Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-03-21 05:41

Re: Nog zorgverleners die het zat zijn?

Geplaatst: 19-03-21 05:41

Haha sommige deinzen nergens voor terug.

Jullie kunnen daar inderdaad ook niks aan doen.
Als familie soms ook wel frustrerend.
Bv met mijn schoonmoeder als zij een gesprek heeft gehad....En ze moet het tegen ons vertellen weet ze de helft niet meer.
Soms is het dan wel handig als er iemand bij zit dan is het duidelijk wat ze nou heeft, medicatie en behandel plan.
Maar ja om nou uit je plaat te gaan.

**Geplaatst**: 19-03-21 10:26

Geplaatst: 19-03-21 10:26

Ik snap dat mensen angstig zijn en/of frustraties hebben. Maar waarom moet je dan onvriendelijk zijn naar ons toe? Eind 1ste golf was onze MC terug open voor cardio ptn. Er mocht 1 iemand per pt op bezoek komen, andere contacten moesten digitaal. We hadden een familie die dit niet wilde aannemen. Onze teamleider gaat in dialoog met de pt, legt uit dat zijn familie ons onder druk zet, waarop de pt met zijn familie praat. Gevolg, familie nog bozer, weer een scheldtirade en ze bellen achter onze rug de verantwoordelijke arts. Die stelt gelukkig hetzelfde veto als wij, 1 persoon en niemand meer en brengt ons op de hoogte van zijn afspraak met de familie. Pt praat opnieuw met zijn familie, zegt dat ze zich moeten neerleggen bij ons bezoekbeleid en wij denken dat de zaak opgelost is. Mooi niet dus, de wachtzaal zit 's avonds vol met moeder, partner en kleine kinderen van de pt. Partner en moeder schelden ons de huid vol, kinderen staan luidkeels te huilen, pt die net een zwaar infarct het doorgemaakt gaat helemaal over de rooie. Sorry, maar ik kan en wil echt geen begrip hebben voor dat soort gedrag en je moet nadien dan ook niet afkomen met het excuus dat je stress had op dat moment. Wij zijn geen pispalen.

Ik heb gisteren en dag verlof opgegeven om in te springen voor een zieke collega en het was best een pittige dienst. We hadden 3 bedden beschikbaar, 3 mensen post op die we moesten opnemen, maar veel meer ptn die een intensief bed nodig hadden. Terwijl je in de bureau bent, hoor je de artsen overleggen en hoor je ze beslissen wie een bed krijgt en wie niet. Ik ben de 1ste die zich ergert aan therapeutische hardnekkigheid, maar gewoon ineens beslissen dat iemand minder kansen krijgt op basis van leeftijd en/of pathologie bij gebrek aan plaats doordat je de helft van je bedden moet voorbehouden voor je gevecht tegen een virus, dat vreet echt aan je.

Ik vind wel dat er ruimte moet zijn om tegen je collega's, zelfs de artsen, te kunnen ventileren. Ik ben de 1ste golf enorm boos geworden op 1 van onze artsen. Alles was nieuw en onwennig, we moesten meer medicatie gebruiken als normaal en medicatie die we niet kennen. Heel veel medicatie moet langs een DVC gegeven worden en kan niet langs een gewoon infuus, omdat het te prikkelend is voor een klein bloedvat. Normaal hebben we genoeg aan een 3 lumen DVC, maar nu dus niet, waardoor we medicatie samen moesten zetten die eigenlijk niet samen mogen lopen. Mijn 3 ptn waren onstabiel, de artsen waren al dagen op ons aan het bitten en ik had echt het gevoel dat ik niets goed kon doen. Een collega had ontdekt dat bij 1 pt een lumen geblokkeerd was en dat er op dat lumen medicatie stond die klontert als ze samen staan. Samen met haar alles overlopen en tot de conclusie gekomen dat ik mijn medicatie niet anders kon organiseren, ik kwam een lumen te kort. Op dat moment krijgt mijn ander pt een serieus probleem met de bloeddruk. Een flexer merkt dit op, roept onze arts erbij, die medicatie opstart, waardoor de pt een bolus krijgt van een ander product waar ie geen bolus van mag krijgen. Gevolg, de arts boos op mij, want ik had mijn medicatie niet goed georganiseerd. Kijk, toen ben ik ook echt heel boos geworden en heb ik ferm mijn frustratie geuit. Ik ben normaal iemand die niet snel tegen een arts in gaat, hij schrok dan ook van mijn reactie, maar moest wel toegeven dat ik een punt had en had gehandeld naar best vermogen. Sindsdien hebben we 4 lumen DVC voor onze covid ptn. :Y)

**Geplaatst**: 19-03-21 10:49

Re: Nog zorgverleners die het zat zijn?

Geplaatst: 19-03-21 10:49

Ik merk aan mijzelf dat ik er ook een beetje zat van wordt. Ik werk in de gehandicaptenzorg en wij zijn al zovaak in quarantaine gegaan, bewoners overleden, medewerkers op de ic beland etc.
Het is vooral zwaar om de roosters rond te krijgen. Hierdoor hebben we een minimale bezetting en dus vaker en harder werken tijdens de diensten. Ook is er geen dagbesteding en waardoor de cliënten constant binnen zitten. Ik zie ze depressief en verdrietig worden. Ik voel me dan zo machteloos. Probleemgedrag is dan ook ontzettend versterkt wat nog meer aandacht van je vraagt.
Ik ben een aantal vrienden verloren doordat ik niet meer op “huisfeestjes” en verjaardagen wou komen. Ik kan het gewoon niet over mijn hart verkrijgen, mocht ik Corona binnen brengen op mijn werk. Helaas was daar weinig begrip voor. Maar goed. Zegt ook wel weer wat over die personen in kwestie. Het fenomeen dat Corona nep is, of maar een griepje is, heb ik al heel snel losgelaten en me niet druk om gemaakt. Helemaal geen energie in gestoken.

**Geplaatst**: 19-03-21 11:10

Re: Nog zorgverleners die het zat zijn?

Geplaatst: 19-03-21 11:10

Ik snap heel goed dat het ontzettend zwaar is in de zorg. Inmiddels zijn velen al een jaar keihard aan het werk. Sommigen hebben inmiddels een overdosis aan agressie over zich heen gekregen.

Bedankt voor jullie werk, goede zorg, verstand en hoeveelheid positieve energie. Jullie zijn de helden van 2020 en 2021. :+:

**Geplaatst**: 19-03-21 11:23

Geplaatst: 19-03-21 11:23

SVRL schreef:
Ik snap dat mensen angstig zijn en/of frustraties hebben. Maar waarom moet je dan onvriendelijk zijn naar ons toe? Eind 1ste golf was onze MC terug open voor cardio ptn. Er mocht 1 iemand per pt op bezoek komen, andere contacten moesten digitaal. We hadden een familie die dit niet wilde aannemen. Onze teamleider gaat in dialoog met de pt, legt uit dat zijn familie ons onder druk zet, waarop de pt met zijn familie praat. Gevolg, familie nog bozer, weer een scheldtirade en ze bellen achter onze rug de verantwoordelijke arts. Die stelt gelukkig hetzelfde veto als wij, 1 persoon en niemand meer en brengt ons op de hoogte van zijn afspraak met de familie. Pt praat opnieuw met zijn familie, zegt dat ze zich moeten neerleggen bij ons bezoekbeleid en wij denken dat de zaak opgelost is. Mooi niet dus, de wachtzaal zit 's avonds vol met moeder, partner en kleine kinderen van de pt. Partner en moeder schelden ons de huid vol, kinderen staan luidkeels te huilen, pt die net een zwaar infarct het doorgemaakt gaat helemaal over de rooie. Sorry, maar ik kan en wil echt geen begrip hebben voor dat soort gedrag en je moet nadien dan ook niet afkomen met het excuus dat je stress had op dat moment. Wij zijn geen pispalen.

Ik heb gisteren en dag verlof opgegeven om in te springen voor een zieke collega en het was best een pittige dienst. We hadden 3 bedden beschikbaar, 3 mensen post op die we moesten opnemen, maar veel meer ptn die een intensief bed nodig hadden. Terwijl je in de bureau bent, hoor je de artsen overleggen en hoor je ze beslissen wie een bed krijgt en wie niet. Ik ben de 1ste die zich ergert aan therapeutische hardnekkigheid, maar gewoon ineens beslissen dat iemand minder kansen krijgt op basis van leeftijd en/of pathologie bij gebrek aan plaats doordat je de helft van je bedden moet voorbehouden voor je gevecht tegen een virus, dat vreet echt aan je.

Ik vind wel dat er ruimte moet zijn om tegen je collega's, zelfs de artsen, te kunnen ventileren. Ik ben de 1ste golf enorm boos geworden op 1 van onze artsen. Alles was nieuw en onwennig, we moesten meer medicatie gebruiken als normaal en medicatie die we niet kennen. Heel veel medicatie moet langs een DVC gegeven worden en kan niet langs een gewoon infuus, omdat het te prikkelend is voor een klein bloedvat. Normaal hebben we genoeg aan een 3 lumen DVC, maar nu dus niet, waardoor we medicatie samen moesten zetten die eigenlijk niet samen mogen lopen. Mijn 3 ptn waren onstabiel, de artsen waren al dagen op ons aan het bitten en ik had echt het gevoel dat ik niets goed kon doen. Een collega had ontdekt dat bij 1 pt een lumen geblokkeerd was en dat er op dat lumen medicatie stond die klontert als ze samen staan. Samen met haar alles overlopen en tot de conclusie gekomen dat ik mijn medicatie niet anders kon organiseren, ik kwam een lumen te kort. Op dat moment krijgt mijn ander pt een serieus probleem met de bloeddruk. Een flexer merkt dit op, roept onze arts erbij, die medicatie opstart, waardoor de pt een bolus krijgt van een ander product waar ie geen bolus van mag krijgen. Gevolg, de arts boos op mij, want ik had mijn medicatie niet goed georganiseerd. Kijk, toen ben ik ook echt heel boos geworden en heb ik ferm mijn frustratie geuit. Ik ben normaal iemand die niet snel tegen een arts in gaat, hij schrok dan ook van mijn reactie, maar moest wel toegeven dat ik een punt had en had gehandeld naar best vermogen. Sindsdien hebben we 4 lumen DVC voor onze covid ptn.

Haha, mensen die niet in de zorg werken snappen hier geen jota van :')

Maar goed dat je voor je zelf op bent gekomen!
En je verhaal over die familie, heb er geen goed woord voor over $:\$

Respect hoor, daar in het ziekenhuis en trouwens ook voor de verpleeghuizen die het zwaar te pakken hebben gehad!

Bij ons is het tot op heden dan bij die ene patiënt gebleven, morgen wordt de laatste getest

**Geplaatst**: 19-03-21 11:36

Re: Nog zorgverleners die het zat zijn?

Geplaatst: 19-03-21 11:36

Dat laatste stuk begrijp ik inderdaad niet.
Dat eerste wel.

Ben jaren beveiliger geweest in een ziekenhuis.
Dus waar jullie als eerste de bak stront kregen helaas, mochten wij dan komen.
En ja emotie, angst, onbegrip, doet rare dingen bij mensen.
Mensen die eigenlijk niet agressief van zichzelf zijn dan ineens wel.
Heel vaak als ze dan bedaard waren kwam er ook excuses.
En dat zal nu met alle regels zeker niet minder zijn. Ik zie in de ziekhuizen hier in de buurt dat de beveiliging ook is opgeschaald, triest dat het moet. Vooral voor jullie die zo de best doen.

**Geplaatst**: 19-03-21 11:37

Geplaatst: 19-03-21 11:37

Eline_S_S schreef:
Ik merk aan mijzelf dat ik er ook een beetje zat van wordt. Ik werk in de gehandicaptenzorg en wij zijn al zovaak in quarantaine gegaan, bewoners overleden, medewerkers op de ic beland etc.
Het is vooral zwaar om de roosters rond te krijgen. Hierdoor hebben we een minimale bezetting en dus vaker en harder werken tijdens de diensten. Ook is er geen dagbesteding en waardoor de cliënten constant binnen zitten. Ik zie ze depressief en verdrietig worden. Ik voel me dan zo machteloos. Probleemgedrag is dan ook ontzettend versterkt wat nog meer aandacht van je vraagt.
Ik ben een aantal vrienden verloren doordat ik niet meer op “huisfeestjes” en verjaardagen wou komen. Ik kan het gewoon niet over mijn hart verkrijgen, mocht ik Corona binnen brengen op mijn werk. Helaas was daar weinig begrip voor. Maar goed. Zegt ook wel weer wat over die personen in kwestie. Het fenomeen dat Corona nep is, of maar een griepje is, heb ik al heel snel losgelaten en me niet druk om gemaakt. Helemaal geen energie in gestoken.

Dat covid niet iedereen even ziek maakt, is voor de mensheid een zegen, maar maakt het voor velen ook zo moeilijk te vatten. Een virus als ebola boezemt veel meer angst in krijg je het ben je doodziek, punt. Bij zo'n virus is iedereen potentieel slachtoffer, dan kan je niet zeggen "ik ben jong en fit, bij mij gaat het niet meer als een griepje zijn." Al zijn er helaas ook jonge, fitte mensen die zwaar ziek zijn door covid, je kan ook gewoon pech hebben. Ergens begrijp ik dan wel dat mensen het moeilijk hebben met de maatregelen.

Langs de andere kant is er nog nooit zo hard gewerkt aan een behandeling van een ziekte en aan het ontwikkelen van een vaccin als nu. Als alles volgens schema gaat, zijn er weldra voldoende mensen ingeënt. En wat is nu 1,5 jaar op een mensenleven. Ja, we hebben heel wat moeten laten, maar heel veel mensen denken ook in problemen en niet in oplossingen. Ik heb het gevoel dat we veel te hard de focus gelegd hebben op alles wat even niet meer kan en te weinig de mensen geholpen hebben in het ontdekken van alles wat nog wel kan binnen de huidige regels.

**Geplaatst**: 19-03-21 11:54

Geplaatst: 19-03-21 11:54

Letizia schreef:
SVRL schreef:
Ik snap dat mensen angstig zijn en/of frustraties hebben. Maar waarom moet je dan onvriendelijk zijn naar ons toe? Eind 1ste golf was onze MC terug open voor cardio ptn. Er mocht 1 iemand per pt op bezoek komen, andere contacten moesten digitaal. We hadden een familie die dit niet wilde aannemen. Onze teamleider gaat in dialoog met de pt, legt uit dat zijn familie ons onder druk zet, waarop de pt met zijn familie praat. Gevolg, familie nog bozer, weer een scheldtirade en ze bellen achter onze rug de verantwoordelijke arts. Die stelt gelukkig hetzelfde veto als wij, 1 persoon en niemand meer en brengt ons op de hoogte van zijn afspraak met de familie. Pt praat opnieuw met zijn familie, zegt dat ze zich moeten neerleggen bij ons bezoekbeleid en wij denken dat de zaak opgelost is. Mooi niet dus, de wachtzaal zit 's avonds vol met moeder, partner en kleine kinderen van de pt. Partner en moeder schelden ons de huid vol, kinderen staan luidkeels te huilen, pt die net een zwaar infarct het doorgemaakt gaat helemaal over de rooie. Sorry, maar ik kan en wil echt geen begrip hebben voor dat soort gedrag en je moet nadien dan ook niet afkomen met het excuus dat je stress had op dat moment. Wij zijn geen pispalen.

Ik heb gisteren en dag verlof opgegeven om in te springen voor een zieke collega en het was best een pittige dienst. We hadden 3 bedden beschikbaar, 3 mensen post op die we moesten opnemen, maar veel meer ptn die een intensief bed nodig hadden. Terwijl je in de bureau bent, hoor je de artsen overleggen en hoor je ze beslissen wie een bed krijgt en wie niet. Ik ben de 1ste die zich ergert aan therapeutische hardnekkigheid, maar gewoon ineens beslissen dat iemand minder kansen krijgt op basis van leeftijd en/of pathologie bij gebrek aan plaats doordat je de helft van je bedden moet voorbehouden voor je gevecht tegen een virus, dat vreet echt aan je.

Ik vind wel dat er ruimte moet zijn om tegen je collega's, zelfs de artsen, te kunnen ventileren. Ik ben de 1ste golf enorm boos geworden op 1 van onze artsen. Alles was nieuw en onwennig, we moesten meer medicatie gebruiken als normaal en medicatie die we niet kennen. Heel veel medicatie moet langs een DVC gegeven worden en kan niet langs een gewoon infuus, omdat het te prikkelend is voor een klein bloedvat. Normaal hebben we genoeg aan een 3 lumen DVC, maar nu dus niet, waardoor we medicatie samen moesten zetten die eigenlijk niet samen mogen lopen. Mijn 3 ptn waren onstabiel, de artsen waren al dagen op ons aan het bitten en ik had echt het gevoel dat ik niets goed kon doen. Een collega had ontdekt dat bij 1 pt een lumen geblokkeerd was en dat er op dat lumen medicatie stond die klontert als ze samen staan. Samen met haar alles overlopen en tot de conclusie gekomen dat ik mijn medicatie niet anders kon organiseren, ik kwam een lumen te kort. Op dat moment krijgt mijn ander pt een serieus probleem met de bloeddruk. Een flexer merkt dit op, roept onze arts erbij, die medicatie opstart, waardoor de pt een bolus krijgt van een ander product waar ie geen bolus van mag krijgen. Gevolg, de arts boos op mij, want ik had mijn medicatie niet goed georganiseerd. Kijk, toen ben ik ook echt heel boos geworden en heb ik ferm mijn frustratie geuit. Ik ben normaal iemand die niet snel tegen een arts in gaat, hij schrok dan ook van mijn reactie, maar moest wel toegeven dat ik een punt had en had gehandeld naar best vermogen. Sindsdien hebben we 4 lumen DVC voor onze covid ptn.

Haha, mensen die niet in de zorg werken snappen hier geen jota van

Maar goed dat je voor je zelf op bent gekomen!
En je verhaal over die familie, heb er geen goed woord voor over

Respect hoor, daar in het ziekenhuis en trouwens ook voor de verpleeghuizen die het zwaar te pakken hebben gehad!

Bij ons is het tot op heden dan bij die ene patiënt gebleven, morgen wordt de laatste getest

Oeps ja, ff uit het oog verloren dat niet iedereen mee is in het vakjargon, sorry.

DVC staat voor diepe veneuze catheter, een dikke versie van een gewone infuusnaald, die in de hals of onder het sleutelbeen (soms ook in de lies) in een grote ader wordt geplaatst. Ze hebben verschillende beentje, wat wij een lumen noemen en voor ieder beentje is er aan het einde van de catheter een apart gaatje waarlangs de medicatie die je via dat lumen geeft, in het bloedvat komt. Bepaalde medicatie, bv kalium, geeft schade aan een gewoon bloedvat als je dat ik hoge dosis of over lange tijd moet geven, via zo'n DVC kan dat dus wel veilig.

Sommige medicatie moet langzaam inlopen en daar mag je niets bij zetten dat soms wat sneller moet lopen. Noradrenaline om de bloeddruk te verhogen is daar een voorbeeld van. Als je de fout maakt om bv een paracetamol snel te laten inlopen op hetzelfde lumen, dan krijgt de pt ineens een hoge dosis noradrenaline achterna, wat wij dus een bolus noemen. Helaas geeft noradrenaline in dat geval niet alleen een stijging van de bloeddruk, maar beïnvloed het ook de hartslag en kan het zelfs levensbedreigende ritmestoornissen geven. Wij hebben dan ook duidelijke afspraken over hoe we onze medicatie organiseren over de verschillende beentjes van de catheter.

**Geplaatst**: 19-03-21 12:37

Geplaatst: 19-03-21 12:37

Ik werk ook in de zorg. Ben kinderverpleegkundige in een UMC. Wij hebben op de kinderafdeling niet zoveel met Corona te maken, maar worden wel steeds vaker uitgeleend naar Corona afdelingen en IC's. Wij vinden het sowieso heftig omdat wij geen ouderenzorg meer gewend zijn en dat we on-ingeënt daar moeten gaan helpen. We zien ook dat de verpleegkundigen het op de Corona afdelingen IC's echt wel zat beginnen te worden. Maar er lijkt geen einde aan te komen. En mensen maar zeuren dat ze niet naar een restaurant of festival kunnen...Ook op onze kinder IC liggen trouwens volwassen Corona patiënten.

Maar waar ik me vanochtend ontzettend kwaad over maakte was dit bericht:
https://www.msn.com/nl-nl/geldzaken/nie ... toxCpdOpi0

Daar ga ik echt van braken!! Wij zijn bezig met een nieuwe CAO en er kan geen cent bij. Hoe vaak zijn kamerleden niet de Kamer uit gelopen toen ze voor salarisverhoging moesten stemmen in de zorg? Er is geen geld....maar wel alle miljoenen naar de grote bedrijven weggeven die bulken van de centen. Snap echt niet dat zoveel mensen op Rutte hebben gestemd...die man maakt alles kapot, behalve grote bedrijven. Een wolf in schaapskleren en alles maar weglachen en mensen trappen er ook nog in 8)7

**Geplaatst**: 19-03-21 13:04

Re: Nog zorgverleners die het zat zijn?

Geplaatst: 19-03-21 13:04

Vreselijk $:\$

**Geplaatst**: 19-03-21 13:36

Geplaatst: 19-03-21 13:36

manubres schreef:
Ik werk ook in de zorg. Ben kinderverpleegkundige in een UMC. Wij hebben op de kinderafdeling niet zoveel met Corona te maken, maar worden wel steeds vaker uitgeleend naar Corona afdelingen en IC's. Wij vinden het sowieso heftig omdat wij geen ouderenzorg meer gewend zijn en dat we on-ingeënt daar moeten gaan helpen. We zien ook dat de verpleegkundigen het op de Corona afdelingen IC's echt wel zat beginnen te worden. Maar er lijkt geen einde aan te komen. En mensen maar zeuren dat ze niet naar een restaurant of festival kunnen...Ook op onze kinder IC liggen trouwens volwassen Corona patiënten.

Maar waar ik me vanochtend ontzettend kwaad over maakte was dit bericht:
https://www.msn.com/nl-nl/geldzaken/nie ... toxCpdOpi0

Daar ga ik echt van braken!! Wij zijn bezig met een nieuwe CAO en er kan geen cent bij. Hoe vaak zijn kamerleden niet de Kamer uit gelopen toen ze voor salarisverhoging moesten stemmen in de zorg? Er is geen geld....maar wel alle miljoenen naar de grote bedrijven weggeven die bulken van de centen. Snap echt niet dat zoveel mensen op Rutte hebben gestemd...die man maakt alles kapot, behalve grote bedrijven. Een wolf in schaapskleren en alles maar weglachen en mensen trappen er ook nog in

Weet je, ik hoef geen hoger loon, wat heb je eraan als je dan nog steeds te weinig volk en middelen hebt. Langs de andere kant trekt een hoger loon wel weer aan, maar goed. Ik zou liever zien dat men in andere zaken investeert. Meer verpleegkundigen/zorgkundigen per shift op een afdeling. Erkenning dat we een zwaar beroep zijn, met als full timer minder uren in een werkweek en een interessant eindeloopbaan traject. Mijn broer is beroepsmilitair, hij moet maar 24 uur werken om aan zijn full time te komen en kan op pensioen als hij 55 is. Wij moeten 36 uur per week werken, met de huidige eindeloopbaanregeling wordt dat tussen je 45 en 55 afgebouwd naar een 30 uren week en je moet tot je 67 werken. Ik word 49 deze zomer, slik dagelijks pijnmedicatie en ben dan nog niet pijnvrij, vraag me af hoe ik tot mij 67 kan meedraaien.

**Geplaatst**: 19-03-21 13:46

Geplaatst: 19-03-21 13:46

Ben ik helemaal met je eens hoor! Maar het gaat me niet zozeer om de centen, al is dat wel mooi meegenomen als je een zwaar beroep doet met ongezonde onregelmatigheidsdiensten...Maar het gaat erom dat we voor mijn gevoel niet serieus genomen worden. Verder ben ik het met je eens dat wij als zwaar beroep eerder met pensioen moeten kunnen gaan. Ik hoorde van mijn buurman die professioneel brandweerman is dat ze eerder met 55 en nu met 57 met pensioen kunnen. Ik ben zelf 51 jaar en wil toch echt wel met max. 63 jaar eruit. Ik zie aan mijn collega's dat 63 jaar al moeilijk te halen is.
Verder wordt er bij ons veel gedaan aan nieuw personeel werven en inwerken. Wij hebben een leerunit op de afdeling waar 1 collega 3 leerlingen begeleidt met zorg verlenen. Maar ze zouden wat mij betreft ook wat meer mogen doen om huidig personeel te behouden.

Het vervelende is dat verpleegkundigen vaak niet goed opkomen voor zichzelf, omdat ze te empathisch zijn...we snappen altijd waarom het niet anders kan, waarom we geen salarisverhoging kunnen krijgen, waarom we na een charme offensief van groot applaus weer vergeten worden...En daarom raken er ook steeds meer overspannen en burn-out...we geven onze grenzen niet of te laat aan. Een ander gaat niet voor ons zorgen, dat moeten we zelf doen.

**Geplaatst**: 19-03-21 14:20

Geplaatst: 19-03-21 14:20

Of hoger salaris meer personeel aantrekt durf ik niet te zeggen.
Wel zou het het verschil kunnen maken voor wat betreft overstappen uit een andere baan.
Ik wilde ook die kant op, maar kan een lager salaris dan dat ik nu heb mij niet veroorloven.

Wat betreft hoe mensen zich gedragen. Ik ben ook corona moe, niet vanwege de restricties maar de dagelijkse terugkerende discussie met klanten. Kan me voorstellen dat bezoekers die dan ook nog eens vol emotie zitten zich nog heftiger gedragen en hoe vermoeiend en vervelend dat is voor jullie als zorgpersoneel.
Dat kost onnodige energie die jullie juist zo hard nodig hebben.
Ook van hier, alle respect voor jullie werk.

**Geplaatst**: 19-03-21 14:40

Geplaatst: 19-03-21 14:40

Ik heb de laatste jaren steeds meer verantwoordelijkheid gekregen, oa complexere doelgroep, meer taken. Maar zit bovenaan mijn functieschaal. Geen uitloop meer, geen carrière mogelijkheden. Ik zou meer loon wel terecht vinden in de gehandicaptenzorg. Of meer kans om je te specialiseren, carrière te maken en daarmee meer mogelijkheden op groei in loon, en het werk interessant en uitdagend te houden. Maar dat is niet echt ontopic.

**Geplaatst**: 19-03-21 16:12

Geplaatst: 19-03-21 16:12

SusanH schreef:
Ik heb de laatste jaren steeds meer verantwoordelijkheid gekregen, oa complexere doelgroep, meer taken. Maar zit bovenaan mijn functieschaal. Geen uitloop meer, geen carrière mogelijkheden. Ik zou meer loon wel terecht vinden in de gehandicaptenzorg. Of meer kans om je te specialiseren, carrière te maken en daarmee meer mogelijkheden op groei in loon, en het werk interessant en uitdagend te houden. Maar dat is niet echt ontopic.

Ff mee oftopic: je hebt daar een heel groot punt. Ik ben referentie verpleegkundige palliatieve zorg op onze afdeling. Iets wat vlak voor de 1ste golf opgestart is en nu dus on hold staat. Ik wil dit serieus opnemen en zou heel graag opleidingen volgen zodat ik echt op dienst niveau wat kan betekenen via deze functie. De basis opleiding tot palliatieve verpleegkundige is een jaar, je moet lessen volgen, examens afleggen, werkstukken maken. Ik wil er echt wel voor gaan, maar als ik dat diploma behaal, staat daar qua verloning niets extra tegenover. Dit is iets wat je puur voor jezelf doet, terwijl het ook wel iets is waar je werkgever ook zijn voordeel uit haalt. Maakt dan ook dat enkel de mensen die op een palliatieve zorg afdeling werken of willen werken deze opleiding gaan volgen en dat op de gewone diensten enkel iemand die functie toegewezen krijgt om beter te scoren als de inspectie je ziekenhuis komt doorlichten.

**Geplaatst**: 19-03-21 21:54

Re: Nog zorgverleners die het zat zijn?

Geplaatst: 19-03-21 21:54

Daarnet op canvas was er een interview met Marc Van Ranst. De reporter van het programma vergeleek ons, zorgverleners, met de kanaries in de koolmijn vroeger. Die beestjes lagen dood in hun kooitje zodra er gas vrij kwam, wij zijn de pineut zodra de covid cijfers stijgen.

**Geplaatst**: 19-03-21 22:21

Geplaatst: 19-03-21 22:21

Dat valt in de gehandicaptenzorg gelukkig wel mee. Maar we hebben hier in dec een hele grote uitbraak gehad. En dat was echt geen pretje. Ik snap nu ook bijvoorbeeld heel goed waarom er in het ziekenhuis en in verpleeghuizen voedingsassistenten rondlopen om mensen van hun natje en hun droogje te voorzien. We hadden al bijna een dagtaak aan rondes lopen met eten en drinken. En dan moesten we ook nog de mensen die corona hadden goed controleren op oa koorts, saturatie etc. Terwijl steeds meer collega's ook uitvielen. Dat was echt vreselijk om mee te maken.

**Geplaatst**: 20-03-21 12:40

Geplaatst: 20-03-21 12:40

Ik heb een tijdje meegelezen. Maar nu moet me toch iets van t hart..

Afgelopen herfst heb ik besloten om terug de zorg in te gaan. Ik miste de mensen, het werk ed... plus dat er natuurlijk echt handen nodig waren. Ik ben van opleiding ergotherapeut.
In december werd ik teruggebeld na een afgewezen sollocitatie. Er was corona uitgebroken in het desbetreffende WZC. Of ik nog steeds een job zocht en of ik per direct daar kon beginnen..
Even nagedacht want ik was er 2 jaar uit geweest en dan wordt je natuurlijk echt wel erin gesmeten. Binnen een uur heb ik teruggebeld dat ik ging beginnen.

Tegen vrienden en familie kon ik alleen maar zeggen, tis oorlog.. tis oorlog en we verliezen. T bekende: uitgeput zijn, hoofdpijn, pijn in t gezicht van alle maskers en gelaatbescherming, rennen om te verzorgen ipv te zorgen.. t was echt spartelen om boven te blijven.

Uiteindelijk hebben we t 'overleefd'. En ik kreeg daar een vaste baan op een andere afdeling. De vaccinaties kwamen eraan en waren ook zo weer voorbij. Ik ben een van de weinige die er geen kreeg omwille van mijn gezondheid..

En afgelopen vrijdag ben ik voor t eerst jankend naar huis gereden.
Het is weer binnen. Familielid had een risicocontact gehad, was toch gekomen en was een paar dagen later ook positief getest.. ondertussen 2 bewoners en 1 personeelslid positief.

Wat me nu t meeste raakt is, we zijn erop voorbereid, of toch beter dan de vorige keer. Hebben meteen iedereen in isolatie gezet en alle beschermingsmaterialen gepakt.
Maar de mensen begrijpen gewoon niet wat er gebeurt.. mensen die normaal in een dagritme zitten, met aanmoediging meedoen met activiteiten, net wat vrolijker worden,.... zitten nu de hele dag op de kamer. Alleen... want veel tijd om erbij te gaan zitten hebben we niet.

Ik probeer meteen zoveel mogelijk te voorzien om te doen, videobellen op te starten ed. Loop mijn benen onder mijn lijf uit. Maar uiteindelijk...

Alle jullie zullen t allemaal wel snappen..

T is gewoon erg heftig te weten dat door 1 stom, onnadenkend contact, onze afdeling helemaal plat ligt. En dat wij gewoon machteloos zijn. We kunnen bepaalde mensen gewoon niet de zorg en aandacht geven die we willen en dat is erger dan iemand verliezen in normale omstandigheden..

Ik ben nog nooit huilend naar huis gereden. Maar afgelopen vrijdag zag ik t einde van de tunnel niet meer...

Ik ben t ook zat. De algemene mensheid volgt de regels toch niet meer, er komen weer verstrengingen en wie zijn er weer ge*****....

**Geplaatst**: 20-03-21 14:21

Re: Nog zorgverleners die het zat zijn?

Geplaatst: 20-03-21 14:21

Ja echt verschrikkelijk, ben de laatste tijd wel vaker huilend in de auto gestapt omdat ik mij zo machteloos voel. Ook omdat ik en de meeste in het ziekenhuis nog niet gevaccineerd ben voel ik mij ook minder veilig. Er is veel uitval onder collega's.

**Geplaatst**: 20-03-21 14:29

Geplaatst: 20-03-21 14:29

Ik verkeerde oprecht in de veronderstelling dat verpleegkundigen en artsen in het ziekenhuis al ingeënt waren, iig dan toch de mensen die met covid patiënten werken. Is dat niet zo? "Mijn" vaccinatie met Pfizer is uitgesteld in januari omdat ziekenhuispersoneel voor ging. Daarom begint de vaccinatie van zorgpersoneel wat niet in de ziekenhuizen werkt zoals GGZ, gehandicaptenzorg nu pas goed op gang te komen. Met AZ, omdat Pfizer naar de ziekenhuizen is gegaan.

**Geplaatst**: 20-03-21 14:36

Geplaatst: 20-03-21 14:36

Nee helaas niet iedereen
Ik val onder de ondersteunende diensten Denk aan bv secretaresse, voedingsassistent, afdeling assistent, maar ook het hoofd van de afdeling. Die zijn allemaal nog niet geënt ondanks dat we wel een deel cohort zijn en een deel verpleegafdeling
Soms sta je op de covid kant en soms op de schone kant.

**Geplaatst**: 20-03-21 14:41

Re: Nog zorgverleners die het zat zijn?

Geplaatst: 20-03-21 14:41

Ik ben verpleegkundige en werk af en toe op de cohort maar niet vaak genoeg om ingeënt te worden. De rest van Nederland gaat voor lijkt wel.

**Geplaatst**: 20-03-21 14:47

Geplaatst: 20-03-21 14:47

Ik ben ook nog steeds niet ingeënt. Ik werk in een Academisch ziekenhuis en regelmatig op Cohort afdelingen als verpleegkundige. Veel in en uitstroom van patiënten op onze verpleegafdeling. Orthopedie afdeling (geen dagcentrum afdeling). Dus een groot risico die wij lopen. Maar nog steeds niet ingeënt.
Wij hebben nog steeds geen oproep gehad om ingeënt te worden. Wij zijn pas als laatste aan de beurt volgens mij..
Alleen de cohort, IC, SEH en acute opname afdeling zijn ingeënt.

**Geplaatst**: 20-03-21 14:59

Geplaatst: 20-03-21 14:59

SusanH schreef:
Ik verkeerde oprecht in de veronderstelling dat verpleegkundigen en artsen in het ziekenhuis al ingeënt waren, iig dan toch de mensen die met covid patiënten werken. Is dat niet zo? "Mijn" vaccinatie met Pfizer is uitgesteld in januari omdat ziekenhuispersoneel voor ging. Daarom begint de vaccinatie van zorgpersoneel wat niet in de ziekenhuizen werkt zoals GGZ, gehandicaptenzorg nu pas goed op gang te komen. Met AZ, omdat Pfizer naar de ziekenhuizen is gegaan.

Nee hoor, zeker niet zelfs. I.p. alleen de afdelingen die Daisy aangeeft. Ben zelf ook niet gevaccineerd en heb het gevoel ergens achteraan te staan. En dat terwijl we bijv. net een uitbraak bij ons op de afdeling gehad hebben. Maar ook zorgassistenten die wel standaard op de covid staan zijn bij ons niet ingeënt. Vallen niet in de categorie "arts of verpleegkundige" terwijl zij daar ook gewoon dagelijks staan. Geloof dat het ziekenhuis daar ook niet zoveel aan kon doen omdat zij zich weer aan de regels van de overheid te houden hebben, maar dat was hier best wel een dingetje en ik geef ze totaal geen ongelijk dat ze zich gepasseerd voel(d)en...

**Geplaatst**: 20-03-21 15:11

Geplaatst: 20-03-21 15:11

Dan lijkt t erop dat de vaccinaties hier (be) een beetje beter geregeld zijn.

Maar in mijn geval weet ik niet of t veel uitmaakt. Zoals ik zei, zijn er maar weinig die t niet hebben gehad. En we staan nog steeds machteloos.