Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-02-19 16:31

Geplaatst: 20-02-19 16:31

Hoop1955 schreef:
Daar ben ik weer....

Pas met mn verjaardag, kreeg ik een aantal baby en kinderfotos met een verjaardagskaartje toegstuurd. Heb er niet op gereageerd. Van de week kreeg ik bericht van haar broer dat ze de volgende dag voor de uitslag moest van de petscan. Gevraagd of hij de uitslag wilde laten weten, maar nee, want als ik geen contact met mn moeder wil, was hij ook niet verplicht om me op de hoogte te houden. Ben ik van de week aan het werk (werk ik een winkel) er wordt gebeld naar de winkel dus ik neem netjes op. Wordt er aan de andere kant gezegd; u spreekt met (voornaam en achternaam) ik heb gehoord dat ik uitzaaiingen heb en mijn broer wilde dat ik het mijn dochter zou vertellen. Ik uiteraard overdonderd, dus zeg oh ok. Zegt ze nou fijne dag en hangt op....

Aan de ene kant denk ik, zal ik contact opnemen, aan de andere kant, als ik dat doe is het voor iedereen, behalve voor mezelf , want ik wil het eigenlijk niet... Maarja, kun je het wel maken om het niet te doen....

Grrrr zelfs nu houd ze me bezig...

Weet dat dit de rest van je leven in je hoofd blijft zitten als je hier geen echte beslissing in neemt. Mijn advies is sluit het af. Je moeder is aan het eind van haar leven. Of je krijgt er vrede mee dat je haar dit zonder jou laat afsluiten of je krijgt er vrede mee dat je haar deze laatste fase helpt te af te sluiten.

**Geplaatst**: 20-02-19 16:50

Geplaatst: 20-02-19 16:50

De levensstijl die mijn familie leden erop na hielden was in mijn ogen echt afschuwelijk, ik schaamde mij helemaal kapot voor ze. Altijd klagen, dat ze zo zielig zijn en de hele wereld er op uit is hen kapot te maken. Schelden en ruzie maken waarbij lichamelijk geweld niet werd geschuwd, stelen ook van elkaar, schulden maken en nog veel meer van dat onzin. Daar wilde ik niet bij horen en 22 jaar gelden heb ik het contact met mijn familie volledig verbroken. Pfff... Wat een opluchting was dat! Er viel een flinke last van mij af en dat deed mij veel goed. Ik begrijp best dat je er klaar mee bent. Je moet vooral geen dingen doen, die jij zelf eigenlijk niet wilt. Als jij denkt dat je gelukkig zal worden met jou moeder, kan je weer opnieuw contact met haar opnemen. Maar... Als je denk dat je daar niet gelukkig van word en jij dit alleen doet omdat andere mensen dat willen, dan kan je het beter niet doen. Tuurlijk... Ze is jou moeder en heeft jou op de wereld gezet, jij hebt daar nooit om gevraagd. Ook alle dingen die er zijn gebeurt, heb jij ook niet om gevraagd. Ja.... Een moeder heeft rechten, maar bovenal heeft zij plichten naar haar kind!

Kortom... Als jij geen contact meer wilt, dan ook gewoon niet doen. Ze zal alleen maar meer verdriet in jou leven brengen en dat heb je al genoeg van haar gehad.

**Geplaatst**: 20-02-19 17:28

Re: Problemen met moeder

Geplaatst: 20-02-19 17:28

Ik zou een ander telefoonnummer nemen en haar laten stikken eerlijk, of ze nu dood gaat of niet. Maar als het je moeder is ... heb t idee dat je aan t lijntje gehouden word al heel de tijd. Elke keer afspreken geencontact en toch weer contact.

**Geplaatst**: 20-02-19 17:33

Geplaatst: 20-02-19 17:33

Ik wil niet flauw zijn, maar hou er wel rekening mee dat als ze sterft je er nog wel mee te maken krijgt waarschijnlijk. Je bent er niet zo maar "vanaf". Wettelijke ben je erfgename of in ieder geval na bestaande en moet je meestal nog wel ergens voor tekenen als dat niet is vast gelegd. Niet dat dat een reden is om het wel te doen, zeker niet maar wel iets om rekening mee te houden.

**Geplaatst**: 20-02-19 17:37

Geplaatst: 20-02-19 17:37

WendyLotte schreef:
Ik wil niet flauw zijn, maar hou er wel rekening mee dat als ze sterft je er nog wel mee te maken krijgt waarschijnlijk. Je bent er niet zo maar "vanaf". Wettelijke ben je erfgename of in ieder geval na bestaande en moet je meestal nog wel ergens voor tekenen als dat niet is vast gelegd. Niet dat dat een reden is om het wel te doen, zeker niet maar wel iets om rekening mee te houden.

Klopt maar dat veranderd niet dat er verder geen enkele behoefte van ts is om zich met de vrouw die haar op de wereld heeft gezet en verder niets, bezig te gaan houden.

Ik mis mijn moeder nog steeds heel erg en besef dat ik haar 50 jaar heb gehad, ts heeft nooit een moeder gehad, hoe zwaar moet dat dan wel niet zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-02-19 17:42

Geplaatst door de TopicStarter : 20-02-19 17:42

emptyy schreef:
Ik zou een ander telefoonnummer nemen en haar laten stikken eerlijk, of ze nu dood gaat of niet. Maar als het je moeder is ... heb t idee dat je aan t lijntje gehouden word al heel de tijd. Elke keer afspreken geencontact en toch weer contact.

Ik heb haar in mn eigen telefoon geblokkeerd, ze kan dus via mijn mobiel geen contact meer met me opnemen.
Maar nu belt ze me dus op mn werk (in de winkel) en dat nummer kan ik niet veranderen... ze belt anoniem, dus moet wel opnemen, want kan net zo goed een klant zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-02-19 17:43

Geplaatst door de TopicStarter : 20-02-19 17:43

bigone schreef:
WendyLotte schreef:
Ik wil niet flauw zijn, maar hou er wel rekening mee dat als ze sterft je er nog wel mee te maken krijgt waarschijnlijk. Je bent er niet zo maar "vanaf". Wettelijke ben je erfgename of in ieder geval na bestaande en moet je meestal nog wel ergens voor tekenen als dat niet is vast gelegd. Niet dat dat een reden is om het wel te doen, zeker niet maar wel iets om rekening mee te houden.

Klopt maar dat veranderd niet dat er verder geen enkele behoefte van ts is om zich met de vrouw die haar op de wereld heeft gezet en verder niets, bezig te gaan houden.

Ik mis mijn moeder nog steeds heel erg en besef dat ik haar 50 jaar heb gehad, ts heeft nooit een moeder gehad, hoe zwaar moet dat dan wel niet zijn.

Precies dit, zo voelt het echt!

**Geplaatst**: 20-02-19 17:56

Geplaatst: 20-02-19 17:56

bigone schreef:
WendyLotte schreef:
Ik wil niet flauw zijn, maar hou er wel rekening mee dat als ze sterft je er nog wel mee te maken krijgt waarschijnlijk. Je bent er niet zo maar "vanaf". Wettelijke ben je erfgename of in ieder geval na bestaande en moet je meestal nog wel ergens voor tekenen als dat niet is vast gelegd. Niet dat dat een reden is om het wel te doen, zeker niet maar wel iets om rekening mee te houden.

Klopt maar dat veranderd niet dat er verder geen enkele behoefte van ts is om zich met de vrouw die haar op de wereld heeft gezet en verder niets, bezig te gaan houden.

Ik mis mijn moeder nog steeds heel erg en besef dat ik haar 50 jaar heb gehad, ts heeft nooit een moeder gehad, hoe zwaar moet dat dan wel niet zijn.

Ik zei ook al, geen reden voor contact nu.
Het is enkel iets om rekening mee te houden. Kan naderhand een vervelende verrassingen zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-02-19 18:02

Re: Problemen met moeder

Geplaatst door de TopicStarter : 20-02-19 18:02

Ik ben me ervan bewust dat er na haar dood e.e.a. geregeld zal moeten worden. Dit vind ik ook geen probleem. Ik wil tzt afstand doen van een eventuele erfenis.

**Geplaatst**: 20-02-19 18:20

Geplaatst: 20-02-19 18:20

Cayenne schreef:
'Het is toch je moeder' vind ik echt zo'n dooddoener.
Heeft ze zich als een moeder gedragen? Nee. En die titel geeft nog niet het recht om je te manipuleren.

Dat veranderd niets aan het feit dat er een intense loyaliteit is naar je ouders.

TS: Heb je al overwogen die te zoeken?

**Geplaatst**: 20-02-19 19:59

Re: Problemen met moeder

Geplaatst: 20-02-19 19:59

Intense loyaliteit naar je ouders? Niet altijd ...

**Geplaatst**: 20-02-19 20:08

Geplaatst: 20-02-19 20:08

Ayasha schreef:
Cayenne schreef:
'Het is toch je moeder' vind ik echt zo'n dooddoener.
Heeft ze zich als een moeder gedragen? Nee. En die titel geeft nog niet het recht om je te manipuleren.

Dat veranderd niets aan het feit dat er een intense loyaliteit is naar je ouders.

TS: Heb je al overwogen die te zoeken?

Nee hoor, zeker niet altijd. Ik heb ook geen enkele loyaliteit naar mijn biologische vader.
Gewoon helemaal niet

**Geplaatst**: 20-02-19 21:29

Geplaatst: 20-02-19 21:29

Maflinger_S schreef:
Intense loyaliteit naar je ouders? Niet altijd ...

Ik ook niet hoor. Ooit zat ik ook in deze tweestrijd, tot iemand aan mij vroeg: maar als jouw ouders nou je buren geweest zouden zijn? Zou je het dan fijne mensen gevonden hebben? Nee, ik zou het nare mensen gevonden hebben. Omdat je nu eenmaal uit die baarmoeder komt, wil niet zeggen dat je het dus automatisch met ze moet kunnen vinden? Het gaf mij stof tot nadenken...En heb zoveel meer rust in mijn leven gevonden sinds ik het contact verbroken heb. Natuurlijk mis ik fijne ouders en een leuke opa en oma voor mijn kinderen. Maar ik mis niet de ouders die zij nu eenmaal zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-02-19 21:40

Geplaatst door de TopicStarter : 20-02-19 21:40

Ayasha schreef:
Cayenne schreef:
'Het is toch je moeder' vind ik echt zo'n dooddoener.
Heeft ze zich als een moeder gedragen? Nee. En die titel geeft nog niet het recht om je te manipuleren.

Dat veranderd niets aan het feit dat er een intense loyaliteit is naar je ouders.

TS: Heb je al overwogen die te zoeken?

Nee, niet overwogen en nee ga ik ook niet doen. Het is nu een dag (of wat) even lastig, maar dat komt ook zeker weer goed.

Loyaliteit heb ik wel gehad, maar nu niet meer en juist dát is hetgeen ik mee worstel, juist omdat ik het wel heel erg gehad heb. Hoe erg is het dat je je niet meer loyaal aan je moeder voelt waar je dat eerder wel had...

Ik heb af en toe dagen dat ik nog steeds wel denk, ga ik geen spijt krijgen als ze straks dood is... Maar als zich dan weer eens iets voordoet dan weet ik zeker van niet.

**Geplaatst**: 20-02-19 22:11

Geplaatst: 20-02-19 22:11

Hoop1955 schreef:
Nee, niet overwogen en nee ga ik ook niet doen. Het is nu een dag (of wat) even lastig, maar dat komt ook zeker weer goed.

Loyaliteit heb ik wel gehad, maar nu niet meer en juist dát is hetgeen ik mee worstel, juist omdat ik het wel heel erg gehad heb. Hoe erg is het dat je je niet meer loyaal aan je moeder voelt waar je dat eerder wel had...

Ik heb af en toe dagen dat ik nog steeds wel denk, ga ik geen spijt krijgen als ze straks dood is... Maar als zich dan weer eens iets voordoet dan weet ik zeker van niet.

Ik herken als incestvrouw vanwege mijn exbroer dat er een intense loyaliteit naar mijn moeder was.
Maar nadat ik het huis uit was en meer en meer ging inzien hoe 'idioot' de situatie rondom mijn moeder en 'haar lieve zoon' was, verdween die loyaliteit langzamerhand.
Geen makkelijk proces, ik her ken ook de woorden 'dat het toch triest is om niet meer loyaal aan je moeder te zijn'.
:(:)

Ja, het is triest dat je afstand moet nemen, maar de strapatsen van sommige mensen gaan nu eenmaal helaas veel te ver.

Het jaar waarin mijn moeder kanker had (ze stierf plm een jaar na de diagnose) 'heb ik alleen maar scheel gekeken van ellende' - ik werd toch op en neer geschud tussen mijn besluit en kennelijk nog een restje loyaliteit.
Maar spijt (ze stierf in 2001) tot op de huidige dag: nee.

**Geplaatst**: 20-02-19 23:05

Geplaatst: 20-02-19 23:05

Hoop1955 schreef:
emptyy schreef:
Ik zou een ander telefoonnummer nemen en haar laten stikken eerlijk, of ze nu dood gaat of niet. Maar als het je moeder is ... heb t idee dat je aan t lijntje gehouden word al heel de tijd. Elke keer afspreken geencontact en toch weer contact.

Ik heb haar in mn eigen telefoon geblokkeerd, ze kan dus via mijn mobiel geen contact meer met me opnemen.
Maar nu belt ze me dus op mn werk (in de winkel) en dat nummer kan ik niet veranderen... ze belt anoniem, dus moet wel opnemen, want kan net zo goed een klant zijn.

Naar de provider gaan, aangifte doen van anonieme stalker
Meldingen blijven maken bij 3x in drie weken kunnen ze er al werk van maken dacht ik, weet het niet precies maar was best laagdrempelig (werd zelf ook lastig gevallen)

Als je werk dat geen probleem vind ik zou het bespreken

Zij leid je immers af van werk

**Geplaatst**: 20-02-19 23:34

Geplaatst: 20-02-19 23:34

Hoop1955 schreef:
Is geen knuppel in het hoenderhok gooien hoor. Nee, heb hier geen hulp voor (gehad).

Bedankt voor alle reacties. Als ik echt alleen naar mezelf kijk, vind ik het prima zoals het nu is. Mocht ze morgen bijwijze van sterven, ook dan zal ik geen spijt hebben dat het zo gelopen is. Hetgeen me aan het twijfelen brengt is dat ik zoals nu via via te horen krijg dat het niet goed is en die mensen willen dat ik weer contact neem, want het is toch mijn moeder. Door zulke mensen ga ik twijfelen, zal ik echt geen spijt krijgen enzo.... maaar als ik dan bedenk wat ze allemaal geflikt heeft, dan denk ik weer, dan maar egoïstisch, maar dat wil ik niet meer en sta dus ook volledig achter mn keuze om geen contact te hebben. Als ik wel contact zou maken, zou het zijn omdat anderen het willen.

Pfoe... herkenbaar... zal mijn verhaal even laten voor wat het is maar ik heb ook gebroken met mijn moeder (en vader want hij kiest haar boven zijn kinderen en kleinkinderen en vindt dat wij ons maar moeten schikken naar haar grillen)
Het is toch je moeder, ik hoor het ook steeds en hoe opgelucht ik ook ben, het laat je steeds weer twijfelen als mensen dat zeggen.
Ik ben gaan praten met de psycholoog verbonden aan onze huisartsenpraktijk en zij was de eerste die zei dat ik een goede keuze gemaakt heb. Dat was best een schok eigenlijk. Ik mág blijkbaar voor mezelf kiezen en mijn psychisch zieke, alcoholverslaafde, manipulatieve en chantabele moeder buiten de deur houden!
Omdat de hele stress situatie van de afgelopen maanden flink op mijn lijf was geslagen ben ik vandaag naar een psychosomatische fysiotherapeut geweest. En zij zei hetzelfde, goede keus en hou vol zei ze zelfs. Zij zal nooit veranderen, en als je daar niet mee kan leven moet je voor jezelf kiezen.
Ik kreeg dus weer de bevestiging dat het mag. Ik begin er zelfs een beetje in te geloven dat ik niet het gemene kind ben maar een volwassen vrouw die klaar is en mag zijn met de grillen van een psychiatrisch patiënt...
Lang verhaal kort: jouw beslissing is altijd goed zolang je het maar voor jezelf doet. Trek je niets aan van wat anderen ervan vinden. Sterkte!

**Geplaatst**: 20-02-19 23:50

Geplaatst: 20-02-19 23:50

Wat een verhaal zeg! Allemachtig.
Zelf alcoholische moeder ( gehad, is overleden) maar een ding weet ik wel, verslaafde mensen manipuleren, en hoe hard dit ook gaat klinken...sommige zieke mensen ook..manipuleren heel wat af.
Als jij straks het bericht krijgt dat ze er niet meer is, moet je met je zelf kunnen leven...je geeft aan dat je daar vrede mee zal, kan hebben.
En die buitenwereld..laat ze maar oordelen, dat is wat mensen doen...maar zij hoeven geen verantwoording af te leggen aan jouw gezin..dat ben jij, en alleen jij!
En zolang jij voor de spiegel kan staan en zeggen “ je bent een goed mens” is goed.

En de rest van de wereld...lekker belangrijk..zijn vaak de mensen met de grootste monden die of zelf nog geen pepernoot hebben meegemaakt, of wat er ook om hun heen gebeurd toch in hun eigen cocon blijven leven...

Jij telt, je gevoel telt! Je kinderen...ik hoef het niet te zeggen toch?
Jij moet met jezelf door die deur kunnen..en wat je al hebt meegemaakt...zorg voor jezelf en je gezin..anderen oordelen, maar helpen is weer iets heel anders en vaak niet aanwezig, noch aangeboden.

**Geplaatst**: 21-02-19 08:47

Geplaatst: 21-02-19 08:47

Als ik dit verhaal zo lees, dan komt bij mij de gedachte op dat je moeder waarschijnlijk last heeft van borderline kenmerken. Het leven met zo'n moeder zoals jij het beschrijft, is onmogelijk en dat ligt dus niet aan jou en heeft ook NIETS met jou te maken ook al doet zij alle pogingen om jou een schuldgevoel aan te praten! Het is een gevalletje van pech hebben dat je dochter bent van....

Als jij het zo wil laten, ook nu ze zo ziek is, vooral doen. Je moeder zal waarschijnlijk altijd blijven manipuleren, jou met haar gedrag ongelukkig maken. Het is een trieste vrouw die waarschijnlijk zelf het meeste last heeft van hoe ze is. Dat is nu eenmaal zo. Maar dit soort mensen zijn onmogelijk om in je leven te hebben.
Dus maak bewuste keuzes, en ik heb de indruk dat je dat doet, in de wetenschap dat ze binnenkort komt te overlijden. Dat is voor iedereen waarschijnlijk ook het beste. Sterkte

Mocht je toch op het einde iets willen doen, voel je vooral niet verplicht :(:)

, dan hoop ik dat je innerlijk echte afstand kan houden zodat zij je geen pijn doet, maar weet dat dit soort mensen altijd weer een sluiproute zullen vinden zodat ze jou pijn zal kunnen doen. Dus als jij voor jezelf kiest door geen contact te willen dan denk ik dat dit een verstandige keuze is.

**Geplaatst**: 21-02-19 09:08

Re: Problemen met moeder

Geplaatst: 21-02-19 09:08

Ha TS, wat een verhaal. Ik wil je allereerst even een hart onder de riem steken. Blijf aan jezelf denken! En wees niet bang om hier hulp bij te vragen.

Ik heb geen contact met mijn vader, dat is mijn keus en is hij het niet mee eens. Hoe moeilijk het ook was, het was de beste keus die ik ooit heb gemaakt! Mocht je daar verder contact over willen hebben wil ik dat wel via PB doen!

**Geplaatst**: 21-02-19 09:11

Geplaatst: 21-02-19 09:11

Vrienden kies je, je familie niet. Die krijg kado bij je geboorte.
Er is geen enkele reden waarom je die kado gekregen familie lief leuk en aardig zou moeten vinden - dat geldt even hard voor ouders als voor broers en zussen, grootouders, neven, nichten, ooms en tantes.

Theroretisch/biologisch gezien zou je "iets meer moeten hebben" met je familie, omdat je daar DNA mee deelt. Dat is niet zo raar, vroeger, in de wildernis, overleefde je alleen maar in een hecht kuddeverband. Die noodzaak om je familie leuk te vinden bestaat echter al lang niet meer, en dat was ook echt de enige (biologische) reden óm bij je familie te blijven (en daarom is dat evolutionair gezien ook in ons DNA verankerd - de oermensen waarbij die liefde er in zat overleefden beter).
Dat is door de eeuwen heen 'cultuur' ipv 'overlevingsnoodzaak' geworden en daarmee zijn de genen die de familieband sterk maakten ook weer verwaterd. Dat je dus toevallig niets voor je familie voelt komt gewoon omdat daar nu al weer eeuwen geen selectie op plaats vindt. We leven niet meer in familiegroepen op de steppen...

Maar nu is het dus 'cultuur' die je verplicht om leuk te doen met je familie. Maar eigenlijk is die cultuur gewoon onzin. Er is geen letterlijke noodzaak om bij familie te blijven, zonder overleef je ook (en soms beter). "Omdat het zo hoort" is geen evolutionair/biologisch voordeel.

Dus, lap die cultuur maar lekker aan je laars, daar heb je als individu niets aan en het geeft ook geen evolutionair voordeel op groepsniveau.

**Geplaatst**: 21-02-19 11:08

Geplaatst: 21-02-19 11:08

Hoop1955 schreef:
Bedankt voor alle reacties. Als ik echt alleen naar mezelf kijk, vind ik het prima zoals het nu is. Mocht ze morgen bijwijze van sterven, ook dan zal ik geen spijt hebben dat het zo gelopen is. Hetgeen me aan het twijfelen brengt is dat ik zoals nu via via te horen krijg dat het niet goed is en die mensen willen dat ik weer contact neem, want het is toch mijn moeder. Door zulke mensen ga ik twijfelen, zal ik echt geen spijt krijgen enzo.... maaar als ik dan bedenk wat ze allemaal geflikt heeft, dan denk ik weer, dan maar egoïstisch, maar dat wil ik niet meer en sta dus ook volledig achter mn keuze om geen contact te hebben. Als ik wel contact zou maken, zou het zijn omdat anderen het willen.

Blijf bij jezelf

Ik kan voor mezelf enkel zeggen dat de momenten waarop ik de deur op een kier heb gezet dat dat de momenten zijn waar ik spijt van heb omdat je écht telkens opnieuw tegen je eigen gevoel ingaat...

Niks mis met je eigen gevoel volgen in deze...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-02-19 12:16

Re: Problemen met moeder

Geplaatst door de TopicStarter : 21-02-19 12:16

Ik heb inmiddels contact gehad met haar broer (waarvan mn moeder zei dat die wilde dat ze het haar dochter liet weten dat ze uitzaaiingen had) maar die heeft dus niet gezegd dat ze het mij moest laten weten. Een zus van hun zat bij dat gesprek en die had tegen haar broer gezegd; Ze pakte uit het niets de telefoon om te bellen, deed een mededeling en hing weer op. Mijn oom en tante vinden het beiden niet kunnen zoals ze het gedaan heeft. Hun zeggen, of bel gewoon om het uit te praten, of bel niet, maar dit kon niet zoals ze gedaan had.

Voor mij is dit een fijne bevestiging. Ik heb namelijk altijd slecht in de familie gelegen omdat ik kind van mijn moeder ben en mijn ouders als enige gescheiden zijn (en dat kan toch zeker niet voor de buitenwereld)

**Geplaatst**: 21-02-19 12:32

Geplaatst: 21-02-19 12:32

Hoop1955 schreef:
Dank jullie wel! Deze berichten doen me goed. Het is idd wat jullie zeggen, een buitenstaander heeft geen idee...

Hier een moeder met borderline makkelijk verslaafd en dergelijke een iets ander verhaal maar het meeste komt overheen.
Het moeder figuur wat ik stiekem nog wil zal ik nooit van haar krijgen.
Mijn kinderen blijft ze uit de buurt.
Psychische mafketel is het
Ik leef voortaan mijn eigen leven het gemis van een moeder zal altijd blijven maar intussen snap ik dat ik dat niet bij haar vind.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-05-19 15:41

Geplaatst door de TopicStarter : 16-05-19 15:41

Nou, daar ben ik weer.....
In toch wel korte tijd weer vrij veel gebeurd.
Op een gegeven moment belde ze of we het toch niet konden proberen. Nou, liever niet, maar omdat ze zelf belde toch nog een poging gewaagd. Gezegd dat ik in eerste instantie alleen af en toe wilde bellen. Dit was prima. Nou ze vertelde dat ze die week naar de longarts moest dus dag later gebeld hoe het was gegaan. Die week hebben we dus 2 x contact gehad. Toen een ruime week niet en toen belde ze zelf dat ze het op deze manier niet kon.... ik opgelucht en aangegeven dat dit voor mij prima was.
Ik hoorde een tijdje niks van haar en het was goed zo.

Tot gisteren de telefoon op t werk ging, ik opneem en het mn moeder is met de mededeling dat mn oma is overleden. Nou, rot, vervelend, maar kwam er al een hele poos niet meer, want hoe goed ik iets ook deed, het was altijd verkeerd. Dus van oma had ik jaren geleden al afscheid genomen.

Maargoed, mn moeder is echt een moederskindje, ze leefde echt voor oma, deed alles voor haar! (Naar mijn idee ongezond zoals ze alles voor oma deed en haar op dr wenken bediende) Laten we het erop houden dat mijn moeder graag goedkeuring wilde van haar moeder en dit nooit kreeg.

Goed, uurtje later stond mn moeder voor de winkel, tja dus omdat ik haar zielig vond toch naar buiten gelopen. Daar vroeg ze of we het weer konden proberen.... met mn stomme kop ja gezegd, want ja, nu heeft ze niemand meer.....

Gister en vandaag met hartkloppingen rond gelopen helemaal chagerijnig en in staat een sigaretje op te steken, terwijl ik bijna 2 mnd gestopt ben.
Heb haar net opgebeld dat ik het toch niet kan en dat ik niet wil dat ze ooit nog contact met me opneemt of op laat nemen.... hopelijk kan ik het nu echt afsluiten.