mijn stiefvader is 83 en volgende week gaat hij in zijn eentje op pad naar Zuid-Amerika. Daar heeft hij vroeger gewoond, eerst als twintiger en later als vijftiger/zestiger ook weer. Daarvoor (als kind), tussendoor en daarna (heden) heeft hij in Italië gewoond, het is ook een Italiaan. Nou is hij hartpatiënt, is ook een paar keer geopereerd en iedere winter komt hij wel weer in het ziekenhuis terecht en is mijn moeder in alle staten (maar dat is mijn moeder nogal gauw


Mijn grootmoeder (schoonmoeder van mijn stiefvader) heeft ook zoiets gedaan. Haar reis voerde minder ver, namelijk naar het Zwarte Woud. Daar lag haar hart, en daar wilde ze graag nog een keer naartoe als "afscheidstoernee". Ik ben zo blij dat ze dat gedaan heeft. Een jaar later had ze het niet meer gekund. Ze was toen ook in de tachtig.
Zijn er meer bokkers met ouden van dagen in de familie/omgeving die nog zo'n laatste aardse reis gemaakt hebben? En hoe hebben reiziger en diens familie/naasten dat ervaren?