Dit is een lastig onderwerp dat misschien gevoellig is voor sommigen, dus als het niet topasselijk is mag je het mij zeker laten weten en dan haal ik het weg!
Ik duik er maar gelijk in. Afgelopen Augustus heeft mijn broer zelfmoord gepleegd. Het kwam nogal als een shock want ik was net terug in Ierland (waar ik woon) van een once-in-a-lifetime reis naar Zuid America dus ik was nog volop aan het nagenieten. Helaas was mijn vader net acuut opgomen in het ziekenhuis en hij was letterlijk dood ziek van een of andere infectie (zijn er nooit echt achter gekomen wat het nou was). Één dag later kregen we het nieuws dat mijn broer vermist was. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik mij er niet al te veel zorgen over maakte; we hebben wel vaker een paar dagen geen kontact met hem kunnen krijgen (woont 8 uur rijden bij mijn ouders vandaan in Zweden, en ook nog een hele andere levensstijl). Heeft nogal een moeizame relatie met mijn ouders en mijn broer en ik waren ook al heel lang niet meer close. Toen een vroege ochtend toch een telefoontje van mijn moeder. Ik wist gelijk dat er iets echt heel fout was. Mijn eerste gedachte was dat mijn vader er niet meer was aangezien hij nog steeds in het ziekenhuis lag (ik ben wel close met mijn ouders), en het voelt bijna fout maar ik was bijna opgelucht dat het mijn vader niet was. Maar goed daarna drong het toch echt wel door dat mijn broer er niet meer was... En ook al waren we niet close, hij was/ is toch mijn broer.
Behalve dat het fijn is om dit eens op te schrijven, brengt die laatste zin me ook naar een van de redenen dat ik dit topic heb geopend. Ik ben zelf heel open en ik ontmoet best vaak nieuwe mensen. Nu is een van de standard vragen, heb je ook broers of zussen? Ik heb nu heel veel moeite met die vraag. Niet zo zeer omdat ik dan zo verdrietig word, want ik kan best goed met de situatie om gaan, maar meer omdat ik niet weet wat ik moet antwoorden..
Zeggen ik dat ik een broer heb, en praat er snel overheen? Geprobeert maar als je dan ever verder praat, is het toch zo dat ze dan vragen wat hij doet o.i.d., en het voelt toch niet goed aan om er over te praten alof hij nog leeft..
Zeggen dat ik geen broers of zussen heb? Dat voelt ook niet eerlijk en "right", want heb wel altijd een broer gehad, en gedraag mij ook niet als enigs kind (Hou nogal van "klieren" haha, zoals je dat doet met broers of zussen)
Werk het om te zeggen dat ik een broer had, en er verder niet op in te gaan? Of de waarheid zeggen? Dat laatste heb ik een beetje moeite mee, vooral omdat je mensen zo "on the spot" zet, en het dus een beetje awkward kan worden en dat vind ik ook niet helemaal eerlijk tegen de andere.
Iemand hier (helaas) ervaring mee of tips?
Er zitten vast schrijf/grammaticale fouten in maar ik woon al 10 jaar niet meer in nederland dus mijn nederlands is niet geweldig meer
