Bokt.nl

Palmera schreef:

karuna schreef:

Er zit een maar aan zoiets. Als de dame in kwestie maar lang genoeg manipuleert wordt het heel lastig om daar tegenin te gaan. Hier ervaring mee. 3 jaar, onschuldig beginnen kleine leugentjes hier en daar. Mij zwart maken enz en steeds een stapje verder iemand binnen hengelen. Zoeken waar iemands zwakke plek zit en daarop door peuteren. Steeds een stukje verder iemand wegduwen. Was ik in het begin meteen erboven op geklapt na haar mededeling ik wil je vent hebben maar hij is nog bezet had het me mogelijk drie rampzalige jaren gescheelt en minder pijn en ellende.

Maar als jouw partner écht voor jou gaat laat hij jouw toch niet zwart maken? Dan gelooft hij dat toch ook niet? Hij kent jou dan toch?

@Marjolein: doe even gewoon zeg, wat een drama om niets, in jouw geval.

Robijntjah schreef:

Ik denk dat dat voor iedereen anders ligt of je de ander het meer kwalijk neemt dan de partner.

In mijn geval was mijn relatie wel meteen klaar, heb ook van alles richting hem gevoeld (negatief geladen :’) ) maar omdat zij een vriendin was toch wel meer denk ik.
Girlcode ofzo?!

Ilsey schreef:

Ik ga volledig akkoord met dat het beter onder duidelijke afspraken zou gebeuren, ipv in het geniep en met leugens. Maar hoeveel mensen hebben de dag van vandaag daar al een voldoende vrije geest voor? Niet zo heel veel.

Kijk, de ideale wereld waarin dat een normaal bespreekbaar onderwerp is waar de meerderheid voor openstaat - die bestaat niet. Mensen verdringen die gevoelens vaak onbewust. Natuurlijk is elk geval nog een geval apart... je hebt mensen die er los over gaan en nergens om geven. Dat zijn mensen met een slecht vel ja. Maar mensen die er stress bij ervaren en er zich schuldig om voelen, die moet je niet gelijk afschieten (en die persoon laten ophoepelen...). Het is nooit te laat om dan nog te beginnen met er over te praten.

moonfish13 schreef:

Ik denk dat er heel veel mensen dit lezen en dit herkennen, maar niet reageren.
Eerlijk gezegd vind ik het wel een sterk topic, knuppels en hoenderhokken.
Niet iedereen kan monogaam zijn, en het zou stukken makkelijker zijn voor de wereld als er minder een taboe op ‘vreemdgaan’ rust.
De vergelijking van het paard vind ik juist wel sterk maar ik zal de mensenversie er eens bij pakken vanuit mezelf:
Ik ben niet monogaam, ik gedraag me netjes zo in relaties maar monogaam ben ik niet en dat ga ik ook nooit worden ook.
Maar ondanks dat ik dan niet monogaam ben zegt dat echt helemaal niets over hoeveel ik geef om mijn partner.
Sterker nog vorig jaar kwam ik er achter dat ik zelfs in fase straalverliefd ook enorm veel kan voelen voor een ander.
En tegelijk, tegen verliefd aan.
Daar heb ik toen over nagedacht, want eigenlijk ‘mag’ dat niet maar ik kwam tot de conclusie dat ik weinig anders kan doen dan het accepteren.
En goed zorgen dat ik mezelf uit situaties houdt waarbij er dingen fout kunnen gaan, als ik een enorm zwak voor iemand heb ben ik niet met die persoon alleen.
Maar eerlijk, ik kan niet garanderen dat ik nooit de fout in zal gaan hoe goed ik ook mijn best doe en mezelf zoveel mogelijk bescherm.
Maar echt waar het zegt echt niks over hoeveel je om iemand geeft.
Ik was echt stapel, stapel en stapelgek op mijn ex en toch kreeg ik tegelijk ook gevoel voor een ander erbij.
Nu ben ik altijd eerlijk geweest over dat ik niet monogaam in elkaar zit, en hij wist dus ook dat ‘vreemdgaan’ niet voort zou komen uit niet van hem houden.
Uiteindelijk kwam het gesprek ook, ik heb zoiets van als er eens wat gebeurt is zeg het gewoon eerlijk, terwijl mijn ex het dan juist liever niet wil weten.
Dus in dat opzicht, er werd over gecommuniceerd en dat maakte dat het nooit een enkel probleem geweest is.
Misschien ook wel omdat ik mocht zijn wie ik ben, en ik me daardoor niet belemmert of knel gezet heb gevoeld waardoor er dus ook nooit wat gebeurt is.
Nu moet ik wel zeggen, ik zou nooit verder gaan dan fase daten zonder te vertellen hoe ik in elkaar zit.
Mijn eerste relatie was met iemand die best flink jarloers was en ik heb me daardoor erg bekneld gevoeld achteraf gezien.
Toen dacht ik dat wil ik gewoon niet meer, gewoon direct open kaart spelen en als iemand denkt het niet te trekken stopt het daar.
Heel jammer, maar ik wil niet constant het idee hebben dat ik niet eens naar een ander kijken mag bij wijze van terwijl ik me keurig aan de afspraken houdt.
Mijn ervaring is ook dat als ik weet dat een partner het weet, ik er helemaal geen behoefte aan heb om wat met die gevoelens te doen.
Ze zijn er, ze mogen er zijn en dat zorgt voor rust in mijn hoofd en ik word er oprecht heel happy van dat ik mag voelen wat ik voel.
Daar heeft een partner ook alleen maar plezier van, want het bleek me echt vleugels te geven dat ik mag voelen wat ik voel.
Zo kan het dus ook, en dan hoeft het niet eerst fout te gaan.

RedA schreef:

kiomiamigo schreef:

Lieve Ts, ik heb de reacties niet allemaal gelezen, maar wel jouw verhaal. Blijkbaar heb jij dit nodig gehad om in te zien dat je wil veranderen. Blijf alsjeblieft niet boos, teleurgesteld of wat dan ook op jezelf, hiermee doe je jezelf te kort. Het is gebeurt, je hebt er van geleerd en je bent nog zo dapper ook om het hier te delen. Wees lief voor jezelf.

Poeh deze komt hard aan..
Mijn vriend zegt dit namelijk ook
Hoe kan ik lief zijn voor mezelf na alle pijn die ik heb veroorzaakt?
Hoe kan ik dit mezelf vergeven na alles wat er is gebeurd?

RedA schreef:

kiomiamigo schreef:

Lieve Ts, ik heb de reacties niet allemaal gelezen, maar wel jouw verhaal. Blijkbaar heb jij dit nodig gehad om in te zien dat je wil veranderen. Blijf alsjeblieft niet boos, teleurgesteld of wat dan ook op jezelf, hiermee doe je jezelf te kort. Het is gebeurt, je hebt er van geleerd en je bent nog zo dapper ook om het hier te delen. Wees lief voor jezelf.

Poeh deze komt hard aan..
Mijn vriend zegt dit namelijk ook
Hoe kan ik lief zijn voor mezelf na alle pijn die ik heb veroorzaakt?
Hoe kan ik dit mezelf vergeven na alles wat er is gebeurd?

xTammyy schreef:

Ondanks dat ik het dapper vind dat je je verhaal hier verteld, kan ik echt geen greintje begrip voor je opbrengen.
De redenen zijn hiervoor al gegeven denk ik.

Mijn vriend heeft in het begin van onze relatie ook een slippertje gemaakt. Alleen zoenen gelukkig, maar dat heeft als gevolg dat nu maanden later ik nog steeds heel achterdochtig ben.
Gelukkig voor ons praten wij goed en erkent hij zijn fout ook. Hij moest nog leren en is vanaf dag 1 van de relatie heel open geweest, hij vertelde dan ook meteen van zijn slippertje.

Maar voor de dame in kwestie voel ik niks anders dan afschuw en boosheid. Ik weet niet hoe ik zou reageren als ik haar zou zien, ookal is dit misschien een klein voorval, het had voor mij grote impact.

Boheme schreef:

Heeft dan niemand hier ooit eens in zijn relatie aandacht gekregen van een ander en gedacht : goh hoe zou het zijn met deze persoon ?

Of dat de partner geen tijd en aandacht gaf en iemand anders wel?

Niet iedereen is zo sterk om te zeggen nee ik doe er niets mee, nee ik ga werken aan mijn relatie.

troi schreef:

Het blijft toch bizar dat de ‘andere vrouw’ vaak gezien wordt als hoofdschuldige die een (blijkbaar ruggengraatloze) man verleidt. Je hebt toch afspraken over trouw en ontrouw met je vent en niet met die vrouw? Iedereen mag proberen mijn vent te verleiden hoor, be my guest, hij bepaald helemaal zelf wat hij daarmee doet. Ik zou het nogal respectloos vinden naar hem toe als ik vrouwen bij hem wegjaag. Alsof hij een sukkel is..

pien_2010 schreef:

Daarnaast ken ik ook een aantal huwelijken die gestrand zijn na 25 jaar omdat de man buiten de deur is gaan eten. Nare huwelijken waren dit van beiden kanten in stand gehouden. De man die overspel heeft gedaan die krijgt dan alle verwijten terwijl ik dan in mijn binnenste dacht: ""tja vrouw, een standbeeld voor je man dat hij het zo lang met je uit gehouden heeft".

troi schreef:

Het blijft toch bizar dat de ‘andere vrouw’ vaak gezien wordt als hoofdschuldige die een (blijkbaar ruggengraatloze) man verleidt. Je hebt toch afspraken over trouw en ontrouw met je vent en niet met die vrouw? Iedereen mag proberen mijn vent te verleiden hoor, be my guest, hij bepaald helemaal zelf wat hij daarmee doet. Ik zou het nogal respectloos vinden naar hem toe als ik vrouwen bij hem wegjaag. Alsof hij een sukkel is..

LoveBodin schreef:

troi schreef:

Het blijft toch bizar dat de ‘andere vrouw’ vaak gezien wordt als hoofdschuldige die een (blijkbaar ruggengraatloze) man verleidt. Je hebt toch afspraken over trouw en ontrouw met je vent en niet met die vrouw? Iedereen mag proberen mijn vent te verleiden hoor, be my guest, hij bepaald helemaal zelf wat hij daarmee doet. Ik zou het nogal respectloos vinden naar hem toe als ik vrouwen bij hem wegjaag. Alsof hij een sukkel is..

Zou dat niet makkelijker zijn voor de verwerking? Ik ben het overigens helemaal met je eens hoor.
maar de schuld buiten de relatie leggen helpt misschien met het oude beeld van je man/vriend vasthouden. "het was niet zijn schuld", en daarom er mee verder gaan. Want immers, als het aan de andere vrouw lag, is het niet je vriend z'n schuld...


Maar ik ben het eens, waar er twee "vechten" hebben er twee schuld..

Magrathea schreef:

Kan er echt niets mee dat de man blijkbaar een hulpeloos figuur is dat er écht niets aan kan doen dat ie zomaar zijn leuter achterna is gelopen

Avalanche81 schreef:

troi schreef:

Het blijft toch bizar dat de ‘andere vrouw’ vaak gezien wordt als hoofdschuldige die een (blijkbaar ruggengraatloze) man verleidt. Je hebt toch afspraken over trouw en ontrouw met je vent en niet met die vrouw? Iedereen mag proberen mijn vent te verleiden hoor, be my guest, hij bepaald helemaal zelf wat hij daarmee doet. Ik zou het nogal respectloos vinden naar hem toe als ik vrouwen bij hem wegjaag. Alsof hij een sukkel is..

Dat dus. Hij heeft zelf ook een keuze hoor, en een beetje man kan dat prima handelen.

pien_2010 schreef:

Daarnaast ken ik ook een aantal huwelijken die gestrand zijn na 25 jaar omdat de man buiten de deur is gaan eten. Nare huwelijken waren dit van beiden kanten in stand gehouden. De man die overspel heeft gedaan die krijgt dan alle verwijten terwijl ik dan in mijn binnenste dacht: ""tja vrouw, een standbeeld voor je man dat hij het zo lang met je uit gehouden heeft".

Ik wil niet vervelend zijn, maar vind dit wel victim-blaming.
Dan had hij ballen moeten hebben en het huwelijk beëindigen, niet de slet uithangen en met een andere vrouw het bed in duiken. Vind dat wel zo slap......
Alsof je als man een cookie krijgt om het met je vrouw uit te houden. Zij heeft het ook met die slappeling uitgehouden, en nog krijgt zij de schuld? Ik hoop echt dat je het niet zo bedoelt.

RedA schreef:

Bijzondere wending in dit topic..