Moderators: Ladybird, Mjetterd, xingridx, ynskek, Polly, Hanmar
elnienjo schreef:Over de 40 vind ik wel oud. En een oudere vader geeft meer kans op autisme.
elnienjo schreef:Over de 40 vind ik wel oud. En een oudere vader geeft meer kans op autisme.
elnienjo schreef:Talietjuh schreef:Ts kan heus nog wel een kind krijgen hoor over een paar jaar.
Als ze 40 is? Met 'n man die nu al over de 40 is? Dat iets technisch mogelijk is, wil niet zeggen dat je het maar moet doen. Doe je een kind een plezier met het leven? Met de huidige maatschappij? En met 2 oude ouders?
elnienjo schreef:Talietjuh schreef:Ts kan heus nog wel een kind krijgen hoor over een paar jaar.
Als ze 40 is? Met 'n man die nu al over de 40 is? Dat iets technisch mogelijk is, wil niet zeggen dat je het maar moet doen. Doe je een kind een plezier met het leven? Met de huidige maatschappij? En met 2 oude ouders?
MarcoBorsato schreef:elnienjo schreef:Als ze 40 is? Met 'n man die nu al over de 40 is? Dat iets technisch mogelijk is, wil niet zeggen dat je het maar moet doen. Doe je een kind een plezier met het leven? Met de huidige maatschappij? En met 2 oude ouders?
Kun jij jezelf nog serieus nemen?
safina schreef:Ik denk dat Elnienjo zichzelf juist heel serieus neemt, maar het gewoon een beetje lastig vindt zich in te leven in de gevoelens en gedachten van een ander.
Ik hoef ook geen kinderen, Elnienjo. Ik moet er zelfs niet aan denken. Maar ik kan me wel heel goed voorstellen dat andere mensen daarover totaal anders denken en voelen dan ik. Mijn eigen opvattingen over kinderen en de wereld doen er ook helemaal niet toe voor hun keuze, dus waarom ze hier neerpennen? Het gaat erom dat TS en haar partner hun eigen weg hierin vinden.
elnienjo schreef:Samiyah schreef:Ts, in je bericht lees ik een duidelijke kinderwens. Mijn eigen ervaring is als die wens er eenmaal is hij alleen nog maar groter wordt.. ik zal dat echt niet opgeven als ik jou was, denk dat je echt spijt gaat krijgen.
Zelf had ik tot eind 2018 geen kinderwens. Mijn man wilde ook geen kinderen en ik was er eigenlijk niet mee bezig. Opeens sloeg dat om, ik wilde niks liever dan een kind, moeder worden. Voor mijn man was het nog steeds een nee. We zijn 10 jaar samen en ik hou ontzettend veel van hem, maar moest toch tot de conclusie komen dat we elk onze eigen weg moesten gaan als het voor hem een nee bleef.
We hebben veel gepraat en zijn nee is toch nog veranderd naar een ja. Nu ben ik 28 weken zwanger van onze zoon en hij is er even gelukkig mee als ik.
Ik hoop dat je vriend toch nog veranderd van gedachte..
Bij TO kan het ook nog gewoon de nasleep van de hormonen zijn. Biologie en hormonen gaan soms dwars tegen gezond verstand in. En een kind doordrammen bij een partner die eigenlijk liever niet wil is ook geen succesformule. Als het kind vervelend is dan is dat reden voor ruzie 'want jij moest toch zonodig dat kind' en 'doordat jij persé een kind wilde kunnen we nu niet....' etc.
Storm schreef:Elnienjo, er bestaat ook zoiets als liefde voor je kind. Zo zwart-wit als jij het schrijft is het niet. En als mijn partner ooit zo zou reageren zoals jij zegt 'jij wilde een kind' dan zou ik direct weggaan bij zo iemand, want dan heeft hij echt een kronkel in zijn hoofd. Dat is gewoon de schuld geven aan een baby omdat je zelf gefrustreerd bent.
Babootje schreef:Als iets in het leven zeker is, is dat er niets zeker is.
Gelukkig zijn er nog mensen die - al dan niet door hormonen gedreven - vrij onbevangen aan kinderen beginnen, anders zou de mensheid snel zijn uitgestorven.