Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-11-18 09:19

Geplaatst: 09-11-18 09:19

Bij ons is het gewoon zo gelopen. Ik heb vorig jaar een huis gekocht aan de andere kant van het land en tussen de koop en het verhuizen werden mijn vriend en ik een stel. Hij heeft geholpen met verhuizen en kwam door een val een paar maanden in de ziektewet. Hij bleef toen veel bij mij, dat was eigenlijk toen we pas 3/4 maanden bij elkaar waren. Toen zijn contract afliep van zijn werk hebben we het er over gehad en is hij een baan bij mij in de buurt gaan zoeken. Wel heeft hij zijn huis nog een paar maanden aangehouden voor de zekerheid. Maar inmiddels is dat ook opgezegd. Dus in tijdslijn: vanaf november hebben we een relatie, vanaf februari/maart was hij bijna elke dag bij mij, vanaf 1 juni had hij een baan in de buurt en vanaf 1 augustus wonen we officieel samen.

Nu zijn wij beiden wel wat ouder overigens, maar voor mij was het toch de 1e keer samenwonen. En ik heb daar best aan moeten wennen. Aan de andere kant, als het niet zo was gegaan, had ik waarschijnlijk de boot lang af gehouden

Dus voor mij is het wel goed dat het zo is gegaan. Want het gaat verder heel goed, na wat opstartproblemen

**Geplaatst**: 09-11-18 09:20

Re: Samenwonen, wanneer?

Geplaatst: 09-11-18 09:20

We leerden elkaar kennen toen had hij net een huis gekocht. Dus het was handig dat ik ''ooit'' bij hem zou intrekken.
Op den duur, na een maand of 6, merkten we dat ik niet meer weg wilde na de weekenden.
Daarna sliep ik er ook vaker doordeweeks.
En na 1 jaar en 3 maanden ben ik overgekomen

**Geplaatst**: 09-11-18 09:21

Geplaatst: 09-11-18 09:21

Hier ging het allemaal iets anders dan wij voor ogen hadden. We woonden alle twee nog gewoon thuis tot dat zijn ouders plotseling kort na elkaar kwamen te overlijden. Hij heeft toen uit het niets de boerderij overgenomen terwijl ik in het laatste half jaar van school zat. Reed dus tussen school/stage/hem/thuis heen en weer, maar je kunt wel na gaan dat gaat na een half jaar opbreken. Zo gezegd juli haalde ik mijn diploma en per september zou ik bij mijn nieuwe werk aan de slag gaan. We hadden afgesproken als ik werk zou hebben zou ik bij hem in trekken. Ongeveer een week voor die tijd met paard en schapen die kant op vertrokken. Ik had ondertussen ook al twee katten bij hem en we hadden ook al een hond.

Ondertussen hebben we 5.5 jaar een relatie, daarvan ruim 2 jaar samenwonend en verwachten wij in april ons eerste kindje.

Wij kende elkaar trouwens maar een maand voor we een relatie kregen.

**Geplaatst**: 09-11-18 09:25

Geplaatst: 09-11-18 09:25

Met mijn ex was ik 5 maanden samen toen we samen gingen wonen.
We woonde een uur rijden uit elkaar en ik zat op een gegeven moment zonder werk, dus ben bij hem in het bedrijf gaan werken en dus ook die kant op verhuisd.
Na 3 jaar kwam er een eind aan de relatie dus toen weer terug verhuisd.
Inmiddels een nieuwe vriend die voor het gemak aan de andere kant van NL woont. :')

We zijn nu 2 maanden samen en erg gelukkig met elkaar.
We zijn er over uit dat ik zijn kant op zal verhuizen, maar wanneer is even kijken.
Ik zal sowieso eerst werk daar in de buurt moeten vinden, maar ben nog niet actief opzoek.
We zien elkaar nu vooral in het weekend.
En iedere zondag avond wordt het steeds moeilijker om afscheid te nemen.
Dus geen idee wanneer we gaan samen wonen, maar ik acht de kans groot dat dat niet heel lang op zich gaat laten wachten. :')

**Geplaatst**: 09-11-18 09:32

Re: Samenwonen, wanneer?

Geplaatst: 09-11-18 09:32

Mijn vriend en ik wonen al vanaf de eerste dag dat wij elkaar leerden kennen samen. Ik woonde toen in de buurt van Rotterdam (ben daar naar toe verhuist toen ik ging samenwonen met mijn ex en daar gebleven ivm werk) en mijn vriend in de buurt van Alkmaar. We hadden gewoon heel erg de behoefte om samen te zijn. We gingen wel elk weekend richting Alkmaar vanuit Rotterdam, we woonde dus op werkdagen bij mij ivm mijn werk toen. Nu wonen we sinds mei dit jaar officieel samen en heb ik de huur van mijn huis opgezegd. We hebben zelfs een huis samen gekocht waar we begin volgend jaar de sleutel van krijgen. We kennen elkaar nu een jaar en drie maanden.

**Geplaatst**: 09-11-18 09:39

Geplaatst: 09-11-18 09:39

Toch ook even posten.

Wij zijn gaan samenwonen na 2,5 jaar en dat was me een jaar te laat.
Ik wou heel erg graag weg thuis. Dikke mama en papa liefde, maar op mn 24 vond ik “om 2u thuis of we nemen je autosleutels af” een beetje gek.
Maar mijn mannetje studeerde nog en het huis was niet vrij. We konden spotgoedkoop huren van mijn schoonouders.
Nu ongeveer een half jaar geleden hebben wij ons huis samen gekocht.
Deze zomer waren we vijf jaar samen.

Wat voor mij vooral belangrijk was, was de vanzelfsprekendheid. Niets ging moeilijk. Niets was een probleem.
Na een half jaar in ons eerste huis stond we af te wassen (nu hebben we een vaatwasser $*\o/*$ ) en we konden t niet geloven dat t al een half jaar was omdat t allemaal zo vlot ging.

**Geplaatst**: 09-11-18 09:40

Geplaatst: 09-11-18 09:40

Bij 13 maanden samen gaan samenwonen. Ik ben sinds 1 november officieel bij hem ingetrokken.
Sinds we in augustus terugkwamen van vakantie hadden we ook niet meer bij mij geslapen. Verder sliepen we al vanaf december elke nacht samen, meestal bij hem, maar toen ook nog bij mij thuis.

**Geplaatst**: 09-11-18 09:41

Geplaatst: 09-11-18 09:41

Uhhh..

Wij hebben gewacht met samenwonen tot we 'officieel' een half jaar samen waren maar de spreekwoordelijke tandenborstel stond al na een maand in mijn badkamer.

**Geplaatst**: 09-11-18 09:46

Geplaatst: 09-11-18 09:46

Mijn vriend en ik zijn vrij snel samen gaan wonen, na een maand of 5. Dat liep zo, ik studeerde af en had nog geen baan en moest m'n studentenwoning uit. Ben ik maar meteen bij hem ingetrokken

.
Wij kenden elkaar bijna een jaar toen we een relatie begonnen, vooral omdat ik de boot afhield. Maar ik wist wel vrij zeker dat dit goed zou zitten met hem, dus had ik er vertrouwen in dat we best snel stappen konden nemen

.

**Geplaatst**: 09-11-18 10:05

Geplaatst: 09-11-18 10:05

Snorlex schreef:
Even een tegenhanger

Ik ben 27, vriend 30, 5 jaar samen maar we wonen nog steeds niet samen

ook wel fijn om een tegenhanger te lezen..ik las dit topic al lichtelijk verbaasd door (de meesten allemaal erg snel (voor mijn gevoel) met samenwonen)

Ik heb nu iets meer dan 3 jaar een relatie..het 2e jaar had ik wel een fase waarin ik samen wilde wonen. (maar vriend niet) en nu twijfel ik eerlijk gezegd of ik het uberhaupt ooit wel wil.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-11-18 10:20

Geplaatst door de TopicStarter : 09-11-18 10:20

Elisa2 schreef:
Snorlex schreef:
Even een tegenhanger

Ik ben 27, vriend 30, 5 jaar samen maar we wonen nog steeds niet samen

ook wel fijn om een tegenhanger te lezen..ik las dit topic al lichtelijk verbaasd door (de meesten allemaal erg snel (voor mijn gevoel) met samenwonen)

Ik heb nu iets meer dan 3 jaar een relatie..het 2e jaar had ik wel een fase waarin ik samen wilde wonen. (maar vriend niet) en nu twijfel ik eerlijk gezegd of ik het uberhaupt ooit wel wil.

Vind dit ook wel verfrissende reacties haha.

Het is ook niet dat ik op zoek ben naar een harde richtlijn of iets. Vooral nieuwsgierig hoe het bij iedereen ging.

Wat ik wel terug zie komen bij iedereen is de vanzelfsprekendheid waarmee het gebeurde. Dat maakt dat ik denk dat het bij ons nog even gaat duren. Wat niet erg is!

Vriend heeft eerder samengewoond en volgens mij daar een flinke knauw aan over gehouden, dus ik snap wel dat hij zich er niet zomaar in wil gooien. Maar kleine dingetjes veranderen langzaam maar zeker dus we zitten op de goede weg zegt mn gevoel!

**Geplaatst**: 09-11-18 10:26

Re: Samenwonen, wanneer?

Geplaatst: 09-11-18 10:26

Ik herken mijzelf wel in de plaats van jouw vriend TS, heb 2 x eerder samen gewoond en 2 x eerder op pijnlijke wijze dus zo ongeveer op straat komen te staan.

Ja, ik vind het lastig om ´mijn eigen plek´ los te laten. Dat heeft niet alleen met die plek te maken maar ook met een stukje afhankelijkheid.

Ik ben samen met mijn vriend gaan zitten om te kijken hoe we het voor ons allebei zo goed mogelijk zouden kunnen regelen en ook allebei goed voor onszelf zouden kunnen zorgen in het geval dat het toch mis gaat.

Dat hij dat ook wou heeft voor mij wel een heel groot verschil gemaakt. Hij zag mijn angst en die mocht er zijn en wou erin meedenken.

**Geplaatst**: 09-11-18 10:33

Geplaatst: 09-11-18 10:33

Na 3 dagen :')

Het begon met het stukje dat zijn werk van mij af veel dichterbij was. Dus ik vroeg of hij bleef slapen, voor mij gezellig en voor hem praktisch. Een win win situatie

Ik heb het hem daarna nog 2x gevraagd en daarna niet meer. Want hij kwam elke keer weer terug

Half samenwonend 3 maanden later deelde wij een studio, hij had wel zijn kamer nog. Die heeft hij na 1,5 jaar opgezegd hij was er toch nooit. En na een half jaar kregen we een mooi appartement waar we nu wonen

ondertussen zijn we bijna 3 jaar samen

Laatst bijgewerkt door Lau op 09-11-18 10:35, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 09-11-18 10:35

Geplaatst: 09-11-18 10:35

Robijntjah schreef:
Ik herken mijzelf wel in de plaats van jouw vriend TS, heb 2 x eerder samen gewoond en 2 x eerder op pijnlijke wijze dus zo ongeveer op straat komen te staan.

Ja, ik vind het lastig om ´mijn eigen plek´ los te laten. Dat heeft niet alleen met die plek te maken maar ook met een stukje afhankelijkheid.

Ik ben samen met mijn vriend gaan zitten om te kijken hoe we het voor ons allebei zo goed mogelijk zouden kunnen regelen en ook allebei goed voor onszelf zouden kunnen zorgen in het geval dat het toch mis gaat.

Dat hij dat ook wou heeft voor mij wel een heel groot verschil gemaakt. Hij zag mijn angst en die mocht er zijn en wou erin meedenken.

Wat fijn van jouw vriend, die angst is echt heel naar. Ik herken het wel. Had en heb ook nog weleens moeite met mijn eigen plekje wat ik los moest laten. Ik heb sowieso altijd al heel erg moeite met mij ergens thuis voelen, gaat rustig een jaar overheen :')

Staat helemaal los van het samen wonen opzich maar ik vind het vaak erg lastig zo'n grote omschakeling. Komt voor mij dan ook eerder te vroeg dan te laat zo'n beslissing. Al besef ik mij op dat moment vaak niet eens maar wel op het moment dat ik verhuisd ben, dat ik toch wel heel erg moet wennen.

**Geplaatst**: 09-11-18 10:40

Geplaatst: 09-11-18 10:40

bij ons gaat er ook regelmatig over, zijn nu ruim een half jaar samen. helft van vriend zijn spullen liggen al bij mij, en hij is veel vaker hier dan in zijn huis. En dat is heel logisch, want ik heb een dochtertje van 6 die iedere avond op tijd in bedje ligt en naar school gaat. zij kunnen ect ongelofelijk goed samen overweg anders was het woord samenwonen nog niet eens gevallen.

Alleen, wij willen uiteindelijk graag in zijn woonplaats gaan wonen... nu zitten we dus te dubben hoe, wat, wanneer, in welke volgorde, want we hebben allebei een koophuis (allebei recht gekocht vanuit ouderlijk nest dus eerste eigen plekje wat je los moet gaan laten, wel ook allebei samengewoond aldaar en een flinke knauw gehad van exen). daarnaast heb ik een kindje die ik liever niet zomaar ff uit haar vertrouwde omgeving haal. wij hebben dus het komende jaar ofzo vooral praktische zaken waarvan we nu denken hmmmm hoe gaan we dat nou eens aanpakken :')

komt vanzelf goed geloof ik maar!! $*\o/*$

**Geplaatst**: 09-11-18 10:42

Geplaatst: 09-11-18 10:42

Elisa2 schreef:
Snorlex schreef:
Even een tegenhanger

Ik ben 27, vriend 30, 5 jaar samen maar we wonen nog steeds niet samen

ook wel fijn om een tegenhanger te lezen..ik las dit topic al lichtelijk verbaasd door (de meesten allemaal erg snel (voor mijn gevoel) met samenwonen)

Ik heb nu iets meer dan 3 jaar een relatie..het 2e jaar had ik wel een fase waarin ik samen wilde wonen. (maar vriend niet) en nu twijfel ik eerlijk gezegd of ik het uberhaupt ooit wel wil.

Dat is wellicht ook wel leeftijd-gerelateerd en heeft zo te lezen voor velen ook met praktische zaken zoals bijvoorbeeld afstand te maken.

**Geplaatst**: 09-11-18 10:42

Geplaatst: 09-11-18 10:42

Snorlex schreef:
Even een tegenhanger

Ik ben 27, vriend 30, 5 jaar samen maar we wonen nog steeds niet samen

ook wel fijn om een tegenhanger te lezen..ik las dit topic al lichtelijk verbaasd door (de meesten allemaal erg snel (voor mijn gevoel) met samenwonen)

Ik heb nu iets meer dan 3 jaar een relatie..het 2e jaar had ik wel een fase waarin ik samen wilde wonen. (maar vriend niet) en nu twijfel ik eerlijk gezegd of ik het uberhaupt ooit wel wil.

Vind dit ook wel verfrissende reacties haha.

Het is ook niet dat ik op zoek ben naar een harde richtlijn of iets. Vooral nieuwsgierig hoe het bij iedereen ging.

Wat ik wel terug zie komen bij iedereen is de vanzelfsprekendheid waarmee het gebeurde. Dat maakt dat ik denk dat het bij ons nog even gaat duren. Wat niet erg is!

Vriend heeft eerder samengewoond en volgens mij daar een flinke knauw aan over gehouden, dus ik snap wel dat hij zich er niet zomaar in wil gooien. Maar kleine dingetjes veranderen langzaam maar zeker dus we zitten op de goede weg zegt mn gevoel!

Ja dat laatste heeft mijn vriend ook, ik zelf heb geen ervaring met samenwonen maar houd wel heel erg van mijn me-time. En heb dat ook echt nodig om op te laden..
En het is ook niet altijd even makkelijk om een plek te vinden waar je je beide goed bij voelt en zonder dat een van de twee enorm veel in moet leveren oid.

**Geplaatst**: 09-11-18 10:45

Geplaatst: 09-11-18 10:45

Goof schreef:
Even een tegenhanger

Ik ben 27, vriend 30, 5 jaar samen maar we wonen nog steeds niet samen

ook wel fijn om een tegenhanger te lezen..ik las dit topic al lichtelijk verbaasd door (de meesten allemaal erg snel (voor mijn gevoel) met samenwonen)

Ik heb nu iets meer dan 3 jaar een relatie..het 2e jaar had ik wel een fase waarin ik samen wilde wonen. (maar vriend niet) en nu twijfel ik eerlijk gezegd of ik het uberhaupt ooit wel wil.

Dat is wellicht ook wel leeftijd-gerelateerd en heeft zo te lezen voor velen ook met praktische zaken zoals bijvoorbeeld afstand te maken.

Klopt..nu ben ik 33 en heb ik nog nooit samen gewoond

maar het heen en weer gedoe (vriend woont op 50 min rijden met de auto) vind ik wel lastig en ook beperkend soms dus in die zin lijkt samenwonen me dan wel veel handiger. Maar ik denk er verder niet over na en zie wel hoe de dingen wel of niet gaan lopen.

**Geplaatst**: 09-11-18 10:53

Geplaatst: 09-11-18 10:53

Elisa2 schreef:
Snorlex schreef:
Even een tegenhanger

Ik ben 27, vriend 30, 5 jaar samen maar we wonen nog steeds niet samen

ook wel fijn om een tegenhanger te lezen..ik las dit topic al lichtelijk verbaasd door (de meesten allemaal erg snel (voor mijn gevoel) met samenwonen)

Ik heb nu iets meer dan 3 jaar een relatie..het 2e jaar had ik wel een fase waarin ik samen wilde wonen. (maar vriend niet) en nu twijfel ik eerlijk gezegd of ik het uberhaupt ooit wel wil.

Haha ik ben ook al ruim 5 jaar met mijn vriend en we gaan in januari samenwonen in een koophuis, dus dat heeft ook wel even geduurd. Ging eigenlijk altijd prima zo. Afstand was wel een dingetje (ruim 150 km enkele reis), maar in the end ook wel lekker overzichtelijk. Als hij er niet was, dan had ik ook lekker me-time. Ik dacht ook wow wat is iedereen snel, moet er niet aan denken :')

had er destijds acuut bindingsangst van gekregen.

**Geplaatst**: 09-11-18 10:57

Geplaatst: 09-11-18 10:57

Ik woon na 2,5 jaar nog niet samen. We hebben er wel de leeftijd voor.

Wij doen alles op z'n elfendertigst. We wonen op een kwartiertje rijden van elkaar, dus de afstand is het probleem niet.

**Geplaatst**: 09-11-18 11:06

Re: Samenwonen, wanneer?

Geplaatst: 09-11-18 11:06

Ik kwam na 6 jaar relatie weer alleen te staan en ging tijdelijk in een vakantiewoning wonen. Dit was voor een half jaar omdat deze daarna gesloopt werd.

De buurman/verhuurder die aan de andere kant woonde bleek wel errug leuk te zijn. In september komen wonen en in oktober hadden we een relatie.

Tot aan december welk weekend bij elkaar geslapen maar door de week braaf ieder aan een kant van de muur, haha. Maar na de Kerst wou hij niet meer naar zijn eigen bed en is hij gebleven.

Uiteindelijk hebben we in mei een stacaravan op de oprit gezet en zijn we toen officieel gaan samen wonen qua adres. Huisjes zijn gesloopt en een nieuwe woning gebouwd.

Wel hebben we het zo geregeld dat alles op zijn naam staat en ik 'huur' bij hem maar niet met lege handen achterblijf als hem wat gebeurd of we uit elkaar gaan.

Wij waren wel al 30+, denk dat leeftijd wel heel veel uitmaakt in de keuze om snel te gaan samen wonen of dit soort projecten op te pakken.

**Geplaatst**: 09-11-18 11:27

Geplaatst: 09-11-18 11:27

Bij ons is het gewoon zo gegaan. Na 1,5 jaar was ik bijna dagelijks bij hem en sliep er bijna altijd. Als ik er niet was kwam hij me vaak toch ophalen. Tot hij op een gegeven moment zei, waarom kom je niet hier wonen? Je betaald je huisje praktisch voor niets... tja daar had hij een punt. Dus zo gezegd zo gedaan.

**Geplaatst**: 09-11-18 11:32

Geplaatst: 09-11-18 11:32

Leuk topic!

Merken dat we het steeds meer gaan willen en gaan er nu ook voor sparen, en zoeken. Wonen beide nog thuis.
In principe zou het wel kunnen, maar willen beide met iets meer spaargeld beginnen.
Hebben veel voorbeelden om ons heen die dat niet gedaan hebben en zij hebben alleen maar gezeur en problemen omdat ze persé moeten gaan samen wonen 8)7

Dus zo doende. Het hoeft ook niet nu, maar we zijn er wel klaar voor.

**Geplaatst**: 09-11-18 11:33

Geplaatst: 09-11-18 11:33

Hier gingen we samenwonen toen ik net 21 en hij 22 was. We waren toen ruim 2 jaar samen en woonden beiden nog thuis (onze ouders woonden wel vlakbij elkaar). Eigenlijk was het meer dat ik sowieso uit huis wilde gaan en in dat geval wilde hij ook wel mee. Inmiddels wonen we ruim 10 jaar samen en hebben sinds ruim 1 jaar een koop huis, daarvoor hebben we in 3 verschillende huurwoningen gewoond.

**Geplaatst**: 09-11-18 11:38

Geplaatst: 09-11-18 11:38

Ik ben na de tweede date nooit meer naar huis gegaan

mijn man woonde in een appartement, ik na een eerdere relatie thuis. Zijn nu 7 jaar samen, 4 jaar getrouwd, 2 keer verhuisd (zonder klusruzie :))

), baasje van de vierde kat (lang verhaal, drie katten weg waarvan twee herplaatst, die kregen stress toen de baby geboren werd en eentje overleden aan een hersentumor

) en ouders van een dochtertje van 3.

Ik was toen net 23 (was pal na mn verjaardag

) en hij 28.