Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-09-18 10:46

Tips/ervaringen gezocht; dochters van vriend

Geplaatst: 18-09-18 10:46

Korte samenvatting;
Ik zoek tips en ervaringen van stiefmoeders/stiefkinderen (wat is 'stief' toch een naar klinkende term) over bijvoorbeeld de eerste keer elkaar ontmoeten, samenwonen etc. Met name ervaringen van tieners, of partners die met kinderen van die leeftijd te maken hebben zijn welkom. Ik kom vooral veel tegen over scheidingen waar kleine kinderen bij betrokken zijn, en vind weinig over tieners. Boeken over dit thema mogen ook zeker aangeraden worden

Langere versie;
Sinds een half jaar ben ik (30) samen met mijn ontzettend lieve vriend (49). Wij kenden elkaar vanuit een vereniging en zijn langzaam meer voor elkaar gaan voelen. Hij was op dat moment nog samen met zijn ex, samen hebben zij drie dochters die dit jaar 11, 15 en 17 jaar oud worden. (groep 8, vwo4 en 1e jaars HBO)
Hij heeft hij zijn gevoelens voor mij al heel snel met zijn ex besproken. Zij hebben ervoor gekozen dit nog een tijdje stil te houden ivm eindexamens van de oudste dochter. Na de eindexamens zijn de kinderen ook op de hoogte gebracht en is de scheidingsprocedure gestart. Die scheidingsprocedure loopt nog steeds, er is uiteraard veel boosheid bij zijn ex maar met hulp van een mediator lijkt alles op een 'redelijke' manier geregeld te kunnen worden. De kinderen praten af en toe met een kindercoach, zodat zij ook aan kunnen geven wat ze willen in de toekomst.
Vriend woont inmiddels op een kamer (en bij mij), de kinderen thuis bij hun moeder, en hij ziet ze meestal 3x per week (2x komen ze bij hem eten, tussendoor helpen met huiswerk/coachen sportteam/helpen de computer aan de gang te krijgen en dat soort dingen). Contact van Vriend met de kinderen is gezien de omstandigheden goed, ze bellen/appen hem voor allerlei dingen en de afspraken samen zijn gezellig

Ondanks dat krijgen de meiden (en ook Vriend en ik) natuurlijk veel te verwerken. Ik zou graag tips en ervaringen lezen van andere vrouwen of tieners in deze situatie. Wat vind/vond je fijn en wat juist niet? Hoe en wanneer heb je de nieuwe partner van je vader/moeder (of kinderen van je partner) voor het eerst ontmoet? Hoe liep het toen jullie (of je ouder met nieuwe partner) gingen samenwonen? Is er een boek wat je inzicht gaf in die periode?

Hoe wij het nu doen; We volgen het tempo van de meiden. Vriend vertelt wel af en toe wat over me, of over wat we samen zijn wezen doen. Als ze er om vragen mogen ze ook gerust foto's zien van ons samen (of mij ontmoeten) maar niks moet. We nemen bewust hele kleine stapjes.
Tegelijk is er ook de realiteit dat we in een klein dorp wonen en elkaar makkelijk zouden kunnen tegenkomen op een onverwacht moment. En speelt ook dat het huis waar Vriend en zijn ex woonden verkocht moet gaan worden, en beiden een eigen huis gaan kopen. Vriend verwacht dat er rond april een nieuw huis gekocht kan gaan worden, en als alles zo goed blijft gaan als nu doen wij dat samen. De kinderen zullen dan ook een deel van de tijd bij ons wonen, en het zou lastig zijn als we elkaar dan pas net kennen. Kleine stapjes dus, maar wel stapjes blijven zetten.
Dat lijkt goed te gaan. Soms is er natuurlijk boosheid ("Denk maar niet dat ik haar ooit ga accepteren!"), soms ook nieuwsgierigheid (de oudste was door mijn straat gefietst om te kijken of ze me zag

ze hadden me gegoogled etc).

Ik heb zelf 0,0 ervaring met pubers, behalve dat ik er zelf ooit een was

Ik vind het moeilijk om mijn rol te bepalen als ik de meiden over een tijdje ga ontmoeten. Ik wil hen uiteraard niet het gevoel geven hun moeder te 'vervangen', maar ben straks wel een van de volwassenen in huis. Ik heb nog totaal geen beeld bij hoe zoiets zou gaan, en dat vind ik best lastig. Alle tips en ervaringen zijn dus van harte welkom

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 18-09-18 11:23, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 18-09-18 10:50

Geplaatst: 18-09-18 10:50

Deze kwam ik laatst tegen op een Facebook groep waar ik lid van ben. Niet geheel wat je zoekt denk ik maar wel erg mooi. Misschien dat jij of je vriend er nog iets aan hebben.

https://www.villapinedo.nl/open-brief-aan-alle-gescheiden-ouders/

**Geplaatst**: 18-09-18 10:54

Geplaatst: 18-09-18 10:54

Het zijn pubers. Praat met ze.

Heel veel kinderen zijn slimmer/verder dan wij denken en je kunt veel met ze bespreken.

En praat ook veel met elkaar. Hoe zou je het voor je zien als de kinderen een aantal dagen bij jullie komen, hoe zou je vriend het voor zich zien? Welke regels stel je op, hoe voer je ze uit en hoe ga je ermee om als er regels worden overtreden?

Ohja! Wat werkt voor mij, als pedagoog in een crisisopvang met pubers die dus wel wat hebben meegemaakt: blijf menselijk. Geef aan dat je het soms ook niet weet, dat het een rare situatie is en dat je ook moet wennen aan hoe het nu is. Kwetsbaarheid bespreken maakt dat zij zich ook makkelijker in jou in kunnen leven.

**Geplaatst**: 18-09-18 10:59

Geplaatst: 18-09-18 10:59

Ik noem mijn stiefouders "bonusouders" klinkt wat gezelliger.. Daarnaast was ik als puber ook een vervelende stiefdochter, en kon er vooral niet tegen als mijn bonusmoeder zich ging bemoeien met mijn zaken.. Uiteindelijk heb ik dit toen een keer met het gezin besproken omdat het echt uit de hand liep(mijn bonusmoeder probeerde mij te veranderen in een poppenkind en wou mij als 14 jarige nog steeds in bad doen etc) toen is dit een stuk beter gegaan. Gelukkig zijn ze nu niet meer samen en woont mijn vader met mijn nieuwe bonusmoeder in Spanje.

Mijn bonus vader heeft zelf geen kinderen en heeft op het begin zelfs gedacht om de relatie met mijn moeder te beëindigen omdat hij niet zeker wist of hij 2 adhd/add kinderen wel aankon, dit omdat het vroeger altijd chaos was bij ons thuis. Maar mijn moeder heeft hem altijd gezegd dat hij zich niet met het opvoeden etc mag bemoeien, maar wel duidelijk zijn eigen grenzen mag aangeven. Na anderhalf jaar ging dit goed.

**Geplaatst**: 18-09-18 11:00

Geplaatst: 18-09-18 11:00

@Arethe; Thanks! Mooi inderdaad. En ook zeker wat wij (en vriends ex) proberen te doen. Zo is een van de meiden jarig dit weekend en zij wil haar verjaardag 'gewoon' met beide ouders en familie van beide kanten vieren, en dit gaat dus ook gebeuren. Met wat hulptroepen links en rechts zodat beide ouders even kunnen afkoelen/afstand houden als dat nodig is.

@upendo; We praten zeker veel met elkaar. We hebben het er bijvoorbeeld al over gehad dat ik mijn huis misschien nog een tijdje langer aanhoud, zodat ik er niet direct 'altijd' ben als de meiden naar het nieuwe huis komen. Tegelijk is het moeilijk te overzien, ik heb de meiden nog niet eens ontmoet dus wat we doen als er regels overtreden worden is nog wel heel abstract

Met de meiden praten probeert vriend zeker, maar zij vinden het moeilijk en praten er gauw omheen of negeren het onderwerp een beetje. Af en toe vraagt hij dan door, maar het is wel lastig omdat hij ze weinig ziet en je het dan niet steeds heel zwaar wilt maken.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 18-09-18 11:05, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 18-09-18 11:02

Geplaatst: 18-09-18 11:02

Ik was net 18 toen mijn ouders uit elkaar gingen. Alhoewel de nieuwe vriendin van mijn vader niet vervelend is, zijn er echt wel dingen die je niet moet doen. Bijvoorbeeld ons op proberen te voeden, dingen zeggen die de moeder beter/anders moet doen en veel over jezelf praten.

Maar ik denk dat jullie het verder goed doen hoor

Kleine stapjes werkt het allerbeste

**Geplaatst**: 18-09-18 11:03

Geplaatst: 18-09-18 11:03

CharmingS schreef:
Ik noem mijn stiefouders "bonusouders" klinkt wat gezelliger.. Daarnaast was ik als puber ook een vervelende stiefdochter, en kon er vooral niet tegen als mijn bonusmoeder zich ging bemoeien met mijn zaken.. Uiteindelijk heb ik dit toen een keer met het gezin besproken omdat het echt uit de hand liep(mijn bonusmoeder probeerde mij te veranderen in een poppenkind en wou mij als 14 jarige nog steeds in bad doen etc) toen is dit een stuk beter gegaan. Gelukkig zijn ze nu niet meer samen en woont mijn vader met mijn nieuwe bonusmoeder in Spanje.

Mijn bonus vader heeft zelf geen kinderen en heeft op het begin zelfs gedacht om de relatie met mijn moeder te beëindigen omdat hij niet zeker wist of hij 2 adhd/add kinderen wel aankon, dit omdat het vroeger altijd chaos was bij ons thuis. Maar mijn moeder heeft hem altijd gezegd dat hij zich niet met het opvoeden etc mag bemoeien, maar wel duidelijk zijn eigen grenzen mag aangeven. Na anderhalf jaar ging dit goed.

Een veertienjarige in bad doen, ik geloof niet dat ik zoiets zou verzinnen :wow:

Hoe was het voor jou met je bonusvader? Werkte dat, dat hij zich niet met de opvoeding bemoeide maar wel zijn grenzen aangaf? De balans tussen wat opvoeden is, en wat je eigen grens aangeven, lijkt me namelijk best lastig.

Isabel_k schreef:
Ik was net 18 toen mijn ouders uit elkaar gingen. Alhoewel de nieuwe vriendin van mijn vader niet vervelend is, zijn er echt wel dingen die je niet moet doen. Bijvoorbeeld ons op proberen te voeden, dingen zeggen die de moeder beter/anders moet doen en veel over jezelf praten.

Maar ik denk dat jullie het verder goed doen hoor Kleine stapjes werkt het allerbeste

Thanks, 'niet vervelend' zijn lijkt me een mooie eerste streven :Y)

Wanneer en op welke manier heb jij de vriendin van je vader voor het eerst ontmoet?

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 18-09-18 11:14, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 18-09-18 11:05

Geplaatst: 18-09-18 11:05

Ik ben sinds kort ´bonusmoeder´ van een dametje van 4.

Vriendlief houdt zeker nu de opvoeding in eigen hand, ik geef wel duidelijk mijn grenzen aan en kom op voor mijn eigen normen en waarden

Edit: als zij bijvoorbeeld roept: he, wa? herhaal ik eerst: wat zeg je? voor ik antwoord geef.
Maatregelen geven of ingrijpen als zij echt vervelend wordt ligt bij vriendlief.

Voor de rest gaan dingen op haar tempo, zo mocht ik afgelopen weekend voor het eerst haar haren doen en dan smelt je toch wel een beetje hoor, zelfs als je zelf geen kinderwens hebt

Gevoelens van verdriet of boosheid rondom scheiding mogen er zijn bij ons, al is dat weinig aan de orde.

**Geplaatst**: 18-09-18 11:16

Re: Tips/ervaringen gezocht; dochters van partner

Geplaatst: 18-09-18 11:16

@Robijntjah; Thanks! Ik kan me helemaal voorstellen dat je daarvan smelt

Ik ben zelf ook steeds nieuwsgieriger naar de dochters van mijn vriend. Op een bepaalde manier spelen ze al een rol in mijn leven (zo schrok ik echt toen de middelste een fietsongelukje had), en tegelijk ken ik ze nog helemaal niet, voelt best vreemd.

**Geplaatst**: 18-09-18 11:19

Re: Tips/ervaringen gezocht; dochters van partner

Geplaatst: 18-09-18 11:19

Heel herkenbaar ja, ik had van het weekend voor het eerst het besef dat als wij ooit uit elkaar gaan, ik dat met betrekking tot haar ook wel echt heel erg zou vinden. En dus niet alleen voor haar, ook echt voor mezelf... Was wel even een momentje

**Geplaatst**: 18-09-18 11:23

Re: Tips/ervaringen gezocht; dochters van partner

Geplaatst: 18-09-18 11:23

Ik zie jouw vriend/hun vader als de schakel in dezen. Hij kent zijn dochters en weet wat hij en jij graag zouden willen en kunnen. Lees echter dat de gesprekken hierover tussen hem en de kinderen nog niet optimaal gaan omdat de dames er bijvoorbeeld overheen praten.

Enig idee wat er nodig zou zijn om het gesprek hierover tussen hem en dochters anders/beter/constructiever te laten verlopen?

**Geplaatst**: 18-09-18 11:26

Geplaatst: 18-09-18 11:26

Blijheid schreef:
@Robijntjah; Thanks! Ik kan me helemaal voorstellen dat je daarvan smelt
Ik ben zelf ook steeds nieuwsgieriger naar de dochters van mijn vriend. Op een bepaalde manier spelen ze al een rol in mijn leven (zo schrok ik echt toen de middelste een fietsongelukje had), en tegelijk ken ik ze nog helemaal niet, voelt best vreemd.

Dit is heel erg herkenbaar. Mijn vriend heeft een zoontje van 4. Helaas zijn ze naar uit elkaar gegaan en moet er nog een heel traject volgen voordat hij hem weer mag zien. Dus ik heb al heel wat verhalen gehoord en foto's en filmpjes gezien. Ik ken zijn stemmetje en zijn lach, maar ik heb hem nog nooit gezien. Dat zal heel raar worden tegen die tijd.

Dus ik ga dit topic volgen. Mochten mijn vriend en ik dan nog steeds samen zijn dan kan ik hier mooi tips opdoen.

**Geplaatst**: 18-09-18 11:27

Geplaatst: 18-09-18 11:27

Ik heb ook een stiefmoeder,

Sinds iets meer dan 4 jaar en 3 jaar dat ik er zelf van weet. Hier is het helaas zo geëscaleerd dat ik geen contact meer heb met vader en haar. Als hier alle tips lees denk ik dat je hiermee op het goede pad zit. Mijn stiefmoeder die deed namelijk wel alsof zij mijn moeder was en ik zou en moest naar haar luisteren. Dit kwam er op neer dat ik 2 weken alleen in het huis van mijn vader was en het hele huishouden bijhield en dat hun dan in ene weer langskwamen en zij ging commanderen dat het anders moest(handdoeken en kledig bijvoorbeeld anders opvouwen). Ook de manier waarop ik kennis met haar leerde maken ging véél te snel en het ontbrak mij erg aan eerlijkheid. De eerste keer vroeg mijn vader gewoon om toestemming en de keren erna was zij er altijd als mijn vader er was. Dit heeft mij erg beschadigd en hoewel de band met mijn vader niet top was heb ik in die tijd echt gestreden om de band beter te maken. De combinatie vaan haar gedrag en dat van mijn vader heeft mij uiteindelijk doen beslissen dat ik geen contact meer wou met beide. Nu heb ik dat al 2 jaar niet meer en heb ik rust.

Dus als ik je tips mee kan geven:
Wees eerlijk
Wees volwassen maar geen ouder(dit doe je ook niet bij neefjes of nichtjes(
Hou het gemoedelijk, doe bijvoorbeeld eens een spelletjes avond met een lekkere snack en wat te drinken met de meiden en hun vader.(zorgt voor luchtige gesprekken)
Luister goed naar wat ze zeggen, waar houden ze van en wat willen ze nu echt.
Wees niet te intiem in aanwezigheid van dochters, een kus kan al heel heftig overkomen.
Wees niet veroordelend.

Ik hoop dat je hier wat mee kan.

**Geplaatst**: 18-09-18 11:27

Geplaatst: 18-09-18 11:27

Ik was nooit een bonusmoeder voor het kruisgespuis van m'n man.. Hij wel bonusvader voor mijn kruisgespuis.. Ze hebben ons 14 jaar uit elkaar proberen te krijgen, samen met hun moeder.. Omdat ik door de verwekker van m'n kruisgespuis op straat werd gezet met 2 kids (dochter nog net 5 en zoon net 4) ben ik gelijk bij hem ingetrokken.. Hij heeft van voordat ik ze gezien had, ze wel op de hoogte gesteld.. Heb m'n best gedaan om een band met ze te krijgen en ook normaal tegen hun moeder te doen, maar wat ik ook deed ik werd genegeerd en de rest zal ik je maar besparen..

Toch als het weer zover zou komen, zou ik een normale manier van contact met de moeder van zijn kinderen proberen te krijgen.. Opvoeden hoef je niet maar wel heel duidelijk je grenzen aangeven.. En weggaan als zijn kids komen is echt uit den boze.. Dan geef je namelijk aan dat je niets met ze te maken wenst te hebben.. Praat gewoon normaal met ze, het zijn geen idioten, wel pubers met hun bijbehorende schommelingen in hormoonhuishouding.. En vooral blijf jezelf.. Ga je niet anders voordoen dan je bent, daar prikken ze feilloos doorheen..

**Geplaatst**: 18-09-18 11:35

Geplaatst: 18-09-18 11:35

Alvast veel succes gewenst. Het klinkt als een ingewikkelde situatie, waar jullie gelukkig wel heel open in staan. Dat laatste is vooral belangrijk. Dring je niet op, laat het gebeuren, maar geef wel je eigen grenzen inderdaad aan.
Mijn vorige vriend had een dochter van 4. Dat liep eigenlijk vanzelf. Lieve meid, daar moest ik al heel snel voorlezen, haren doen (want dat kan papa niet :))

), mee op stap, mee naar school en voor ik het wist kroop ze 's nachts tussenin. Dat was voor mij wel een dingetje, maar tegelijkertijd smolt ik toen dat wurmpje tegen me aan kroop.
Dit was een aantal jaar geleden en ook wel moeilijk toen we uit elkaar gingen.

Inmiddels woon ik samen met een man die een stuk ouder is en ook een zoon heeft die een stuk ouder is. Hij is 25 en ook dat was wel een spannende om hem te ontmoeten. Zeker omdat ik zelf 36 ben (vriend is 52) en het dus niet heel veel in leeftijd scheelt. Ik heb mijn vriend zijn zoon en vriendin uit laten nodigen voor kerst om te gourmetten. Heel ongedwongen en afgesproken dat ze gewoon weg konden als ze weg wilden. Het was onwijs gezellig en rond een uur of 11 's avonds zijn ze naar huis gegaan. Ze zijn ook al hier geweest (wij wonen 130km verderop) en ook toen was het gezellig.
Wat zij fijn vonden was dat ik me niet opdrong, maar wel zorg dat het contact met zijn vader en hem beter werd (dat liep heel stroef) en er echt een plek voor hen is in ons leven. Het gevoel dat ze welkom zijn, zonder pushen. Geen verwachtingen.
Inmiddels is zijn zoon vader geworden en mijn vriend dus opa. En ook die kleine is op dezelfde manier welkom. Ze facetimen heel veel. Soms zit ik erbij (heerlijk met je net-uit-bed-look-in-joggingpak

) en soms ook niet. Alles is goed. En die houding zorgt ervoor dat het contact prima verloopt.
Het scheelt natuurlijk wel dat hij niet meer thuis woont.

Met pubers heb ik persoonlijk geen ervaring. Maar ik denk dat je met een open en ongedwongen houding heel ver gaat komen. Kennismaking zou ik voor hen in een vertrouwde of juist neutrale omgeving doen. Niet in jouw vertrouwde en voor hen onbekende omgeving. Ga iets leuks doen.
Succes!

**Geplaatst**: 18-09-18 11:37

Geplaatst: 18-09-18 11:37

Ik was 12/13 toen mijn ouders gingen scheiden.

Het allerbelangrijkste voor mij was dat de stiefouder niet opeens de rol van ouder in zou nemen. Dat hebben ze gelukkig nooit gedaan.
Ga je in het begin vooral niet met de opvoeding bemoeien, maar laat dat over aan hun vader.

Probeer ook nieuwschierig naar hun te zijn, maar niet té. En probeer er niet opeens heel veel te zijn.

Ik weet wel dat ik de introductie met mijn stiefmoeder erg prettig vond. Die kwam de eerste keer gewoon even 10 minuutjes olibollen brengen en ging daarna weer weg. Week later kwam ze een keertje meeeten bijvoorbeeld.
Bij mijn (ex)stiefvader ging dat anders en vond ik niet zo fijn. Daar gingen we meteen een middag naartoe. Ook zijn kind was erbij. Hij wilde duidelijk indruk maken op ons (en dat werkte averechts bij mij), maar vroeg verder niets aan ons. Totaal geen interesse in ons. Hij wilde ook na een half jaar samenwonen met onze moeder. Ik vond dat echt veel te vroeg, dus de verhuizing waar je het over hebt zou ik ook zeker goed over praten. Ook de vader zonder jou, want ik vond dat erg moeilijk om te zeggen, helemaal waar hij bij was.

Vergeet niet dat er al veel gebeurd en dat ze dan opeens verplicht moeten samenwonen met een "vreemde" vrouw.

Neem dus inderdaad de tijd, praat goed over het samenwonen, wees jezelf, toon interesse, en niet bemoeien met de opvoeding.

Ik kan het nu trouwens goed vinden met mijn stiefmoeder. Ze voelt nu echt als een tweede moeder voor me.

**Geplaatst**: 18-09-18 11:37

Geplaatst: 18-09-18 11:37

Corelli schreef:
Ik zie jouw vriend/hun vader als de schakel in dezen. Hij kent zijn dochters en weet wat hij en jij graag zouden willen en kunnen. Lees echter dat de gesprekken hierover tussen hem en de kinderen nog niet optimaal gaan omdat de dames er bijvoorbeeld overheen praten.

Enig idee wat er nodig zou zijn om het gesprek hierover tussen hem en dochters anders/beter/constructiever te laten verlopen?

Ik hoop vooral dat het beter gaat nu ze elkaar weer meer zien. Een tijd was het alleen 1x in de week eten, en ze gingen met hun moeder op vakantie etc. Ze zijn dus in de gehele vakantieperiode heel veel bij moeder geweest en weinig bij vader. Dat maakt ook dat ze zich meer op hun moeder richtten, je wat meer afstand krijgt (denk ik) en praktisch gezien dat weinig momenten zijn voor vertrouwde gesprekjes.
Nu de meiden sinds kort weer 2x bij hem komen eten, hij weer gestart is als coach van het sportteam, de middelste weer wiskundebijles wil etc gaat dat hopelijk weer groeien.

@capopjekop; Wat een lastige situatie. Lees gerust mee inderdaad

@DearLove; Wat naar dat het bij jou zo geëscaleerd is :(:)

Je geeft goede tips die we zeker meenemen. Vooral de kinderen zien als bijvoorbeeld nichtjes waar je een goede band mee hebt vind ik een goede tip, dat maakt voor mij de scheidslijn tussen opvoeden en grenzen aangeven wat helderder. Duidelijk aangeven wanneer ik er wel en niet bij ben is een extra tip die ik tussen de rest van je verhaal doorlees, dat neem ik ook mee.

**Geplaatst**: 18-09-18 11:41

Geplaatst: 18-09-18 11:41

Ik wens je heel, heel veel succes...

Heb in die situatie gezeten, en ja ze zijn nieuwsgierig, ja je kunt met ze praten maar als puntje bij paaltje komt kan je het niet goed doen. Althans, dat is mijn ervaring. Nu had ik ook wel met drie uitermate valse krengen (nouja, vier inc moeder) te maken, die de deurwaarder bij hun vader op z'n dak wisten te sturen om geld te eisen. Volgens mij is het contact met hun vader ook nadat ik van het toneel verdwenen was nooit meer prettig geworden, voor mij schrale troost dat het niet alleen aan mij heeft gelegen.
Ik weet niet hoe de omgangsregeling gaat zijn, maar als ze het grootste deel van de tijd bij hun moeder verblijven en eens in de twee weken bij hun vader sta je eigenlijk in de weg tijdens hun beperkte tijd met hun vader. Ik adviseer een paard waar je lekker heen kan!
Als de verdeling gunstiger is qua tijd heb je wel kans dat je een normaal onderdeel van het dagelijks leven gaat worden, prettiger voor iedereen lijkt me.

Overleg in ieder geval met de vader van te voren waar je grenzen liggen en zorg dat hij die ook in stand houdt. Want het wordt ook jouw huis straks waar je een privéleven leidt. Dat is met name waar ik tegenaan gelopen ben, omdat je niet degene bent om ze op te voeden moet de vader in dit geval dus ook jouw grenzen verdedigen. Als je dat zelf moet doen heb je gauw de reputatie boze stiefmoeder...

**Geplaatst**: 18-09-18 11:46

Geplaatst: 18-09-18 11:46

@rainbow8; Normaal contact met hun moeder zit er nu echt nog niet in, ze is nog te boos over alles. Ik hoop wel dat dat ooit gaat lukken en doe mijn best mijn beeld van haar zo positief mogelijk te houden.

Citaat:
En weggaan als zijn kids komen is echt uit den boze.. Dan geef je namelijk aan dat je niets met ze te maken wenst te hebben..

Dat is zeker iets om in de gaten te houden. Ik wil er niet áltijd zijn, maar vooral omdat ik ze de ruimte wil geven om 1 op 1 tijd met hun vader te hebben zonder steeds mij als 'nieuwe/vreemde' ertussen. Maar dat moet inderdaad niet overkomen alsof ik niks met ze te maken wil hebben.

@Amanda; Mooi om je ervaring te lezen en dat het met zowel een klein meisje als een volwassen zoon uiteindelijk fijn liep/loopt.

@snuffie123; Thanks, dat soort verhalen over welke introductie fijn werkt en welke niet helpen me echt

@wittepit; We hopen inderdaad op meer dan een weekend in de twee weken, maar dat is nog niet duidelijk. Maar ook hierin hebben de kinderen zelf een mening die we zeker serieus willen nemen.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 18-09-18 11:49, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 18-09-18 11:47

Geplaatst: 18-09-18 11:47

Het zou inderdaad mooi zijn als ze, nu het contact weer wat regelmatiger is, ook wat meer ruimte hebben voor de wat diepgaandere gesprekken en kan me ook voorstellen dat dat zo werkt

Anderzijds zou ik er ook niet te veel op vertrouwen dat het wel losloopt

Jullie staan voor bepaalde keuzes in dit proces en zijn er serieus mee bezig om dit op een zo goed mogelijke manier aan te vliegen en daar heb je ook de kids van je man bij nodig. Er zal met hen gesproken “moeten” worden over hoe zij dit zien. Want anders zitten jullie met een heel mooie visie waar je je beiden misschien helemaal top over voelt, maar slaagt het alsnog niet omdat je de 3 andere partijen (3x dochter) niet hebt betrokken op de weg er naartoe.

Ik zou, als ik in jouw schoenen stond, met mijn vriend in gesprek gaan over hoe hij zijn dochters hierbij kan gaan betrekken. Dus niet te afwachtend “daar hebben we het nog wel over” (wat ook een prima manier kan zijn hoor, maar volgens mij is jullie behoefte anders) maar een plan voor een gesprek. Hij met zn dochters een keer om de tafel om het hier over te hebben? Of juist een strandwandeling omdat dat makkelijker praat? Of..? vul maar in

**Geplaatst**: 18-09-18 11:54

Geplaatst: 18-09-18 11:54

@Corelli; Dat gesprek met zijn dochters gaat er ook komen

(in 1x, of in meerdere kleine stapjes) Het is wel zoeken naar goede timing.
Nu is bijvoorbeeld het ouderschapsplan nog niet rond, en weten we dus ook niet hoeveel de meiden straks bij ons wonen. Dat maakt het wat lastig zulke gesprekken te voeren, want 1 weekend in de 2 weken vlieg je toch anders aan dan wanneer het gewoon 50/50 verdeeld is.
Ik wil me ook niet teveel bemoeien met hoe hij gesprekken met zijn dochters aanvliegt, het zijn zíjn kinderen en ik ken ze nog niet eens. En ik wil me ook wel laten horen want het word wel ons leven samen. Ook dat is best een lastige balans.

Klinkt als een smoesje he :))

Ik hou het in beeld

edit; de kinderen zijn overigens ook met de kindercoach in gesprek over hoeveel ze bij welke ouder zijn etc. Juist om ze zonder meeluisteren (en mogelijke druk daarvan) van een van beide ouders de kans te geven hun eigen verhaal te doen.

**Geplaatst**: 18-09-18 12:15

Geplaatst: 18-09-18 12:15

Denk dat je goed moet beseffen dat je vriend de spilfiguur is in dit verhaal. Hoe hij het aanpakt is meest bepalend. En dus is de vraag hoe goed de band met de dochters is en hoe goed hij hen kan inschatten.

Ik heb als 11 jarige in dezelfde situatie gezeten. Mijn moeder bleef achter met 4 kinderen en was kapot van verdriet. Dat doet iets met je dus ik was ook goed kwaad. Mijn vader is zeer weinig aanwezig geweest. En hoewel ik afstandelijk deed had ik het juist beter gevonden dat hij meer moeite deed om contact te krijgen en hij meer voor ons klaar stond. Je kunt niet verwachten dat een 11-12 jarige die thuis al een ongelukkig mama ziet, zich als de volwassene gedraagt. Zijn vriendin had daar niets kunnen doen in die situatie. Voor mij deed zij er niet toe. En nogmaals, van een kind kun je ook niet verwachten dat die zo een situatie aanvaardt.

We zijn een tijdje op zondag heen geweest. Dat is verwaterd en we hebben elkaar jaren nauwelijks gezien. En nu 22jaar later is er contact, maar zeer weinig. En uiteraard sta ikzelf er nu heel anders in, en zijn er dingen die ik beter kan plaatsen. Maar voor mij hoeft het nog steeds niet echt meer. Hou er rekening mee dat dat erin zit.

Verplicht deels moeten inwonen bij je vader die je mama heeft laten zitten voor een jong ding had ik toen vast geen goed idee gevonden. Dat is denk ik hoe ik het op die leeftijd wel had gezien ...

Laatst bijgewerkt door poes op 18-09-18 12:26, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 18-09-18 12:25

Geplaatst: 18-09-18 12:25

rainbow8 schreef:
En weggaan als zijn kids komen is echt uit den boze.. Dan geef je namelijk aan dat je niets met ze te maken wenst te hebben.. Praat gewoon normaal met ze, het zijn geen idioten, wel pubers met hun bijbehorende schommelingen in hormoonhuishouding.. En vooral blijf jezelf.. Ga je niet anders voordoen dan je bent, daar prikken ze feilloos doorheen..

Ik vond het toentertijd juist vreselijk moeilijk dat ik geen tijd meer had met mijn vader alleen.
Wij deden niets meer samen; altijd was zij mee.
Dat veranderde de dynamiek tussen mijn vader en mij (ik was echt een papa's kindje en dat is toen helemaal verdwenen).

Nu 35 jaar later gaat het nog steeds met up en downs.

**Geplaatst**: 18-09-18 12:27

Re: Tips/ervaringen gezocht; dochters van vriend

Geplaatst: 18-09-18 12:27

Denk idd dat het kortzichtig is om pubers als krengen te omschrijven. Er zit veel onbegrepen emotie achter. En als puber ben je gewoon nog niet volwassen en ga je daar anders mee om.

**Geplaatst**: 18-09-18 12:34

Geplaatst: 18-09-18 12:34

Brainless schreef:
rainbow8 schreef:
En weggaan als zijn kids komen is echt uit den boze.. Dan geef je namelijk aan dat je niets met ze te maken wenst te hebben.. Praat gewoon normaal met ze, het zijn geen idioten, wel pubers met hun bijbehorende schommelingen in hormoonhuishouding.. En vooral blijf jezelf.. Ga je niet anders voordoen dan je bent, daar prikken ze feilloos doorheen..

Ik vond het toentertijd juist vreselijk moeilijk dat ik geen tijd meer had met mijn vader alleen.
Wij deden niets meer samen; altijd was zij mee.
Dat veranderde de dynamiek tussen mijn vader en mij (ik was echt een papa's kindje en dat is toen helemaal verdwenen).

Nu 35 jaar later gaat het nog steeds met up en downs.

Denk je nu echt dat ik m'n eigen huis ga verlaten, mijn kruisgespuis daar achterlaat zodat die poedersuiker van hem het voor het zeggen hadden?? Dat weet ik wel zeker van niet.. Ze hebben me 14 jaar het leven zuur gemaakt met allerlei rare beschuldigingen en aangiftes, dan ga ik echt m'n eigen huis niet uit.. Als ze dingen samen hadden willen doen, hadden ze ook zelf weg kunnen gaan..