Wauw, hoe begin je aan een topic waarvan je hoopt dat alles wat je verteld niet echt in jou leven gebeurd?
Zal beginnen bij het begin. Wij zijn een normaal gezin, 2 jaar geleden verhuist naar Schotland, 2 prachtige kids die net op de basisschool zitten. Wonen op een mega DIY/(ver)bouw project met onze hond, schaap en 3 paarden.
2,5 week geleden de eerste schooldag na de kerstvakantie. Mijn man was aan het werk als vrachtwagenchauffeur. We bellen even in zijn koffiebreak en ik begin de loopstal bij ons aan huis uit te mesten. 15 minuten na ons telefoon gesprek gaat mijn mobiel af. Ik ken het nummer niet maar pak uiteraard nietsvermoedend gewoon op.
Het was mijn man zijn werk.. Je was niet goed geworden tijdens het rijden. Je hebt geprobeerd uit de vrachtwagen te komen maar dat ging blijkbaar fout want mensen vonden je bewusteloos naast je vrachtwagen op de autoweg. Ik ben in mijn auto gesprongen want alles was gebeurd op 3 minuten van ons huis.
Er was een lange file, ik heb mijn auto met de gevaren lichten aan laten staan en ben langs al die auto's gerent. Daar was je totaal verward onder het bloed en maar overgeven. We wachten op de ambulance. Ik mocht niet mee dus ben met de auto achter de ambulance aangereden.
Bij het ziekenhuis was je al binnen voor mij dus moest ik wachten in de wacht zaal tot ik werd binnen geroepen. Ze gingen een ct scan van zijn hoofd maken. Hij kwam terug op de kamer en plots 5 minuten later moesten ze nog een ct met contrast maken. Toen wist ik het al dit is echt mis. Je werd weer terug gebracht en kreeg morfine. De dokter kwam en dropte de bom even uit het niets meneer ik hebt slecht nieuws u heeft een hersenbloeding.
Ruben reageerde niet die was compleet van de wereld door de klap, de pijn en alles wat er gebeurde. We moeten hem over brengen naar een groter ziekenhuis want wij kunnen hier niets voor hem doen (dorpsziekenhuis met 24 bedden). Roetsssjh en weg was de dokter. Daar stond ik naast je bed totaal van de kaart.
Even later kwamen de ambulanciers ze laden je in voor de 1,5 uur durende tocht ik beloofde dat ik zsm achter je aan kwam. Snel ben ik naar huis gereden heb alles in tassen gegooid wat ik dacht nodig te hebben, beestjes gecheckt en gevoerd, kids opgehaald en hup op weg.
In het grotere ziekenhuis aangekomen, lag je al op een kamer. We zijn 2 uurtjes gebleven. Heb ik een hotel geboekt voor die nacht en hoopte ik maar dat je goed kon slapen door de medicatie.
De volgende dag waren er onderzoeken een mri, bloedonderzoek en klinische onderzoeken. Je had zoveel hoofdpijn en keek leeg uit je ogen of je staarde in de verte. De dokter kwam s'avonds, ze vertelde dat ze naast de bloeding ook iets anders hadden gezien op de scans. Wat het exact was konden ze nog niet zeggen. De volgende zou er een mri met contrast genomen worden van de hersenen en een full body ct. Ze zouden dan de neurochirurg uit een ander ziekenhuis (Edinburgh) hier naar laten kijken. Ze zou morgen avond terug komen als ze meer wist.
Ik zal de rest skippen. Vrijdag na deze tests waren ze nog stteds niet zeker maar er waren 3 dingen die het zouden kunnen zijn een ader malformatie of 2 versxhillende soorten hersentumoren ganglioglioon of een oligodendroglioom.
Dit ging besproken worden in de volgende mdt meeting in Edinburgh de week erna vrijdag. Om hopelijk tot een definitieve diagnose te komen met al de specialisten te samen.
Die meeting is vorigw vrijdag geweest en de diagnose heeft onze huisarts ons afgelopen woensdag doorgebeld. Mijn fitte sterke man heeft een primare hersentumor. Verder weten we nog niets de afspraak bij de arts in Edinburgh is aankomende woensdag. Gelukkig is hij in afwachting nu al even weer thuis. Ze konden in het ziekenhuis niet meer voor hem doen dan ik kan. Rust is het allerbelangrijkste.
Het is nog al een lap tekst geworden. Hoop dat ondanks de chaos en paniek in mijn hoofd het een beetje leesbaar is. Weet ook nog niet zo goed wat ik met het topic wil behalve even mijn hart luchten.
Laatst bijgewerkt door nuvel op 27-01-20 03:18, in het totaal 1 keer bewerkt