Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Saskia9 schreef:girlyggirl schreef:Eerlijk? Door jouw zijn hun ouders uit elkaar en staat hun wereld op zn kop... heb zelf als kind in deze situatie gezeten en heb het haar NOOIT vergeven.
Ik snap dat je dat zo ziet, maar HIJ is nog altijd degene die zich ermee in liet.
wittepit schreef:girlyggirl schreef:Eerlijk? Door jouw zijn hun ouders uit elkaar en staat hun wereld op zn kop... heb zelf als kind in deze situatie gezeten en heb het haar NOOIT vergeven.
En dat bedoel ik dus met dat je het in de positie van stiefmoeder nooit goed zal kunnen doen.
girlyggirl schreef:Eerlijk? Door jouw zijn hun ouders uit elkaar en staat hun wereld op zn kop... heb zelf als kind in deze situatie gezeten en heb het haar NOOIT vergeven.
poes schreef:Maar hoe zien die kids dat nu dan? Weten ze van jullie plannen qua huis? Aangezien ze nu met die coach al hun wensen bespreken hebben ze wel de juiste info nodig
Verder: als ik goed lees kopen jullie helemaal niet samen een huis maar gaat hij een huis kopen? Ik denk dat een overgang dan zeker een goed idee is waarbij jij nog even jouw woning aanhoudt en kijkt hoe het gaat ik vind het ook wel een belangrijke nuance om te communiceren.
Corelli schreef:Maar dit proces is toch al begonnen? Het begint toch niet pas bij de woning? Als ik je OP goed begrijp, zou je het juist vervelend vinden als je de meiden pas ontmoet rond april en denken jullie nu al na ook over de weg er naar toe. Dan is dit (of in ieder geval op korte termijn) toch het moment om er ook al met de dochters te gaan praten? Hiermee wil ik niet zeggen dat daar uit moet komen wat er in de tussentijd gaat gebeuren om het contact op te bouwen (misschien willen de meiden dat nog wel niet), maar het lijkt me wel wenselijk om ze juist in dit stadium al naar hun visie te vragen.
theadora99 schreef:Ik vond het vooral fijn dat ik niet moest “kiezen” wie mijn moeder was. L. was de vriendin van mijn vader en niet mijn moeder. Zij ging ook niet over opvoeding ed, maar was meer een soort gezellige kennis die toevallig een relatie met mijn vader had. Juist door haar niet als moeder te beschouwen is onze band best goed geweest toen, we deden veel spelletjes en maakten er vooral geen big deal van.
WesternWay schreef:Vooral niet als je vader samen is met je moeder en er ineens vandoor gaat met een ander.
Klinkt hard maar is wel hoe het kan voelen voor een kind/tiener. En dan word er nog van je verwacht dat je aardig en leuk doet.
Saskia9 schreef:girlyggirl schreef:Eerlijk? Door jouw zijn hun ouders uit elkaar en staat hun wereld op zn kop... heb zelf als kind in deze situatie gezeten en heb het haar NOOIT vergeven.
Ik snap dat je dat zo ziet, maar HIJ is nog altijd degene die zich ermee in liet.
girlyggirl schreef:Waar maar ik vind de ander minstens zo fout... je blijft gewoon met je poten van een getrouwd iemand af, iemand besluit niet na een eerste ontmoeting en zonder enige aanmoediging om te scheiden. Heb minstens het fatsoen om nee te zeggen en dan af te wachten of iemand evengoed uit elkaar gaat, zet daarna pas je tanden er in...
Pipodipo schreef:Is het al ter sprake geweest dat de relatie nu even wat minder is, maar dat hij straks gewoon weer terug gaat? Allemaal leuk die avontuurtjes, maar hij zou de eerste niet zijn die gewoon weer kiest voor moeder-de-vrouw. Als ik in de schoenen van TS stond, zou ik heel rustig pas op de plaats blijven maken en het bezinningsmoment afwachten.
troi schreef:Ik zou de samenwoon plannen echt in de ijskast zetten. Eerst maar eens zien dat ze herstellen en voorzichtig een band ontwikkelen, en ja dat kan jaren duren. Niet leuk maar wel realistisch. Samenwonen kan altijd nog. Ik neem aan dat het belang van de kinderen bovenaan staat?
Want dat is wel het gevolg van een man met kinderen aan de haak slaan..
snuffie123 schreef:Phoe,
Mijn oiders zijn ook gaan scheiden omdat een van hen verliefd was geworden op de ander. Dit wist ik ook, maar mijn moeder heeft toen heel duidelijk ook vertelt dat het niet door die verliefdheid kwam dat ze gingen scheiden, maar omdat hun huwelijk daarvoor al niet goed was.
Ik heb best moeite gehad daarmee, maar nooit lelijk gedaan tegen die stiefouder. Doe het dus vooral rustig aan inderdaad, heb niet meteen te veel verwachtingen. Maar blijf ook gewoon positef. Als je gewoon vriendelijk bent, dan zal het echt geen groot probleem geven. Alleen zullen ze in het begin (als ze je nog niet echt kennen) misschien iets afwachtender zijn.
Blijheid schreef:troi schreef:Ik zou de samenwoon plannen echt in de ijskast zetten. Eerst maar eens zien dat ze herstellen en voorzichtig een band ontwikkelen, en ja dat kan jaren duren. Niet leuk maar wel realistisch. Samenwonen kan altijd nog. Ik neem aan dat het belang van de kinderen bovenaan staat?
Want dat is wel het gevolg van een man met kinderen aan de haak slaan..
Ik vind het vervelend dat je insinueert dat de kinderen niet bovenaan zouden staan. Ik heb dit topic juist geopend om ervaringen te horen hoe we het voor de kinderen zo goed mogelijk kunnen aanpakken. Dat is niet omdat ik de schone schijn wil ophouden maar juist omdat ik rekening met ze wil houden en nog niet zo goed weet wat er daarin kan helpen.
Zoals je in dit topic ook leest is het voor sommige kinderen geen probleem als het sneller gaat, voor anderen kost het (veel) meer tijd. Zoals ik hierboven ook zeg nemen we serieus de optie mee om nog niet meteen fulltime samen te wonen, niks staat nog vast. We gaan het wel meemaken
Nog even in het algemeen; Jullie reacties komen bij ons allebei behoorlijk hard binnen soms. Het slingert ons best heen en weer, wat kunnen we doen, wat moeten we doen, wat is realistiksch? Het zet ons in elk geval met de beide benen op de grond (best moeilijk als je zo verliefd bent!) en helpt ons dingen vanuit een ander standpunt zien. Dat is (ondanks dat we het soms best voelen) waardevol voor ons.
We zullen echt niet alles goed doen maar we doen ons best
girlyggirl schreef:Saskia9 schreef:
Ik snap dat je dat zo ziet, maar HIJ is nog altijd degene die zich ermee in liet.
Waar maar ik vind de ander minstens zo fout... je blijft gewoon met je poten van een getrouwd iemand af, iemand besluit niet na een eerste ontmoeting en zonder enige aanmoediging om te scheiden. Heb minstens het fatsoen om nee te zeggen en dan af te wachten of iemand evengoed uit elkaar gaat, zet daarna pas je tanden er in...
Corelli schreef:Ik kan me helemaal voorstellen dat de/sommige reacties hard binnenkomen en dan ook respect voor jullie beiden dat er niet tegenin gegaan wordt, maar dat jullie alles met een open blik bekijken.
Nog even een persoonlijke aanvulling vanuit mij: mijn moeder kreeg een nieuwe vriend kort nadat mijn ouders uit elkaar gingen. Ondanks dat ik al ruim 26 was geloof ik (ben nu 28) had ik in het begin totaal geen behoefte om met hem kennis te maken oid. Wat ik ook lastig vond, was dat mijn moeder heel veel bij hem was (andere stad) en daarbij, in mijn ogen, ons als kinderen een beetje “achterliet”. Bijvoorbeeld met de feestdagen: zij wilde graag kerst met hem vieren, maar wij waren er nog niet aan toe om hem ook bij onze familietraditie te betrekken. Mijn moeder koos er toen in eerste instantie voor om de Kerst met hem door te brengen ipv met ons. Na een pittig open gesprek, draaide ze gelukkig bij, maar het kan lastig zijn om je verliefde gevoelens te moeten parkeren voor de kinderen, heb ik gemerkt.
Hoewel ik een heel andere leeftijd heb dan de dochters van je vriend, heeft het ook op mij dus invloed gehad en kon ik zeker niet (meteen) onverdeeld blij zijn voor mn moeder.
Momenteel gaat het prima, maar heb ik nog steeds niet zoveel met hem te schaften
Blijheid schreef:Nog even in het algemeen; Jullie reacties komen bij ons allebei behoorlijk hard binnen soms. Het slingert ons best heen en weer, wat kunnen we doen, wat moeten we doen, wat is realistisch?