Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Myfairytale
Berichten: 5389
Geregistreerd: 26-05-06

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 19-01-24 18:46

Molly1230 schreef:
Ik heb wat advies nodig van iemand met meer levenservaring dan ik. Ik heb nu bijna 2 weken vakantie erop zitten maar ik merk dat ik school en stage niet uit mijn hoofd krijg. Dit ligt deels in mijn handen (opdrachten voor school die ik nog moet maken) maar deels ook gewoon puur alleen het idee van stage.

Ik vind dit erg vervelend en merk dat ik mezelf de hele dag probeer af te leiden door te gamen, op social media te scrollen of veel met mensen af te spreken of uit te gaan. Wanneer ik moet slapen pak ik vaak melatonine zodat ik makkelijk in slaap val en niet ga malen.

Wie heeft hier tips voor? Hoe kan ik hier beter mee omgaan? Het maakt me best verdrietig soms.


Sorry, helemaal jouw bericht gemist. Hoe gaat het nu met je? Ik hoop dat het beter gaat!

Sterkte fotolijstje en Siers83. Rouw kan heel lang duren, geef het de tijd. Het is en blijft verschrikkelijk verdrietig zoiets.

Molly1230

Berichten: 418
Geregistreerd: 04-12-18

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-01-24 01:25

Myfairytale schreef:
Molly1230 schreef:
Ik heb wat advies nodig van iemand met meer levenservaring dan ik. Ik heb nu bijna 2 weken vakantie erop zitten maar ik merk dat ik school en stage niet uit mijn hoofd krijg. Dit ligt deels in mijn handen (opdrachten voor school die ik nog moet maken) maar deels ook gewoon puur alleen het idee van stage.

Ik vind dit erg vervelend en merk dat ik mezelf de hele dag probeer af te leiden door te gamen, op social media te scrollen of veel met mensen af te spreken of uit te gaan. Wanneer ik moet slapen pak ik vaak melatonine zodat ik makkelijk in slaap val en niet ga malen.

Wie heeft hier tips voor? Hoe kan ik hier beter mee omgaan? Het maakt me best verdrietig soms.


Sorry, helemaal jouw bericht gemist. Hoe gaat het nu met je? Ik hoop dat het beter gaat!

Sterkte fotolijstje en Siers83. Rouw kan heel lang duren, geef het de tijd. Het is en blijft verschrikkelijk verdrietig zoiets.


Lief! Het gaat nu gelukkig een stuk beter. Veel gepraat met mensen van stage maar ook familie en vrienden. Soms stapelt alles zich ineens op. Gelukkig heb ik nu alles op orde! :)

Myfairytale
Berichten: 5389
Geregistreerd: 26-05-06

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 21-01-24 11:51

Fijn om te lezen Molly1230!
Ben blij dat het nu een stuk beter gaat. *\o/*

wyoming

Berichten: 2505
Geregistreerd: 14-07-03
Woonplaats: Soest

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-01-24 18:20

Mijn vader die al op 1,5 uur rijden woont waardoor ik ze al weinig zie. (Je bent toch een dag kwijt en een halve tank) Heeft nu een huis gekocht op 2,5 uur rijden. Wordt het helemaal onmogelijk om ze op te zoeken.

Happy_Hippie

Berichten: 877
Geregistreerd: 28-12-17
Woonplaats: Lepelstraat

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-01-24 20:51

Toch maar eventjes van me afschrijven als dat hier ook mag?

Na een tijd single en niet meer te willen daten ben ik vrij onverwachts met een collega van me uit een andere ploeg gaan "date".
Iets wat in normaal liever ook niet zou doen maar op een of andere manier voelde het anders als anders.
Ik heb enorme binding en verlatingsangst en buiten mijn vertrouwde plekken moeite met het uitdrukken van mijn gevoelens dus als ik blij ben ook blij & enthousiast overkomen etc.
Hij is enorm op zichzelf na een lange relatie en langere tijd single heeft die een druk leven met veel vrienden etc.
Door mijn onzekerheid kan ik erg pushen om samen te zijn terwijl hij alles rustig aan wilde doen, andere ploeg dus in 10dagen hebben we 1,5 dag samen weekend en komt niet altijd uit vanuit zijn kant om iets te doen.

Op werk ben ik heel enthousiast aanwezig en vrolijk (zoals hij me heeft leren kennen) maar met hem 1 op 1 was ik wat meer ingetogen doordat ik bang was raar over te komen want het is nieuw en heb ook het welbekende rugzakje waardoor ik continu mezelf in hou en bang ben kwijt te raken wat ik heb want het voelt zo enorm fijn.

Na 2/3 maanden verteld hij van de week, dat zijn gevoelens minder/ ver weg zijn maar hij me wel leuk vind maar waarschijnlijk geen toekomst samen ziet.

Er gaan zoveel dingen door men hoofd wat als ik gewoon had gezegd met wat er heeft gespeeld in het verleden en hoe ik me voelde, waarom kan ik nou niet gewoon uit men schil komen en gewoon 100% me zelf zijn zonder continu na te denken over alles.

Ik weet gewoon niet zo goed wat ik moet doen toch een gesprekje aangaan om ook voor mezelf alles uit te kunnen leggen aan hem en de vragen die ik heb stellen of gewoon door gaan en tegen mezelf zeggen dat dit t toch niet is...

Amber_anne

Berichten: 6919
Geregistreerd: 09-04-18

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-01-24 21:43

Sterkte Happy

Heb je ook therapie om het hier over te hebben? Het lijkt me een heel moeilijk probleem

Myfairytale
Berichten: 5389
Geregistreerd: 26-05-06

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 28-01-24 00:06

Natuurlijk mag je het hier posten! Daar is dit topic voor. :j

Lijkt me heel zwaar en naar voor je. Je zou het hem kunnen vertellen, zodat hij weet wat er speelt, misschien lucht jou dat op. Maar houd er wel rekening mee dat het mogelijk voor hem niets veranderd.

Onthoud dat je niet raar overkomt in ieder geval, want jij bent gewoon jij! En in een relatie moet je wel gewoon jezelf kunnen zijn en niet hoeven nadenken over hoe je jezelf presenteert/wat je doet.

Sterkte en lucht gerust je hart hier hoor. :(:)

Suzanne F.

Berichten: 49226
Geregistreerd: 03-03-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-01-24 09:14

Sterkte Happy. Door je verlatingsangst ga je erg twijfelen aan jezelf en word je nog onzekerder. ‘Had ik anders moet reageren? Had ik me leuker moeten gedragen? Had ik minder moeten pushen? Had hij me dan wel leuker gevonden?
Dit zijn energieverslindende vragen die je niet verder brengen. Je maakt iemand een invulling van jezelf. Pas als je 100% vrede hebt met wie je bent, verleden hebt geaccepteerd en verwerkt en sterk in je schoenen staat, dan wordt een relatie een aanvulling en geen invulling.
Het klinkt zwaar maar ervaringen maken ons wie we zijn. Pas als we die kunnen accepteren kunnen we ze gebruiken om sterker te worden. En dan zal je onzekerheid ook verdwijnen, dan ben je helemaal goed zoals je bent. Dan hoef je je ook nooit anders voor te doen, want je bent helemaal goed zoals je bent, jij bent jij en je hoeft geen goedkeuring van anderen/mannen om gelukkig te zijn.

Misschien wat zwaar op de zondagochtend maar je verhaal greep me aan. Dikke knuffel voor jou. Zet hem op.

Happy_Hippie

Berichten: 877
Geregistreerd: 28-12-17
Woonplaats: Lepelstraat

Link naar dit bericht Geplaatst: 28-01-24 19:44

Amber_anne schreef:
Sterkte Happy

Heb je ook therapie om het hier over te hebben? Het lijkt me een heel moeilijk probleem


Ja heb al diverse (soorten) therapieën gehad oa ook emdr etc voor bepaalde traumas van vroeger.


Myfairytale schreef:
Natuurlijk mag je het hier posten! Daar is dit topic voor. :j

Lijkt me heel zwaar en naar voor je. Je zou het hem kunnen vertellen, zodat hij weet wat er speelt, misschien lucht jou dat op. Maar houd er wel rekening mee dat het mogelijk voor hem niets veranderd.

Onthoud dat je niet raar overkomt in ieder geval, want jij bent gewoon jij! En in een relatie moet je wel gewoon jezelf kunnen zijn en niet hoeven nadenken over hoe je jezelf presenteert/wat je doet.

Sterkte en lucht gerust je hart hier hoor. :(:)


Dankjewel, hij stond wel open om volgende week zondag nog even te praten en dan wil ik dit ook gewoon even zeggen.

Suzanne F. schreef:
Sterkte Happy. Door je verlatingsangst ga je erg twijfelen aan jezelf en word je nog onzekerder. ‘Had ik anders moet reageren? Had ik me leuker moeten gedragen? Had ik minder moeten pushen? Had hij me dan wel leuker gevonden?
Dit zijn energieverslindende vragen die je niet verder brengen. Je maakt iemand een invulling van jezelf. Pas als je 100% vrede hebt met wie je bent, verleden hebt geaccepteerd en verwerkt en sterk in je schoenen staat, dan wordt een relatie een aanvulling en geen invulling.
Het klinkt zwaar maar ervaringen maken ons wie we zijn. Pas als we die kunnen accepteren kunnen we ze gebruiken om sterker te worden. En dan zal je onzekerheid ook verdwijnen, dan ben je helemaal goed zoals je bent. Dan hoef je je ook nooit anders voor te doen, want je bent helemaal goed zoals je bent, jij bent jij en je hoeft geen goedkeuring van anderen/mannen om gelukkig te zijn.

Misschien wat zwaar op de zondagochtend maar je verhaal greep me aan. Dikke knuffel voor jou. Zet hem op.


Ik weet dat je gelijk hebt haha, men hoofd weet t alleen de uitvoering is echt zwaar... Wilde niet voor niet niet meer daten oid :')
Ik merk wel dat ik steeds verder komt maar voor dat verleden loslaten blijft zo lastig en ik weet niet waarom nou precies, ik kan er toch niks aan veranderen.

Dat van jezelf zijn in een relatie had niks te maken met hem maar door mijn vorige relatie mocht ik niks echt niks alles wat ik deed/zei werd afgekapt daardoor ben ik zo bang en voorzichtig om dingen uit mezelf te doen oid. En hij deed t gewoon uit zichzelf naar mij toe alleen ik deed niks terug ookal wilde ik het heeel graag wel doen.

Aan de ene kant hoop ik dat we het toch een soort 2e kans kunnen geven maar ik ben me er ook wel van bewust dat dit nu te laat is helaas.

Het word de aankomende dagen nog ongemakkelijk want ik zie hem altijd met de ploeg wissel. :')

Heel kort gezegd ik moet leren schijt hebben _O-

Myfairytale
Berichten: 5389
Geregistreerd: 26-05-06

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 29-01-24 00:32

Sterkte met de ploegwissel en het gesprek! Maar denk aan jezelf hoor!

Amber_anne

Berichten: 6919
Geregistreerd: 09-04-18

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-03-24 03:29

Ik lig op de bank met ontzettend veel kiespijn

Heb dinsdag ochtend mijn verstandskies laten trekken en het doet zo ontiegelijk zeer dat ik helemaal gek word
Pijnstillers helpen niet dus het enige wat ik kan doen is koelen.
De pijn is ondertussen ook naar mijn oor doorgetrokken en kan mijn kaak niet ver genoeg open doen om iets te eten

Ben vandaag bij de tandarts geweest en die zei dat het normaal was |o

Myfairytale
Berichten: 5389
Geregistreerd: 26-05-06

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 02-03-24 11:22

Oh wat akelig!
Als de tandarts aangeeft dat het normaal is, zou ik als het maandag nog niet weg is, mooi aan de bel trekken bij de huisarts.
Sterkte en ik hoop dat de pijn gauw voorbij is!

Siers83

Berichten: 7350
Geregistreerd: 04-08-07
Woonplaats: Oudeschild, Texel

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-03-24 11:29

Amber_anne schreef:
Ik lig op de bank met ontzettend veel kiespijn

Heb dinsdag ochtend mijn verstandskies laten trekken en het doet zo ontiegelijk zeer dat ik helemaal gek word
Pijnstillers helpen niet dus het enige wat ik kan doen is koelen.
De pijn is ondertussen ook naar mijn oor doorgetrokken en kan mijn kaak niet ver genoeg open doen om iets te eten

Ben vandaag bij de tandarts geweest en die zei dat het normaal was |o


Auw, ik voel je pijn. Vreselijk! Kan echt een tijdje duren hoor. Helaas. Echt zorgen dat je goede pijnstilling hebt

Anomien

Berichten: 7388
Geregistreerd: 10-11-09
Woonplaats: Twente

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-03-24 19:48

Dat ik enorm vast loop. Het liefste uit wil reiken om geholpen te worden maar …

.. het lukt niet.

Suzanne F.

Berichten: 49226
Geregistreerd: 03-03-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-03-24 19:51

Anomien schreef:
Dat ik enorm vast loop. Het liefste uit wil reiken om geholpen te worden maar …

.. het lukt niet.


Waar loop je op vast?

Zebrastreep

Berichten: 9760
Geregistreerd: 27-08-19
Woonplaats: Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-03-24 20:11

Anomien schreef:
Dat ik enorm vast loop. Het liefste uit wil reiken om geholpen te worden maar …

.. het lukt niet.


Dikke knuffel!

--

Dat ik toch wel tot de realisatie kom dat ik veel dingen van de afgelopen jaren niet goed verwerkt heb. Ik heb best vaak een beetje pech gehad met vriendschappen. Dan bouwde ik een enorme band op met iemand en dan opeens liet de ander het afweten en begon het negeren. Tuurlijk ligt daarvan ook een deel bij mij en mijn acties.

De afgelopen jaren had ik maar besloten om blij te zijn met de huidige mensen en die band te versterken en geen nieuwe vriendschappen meer te beginnen of het op een lager zakelijk pitje en met de vrienden die ik al jaren heb daar vooral meer naar toe te trekken.

Nu kreeg ik laatst met een collega een enorm leuke klik, maar ik merk nu pas dat ik er toch best wel last van heb dat als het eerst super gezellig is en dan opeens even een paar dagen stil dat ik direct weer denk oh misschien vinden ze mij toch niet aardig en heb ik wat verkeerds gezegd en het nu al verpest? Ik wordt niet eens genegeerd, maar de toon van de berichten kwamen wat anders over waardoor er gelijk bij mij weer dat stukje verlatingsangst maar boven komt. Er hebben best wat mensen door de jaren heen richting mij gelogen.

Ik denk toch dat ik vooral het laatste jaar er op mijzelf ben geweest en dit gevoel liever vermeed. Ik vind het ergens zo eng om mijzelf weer open te stellen met het risico dat het weer pijn gaat doen en verkeerd afloopt.

En ergens is het ook niet eerlijk, ik gun het mijzelf niet meer lijkt het. En dat terwijl ik het in dit geval met die collega super gezellig heb en ik altijd wel vrolijk wordt van dat mens.

Ik moet echt leren dat mensen ook gewoon andere dingen te doen hebben en dat dat niet gelijk gezien wordt als ze mogen je niet meer. Het is net alsof er dan een poppetje op mijn schouder zit die steeds slechte dingen in mijn oor fluistert dat het toch niet gaat lukken. Bij bijvoorbeeld mijn beste vriendin heb ik hier helemaal geen last meer van, maar ik weet na 7 jaar dat ik volledig op haar kan bouwen en we kennen elkaar door en door. Dat voelt heel veilig, maar bij nieuwe mensen merk ik echt dat het vertrouwen dus zeer langzaam gaat.

Ik voel mij er best wel een beetje knullig om, en het voelt rot dat ik dacht dat ik het nu wel aankon en ergens overheen was gekomen en dat nu het toch voelt dat het niet zo is.

moonsparkle
Berichten: 21718
Geregistreerd: 21-03-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-03-24 20:22

Ik ben al sinds december op zoek naar mentale hulp, twee keer afgewezen en nu nog geen zicht op wanneer ik hulp ga krijgen. Maandag weer een telefoontje met de praktijkondersteuner en dan ongetwijfeld weer ergens onderaan de wachtlijst beginnen... Wat gerust 3/4 maanden is tot een behandeling start.

Suzanne F.

Berichten: 49226
Geregistreerd: 03-03-01

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-03-24 20:38

Wat vervelend dat je je zo voelt Zebrastreep. Klinkt als een soort gemis van zelfvertrouwen, of eerder zelfliefde en zelfrespect. De waardering van anderen is blijkbaar erg belangrijk voor je. Weet je waar dit vandaan komt? Sterkte in ieder geval. Ik hoop dat dit gevoel minder wordt en je de kracht in jezelf kan (terug)vinden.

Zebrastreep

Berichten: 9760
Geregistreerd: 27-08-19
Woonplaats: Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-03-24 20:48

Suzanne F. schreef:
Wat vervelend dat je je zo voelt Zebrastreep. Klinkt als een soort gemis van zelfvertrouwen, of eerder zelfliefde en zelfrespect. De waardering van anderen is blijkbaar erg belangrijk voor je. Weet je waar dit vandaan komt? Sterkte in ieder geval. Ik hoop dat dit gevoel minder wordt en je de kracht in jezelf kan (terug)vinden.


Ik kan mijzelf absoluut vinden in wat je benoemt. Ik heb mijzelf denk ik te lang op de tweede plek gezet. Ik merk zoals nu dat ik een paar dagen vrij ben en best toch wel voldoening haal uit mijn werk en daar het goede gevoel weg haal.

Gekke is dat ik wel op andere vlakken genoeg zelfvertrouwen heb. Het is net even dat stukje persoonlijk vlak.

Ik denk vooral te vaak teleurgesteld in anderen en veel verloren. Al zie ik niet elk verlies als wat slechts en probeer ik daar ook een positieve les uit te halen.

Ik heb de afgelopen jaren wel flinke klappen gehad en ben toen persoonlijk ook flink aangevallen. Op mijn vorige werk ben ik heel naar behandeld na het overlijden van een cliënt waarbij ik volledig in de steek werd gelaten. Een belangrijke vriendschap stopte toen ook en mijn oma overleed in nog geen 8 maanden tijd achter elkaar. Ik heb dat allemaal wel flink weggestopt en ben maar door gegaan. Vorig jaar rond deze tijd woonde ik samen met een goede vriend die achteraf zijn hele leven bij elkaar gelogen had en daar kon ik eerst wel mee omgaan maar op den duur had ik daar geen zin meer in en heb ik dat stopt gezet. Ik ben toen heel erg op mijzelf geweest en ik leek daarin wel rust te vinden. Ik had wel een beetje in gat althans zo voelde het maar het voelde wel heel veilig.

Stomme is ik vind contact juist ook leuk, ik ben vrij sociaal en kan altijd wel goed praten met mensen. Ik denk alleen dat ik onzeker wordt als mensen dan te dichtbij komen omdat het mij zou kunnen beschadigen. En dan ga ik juist vreemd doen wat mensen misschien achterdochtig maakt.

Nu ben ik ook wel heel goed in het invullen van zaken wat vaak niet eens zo is. En ik denk dan moet ik het uitspreken of stel ik mij aan? In geval van deze persoon waarmee ik nu een leuke band opbouw hebben we ook wat dingen gepland staan om te ondernemen. Ik probeer dan wel te denken focus je daarop dat mensen dat niet zouden doen als ze je niet mogen of niet met je om willen gaan. Maar soms nemen die donkere gedachten het over.

Ik ben wel gevoelig als mensen al op een andere toon praten dan normaal of opeens anders communiceren zowel lichamelijk als verbaal. Ik let altijd wel erg op die details.

Anomien

Berichten: 7388
Geregistreerd: 10-11-09
Woonplaats: Twente

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-03-24 21:30

Zebrastreep schreef:
Suzanne F. schreef:
Wat vervelend dat je je zo voelt Zebrastreep. Klinkt als een soort gemis van zelfvertrouwen, of eerder zelfliefde en zelfrespect. De waardering van anderen is blijkbaar erg belangrijk voor je. Weet je waar dit vandaan komt? Sterkte in ieder geval. Ik hoop dat dit gevoel minder wordt en je de kracht in jezelf kan (terug)vinden.


Ik kan mijzelf absoluut vinden in wat je benoemt. Ik heb mijzelf denk ik te lang op de tweede plek gezet. Ik merk zoals nu dat ik een paar dagen vrij ben en best toch wel voldoening haal uit mijn werk en daar het goede gevoel weg haal.

Gekke is dat ik wel op andere vlakken genoeg zelfvertrouwen heb. Het is net even dat stukje persoonlijk vlak.

Ik denk vooral te vaak teleurgesteld in anderen en veel verloren. Al zie ik niet elk verlies als wat slechts en probeer ik daar ook een positieve les uit te halen.

Ik heb de afgelopen jaren wel flinke klappen gehad en ben toen persoonlijk ook flink aangevallen. Op mijn vorige werk ben ik heel naar behandeld na het overlijden van een cliënt waarbij ik volledig in de steek werd gelaten. Een belangrijke vriendschap stopte toen ook en mijn oma overleed in nog geen 8 maanden tijd achter elkaar. Ik heb dat allemaal wel flink weggestopt en ben maar door gegaan. Vorig jaar rond deze tijd woonde ik samen met een goede vriend die achteraf zijn hele leven bij elkaar gelogen had en daar kon ik eerst wel mee omgaan maar op den duur had ik daar geen zin meer in en heb ik dat stopt gezet. Ik ben toen heel erg op mijzelf geweest en ik leek daarin wel rust te vinden. Ik had wel een beetje in gat althans zo voelde het maar het voelde wel heel veilig.

Stomme is ik vind contact juist ook leuk, ik ben vrij sociaal en kan altijd wel goed praten met mensen. Ik denk alleen dat ik onzeker wordt als mensen dan te dichtbij komen omdat het mij zou kunnen beschadigen. En dan ga ik juist vreemd doen wat mensen misschien achterdochtig maakt.

Nu ben ik ook wel heel goed in het invullen van zaken wat vaak niet eens zo is. En ik denk dan moet ik het uitspreken of stel ik mij aan? In geval van deze persoon waarmee ik nu een leuke band opbouw hebben we ook wat dingen gepland staan om te ondernemen. Ik probeer dan wel te denken focus je daarop dat mensen dat niet zouden doen als ze je niet mogen of niet met je om willen gaan. Maar soms nemen die donkere gedachten het over.

Ik ben wel gevoelig als mensen al op een andere toon praten dan normaal of opeens anders communiceren zowel lichamelijk als verbaal. Ik let altijd wel erg op die details.



En het detail dat jij er als mens zeker mag zijn, vergeet je dan maar even? Andermans visie of houding maakt jou niets minder waard. Echt niet.

Tancreda4

Berichten: 24043
Geregistreerd: 12-01-03
Woonplaats: ZuidHolland

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-03-24 21:38

Anomien schreef:
Dat ik enorm vast loop. Het liefste uit wil reiken om geholpen te worden maar …

.. het lukt niet.


:(:) Hulp zoeken is lastig. Merk ik ook. Ik heb zelf nu een eerste stap gezet en dat is mega eng, naar hopelijk een goede eerste kleine stap. Hopelijk lukt het jou uiteindelijk ook :(:)

PotjeMayo

Berichten: 569
Geregistreerd: 13-05-17
Woonplaats: bij m'n kat

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-03-24 23:11

veel sterkte en een knuffel, hulp zoeken is ook lastig :knuffel:

@zebrastreep, wat een struggles, ik herken mezelf er ook wel een beetje in. Het kost tijd om dat allemaal uit te vinden en het kost tijd om die beschadigingen weer te 'genezen'. Komt goed! :knuffel:
Als je erover wilt praten staat mijn pb open :j

Zebrastreep

Berichten: 9760
Geregistreerd: 27-08-19
Woonplaats: Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-03-24 23:33

Wat reageerd iedereen lief doet mij echt goed <3

Ik hoop dat ik mij morgen weer wat beter voel. Om het toch positief te benaderen ik voelde mij vandaag wel weer iets beter dan gisteren.

Morgen heb ik sowieso iemand om mij heen de halve middag/avond waar ik erg vrolijk van wordt. En misschien dat ik het er dan even uitgooi.

Voor nu heb ik wel zin om lekker te gaan slapen

CalipsoLover

Berichten: 5564
Geregistreerd: 14-08-11

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-03-24 11:28

Verjaren en juist naar de andere kant van de wereld verhuizen is toch best eenzaam...

Dikke knuffel aan iedereen die het nodig heeft!

Cayenne
Crazy Bird Lady en onze Berichtenkampioen!

Berichten: 110695
Geregistreerd: 08-08-03
Woonplaats: Haaren (NB)

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-03-24 12:11

Gefeliciteerd Calipsolover *\o/*
Ik kan me voorstellen dat je je toch wat eenzaam voelt. Zit je ook in een andere tijdszone?

Hier ook verdrietig. Ik heb een traject van zes jaar bij de kaakchirurg achter de rug.
Daarbij kwamen er om de haverklap implantaten uit mijn bot vallen. Mijn toenmalige kaakchirurg heeft er toen echt een flinke zooi van gemaakt waardoor ik letterlijk panisch in de stoel zat. Nu bij mijn nieuwe kaakchirurg is alles eindelijk op orde en dacht ik klaar te zijn met het hele traject.
Dus ik ging dinsdag totaal ontspannen naar de halfjaarlijkse controle en nu blijkt dat twee van mijn implantaten los zitten en er uit moeten. Donderdag moet ik dus weer onder het mes en de implantaten moeten als verloren worden beschouwd. Het gaat om implantaten die nog door mijn oude kaakchirurg waren gezet, dus het is een overblijfsel van zijn rampenplan. Het bot van mijn bovenkaak is inmiddels zo beschadigd dat de twee implantaten ook niet vervangen kunnen worden.
Nu moet ik dus weer opnieuw het traject in en zit ik weer met de angst voor de vreselijke gehemelteprik -O-