Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-02-19 12:04

Zwangerschappen/omgeving

Geplaatst door de TopicStarter : 28-02-19 12:04

Ik ben toch echt ruim 10 uur vliegen van huis. Een droomvakantie..
We zitten in een huisje, letterlijk in de jungle. Erg primitief. Koud water om te douchen. Toilet spoelt door met water uit de rivier.
Midden in de jungle lopen we. Ik wordt continue gebeten door vliegen. Paardenvliegen, hoe toepasselijk. Klerebeesten.
Ik voel iets in mijn buik, het doet wat zeer. Ik moet ook constant plassen. Ik weet dat ik zwanger ben, mijn vriend ook. Verder niemand.
Ons geheim, we hebben ruim een jaar geprobeerd en eindelijk ben je hier, met ons.

Nog geen 3 uur later lig ik in onze hut, tranen in mijn ogen van de pijn, Ibuprofen en paracetamol.
Bloed, overal.. Ineens komt het met golven..
Je was er pas zo kort, en nu ben je weer weg.. Ik praatte al met je. Papa en spé wendde in net aan...
Ik weet niet wat ik moet doen. Ik heb pijn, ik bloed. Ik wil naar huis. Naar mijn moeder toe, veilig in bed. Mijn bed. Met mijn vriend.
Ik heb geen maandverband.. alleen Wc papier. In no time ben ik door 3 rollen heen..
Ik kan wel janken.. Maar ik doe het niet. Ik ben je kwijt. En dat vergeet ik niet. Maar ik kan er nu ook niets aan doen... De bewoonde wereld ligt op 2 uur kanoën en een uur met een cesna vliegtuig.

Ik zie mijn vriend zitten op ons terrasje.. Hij is kalm. Maar hij voelt dan ook de pijn niet.
Hij leest rustig in een boekje nadat ik zei: ''je kan niets doen.. Laat mij maar''.
Ik val in slaap, rustig maar wel met veel pijn en krampen.
__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Dit was de eerste keer.. Helaas volgde er nog een 2e keer.

Ik weet niet waarom ik het schrijf.
Misschien om elders een uitlaatklep te hebben.
Misschien omdat ik gister woedend was dat een oude vriendin gister bevallen is en míjn favo naam aan haar dochter gaf.
Terwijl er niets van mij bij is.
Of is het omdat een vriendin van mij na 3 weken proberen direct zwanger was, voor de 2e keer.
Ik gun het ze, maar ik gun het ons nog meer.
____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Misschien omdat het ziekenhuis ons niet wil helpen in de vorm van IUI.. Je bent tenslotte zwanger geraakt.
Al 2 x. Ooit zal het vast goed gaan. Maar wil ik wachten op ''ooit''?
Chromosomenonderzoek is ingezet, SISecho is gepland.
Aanvullende bloedonderzoeken zijn in gang. Maar trek ik die nog wel?
_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Ik sta alweer op met hoofdpijn en nekpijn.
Ik ben gewoon erg gespannen.
Ik haat onzekerheid. De 2e keer zwanger.. We konden, of nee, we durfden niet meer blij te zijn.
Want.. ''Wat als''?
En ja.. Eind januari. Daar begon het midden in de nacht. Krampen, bloed..

Ik gun iedereen een kindje, maar ik merk dat ik, inmiddels de 30 ruim gepasseerd, klaar ben met alle kinderverjaardagen van vrienden.
Alle Babyshowers, alle geboortekaartjes, genderreveal feestjes.
Sterker nog. Ik ontwijk iedereen die zwanger is.
Ik appte net iemand die gister bevallen is. Ik wenste ze alle geluk toe. En ik dacht erachteraan; ''maar mezelf wens ik nog meer geluk toe''.
Mijn nicht is recent bevallen, ik heb er gewoon écht geen zin meer in om erheen te gaan.
Al die FAN-TAS-TISCHE feestjes, en iedereen die met kadootjes aankomt, en onwijs happy voor ze is.
Ik voel dat niet zo. Het is een doorn in mijn oog..
Ik heb het idee dat ik aan het verbitteren ben. Ik merk dat ik afstand neem, zelfs van mijn beste vriendin. Die inderdaad voor de 2e maal zeer vruchtbaar blijkt.
Ik denk soms aan alle tienermoeders. ''Oeps, foutje''. &Y$*(@ een foutje.. Ik ben bijna 2 jr verder en raak alle beetjes geluk/hoop gewoon kwijt.

Helaas is zwanger raken voor vele geen vanzelfsprekendheid.
Ik ben er 1 van. En voor mij begint de medische molen na 1 jr exact.
"'laat het los'' zeggen mensen. Maar ik ben er niet obsessief mee bezig.. Het irriteert me.
In míjn omgeving is er niet veel begrip, ''je kan toch gewoon naar de Bday komen?''
''We kunnen toch gewoon afspreken''. Nee, ik heb geen zin in kinderen en geen zin in jouw buik. Sorry.

Ik vraag me af, of er anderen zijn. Die het herkennen, wellicht alleen puntjes herkennen.
Misschien klink ik heeeeel negatief. Dat ben ik ook weleens, als het hierop aan komt.
De dagen dat ik oprecht blij kon zijn voor vrienden die zwanger raakten zijn echt op na mijn 2e MK.
Nogmaals, ik gun een ander alles, maar mezelf nog veel meer.

Tips voor onderzoeken/echo's/bloedonderzoeken etc kan ik niet veel mee.
Ik sta onder strikt toezicht in een goed ziekenhuis.
Ik heb geen overgewicht, ik sport 5 dagen in de week en ik gebruik geen medicatie.
Ik drink niet overmatig (4) koffie, ik drink amper alcohol, ik rook niet. Ik heb geen Chlamydia.
Dit alles geldt ook voor mijn vriend. Die is op alles reeds getest en hij is 100% goedgekeurd.

**Geplaatst**: 28-02-19 12:09

Re: Zwangerschappen/omgeving

Geplaatst: 28-02-19 12:09

Ik kan niet zoveel zeggen behalve je sterkte wensen en heel heel veel geluk. Ik hoop dat het binnenkort voor jullie ook zo mag zijn.

**Geplaatst**: 28-02-19 12:17

Re: Zwangerschappen/omgeving

Geplaatst: 28-02-19 12:17

Ik kab niet veel zeggen, heb geen kinderen en geen relatie.
Maar ik wil je veel steekte wensen :+:

Hoop dat alles gaat lukken en een kleine krijgt!!

**Geplaatst**: 28-02-19 12:18

Geplaatst: 28-02-19 12:18

Och wat ontzettend naar voor je zeg !
Wil je heel veel sterkte wensen!
Heb het in mijn omgeving van dichtbij meegemaakt .
Sterkte en hoop dat het nog gaat lukken voor je

**Geplaatst**: 28-02-19 12:19

Geplaatst: 28-02-19 12:19

Hee Vumana, wat ontzettend rot voor je. Ondanks dat ik zelf geen kinderwens heb, kan ik me heel goed voorstellen hoe rot en jaloers jij je voelt bij geboortes van baby's van anderen en alles wat daar tegenwoordig aan feestjes bij komt kijken. En dat je het niet kunt opbrengen om oprecht blij voor ze te zijn. Ik kan me bijna niet voorstellen dat jij de enige bent die zich zo voelt en hoop voor je dat je via Bokt wat reacties krijgt van lotgenoten zodat je je in elk geval wat minder alleen voelt met dit probleem. Heel veel sterkte en ik duim voor jullie! :(:)

**Geplaatst**: 28-02-19 12:28

Geplaatst: 28-02-19 12:28

Ach, meis, wat verschrikkelijk! Hier ongeveer hetzelfde verhaal als jij. 2 keer een miskraam gehad en ik wilde daarna niemand meer zien die zwanger was/ bevallen was. Nu toch zwanger van mijn 2e. Het KAN!

Probeer hoop te houden, ze zijn onderzoeken aan het doen. Als daar iets uitkomt, gaan ze je echt helpen. Ik kan niet zeggen dat het goed komt, maar probeer positief te blijven.

knuffel en heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 28-02-19 12:31

Geplaatst: 28-02-19 12:31

Jeetje, hoe dubbel...
Ik snap wat je bedoelt. Snappen in de zin van dat ik je kan begrijpen, gelukkig weet ik niet hoe het voelt. We hebben op dit moment nog geen kinderwens. Maar veel om me heen zijn wel zwanger/bevallen etc...

Ik hoop dat ze je snel kunnen helpen, en dat jullie snel een gezond kindje in de armen mogen sluiten.

Hopelijk lukt het om het een beetje van je af te schrijven hier op Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-02-19 13:23

Re: Zwangerschappen/omgeving

Geplaatst: 28-02-19 13:23

Ach lieve TS! Heb hoop!
Na 3 jaar heb ik nu een heerlijke baby in mijn armen en dat gun ik jou ook!

Ik herken wat je schrijft en heb me daar vaak over geschaamd. Maar die gevoelens mogen er zijn. Het is gewoon poedersuiker als je een baby wilt, als je mama wilt worden en het jou niet gegund lijkt.

Je mag altijd PB’en als je meer wilt weten. Maar ik snap het als je denkt ‘goh die trien heeft nu al een baby geen zin in’.

Dikke knuffel

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-02-19 14:26

Re: Zwangerschappen/omgeving

Geplaatst door de TopicStarter : 28-02-19 14:26

Wat een ontzettend lieve reacties..! Ook per PB.
Ik wil ze allemaal beantwoorden en daar neem ik ook zeker de tijd voor.
Stuk voor stuk allemaal unieke, maar heftige verhalen, maar ook mensen die gewoon meeleven.
En voornamelijk begrip hebben voor sommige heftige gevoelens..

Ontzettend lief!
Ook hier openbaar de reacties! Superlief en die doen mij goed, en zeker ook de stille meelezers die niet willen reageren maar zich wel herkennen.

**Geplaatst**: 28-02-19 14:36

Re: Zwangerschappen/omgeving

Geplaatst: 28-02-19 14:36

Ik snap je teleurstelling en ook hoe je nu tegenover de mensen in je omgeving staat. Toch hoop ik dat je je negatieve gedachte naar hun toe kan keren. Het zou zuur zijn als je straks geen vrienden meer over hebt. Praat er over met je beste vriendin. Zegt hoe zeer het je steekt, maar blijf er niet voor weg.

Hopelijk komt je wens uit.

**Geplaatst**: 28-02-19 16:52

Geplaatst: 28-02-19 16:52

Enorm begrijpelijke gevoelens. Ik had ook het idee dat alles en iedereen om mij heen zwanger was en alles goed ging. Heb zelf een tweeling verloren met 22 weken en een miskraam daarna, dus weet hoe je er in kunt staan. Heb ook echt boze/ negatieve gevoelens gekend. Maar de wens voor een kindje was groter en uiteindelijk een heerlijk ventje. Ik zeg dit niet om aan te geven ik heb een kind, maar meer om te laten weten dat je de kracht kunt vinden om door te gaan. Hopelijk nemen ze je serieus in het ziekenhuis en mag ook jullie wens uitkomen. Sterkte.

Ik voelde mezelf af en toe een valse heks dat ik zulke gevoelens had, maar het is niet dat je het anderen niet gunt, maar je eigen wil is zo sterk.

**Geplaatst**: 28-02-19 17:50

Re: Zwangerschappen/omgeving

Geplaatst: 28-02-19 17:50

Ik herken je verhaal helaas. Ook hier ging het niet vanzelf. zwangerschap na zwangerschap, maar het wou niet blijven plakken.

Het leek het allemaal niet waard, elke keer die pijn, elke keer het verdriet.
Want laten we eerlijk weten. Zodra die tweede streep verschijnt zie je een heel leven voor je, je houd van die mini in je buik.

Ik kreeg weinig begrip om me heen, ik snap helemaal hoe je je daarin voelt. Hier hielp het om het duidelijk uit te leggen.. Nee ik kom niet, dat doet me pijn, dat doet me verdriet, ik wil dat niet.
Het heeft me vriendschappen gekost, maar andere alleen maar sterker gemaakt.

Hier is er na een heleboel zwangerschappen, miskramen en curretages toch eentje blijven plakken. En dat verzacht de pijn uit het verleden.

Ik kan je aanraden, nu na 2x, laat jullie goed onderzoeken. En laat je niet afschepen. Misschien is er iets aan de hand, en kun je dat verhelpen.

Verder wil ik je heel veel sterkte wensen, en mocht je je hart willen luchten, mijn pb box staat gewoon open.

Dikke knuffel

**Geplaatst**: 28-02-19 18:24

Geplaatst: 28-02-19 18:24

Wat verschrikkelijk naar voor je. Hier ook bekend met miskramen maar er ook 1 rondlopen en bijna 30 weken zwanger nu. 2 vriendinnen ook gestart met 3 miskramen en nu allebei moeder.

Het is iedere keer superheftig en een enorme teleurstelling. Maar het kan gewoon goedkomen. Sterkte meis, dikke knuffel.

**Geplaatst**: 28-02-19 18:57

Re: Zwangerschappen/omgeving

Geplaatst: 28-02-19 18:57

He wat naar om te lezen.

Hier de andere kant van de medaille. 2 gezonde blije meiden rondlopen, snel zwanger en fijne zwangerschappen gehad.
Maar 2 koppels in mijn vriendenkring die me erg dichtbij staan. En die hebben allebei geen kinderen kunnen krijgen.

Wat heb ik me vervelend gevoeld. Ze waren oprecht blij voor me, maar het liefst verstopte ik buik en baby als ze langs kwamen. Ik kon me zo voorstellen hoe moeilijk dat moest zijn..

Heel jammer dat er vanuit je omgeving niet meer begrip komt. Natuurlijk wil je niet naar dje feestjes. Natuurlijk wil je niet dat die zwangere buiken je de ogen uitsteken..

Heel veel sterkte ts, met alles. En ik hoop oprecht dat het jullie gegund gaat zijn :(:)

**Geplaatst**: 28-02-19 19:09

Re: Zwangerschappen/omgeving

Geplaatst: 28-02-19 19:09

Wat ontzettend heftig voor je. Onwijs veel sterkte in alles, en een dikke knuffel :(:)

**Geplaatst**: 28-02-19 19:11

Geplaatst: 28-02-19 19:11

Heftig is dat, en herkenbaar. Je gevoelens zijn heel goed te begrijpen! Zwanger willen worden is een raar iets, er gebeurt vanalles in je hoofd en als je dan niet zwanger wordt en iedereen on je heen wel, lijk je wel een heel ander mens te worden.

Maar miskramen komen helaas veel voor. Wel 1 op de 5 zwangerschappen eindigt in een miskraam. Het is wel erg oneerlijk dat sommigen er meerdere voor de kiezen krijgen en anderen moeiteloos 4 baby’s achter elkaar kunnen krijgen.
Heel vaak komt het uiteindelijk ook weer goed. De meeste mensen met miskramen hebben daarna ook baby’s gekregen.
Bij ons duurde de eerste erg lang. Na 1,5 jaar proberen een miskraam gekregen en na 2 jaar proberen spontaan zwanger. Geen idee waarom het zo lang duurde. En de tweede kwam als vanzelf leek het wel.
Er is gewoon geen peil op te trekken

Het is zo moeilijk als je niet weet waar je aan toe bent, en die kinderwens zit zo diep. Ik hoop echt dat het jullie straks ook gegund is :(:)

**Geplaatst**: 28-02-19 19:23

Geplaatst: 28-02-19 19:23

.

Laatst bijgewerkt door Nymbous op 16-02-25 02:15, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 28-02-19 19:46

Re: Zwangerschappen/omgeving

Geplaatst: 28-02-19 19:46

Het is net alsof ik het verhaal van een vriendin lees.
Ook zij is der kindje verloren en zwanger raken lukt eigenlijk helemaal niet nu. Vele ziekenhuizen en onderzoeken verder en nog niks.
En in onze vriendinnen groep raakt de een na de ander zwanger. En daar heeft ze het zwaar mee, logisch. Zij heeft voor nu besloten om zich terug te trekken uit de groep, niet omdat ze het de ander niet gunt maar om dat het te confronterend is. Alle begrip voor
Zij gaat nu naar Duitsland naar een ziekenhuis in Düsseldorf. Daar wordt ze weer verder onderzocht. Misschien een idee voor jou ook.

Ik wens je heel veel kracht en sterkte.
En bedenk dat het ook prima is he om niet naar alle showers, kraambezoeken, verjaardagen toe te gaan.

**Geplaatst**: 28-02-19 19:48

Geplaatst: 28-02-19 19:48

Het is ook heel moeilijk om met die vanzelfsprekendheid om te gaan. Het is ook niet leuk om de hele tijd in twijfel te moeten leven en je af moeten vragen of het ooit wel gaat lukken. En dat je boos bent is ook normaal en dat mag je ook zijn.

TS je legebuikgevoel is pijnlijk en confronterend en dat is ook niet leuk. Ik hoop van harte dat ook jullie het ouderschap mogen ervaren en dat het volgende minimensje wel blijft plakken! Mijn pb staat open voor je.

**Geplaatst**: 28-02-19 19:57

Geplaatst: 28-02-19 19:57

Ah jeetje, wat een k*tsituatie. Ik hoop oprecht voor je dat het binnen niet al te lange tijd raak is en dat het goed blijft gaan.

Voor nu, sterkte en geef de moed niet op :(:)

**Geplaatst**: 28-02-19 20:10

Re: Zwangerschappen/omgeving

Geplaatst: 28-02-19 20:10

Heel herkenbaar. 3 jaar bezig om zwanger te worden. 2 icsi behandelingen gehad.
Van de week vertelde een collega dat ze ook het traject in gaat om alleenstaande moeder te worden. En dan denk ik leuk voor je maar mijzelf gun ik het het meest.

**Geplaatst**: 28-02-19 20:11

Geplaatst: 28-02-19 20:11

Ik heb ook weleens te horen gekregen ik kan je nu ff niet zien want jij hebt wel een baby en ik niet. Snapte het 100%. Lijkt me vreselijk als het niet lukt en je wil zo graag moeder worden.

**Geplaatst**: 28-02-19 20:17

Re: Zwangerschappen/omgeving

Geplaatst: 28-02-19 20:17

Jeetje TS, dat is wel een heftig verhaal.
Jouw redenen mogen er zijn. Jouw gevoel mag er ook zijn. Ik zou het ook gewoon vertellen en eerlijk zijn over je situatie en waarom je bepaalde dingen niet of wel wilt.

Zelf heb ik aan de andere kant gestaan. Ondanks een spiraal toch zwanger... van een tweeling! Maandenlang heb ik niet van mijn zwangerschap kunnen genieten, vol schuldgevoel. Een collega op de afdeling die ook al tijden bezig was heb ik het persoonlijk verteld ipv in de groep.
Ik kan me jouw gevoel echt goed voorstellen en had het echt oprecht fijner gevonden als je het eerlijk tegen me zou zeggen dan met een andere smoes mensen niet te willen zien.
Je hoeft er niet over te liegen....

**Geplaatst**: 28-02-19 20:22

Geplaatst: 28-02-19 20:22

Ts, dikke knuffel voor jou. Het is zo ongrijpbaar en zo oneerlijk... wij zijn na 3jaar via ICSI nu sinds kort ouders van een zoon. De periode dat het niet lukte en het traject vond ik alles dat met babies te maken had verschrikkelijk. Het maakte me boos en opstandig en ik had moeite om met mensen om te gaan die wel een kindje hadden of zwanger waren. Het verdriet van een miskraam heb ik gelukkig nooit hoeven ervaren, dat lijkt me zo verdrietig.
Erover praten en contact zoeken met mensen die in hetzelfde schuitje zitten is wat mij er doorheen trok. De keerzijde is dat als een van hen straks blijvend zwanger is het extra moeilijk is, maar ik denk wel dat het contact mij er doorheen getrokken heeft.
Tegenover andere mensen eerlijk zijn hielp mij ook. En ja, ik heb vriendschappen verloren en nieuwe vriendschappen gemaakt. Het tekent je als mens en dat mag ook. Jou verdriet heeft bestaansrecht.

Dikke knuffel voor jou, mijn PB box staat altijd voor je open als je daar behoefte aan mocht hebben.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-02-19 21:07

Re: Zwangerschappen/omgeving

Geplaatst door de TopicStarter : 28-02-19 21:07

Twijfelde lang of ik het topic uberhaupt online moest zetten..
Ik ben blij dat ik dit gewoon gedaan heb.
Het is onvoorstelbaar wat er daarna gebeurde.. ik heb ontzettend veel PBs gehad met heel mooie verhalen en heel vervelende.
Zoveel mensen die hun verdriet voor hunzelf gehouden hebben..
Ik ben blij dat ze zich nu iets minder alleen voelen.
Ik voel me echt moe en klote. Maar dat komt ook omdat ik allerlei onderzoeken moest inplannen vandaag.
A.s. dinsdag de echo. Ik ben er best bang voor. Dat t zeer doet.
En ergens ook voor de uitslag...

Nogmaals dank, voor alle reacties.
Belofte maakt schuld

Ik ga dus ook op alle berichten persoonlijk reageren.