Mama, de meivakantie van 2002 was de aller aller laatste vakantie die we samen hebben mogen meemaken. Die laatste zaterdag voor t laatst samen de stad in om voor mij nieuwe gymkleren te kopen. Ik wilde immers net als iedereen ineens in een lange broek gymmen en niet meer in die kinderachtige korte broek. De broek is alleen versleten en weggegooid, de herinnering is gebleven. Die avond was het dodenherdenking dus we zijn nog samen naar school gegaan om de vlag halfstok te gaan hangen. Juf zijn was jouw alles, maar ik zal je nooit meer kunnen vertellen dat ik in jouw voetstappen ga treden. De dagen daarna kan ik mij niet meer herinneren. Maar dinsdag 7 mei zal nooit meer uit mijn gedachten verdwijnen. Ik werd ’s morgens wakker en t was duidelijk dat jij niet thuis was geweest. Dit was voor mij al niet echt vreemd meer dus ik ging gewoon met mijn vrienden naar Six Flags zoals we afgesproken hadden.
’s Middags had ik geen zin om terug te fietsen dus ik belde papa of hij me wilde komen halen. Maar dat wilde hij niet, dat wilde hij niet omdat hij al vermoedde wat wij nu allemaal weten. Na veel zeuren van mijn kant is papa mij toch komen halen. Toen ik thuis kwam was jij nog steeds niet thuis gekomen. Ik vroeg aan papa waar jij was, maar dat wist hij ook niet. Papa was verdrietig en t was erg ongezellig in huis. Dus ik ging maar op mijn eigen kamer televisie kijken, één of ander stom dating programma met Tatum Dagelet wat ik van jou nooit mocht kijken omdat dat niet voor kinderen was.
Papa riep mij en Marije naar beneden. Er stonden 2 politieagenten in de woonkamer. Ik snapte niet wat er aan de hand was. Ik kijk papa aan en vraag wat er is. Papa zegt; “Mama is dood” meer kwam er niet uit. Marije en ik konden alleen maar huilen.
Papa belt je zus op en zegt alleen; “t is wat we dachten” Ik wist t zeker jij moest zelf een einde aan je leven gemaakt hebben. Niet meer wilde leven en niet meer bij ons wilde zijn.
Mijn moeder is dinsdag 7 mei 2002 iets na 4 uur voor de trein gesprongen. Er reden geen treinen meer tussen Zwolle en Putten die middag, vandaar het vermoeden van mijn vader.
Mama ik mis je nog elke dag. Er zijn zoveel dingen die ik nog aan je had willen vertellen, met je had willen delen, waar ik je advies bij had willen hebben. Ik had je willen laten zien wat voor grote sterke meid ik ben geworden. En t aller ergste vind ik nog dat ik je nooit aan mijn lieve en mooie vriendinnetje zou voor kunnen stellen.
Er is al bijna 10 jaar voorbij en makkelijker wordt het maar niet. Hoe dichter de datum 7 mei nadert hoe chagrijniger ik word, hoe meer ik begin te huilen en hoe meer ik wil uitroepen waarom ben je bij ons weggegaan!
Van t weekend ga ik met mijn zus naar mijn vader toe om dit toch met z'n 3-en te kunnen herdenken. Maandag heb ik mijn lieve vriendinnetje bij mij.
Laatst bijgewerkt door x_Anne_x op 01-05-12 18:30, in het totaal 1 keer bewerkt
Wat heftig om op zo´n manier je moeder te verliezen, heel veel sterkte.
tjady
Berichten: 3460
Geregistreerd: 11-10-05
Geplaatst: 01-05-12 18:25
Zoveel zou ik je willen zeggen om je te troosten. Kan de woorden er niet voor vinden. Veel lieve knuffels vanaf hierben ik hoop dat jullie samen steun vinden om je moeder te herinneren.
Jarmo
Berichten: 698
Geregistreerd: 07-08-11
Woonplaats: Fryslân
Geplaatst: 01-05-12 18:26
Heftig hoor!
Veel sterkte!!
_JTM
Berichten: 893
Geregistreerd: 06-03-12
Geplaatst: 01-05-12 18:27
Jeetje, heftig hoor! Ik wil je alvast heel veel sterkte wensen voor de moeilijke dag die gaat komen.
x_Anne_x
Berichten: 6548
Geregistreerd: 19-03-07
Woonplaats: Zeewolde
Geplaatst door de TopicStarter: 01-05-12 18:27
Dank jullie wel. Doet me goed.
Anoniem
Geplaatst: 01-05-12 18:27
Jeetje zeg, wat ontzettend heftig.. Op een gegeven moment leer je met zoiets omgaan, omdat het moet. Maar het blijft een hele zwakke plek.. Heel veel sterkte Je hebt t mooi verwoord..
Anne_GTI
Berichten: 18206
Geregistreerd: 26-09-02
Woonplaats: Kan de rand van Zwollywood zien uit mijn keukenraam, daarom kijk ik liever in de kamer naar buiten
Ik kreeg een enorme krop bij het lezen van je verhaal. Heel veel sterkte toegewenst komende dagen
Suzanne F.
Berichten: 49354
Geregistreerd: 03-03-01
Geplaatst: 01-05-12 18:38
Jeetje dat lijkt me heel zwaar. Je zal nog zoveel vragen hebben en vooral Waarom? Heel veel sterkte en kracht gewenst deze dagen!
Susanne
Berichten: 11612
Geregistreerd: 22-10-04
Woonplaats: Aan de kust
Geplaatst: 01-05-12 18:40
Oh wat lijkt me dat vreselijk! Heel veel sterkte de komende tijd! Ook voor je familie.
x_Anne_x
Berichten: 6548
Geregistreerd: 19-03-07
Woonplaats: Zeewolde
Geplaatst door de TopicStarter: 01-05-12 18:41
Ik heb me heel lang afgevraagd waarom. Ik was echt een heel erg moeders kindje en mijn moeder en ik waren echt 2 handen om 1 buik. Was ik niet genoeg? Maar inmiddels weet ik wel beter. Mijn moeder was echt depressief maar heeft nooit hulp gewild. Er is vroeger ook heel veel gebeurd waar ik geen weet van heb, dit wil ik ook nog steeds niet weten. Misschien ben ik er ooit eens klaar voor, maar nu nog niet.
Boos ben ik nooit geweest, verdriet en gemis heeft altijd overheerst.
Ook voor de rest heel erg bedankt
Zirkonia
Berichten: 3632
Geregistreerd: 03-07-06
Geplaatst: 01-05-12 18:42
Pff wat een verhaal Anne! Veel sterkte!
Oke ik geef ook toe, moest ook even de tranen weg slikken hierbij
Laatst bijgewerkt door Zirkonia op 01-05-12 18:51, in het totaal 1 keer bewerkt