Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Mariska_28 schreef:Ik kan maar één oplossing bedenken.. Ga er met je baas over praten, en/of eventueel vertrouwenspersoon. Want dit is niet gezond en kan in het extreemste geval zelfs gevaarlijk worden..
Mariska_28 schreef:Ik kan maar één oplossing bedenken.. Ga er met je baas over praten, en/of eventueel vertrouwenspersoon. Want dit is niet gezond en kan in het extreemste geval zelfs gevaarlijk worden..
8nnemiek schreef:Goh, lastig.. Ik zou het ook het liefst met de baas of leidinggevende bespreken, maar als die zo goed bevriend zijn dan weet ik ook niet of ik dat aan zou durven..
Of je negeert het gewoon volledig, misschien heeft hij helemaal niks verteld tegen collega's..
Niece schreef:Als er 0 bijbedoelingen vanuit jouw kant zijn geweest, dan heb je dit absoluut niet zelf uitgelokt. Het lijkt mij überhaupt nooit oké om zo opdringerig te doen, ook niet als het jouw vriend/man zou zijn. Gewoon niet.
Je bent nu al voor ander werk aan het kijken dus wat heb je te verliezen door met je baas te gaan praten?
Xyris schreef:Inderdaad overleggen... Ik denk niet dat deze man helemaal zuivere koffie is, als hij je nu al zo chanteert en jaloers is. Daar kunnen nare zaken uit voortkomen, stalking is daarvan nog 1 van de minste.
Praat er toch over met je bazen, je hebt toch al min of meer besloten een andere baan te gaan zoeken, leg ze uit wat er gebeurd is, dat het je dwars zit, je je bedreigd voelt (oid) en dat je aan de hand van wat er gebeurd is er over zit te denken een andere baan te zoeken omdat je bang bent voor (vul in).
Als ze je begrijpen kan er misschien een oplossing gevonden worden. Zo niet: Dan moet je daar ook niet echt meer willen werken omdat meneer waarschijnlijk in bescherming genomen gaat worden wat de situatie echt niet gaat bevorderen (averechts misschien zelf). Eén ding is zeker, dit is niet het type man waarbij je in de smaak wilt vallen .
Just wondering: Wat is het leeftijdsverschil?
Xyris schreef:Vind het trouwens typisch dat je juist vanwege jouw omgang met hem gewaarschuwd wordt door je baas terwijl je net zo met anderen doet. Kan natuurlijk iets simpels zijn dat de man in kwestie al heeft aangegeven je leuk te vinden bij je baas, maar hmm klein alarmbelletje.
En 29 jaar is nogal wat, en een beetje naief dat aangenomen wordt dat je hem leuk vindt (wederom omdat je ook zo met anderen omgaat). Ik weet niet in welke branche je nu zit? Er zouden genoeg banen te vinden moeten zijn in de huidige economie. Misschien niet in jouw branche, maar vast wel ergens.
Tipje: soms helpt het om aan te geven dat je afgestudeerd bent in dit en dat, maar dat je door wilt leren (werkend leren) om andere zaken ook meester te worden. Dan lukt het nog wel eens om werkend leren te kunnen volgen. Met wat geluk betaald het bedrijf die opleiding dan ook.
MelissaV schreef:Ik vraag me 100x per dag af of ik inderdaad niet de verkeerde signalen heb afgegeven, of ik niet beter wat minder spontaan was geweest en wat minder lief en vriendelijk.. Ik heb het waarschijnlijk zelf uitgelokt.
Shadow0 schreef:MelissaV schreef:Ik vraag me 100x per dag af of ik inderdaad niet de verkeerde signalen heb afgegeven, of ik niet beter wat minder spontaan was geweest en wat minder lief en vriendelijk.. Ik heb het waarschijnlijk zelf uitgelokt.
Nee, nee, Nee, nee.
Dit heb je niet uitgelokt! Juist niet.
Ten eerste: hij heeft dit blijkbaar al bij iemand anders gedaan, anders werd je niet gewaarschuwd. Hij is daarnaar op zoek. Hij wil die situaties opzoeken.
Daarna: hij vroeg jou uit, en, belangrijk: jij zei nee. Je gaf daarin dus heel duidelijk aan dat je geen zin in andere dingen had en dat je werk en prive toch gescheiden wilt houden. Wat er ook aan onduidelijkheid was in de tijd daarvoor, op dat moment was het glashelder. Jij zei nee. En in plaats van een stapje terug te doen, wat afstand te nemen en verder gewoon neutraal als collega's met elkaar om te gaan, werd hij kwaad-teleurgesteld.
Nou mag hij natuurlijk op zich wel kwaad en teleurgesteld zijn hoor, maar dat kan hij dan in z'n dagboek zetten of met z'n vrienden bespreken of wat dan ook. Hij koos ervoor om dat bij jou neer te leggen. En niet zomaar lijkt me, maar om extra druk op jou te zetten.
Daarna heb jij gekozen meer afstand te nemen en niet meer open te reageren naar hem. En in plaats van dat hij dat respecteert, probeert hij de situatie weer te veranderen door eerst bezorgd te zijn (maar omdat jullie dus geen vriendschappelijk contact hadden was dat niet zijn plaats) en vervolgens kwaad te worden.
Oftewel - hij probeert op allerlei manieren invloed te houden op wat jij doet. Terwijl je met je 'nee ik wil niet ergens afspreken', het afstand houden en daarna het van social media gooien toch wel duidelijk hebt gemaakt hoe je erin staat.
Ik zou het inderdaad aangeven bij leidinggevende en/of vertrouwenspersoon. (Edit: ik zie dat dit lastig is. Dat las ik pas nadat ik dit al had geschreven. Daar weet ik nog niet zo een oplossing voor, al neig ik toch naar het wel aangeven.)
En laat hem ook lekker barsten. Als het een ijzige stilte is, maak het dan Frozen-level stiltes. Hou het zakelijk als het iets is wat te maken heeft, en loop anders lekker weg, negeer hem, whatever. Je hoeft het niet leuk te maken voor hem. (Let ook een beetje op je veiligheid: dus niet 's avonds alleen met hem de boel afsluiten ofzo.)
kiki1976 schreef:Ik snap je dilemma, ooit ook eens aan de hand gehad.
Daar werkte een paar buitenlandse krachten. De meeste waren hard werkende mannen waar je echt geen problemen mee had. Er was er eentje die mij blijkbaar wel leuk vond en aan mij vroeg of ik een avondje met hem uit wilde? Nou nee sorry, ik heb een relatie en daar geen behoefte aan. Prima was verder klaar, dacht ik.
Na een tijdje kwam hij weer, of ik een weekend met hem op stap wilde. Nou nee zoals eerder aangegeven. Nou toen kwam het, het was niet netjes in zijn cultuur dat een vrouw nee zei tegen de man.
Nou toen ben ik toch wel lichtelijk ontploft, nee absoluut niet netjes (achteraf) wat ik gezegd hebt.
Gelukkig kwam er een andere buitenlandse collega (die overigens zelf wel een Nederlandse vriendin had) voor mij op.
De werkgever werd door de behulpzame collega op de hoogte gesteld, en ik moet zeggen ik heb later geen last meer gehad van die betreffende collega. Maar moet wel zeggen dat ik me er sindsdien toch wat minder op mijn gemak voelde, en ontliep hem bewust.
Niet veel later kreeg ik elders een baan aangeboden die ik heb aangenomen. Toen ik persoonlijk mijn werkgever op de hoogte ging stellen hiervan hadden we een goed en net gesprek hierover.
Toen ik daarna weg ging, kwam hij me later achterna.... In eerste instantie had ik zoiets van "wat is er". Maar toen kwam de aap uit de mouw. Hij was blij dat ik ontslag had genomen. Ik had echt zoiets van, zo nu ff een schop na krijgen of zo?
Waarop hij zegt, ik vind je leuk en ga nooit een relatie aan met personeel maar dat ben je nu niet meer (en hij buigt zich voorover naar mij). Oke bedankt en de mazzel, heb me omgedraaid en ben weg gelopen...... pfff had echt zoiets van, heb ik dit.
Hij heeft daarna nog wel een paar keer gebeld of ik terug wilde komen. Uhhhh nee wat denk je zelf!
Ik was toen ook nog jong (18) en met mij meerdere collega's rond die leeftijd en een paar wat oudere. We hebben met elkaar op de werkvloer heel wat afgelachen en gek gedaan. Ben me nooit bewust geweest dat ik iemand verkeerde signalen te hebben gegeven. Maar blijkbaar is het door sommige wel zo opgevat?