Bokt.nl

murphypower schreef:

Ik denk dat het toch onder het Genre avontuur valt, maar het is nog niet af dus wat het precies wordt weet ik nog niet!

https://www.wattpad.com/myworks/1170919 ... euwe-start

Citaat:

Vol van vragen probeert Nikki op te staan, gelukkig ligt Jack naast haar. In het gras. Alleen... de omgeving. De onwaarschijnlijk blauwe lucht. Het frisse heldere water. Alle bloemen. De onwaarschijnlijk groene bomen. En overal... vlinders... OVERAL! In de verte ziet ze een hert, die langzaamaan op het duo afstapt. Kalm probeert Nikki alles op orde te zetten in haar hoofd. Eenkhoorn, gehaast beestje. Lichtstorm. Wervelwind. Licht. Tunnel. Deur. Magie? Magie? Ach kom, Nikki. Zoiets bestaat niet. Goed, sommige mensen kunnen door een vloek dieren worden. Da's zeker. Ze is immers het levende voorb... Wat bazel je nou? Wat doe ik hier eigenlijk? Wat is dit voor plek en hoe kom ik hier weer weg? Snertvlinders. Dans niet zo om mijn hoofd heen... Anders vreet ik jullie op! Oh kom óp Jack, wordt wakker dan kunnen we weg... En dat hert. Die komt ook dichterbij.... Ohjee. Wat een statig beest met al die dingen... ehhhh... gewei. Ja, gewei. Zo heette dat... Soort van overmaatse Bambi. Maar dan groter. Veel groter. Vast groter dan een Edelhert....
Ineens staat het grote hert voor haar neus. Ineens. Alsof het dier wat meters 'oversloeg'... en duidelijk Nikki wilde spreken... Duidelijk ziet ze hoe het dier echt zijn keel schráápt! “Welkom. Weest welkom in het land.”,hoort ze het dier duidelijk zeggen. Welkom? Helemaal niks welkom. Ze is juist ontvoerd. Naar.... waar 'hier' ook mag zijn. En hoe komen ze nu weer thuis? In de verte hoort ze ineens wat vreemds. Een duidelijk 'walvis' geluid. Een soort van gehuil maar dan HARD. Zo hard dat het geluid dwars door haar botten en vacht gaat dat spontaan omhoog gaat staan. “Neemt U mij niet kwalijk. Dat is hier heel normaal”,vervolgt het hert zijn relaas. “Uh.... Normaal? Door die eekhoorn ben ik nu HIER. En ik wil weer TERUG! STANTE-PEDE! Hunters of niet.”,schreeuwt Nikki het ineens uit, vanuit haar longen! Woest is ze. Zomaar iemand ontvoeren naar een vreemd... Land... Of wat het ook is... “Het wordt U straks allemaal duidelijk. Ziet U, U bent nu in het land van de Morphs. Allen die Morphs zijn geworden komen hier om verder te leren en als DIER VERDER te leren. Een soort van Hoe-wordt-ik-weer-dier... U heeft het vast gemerkt bij ene... Tiara? Kent U die?”,legt het hert uit. “Tiara? Tuurlijk kennen we haar. Ze werd... is nu wild.”,komt Jack ineens tussenbeide. “Dat is heel gewoon. Wij hadden haar opgevoed. Hier. Ze was hier.”,legt het hert verder uit. “Dus jullie maken elke Morph WILD?!”,zegt Jack ineens stomverbaasd en staat op het punt dat mislukte stuk schotwild tot moes te trappen. “Ik begrijp Uw woede. Maar het is puur natuur. Het moet gebeuren.”,zegt het hert, nu een beetje dreigend. “Er... er moet helemaal NIKS! Al wat er moet gebeuren is dat jullie ONS weer terugstuurt!”,zegt Jack op een bazige toon. Maar dan voelt Nikki wat... in haar buidel... wat bewegen... Een klein versuft kopje steekt omhoog. Een eekhoornkopje dat glazig vooruit kijkt. “Toe nou... stuur ons terug. Doe dat woesh-ding... Wat je ook deed...”,fluistert Nikki zachtjes naar beneden maar dan zakt het kopje alweer naar beneden in de buidel. Nikki zucht even, en grijpt dan het bruine bosdiertje bij zijn nekje om het omhoog uit de buidel te tillen... “Kom ooooop! Doe je ding. Wat je ook deed.... Doe HET!”,zegt Nikki wanhopig tussen neus en lippen door. “Eeeeeeh??? Doe waaaaat?”,vraagt ineens het bungelige diertje versuft en langzaam laat ze het weer in de buidel zakken... “Oooooh....... Traaaansp..... oooooooortttttt...... Ben zoooooo mooooehhhhhhh......”,komt er alleen maar uit het eekhoorntje en doet weer gauw zijn oogjes dicht.

“Dat hielp niet veel, is het wel Jongedame?”,lacht het hert schamper en Nikki kijkt wat verslagen toe. Nu moet ze wel WILD leren worden. En datzelfde geldt vast ook voor Jack. Arme Jack. “Toe dame en heer Kangaroe. Het is allemaal niet zo erg. Jullie komen echt niet in een klasje te zitten. Het is allemaal heel eenvoudig. Laten we zeggen: it all will happen.. Naturally....”,legt het hert verder uit. “En oja, de naam is Simonos. Onthoudt die naam goed. Simonos Cervus.” Dan stapt hij weer uit het zicht en laat hij de twee dieren achter. Of liever gezegd: DRIE.

Hoofdstuk 12
De wilde school.

Paar uur later. Onder een dek van sparren moeten de twee dieren toch wel wat bijkomen van al het gedoe ineens. Een school die je innerlijke dier omhoog laat komen. Een soort school waar je wild van wordt. Waar je leert dat je mensen moet ONTWIJKEN... en dat niet elk dier voer is... Of juist wel. Waar je instincten worden getraind... Nikki en Jack hadden hier nooit van gehoord. But here they are! Verse 'leerlingen' in een vreemde omgeving. Nikki heeft ondertussen al wel een babbel gehad met een toch wel aardig schaap genaamd Kassandra. Alleen was ze wat moeilijk te verstaan want ze had steeds haar bek vol gras. En ja, ook wasberen lopen er rond. Een beetje téveel wasberen... Die school heeft vast een wasberenoverschot... Maar helaas heeft ze 5 minuten geleden ook één vijand gemaakt. Bo de BEER. En beren lusten wel een hapje kangoeroe. Heel graag zelfs. En dan te bedenken dat wild-zijn gewoon geoorloofd is in het land, zijn ze hun leven niet veilig... Ze voelt zich wel veilig onder de dennen... Maar dat is daar aan toe. Ze heeft steeds het gevoel... dat ze BESPIED wordt. Door die beer natuurlijk.

En ja, na het vervliegen van deze gedachtes voelt ze ineens een warme, diepe adem in haar nek. Alsof iets in haar nek hijgt. Iets, of iemand. Langzaam maar zeker draaien haar ogen naar links en ze durft amper om te kijken. Met haar linkerpoot voelt ze van achter een andere, veel grotere harige poot. Lang... breed... fluffig... maar... met kleine nagels... Dat... kan nooit een béér zijn? Maar... wat is het dan wél?! Langzaam draait ze dan toch met haar kop om naar achteren... en ziet daar, heel vrolijk en onbedaard... het grootste witte konijn staan wat ze in haar leven heeft gezien! Het witte konijn torent boven haar uit als een kerktoren op zondagmorgen. Ze hopt even om, om dat reusachtige dier verder te aanschouwen, en het konijn kijkt ook rustig naar beneden. Toch valt Nikki wat op aan het konijn. Nee, het zijn niet de zwarte oorpunten of die staalblauwe ogen die haar strak aanstaren. Vlak boven de ogen bevindt zich een rood kristal. Als zo'n stip wat Indiërs ook hebben. “Hallo, jij nieuwe hier?”,vraagt dan plotsklaps het pluizige witte dier. “Uuuhhh.... Tja.... Ja, zo... kan je dat... wel stellen...”,stamelt Nikki het uit en voelt zich even heel klein worden. “Oh... Tja... Aangenaam...”,zegt het konijn verbaast en bukt wat voorover... “EET ME NIET OP!!! HELP!!!”,gilt Nikki het ineens uit en wordt vragend door het konijn aangekeken... “Sorry? Ik... Jou opeten? Waarom?”,vraagt het dier zich af en om die Kangoeroe minder angst aan te jagen buigt het konijn zich weer naar de andere richting. Oef..., dat scheelde weinig..., zucht Nikki het uit en besluit maar om uit te zoeken waar haar vrienden zijn.

julius_juut schreef:

Al een grove verhaallijn gemaakt voor beide opties? Dat kan je misschien losschudden uit de block. En anders gewoon beide doen.

Lau schreef:

Ik heb eindelijk inspiratie!! Voor 4 zinnen