Geplaatst Nog nooit in mijn leven, heb ik zo veel pech achter elkaar gehad. Het bleef komen. En dat terwijl 2019 gewoon goed begon. Op het werk ging het goed, ik ben gestopt met roken, het leek gewoon een rustig jaartje te worden. Dikke prima!
Maar toen begon het gedonder. Ik kreeg in mei Pfeiffer. Ben er goed ziek van geweest. Veel last van vermoeidheid. Rustig aan, hier moet je van herstellen.
Op mijn verjaardag, in juni, brak ik mijn linker kleine teen. Had ik nog nooit gedaan, en het deed verrotte zeer! oliebol happens, dacht ik nog!
In juli, struikel ik op straat, mijn halve elleboog af geschaafd. Het litteken is nog steeds duidelijk zichtbaar en oh ja, die tetanus injectie was ook echt genieten. Jaja, genoeg nu!
In augustus was het helemaal bal. Ik lazer door een kip van mijn paard, meteen KO, 4 uur van die dag kwijt, zwaar gekneusde ribben en heup en loop vandaag de dag nog met hersenletsel. Ik heb van alles gehad, angsten, hysterische huilbuien, concentratieproblemen, hoofdpijnen, you name it.. Het ongeluk heeft mij wel doen beseffen dat alles relatief is. Ik had ook dood kunnen zijn als ik geen cap had gedragen.
Dan denk je, misschien is het daarna genoeg.
Zeker niet!! Lekkage in de keuken eind september, ruzie met mijn huurbaas, heeft tot half oktober geduurd voor dat opgelost was. Ik ben maar tijdelijk bij mijn moeder gaan wonen. En begin oktober kregen we droes op stal en stond mijn paard in quarantaine met koorts. Kon er uiteraard ook nog wel bij.
Maar, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. In november lijkt de vloek te zijn verbroken. Het was eindelijk rustig! Ik ben blij dat het nu lijkt te zijn gaan liggen. Even duimen dat het zo blijft!
En gelukkig is mijn paard weer helemaal in orde, dat is het belangrijkste! Onze band is ook sterker dan ooit, ik heb na mijn val en voor de quarantaine wel weer met hem gereden. Volgend jaar gaan we er weer voor.
Maar laat dit kreng van een jaar maar voorbij zijn. Volgend jaar gaat het vast beter!!
Ik ben het spuugzat.
Nog wel een mooi plaatje van de weidegang dit jaar. Voor alle ellende begon! Mijn knappe jongen!
Ik heb na 7 jaar vechten tegen allemaal psychische dingen in Juli eindelijk mijn diploma gehaald maar terwijl ik me gek solliciteerde kwam er onverklaarbare pijn. Net een week diagnose chronisch ziek. Kan voorlopig niet werken zit aan huis gebonden. Toen overleed mijn opa ook nog eens en ga zo maar door. Maar er zijn genoeg dingen die wel leuk zijn en goed gaan in mijn leven dus ookal is het wel eens fijn om alles er uit te gooien zoals je hier doet, dit is maar een schets, alleen je zet het heel negatief neer. Er zijn ergere dingen, en kijk naar de dingen die je wel hebt, kan, gedaan hebt etc.
Thanks! 
Sevke ik zag je topic, dikke knuf meid....... echt, wat een stress en ellende...... 