Bokt.nl

dorientjuh schreef:

marleen_88 schreef:

Ik heb nooit kostgeld hoeven betalen, mijn ouders vonden het belangrijker dat ik zou sparen voor mijn eigen huis en spullen. Ik vind het erg fijn, zo heb ik voor m'n eerste huis mooie, nieuwe meubels kunnen kopen waar ik hopelijk nog 15 jaar van kan genieten.

Maar persoonlijk vind ik het überhaupt geen gezonde situatie om als volwassene met een baan thuis te wonen. Ik moest verplicht van mijn ouders op kamers van mijn ouders toen ik ging studeren, wel met financiële ondersteuning van mijn ouders. Zij vonden namelijk dat je hier veel van leert, en dat ben ik met ze eens. Ik was 18 toen ik op kamers ging. Mijn vriend is tijdens zijn studie thuis blijven wonen, daar was de regel: als je een baan hebt gevonden na je studie, dan ga je het huis uit. Dat vind ik een goede regel.

Maflinger_S schreef:

Ik vind eerlijkheid in een gezin heel belangrijk. Als je aan je zo goed als volwassen kind kostgeld vraagt c.q. een bedrag afspreekt dat je "kostgeld" noemt dat je kind elke maand aan jou betaalt als bijdrage in de kosten van levensonderhoud die het gezin heeft, moet je ook uitleggen wat je met dat geld doet. Je kunt je kind niet op het ene moment als volwassene behandelen door het mee te laten betalen, en het volgende moment weer als kind door niet te vertellen waar dat geld voor gebruikt wordt. Dan ben je als ouder niet te vertrouwen.

Shaggy09 schreef:

Ik ben blij dat ik geen ouders met zo´n instelling heb, ik moet er niet aan denken. Ik ben dalijk klaar met mijn opleiding maar als ze mij zonder pardon op straat zouden zetten ´want ik heb mijn opleiding afgerond´ zou ik dat echt zeer kwetsend vinden.
Gelukkig zou mijn moeder dit ook nooit doen aangezien ze zelf op d´r 17e het huis uit werd gezet om vervolgens verplicht op kamers in Tilburg te gaan. Ze heeft hier echt veel last van gehad, en nog soms.

Citaat:

''Maar je kunt pas zelfvertrouwen krijgen en trots op jezelf zijn als je ook moeilijkheden weet te overwinnen. Als je te weinig frustraties moet doorstaan of zelf dingen moet oplossen, dan word je niet weerbaar genoeg.”

Citaat:

Hyperouders maken de fout zich niet in te zetten voor het begeleiden bij de moeilijkheden in het leven, maar vooral op het vermijden hiervan.

Het gevolg kan zijn dat deze kinderen later bij elke tegenslag de handdoek in de ring gooien, waardoor hyperouders uiteindelijk kweken wat ze het meest vrezen: kinderen die het in hun volwassen jaren, als ze op eigen benen staan, moeilijk hebben. Je kunt, volgens Steven Pont, kinderen niet overal tegen beschermen. Niet elk gevaar hoeft zich te vertalen in angst. De taak van ouders is om kinderen te leren om te gaan met risico's.

snuffie123 schreef:

Berdien schreef:

Ja, private lease. Hartstikke leuk, totdat je een hypotheek wilt En dat wordt net wat te vaak vergeten bij het afsluiten van zo'n contract. En denk maar niet dat het contact beëindigen doordat je bijvoorbeeld gaat scheiden of iets dergelijks kosteloos kan...

Mijn mam heeft private lease én daarna een hypotheek afgesloten! het kan

Shaggy09 schreef:

Ik vind dat absolute onzin.
Een kind hoeft helemaal niet het huis uit om te weten wat zelfstandigheid is. Als je thuis woont is het niet zo dat je automatisch een geweldig fantastisch en gemakkelijk leven hebt en maar gepamperd word.
Ik zou mijn moeder enorm missen als ik nu uit huis zou gaan en dat zou emotioneel mij alleen maar schade aanrichten waardoor juist mijn studie daaronder gaat lijden. Wonen je vrienden ook nog eens zo ver bij je vandaan dat je waarschijnlijk gewoon erg veel alleen bent totdat je nieuwe vrienden hebt gemaakt.
Ik zie daar echt 0,0 voordeel van.

Ik denk dat (tegenwoordig vooral) de studies alleen al zwaar genoeg zijn om te weten wat uit je comfortzone gaan is. En om te weten wat plannen is. Een HBO studie daar moet je al ontzettend zelfstandig voor zijn, als je niet zelfredzaam bent dan haal je die opleiding ook niet zo 1,2,3.


Ik vind het not done om je kind tot zijn 30ste thuis te laten wonen zonder enige financiele inbreng. Maar een student is vaak dik 10 jaar jonger en dat vind ik toch echt een ander verhaal.

Magrathea schreef:

Ik ga het nog maar eens vragen Kunnen jullie misschien erkennen dat dit gewoon verschilt per persoon?
Want er zijn echt zat mensen die pas leren als ze echt een keer (financieel) op hun bek zijn gegaan, daar kan geen educatieve financiële tool tegenop.

Relaxed schreef:

snuffie123 schreef:

Mijn mam heeft private lease én daarna een hypotheek afgesloten! het kan

Uiteraard kan het, het bedrag wat je mag lenen wordt alleen wel een stuk lager en voor een starter is dat dan maarzo het verschil tussen een huis kunnen kopen of niet Tja, keuzes...

dorientjuh schreef:

Maar het leven hoeft mijns inziens niet altijd maar fijn en gemakkelijk te zijn. Als je gaat studeren begint de volwassen fase in je leven, en ik denk dat je veel meer (over jezelf) leert door uit de comfortzone van je ouderlijk huis met de daar in de buurt wonende vriendjes en vriendinnetjes te stappen, en zelfstandig gaat wonen, daar nieuwe mensen leren kennen et cetera.

Het doel van de opvoeding zou mijns inziens moeten zijn dat het kind goed zelfstandig door het leven kan gaan, ook als daar grote veranderingen bijhoren. Niet om het kind maar te blijven pamperen en in zijn of haar gelukkige bubble te laten blijven leven.

Een quote uit onderstaande link:

Citaat:

''Maar je kunt pas zelfvertrouwen krijgen en trots op jezelf zijn als je ook moeilijkheden weet te overwinnen. Als je te weinig frustraties moet doorstaan of zelf dingen moet oplossen, dan word je niet weerbaar genoeg.”

https://www.hpdetijd.nl/2016-03-08/de-p ... ngelukkig/

Het is keer op keer bekend dat de kinderen van tegenwoordig te weinig vallen. Letterlijk en figuurlijk. En dat kan problemen geven voor de rest van het leven van die kinderen. Een quote uit onderstaande link:

Citaat:

Hyperouders maken de fout zich niet in te zetten voor het begeleiden bij de moeilijkheden in het leven, maar vooral op het vermijden hiervan.

Het gevolg kan zijn dat deze kinderen later bij elke tegenslag de handdoek in de ring gooien, waardoor hyperouders uiteindelijk kweken wat ze het meest vrezen: kinderen die het in hun volwassen jaren, als ze op eigen benen staan, moeilijk hebben. Je kunt, volgens Steven Pont, kinderen niet overal tegen beschermen. Niet elk gevaar hoeft zich te vertalen in angst. De taak van ouders is om kinderen te leren om te gaan met risico's.

https://nivoz.nl/nl/kinderen-zijn-het-vallen-verleerd

Kortom: de essentie is volgens mij: als je als ouders geen kostgeld vraagt aan je volwassen, fulltime werkende kind, vermijd je een van de moeilijkheden in het leven van je kind.

En, mijns inziens, ook: als je als ouders er niet op aanstuurt dat je volwassen, fulltime werkende kind zelfstandig gaat wonen, of in mijn geval, als je je kind niet op kamers laat wonen tijdens de studie (terwijl je het kind wel financieel zou ondersteunen als het dat wel zou doen), dat vermijd je de moeilijkheden van het leven op dat moment.

Edit: je leert trouwens niet alleen veel over jezelf als je op kamers woont, je leert ook veel over time management. Als je een examenweek hebt en je woont thuis, waar naar ik aanneem veel voor je wordt gedaan, dan kun je veel tijd besteden aan je studie. Als je op kamers woont, en je hebt examenweek, dan moet je naast je studie ook nog gewoon boodschappen doen, het huishouden, koken, wassen et cetera. Maar goed, mag duidelijk zijn dat ik een voorstander ben van het overwinnen van problemen in het leven, in plaats van het vermijden daarvan.