ikkeniet schreef:Ik zit bijna alleen thuis.
Man is met de oudste naar zijn ouders toe om daar O&N te vieren.
Ik ben met de jongste thuis, die ligt doodziek in bed. Spugen, hoofdpijn en piepende longen.
Hij ligt nu te slapen, lichaampje is eindelijk ontspannen.
Als hij straks wakker wordt, dan kijk ik het verder even aan, of dat we alsnog naar de HAP toe moeten.
He gut wat sneu Sterkte en beterschap voor de kleine!
Echt alleen kan ik het niet noemen...ik zit op de bank met 4 katten, 2 honden en mijn ouders om mij heen.
Echter is dit wel voor het eerst in 8 jaar tijd dat ik zonder partner zit. Vorig jaar heeft ze het op oudjaarsdag uit gemaakt per telefoontje. Zwaar poedersuiker, veel gehuild, en ik kan me er nog weinig van herinneren behalve dat ik emotioneel zwaar instabiel was. Niet gek natuurlijk, maar die hele dag ben ik nagenoeg kwijt.
Enkele dagen later kreeg ik een hernia, 3 weken later voor het eerst in mijn leven een operatie (om de hernia weg te halen), en nog een klein tijdje later zat ik jankend bij de dokter vanwege een depressie.
Mijn woord van 2018 was magisch, het zou een magisch jaar worden. Het zou een jaar worden waarin ik zou samenwonen, lekker weer ging werken, en een mooie toekomst op zou bouwen.
Het is magisch geworden, maar anders dan verwacht
Voor 2019 is mijn woord liefdevol. Liefdevol naar mezelf, liefdevol naar anderen, en wie weet...een liefdevolle toekomst in zijn geheel