven. Ik heb altijd zoiets van "misschien over 5 jaar" gehad. Eigenlijk al sinds mijn 16e :')

Nu ben ik dan 29 en heb ik al een paar jaar een leuke vriend zonder kinderwens (hij is genetisch belast met een vervelend gen, dus spontaan baby's maken zit er überhaupt niet in).
Vanaf dat ik een jaar met hem samen was komen de twijfels steeds meer omhoog. Hij bleef op dat moment ook telkens hameren op dat hij absoluut geen kinderen wilde, waardoor ik alleen maar meer begon te twijfelen over een eventuele kinderwens, in de stress schoot en begon te twijfelen of ik wel samen met hem wilde blijven. Ik heb toen ook een gesprek met hem gehad en benoemd dat 3x per dag horen dat hij absoluut geen kinderen wil, bij mij voor stress zorgde omdat ik het gevoel had dat ik per direct een keuze moest maken. Hij is daar mee gestopt en vervolgens was die stress bij mij weg.

Op dit moment vind ik het leuk zoals het is. Af en toe even een moeilijk moment met rammelende eierstokken, maar als ik dan weer rationeel na kan denken, wil ik op dit moment ook geen kinderen. "Misschien over 5 jaar".

Nu willen we wel binnen een paar jaar trouwen, dus dat doet de twijfels weer aanwakkeren. We hebben afgesproken dat we gewoon maar zien wat er gaat gebeuren. Als mijn "kinderwens" zo blijft als nu is het prima. Als mijn "kinderwens" wel ineens acuut de kop op steekt is het ook prima. Dan zal ik toch voor de kinderwens gaan kiezen en bij mijn vriend weggaan. Dat zien we dan wel weer.

Ik merk wel dat op momenten dat er een soort van "druk" op komt te staan, ik ineens emotioneel reageer en neig naar het wel kinderen willen. Zodra alles rustig is en ik rationeel kan denken, neig ik meer naar "ik vind het zo ook wel heel erg prima, misschien over 5 jaar"

**Geplaatst**: 25-08-21 10:14

Geplaatst: 25-08-21 10:14

Yvette81 schreef:
Je kinderwens verandert met je mee.
Als je jong bent wil je de wereld nog ontdekken. Dus past daar geen kindje bij.
Als je ouder wordt krijg je een beter beeld van hoe het is om een kindje te krijgen. In je omgeving komen steeds meer baby's. En al je vrienden worden verstandige ouders. Wat toch wel leuker is dan je zelf altijd dacht.
En je wordt ouder. Dus je kunt de definitieve keuze niet voor je uit blijven schuiven.
Ik heb verschillende vriendinnen die nooit echt een kinderwens hadden. Ondernemen, reizen, studies, instabiele relaties. En uiteindelijke 40/41 toch een kindje.

Je hoeft je toch niet te verantwoorden als je wens verandert?

Note, je kinderwens KAN met je mee veranderen. Dit is een eenzijdig beeld dat voor veel mensen zal kloppen, maar ook voor heel veel mensen niet. Ik ga mee met oa Karin, tante zijn is fantastisch, maar ik weet nog veel zekerder dat ik geen kinderen wil (en sws ben ik die leeftijd ook voorbij).

Voor TS, ik heb er altijd in gestaan, dat je zeker moet weten dat dit is wat je wil. Bij twijfel, niet inhalen, je kunt het nl niet meer terug draaien.