Vaak krijg ik de vraag waar zowel mijn kinderen als partner zijn, nou die heb ik niet en het bevalt prima
Als tegenargument geef ik; dat ik met mijn paarden getrouwd ben om maar van het gezeur en gezeur af te zijn
Dus zit jij in het zelfde schuitje of maak je dingen mee die erop lijken. Dan kun je in dit topic je hart komen luchten.

Geen idee wat we zouden doen moest hij ooit naar hier komen, gelukkig houdt hij ook van paarden. Dat was de enige eis die ik absoluut voorop stelde voordat ik uberhaupt wou nadenken over een vriend. Maar zelfs dan twijfel ik nog steeds of ik het wel wil. Ik vermaak me prima alleen.
We wonen niet samen, terwijl dat op mijn leeftijd wel gebruikelijk is. Ik ben ontzettend introvert, dus gezelschap is voor mij al snel vermoeiend. Daarnaast heb ik heel erg mijn eigen leven, ben/was ik bijzonder druk met de paarden (eigen paarden en tot voor kort ook trainingspaarden) en vond ik het echt fantastisch dat ik met niemand rekening hoefde te houden. Mijn vriend is heel rustig, ook introvert en heeft net als ik tijdrovende hobby's. Ik kan hem heel goed verdragen (goh, dat klinkt wat te negatief, maar heel introverte mensen zullen dat snappen), terwijl ik niet had gedacht dat ik ooit zo ver zou komen. In het begin moest ik wel wennen aan het hebben van een relatie en ik hield er rekening mee dat het niet lang zou duren, maar tot nu toe valt het alles mee. Ik heb zelfs een weekend weg met de schoonfamilie overleefd. In het begin vond ik het fijn als we tussen ons samenzijn wat rust van elkaar hadden, maar inmiddels krijg ik er last van als we elkaar wegens omstandigheden minder zien. Daarnaast vind ik het afgrijselijk irritant dat we nog steeds veel moeten afspreken om elkaar te zien. Het afspreken doe je alleen als je echt tijd kan vrij roosteren voor elkaar en die tijd hebben we soms niet, terwijl we dan bijv. best samen hadden kunnen eten. Dan hadden we elkaar ten minste even gezien. Daarom denk ik de laatste tijd at het goed is als we gaan samenwonen en dat is iets waarvan ik altijd heb gedacht dat ik dat nooit zou willen.
Ik blijf mezelf verbazen. Maar oké, waar anderen binnen de kortste keren bij elkaar intrekken, trouwen en kinderen krijgen, doe ik alles heeeeeeel traag en ik weet ook niet of het ooit meer gaat worden dan samenwonen. 

