Vriendin van broer mee naar crematie

Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Nikass

Berichten: 16704
Geregistreerd: 27-04-11

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-03-18 22:03

Hikarii schreef:
@Monique, je begrijpt het verkeerd. Ik weet donders goed wat autisme voor mij inhoud en waar het me in beperkt. Veranderingen, alles moet perfect zijn etc. Ik ontken NERGENS dat het met mijn autisme te maken heeft. Het enige wat ik ontken is dat ik het niet afschuif op mijn autisme.
Want mensen nemen bijna allemaal aan dat ik dit wel doe.
Terwijl ze één iemand het woord ''autisme'' zien laten vallen, dan niet eens lezen wat ik er zelf over zeg.

''Als er ook maar iets niet goed zit oof niet lekker zit dan kan ik daar aardig van overstuur raken. iets met autisme, we zijn vanmiddag naar het mortarium geweest en maal er nu al over dat ik vergeten was andere schoenen aan te doen en dat ik daar al heel erg mee zit.''
Is het enige wat ik over mijn autisme zeg. Heeft totaal NIKS met deze situatie te maken. Wel met mijn denkwijze. Maar nee, mensen op bokt zijn kudde dieren en moeten gelijk maar aannemen dat ik alles op mijn autisme afschuif.

En weer word er gezegd dat ik haar niet mag, dat ik haar niet aardig vind oid. Dat ''die meid'' een scheldwoord is. Heb al tien keer gezegd, ik heb geen problemen met haar. Ze is hartstikke aardig. Ik laat mensen gewoon niet close. En sorry als ik het vervelend vind dat ze meerdere keren over de vloer kom dus ik alles moet aanpassen aan mijzelf (hoe ik het huis door loop, wat ik doe, wat ik zeg.. Want ik heb een pest hekel aan mensen die mij raar gaan vinden door m'n gedrag. Dus ik moet overal op letten dat het normaal is.) Sorry dat ik me er zelfs al stoor als een goede vriend/vriendin van mezelf meerdere keren per week over de vloer komt? Sommige mensen zijn gewoon niet zo sociaal. Daar kan ik ook niks aan doen.

Dan nemen mensen ook nog eens aan dat ik mijn broer het liefst het huis uit heb door deze situatie. Uhh, sorry? Het heeft totaal niks met deze situatie te maken. Ik haat hem niet maar broeder-zuster liefde die je tussen sommigen ziet zul je bij ons nooit zien. De redenen waarom ik hem het liefst het huis uit heb hebben hier niks mee te maken, en jullie hebben niks te maken met de redenen waarom wél.


Dan word er nog door tiental man aangenomen dat ik met de familie in discussie ga/wil gaan en dat ik op de condoleance/crematie de sfeer verpest. Dat heb ik never nooit gezegd. Ik heb duidelijk aangegeven dat ik het er met niemand over heb gehad, alleen tegen mijn moeder. En wij hadden er ook niet echt een discussie over, meer het uitten van gevoelens. Dat is ook wat ik hier deed. Ik impliceer niet dat ik mijn broers vriendin wat aan wil doen?

Nou zitten er ook reacties tussen als
''Echt, je moet je schamen dat jij je druk maakt om een meisje en niet je familie steunt.''

Ik impliceer nergens dat ik mijn familie niet steun.. Weer word er wat aangenomen en hier word ik de grond op ingeboord. Echt iets wat je op zo'n moment gebruiken kan, en echt een volwassen reactie +:)+


En Liesje, volgens jou is het dus niet goed dat ik eerst wat misverstanden (door aannames) uit de wereld wil helpen VOORDAt ik op commentaar reagaar?
Want het meeste commentaar hier is gebaseerd op aannames. Daarbij, ben ik verplicht ofzo of overal maar op te reageren? Mag ik niet voor mijzelf een keuze maken? En dat ik geen tijd had om uitgebreid te reageren, en dus alleen even reageer op het feit dat er word aangenomen dat ik alles op autisme afschuif (om verder commentaar daarop te vermijden voordat het topic alleen maar daar over gehaad) is dus ook allemaal niet goed?


----

Goed, als ik dan reageer om mensen die niks aannemen en gewoon reageren op de vraag of ze hier ervaring mee hebben.. De helft die dat wel heeft vinden mijn gevoelens niet gek. De helft die dezelfde situatie niet meegemaakt hebben vinden het wél gek en nemen dus vanalles aan.

Mijn broer gaf zelf als argument ''om respect te tonen'' wat ik dus onzin vind.
Meerdere mensen hebben gezegd dat het als steun voor hem is. Hier sta ik niet bij stil om dat ik me niet voorstellen kan wat er fijn is aan een relatie hebben etc.
Nogmaals: Daar stond ik niet bij stil. Hij is totaal geen gevoelig persoon. Dat maakt het nog erger voor mij om dat te zien en daarop in te leven.

Op aanvullen op bovenstaan de alinea, bedankt voor de mensen die wél gewoon reageerde en niet gelijk alles aannemen en zo de situatie verder invullen. Bedankt voor de mensen die gewoon luisteren terwijl ik mijn hart kan luchten en me niet gelijk de grond in stampen..

Verder ga ik ook niet reageren. Denk dat ik wel genoeg heb uitgelegd zo. Jammer dat bokt niet gewoon kan reageren op wat ik vroeg. En dat mijn hart luchten gelijk zo'n probleem is voor sommigen.

Ik heb een paar namen er tussenuitgepikt aan wiens reacties ik wel wat heb gehad. Wat mijn kijk op de situatie heeft kunnen veranderen. Bedankt
amberG. Zonnebloem18, Palmera, RoyceMack, AMomentLT, Eleionoma, Nynkefleur, Ygritte, karuna, Cayenne, x_Anne_x, NatasjavE, Goof, JoT, Dani, CharmingS.


Hey probeer je niet gek te laten maken door alle reacties. De meeste zijn goed bedoeld, een aantal zijn lomp en onaardig. Maar jij hoeft jezelf niet te verdedigen.
Jij hebt je gevoel geuit en het is best een begrijpelijk gevoel. Ik ben van mening dat het geen aanstellerij is want het is gewoon hoe jij je voelt.
Je bent niet van plan om je familie er verder mee "lastig te vallen" dus lijkt me niet dat je iets verkeerd aan het doen bent ofzo.

Sterkte, en geef jezelf de tijd om het allemaal een plekje te geven.

Edit: ik ben het ook zeer eens met het bericht van Gast4901.

MoniqueT

Berichten: 8845
Geregistreerd: 08-08-03
Woonplaats: Macisvenda, Spanje

Re: Vriendin van broer mee naar crematie

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-03-18 22:29

Misschien heb ik wel zo gereageerd omdat ik door een schoonzus met autisme vanaf dag 1 niet geaccepteerd ben in het verleden. Zij kom zelfs het respect niet opbrengen me met het verlies van mijn man, haar broer dus, te condoleren.

Anderen reageren ook vanuit hun eigen beleving en ervaringen, vergeet dat niet. Ik heb me jarenlang teveel gevoeld als schoonzus. Zowel voor mij als mijn man destijds erg naar.

Brainless

Berichten: 29738
Geregistreerd: 19-07-03
Woonplaats: Munnekeburen

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-03-18 01:36

Anoniem schreef:
Autismewereld en niet autismewereld zijn twee verschillende werelden waar beide werelden elkaar niet begrijpen en het dus nooit een gezamenlijke wereld gaat worden.

Gelukkig gaat dat prima.
Het kost natuurlijk aanpassingsvermogen, helemaal als kinderen nog jong zijn.
Maar ik (als halve ADHD-er) en mijn man (autist) hebben 3 kinderen, waarvan 2 autistisch zijn en 1 zoals ik, en dat loopt prima in elkaar over.
Juist door deze gemengde familie leren ze elkaar te accepteren (hoewel dat vroeger best weleens moeilijk is geweest hoor).
Maar nu (14,16 en18) gaat het verbazingwekkend goed.
Manlief gaat vaker in gesprek met de autisten omdat hij rustiger is dan ik en op hun manier denkt (en met zijn ervaring kan hij ze veel leren/uitleggen).

Shiloh

Berichten: 19783
Geregistreerd: 23-07-02
Woonplaats: Eindhoven

Re: Vriendin van broer mee naar crematie

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-03-18 11:22

Ik vind het ook wel wat zwart wit hoor, hoe je het stelt Gast4901.

Natuurlijk zijn er dingen van mij die mensen zonder autisme nooit écht zullen begrijpen en zijn er dingen die ik nooit zal kunnen zoals een ander en vice versa. Maar dat het nooit een gezamelijk wereld zal worden is natuurlijk onzin. Met uitleg, begrip, geduld, en het volledige vertrouwen en geloof dat iedereen zijn best doet en het geen kwade opzet is, kun je samen prima een een gezamelijke wereld delen.

Urbanus

Berichten: 44946
Geregistreerd: 05-02-08
Woonplaats: Tollembeek

Re: Vriendin van broer mee naar crematie

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-03-18 11:34

Volgens mij loopt het allemaal een beetje uit de hand omdat een 19jarige zich niet zo sterk heeft uitgedrukt.

Ts, het is allemaal knap poedersuiker en niet leuk. Gecondoleerd. Ik heb 2 tips voor je. 1: leer er mee dealen en 2: ga op kamers. Dan is het jouw huis, jouw regels.

Ayasha
Blogger

Berichten: 57939
Geregistreerd: 24-02-04

Re: Vriendin van broer mee naar crematie

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-03-18 11:38

Ik kan me niet voorstellen dat iemand voor z'n plezier naar een begrafenis gaat. IMO geeft dat gewoon weer hoe serieus de vriendin is naar je broer toe.

Yv_
Berichten: 19118
Geregistreerd: 14-12-03
Woonplaats: Westland

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-03-18 11:48

Ayasha schreef:
Ik kan me niet voorstellen dat iemand voor z'n plezier naar een begrafenis gaat. IMO geeft dat gewoon weer hoe serieus de vriendin is naar je broer toe.

Dat dus. Ik vind het helemaal niet raar. Als ik naar de rouwkaarten van mijn opa en oma kijk, staan daar allemaal mensen op die niet meer tot de familie behoren. Mijn exen, maar ook die van neven en nichten en zelfs ooms en tantes. Maar op dát moment hoorden ze wel tot de familie, op dát moment waren ze belangrijk in het leven van de mensen die als naam ernaast staan. Of de relatie nou een week aan was of al tig jaar, dat zou imo niets moeten uitmaken. Leven verandert, doden niet.

MoniqueT

Berichten: 8845
Geregistreerd: 08-08-03
Woonplaats: Macisvenda, Spanje

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-03-18 12:22

Anoniem schreef:
Maar dat maakt niet alle mensen met autisme als jouw schoonzus. Ik kan je verzekeren dat mijn schoonzus van mijn overleden eerste man en ik zussen waren. Dat ik juist eerder teveel dan te weinig doe voor mensen maar enorm vaak het deksel op de neus krijg. Ik probeer iedereen te accepteren en het goede van die persoon in te zien. Maar keerpunt hierin is wel dat als ik een paar keer gekwetst wordt het ook voorgoed over is.

Jammer genoeg ( maar eerlijk dat je met een uitleg komt ), reageer je nu vanuit je schoonzus met autisme. Misschien was het wel gewoon een rotschoonzus en had ze toevallig autisme.
Net als bij alle mensen zitten er tussen mensen met autisme ook rotte appels. De vraag is alleen heeft dat met hun autisme te maken.


Misschien heb je gelijk, maar pijn deed het! Ik heb in mijn eigen ingewikkelde, grote en samengestelde gezin dan ook maar een heilig huisje: accepteer elkaar zoals je bent.

En ik heb inmiddels twee schatten van schoonzussen!

emilyslaluna

Berichten: 3811
Geregistreerd: 11-08-11

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-03-18 13:42

Hikarii schreef:
Ok, beetje vage titel maar het is een beetje een lang verhaal.

Opa is gisterochtend overleden. Mijn broer heeft nu zo'n 4 maand een vriendin. Zij heeft opa 1 keer gezien (met mijn verjaardag). Verder hebben zij en broer meerdere keren de kans gehad om op bezoek te gaan (ouders en ik gingen iedere zondag op bezoek)

Maar.. nou gaat ze dus mee naar de condoleance en crematie als "familie". Ze staat ook op het kaartje. Zij is 16 broer is 20.

Wat vind bokt hiervan?
Ik vind het een beetje vreemd en ben er ook best wel boos over.. Ze heeft de beste man een keer gezien en niet echt gesproken. Nou gaat ze met de condoleance bij ons staan, word door tiental man gecondoleert met iemand die ze niet eens kent en eingelijk geen emotionele waarde aan bindt.

Mijn ouders stonden er heel erg over in dubio en hebben oma laten beslissen. Die zei dat ze er geen probleem mee had, maar denk eerder dat dat voor mijn broer was. (Toen oma's vader overleed, kwam mama ook bij de condoleance en begravenis. Toen had ze hem ook maar 1 keer gezien. Toen was oma er helemaal niet blij mee, dus daarom mijn gevoel dat ze het om mijn broer doet)

Broer zelf geeft als argument dat het om "respect" te tonen is. Maar je toont genoeg respect als je als gast bij de condoleance en crematie komt.. Daarbij is de meid nog maar 16. Mijn broer is naief en denkt dat ze nooit meer weggaat, en dat ze er daarom bij hoort. Maar ze is nog jong en ze kent de resr van de familie ook nauwelijks.

Stel ik me nou aan om hier lichtelijk boos om te staan of is dit uberhaupt niet raar?

Nou moet ik zeggen dat ik totaal niet van "vreemden" hou en al geirriteerd raakt dat ze 2/3 keer per week hier eet en bijna elke dag hier is, maar dat ter zijde.


Ik heb de 7 pagina's nog niet doorgenomen. Maar ik kan wel een ervaring delen 'van de andere kant'.

Toen mijn vriend en ik 1.5 jaar samen waren, overleed zijn oma. Ik heb zijn oma maar één keer eerder gezien en toen van een afstandje. Ik ging toen namelijk snel met mijn vriend mee om een broek af te geven. Hij vroeg mij bij de deur te wachten omdat zijn oma erg dement was en ik alleen maar voor verwarring zou zorgen.

Toen zijn oma overleed, hebben zijn ouders mijn naam op de rouwkaart gezet. Bovendien kreeg ik allerlei rollen tijdens de ceremonie, zoals mee de kist dragen en een van de kaarsen aansteken. Ook zat ik mee op de eerste rij en kwam iedereen mij ook condoleren.

Persoonlijk voelde ik mij er niet helemaal fijn bij. Juist omdat ik de lieve oma niet kende. Ik voelde mij nog slechter toen iedereen zo naar voren kwam om de familie te condoleren (incl ik) en dat er zussen van haar waren die mij gingen condoleren. Die zussen zaten in verdere rijen naar achter en ik voorin. Dat vond ik persoonlijk verschrikkelijk. Die zussen hadden daar moeten zitten.

Waarom ik zo mee werd genomen in de familie? Ik denk omdat er in totaal vier kleinkinderen waren, waarvan een kleindochter al 5 jaar lang een vriend had die de oma wel goed kende. Dus heb je vijf kleinkinderen en zes plaatsen om de kist te dragen, zes kaarsen om aan te steken, ect. Ik werd dan nummer zes denk ik. Ik werd sowieso wel als familie beschouwd door mijn schoonouders, maar ik voelde dat ik er niet hoorde volgens de anderen van de familie.

Ik heb het uiteindelijk geaccepteerd omdat ik er dan voor mijn vriend kon zijn. Maar ik probeerde wel uit de spotlicht te blijven bij de condolences.

Wat ik dus probeer te zeggen is dat het waarschijnlijk niet eens het idee van je broer zijn vriendin is geweest, maar dat ze er in is gezogen en het probeert te accepteren voor je broer.

Het is dat mijn vriend en zijn ouders mij er graag bij wilde hebben en het hun idee was, anders had ik het geweigerd denk ik. Er waren vele anderen die beter op mijn plaats op de eerste rij konden in mijn ogen...

Nog gecondoleerd, ik hoop dat je toch rust kan vinden bij de ceremonie. Y;(

Anoniem

Re: Vriendin van broer mee naar crematie

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-03-18 23:20

Ik zou zo zeggen, gebruik deze tijd om afscheid te nemen van je opa, je oma en ouders te steunen. In plaats van die tijd hier door te brengen.

Heb je het meisje wel eens gevraagd wat zij hier nu van vindt of het voor haar misschien ook een wat ongemakkelijke situatie is? Misschien heeft ze hier alleen in toegestemd omdat je broer dit heeft gevraagd en zij hem graag tot steun wil zijn als zijn vriendin en daarom geen nee zegt?

Hoe het ook zit, maak je er niet druk om, het legt een smet op deze dagen, die je je tot in de treurnis zal onthouden.

BE_GENTLE
Berichten: 2905
Geregistreerd: 10-09-06

Re: Vriendin van broer mee naar crematie

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-03-18 00:20

Ik kende mijn schoonvader 2 maanden hooguit 5x gezien, Stond ook als vriendin " van " op de rouwkaart..
Nou kan je vertellen heb zitten huilen hoor op zijn crematie en vond het super fijn dat ik er voor mijn vriend kon zijn op dat moment.. Je kan niet iemand anders in het hoofd kijken en dus ook niet oordelen wat hij/zij voelt.. Daarbij ben ik inmiddels 10 jaar samen en 4 jaar getrouwd met diezelfde persoon.. Dus ook een korte relatie in zo'n vervelend en belangrijk moment zegt niks.. Je broer kan over 10 jaar ook nog bij zijn huidige vriendin zijn.. Je zou voor je broer blij moeten zijn dat hij iemand heeft waar hij zijn troost bij kan vinden..

marleen_usar

Berichten: 24659
Geregistreerd: 04-04-05
Woonplaats: Pernis

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-03-18 09:46

Misschien raar maar is het geen vorm van jaloezie?

PrinceAmos
Berichten: 2757
Geregistreerd: 26-02-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-03-18 10:05

Jeetje mina.. wat een jaloezie lees ik in je berichten zeg. Moet je je niet druk maken dat je opa is overleden ipv dat de vriendin (die een hele grote steunfactor voor je broer ja) van je broer op de kaart staat? Het is maar een kaart.. wat verwacht je van haar eigenlijk? Dat ze 1. zelfstandig naar de crematie komt, 2. dat ze niet bij jullie komt en bij jullie eet? Dát zou pas raar zijn.

Overigens hoop ik niet dat je schoonzusje ook van paarden houdt en dit topic leest. Ik zou echt not amused zijn als mijn schoonzus dit over mij zou schrijven. Doe je in het echt ook zo ‘gemeen’ tegen haar? Nu heb ik echt een hele toffe schoonzus die 7 jaar ouder is maar echt een lieverd.

Gun je broer liefde en steun op het moment wanneer hij het ‘t hardst nodig heeft. En dat zal nu wel zijn. Dat zij 16 is en hij 20 hoeft niks te zeggen. Ook hun kunnen voor altijd bij elkaar blijven.

Sterkte gewenst met de crematie, maar probeer zulke dingen los te laten.

Edit: de oma van mijn vriend is overleden toen wij 10 maand bij elkaar waren, ik stond op het kaartje, bij de familie etc etc. En nee ik had oma ook niet zo vaak gezien. Maar ik was er voor de familie, en sprong bij wanneer het hun teveel werd.. (kaarten schrijven, mijn schoonmoeder haar speech schrijven, crematie regelen, bloemen etc etc.. en nu gaan mijn vriend en ik samen wonen, hij 22 ik 20. 1 1/2 jaar samen, dus het kan allemaal)

emilyslaluna

Berichten: 3811
Geregistreerd: 11-08-11

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-03-18 10:29

Waarom doet iedereen zo vervelend? TS heeft al meerdere keren gezegd dat ze niks heeft tegen die vriendin, maar dat ze het zelf een beetje raar vindt dat ze zo erbij wordt betrokken. Dat mag toch?

Waarom moet iedereen gelijk aannames gaan doen?

Shiloh

Berichten: 19783
Geregistreerd: 23-07-02
Woonplaats: Eindhoven

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-03-18 11:26

Hikarii schreef:
Heb al tien keer gezegd, ik heb geen problemen met haar. Ze is hartstikke aardig. Ik laat mensen gewoon niet close. En sorry als ik het vervelend vind dat ze meerdere keren over de vloer kom dus ik alles moet aanpassen aan mijzelf (hoe ik het huis door loop, wat ik doe, wat ik zeg.. Want ik heb een pest hekel aan mensen die mij raar gaan vinden door m'n gedrag. Dus ik moet overal op letten dat het normaal is.) Sorry dat ik me er zelfs al stoor als een goede vriend/vriendin van mezelf meerdere keren per week over de vloer komt? Sommige mensen zijn gewoon niet zo sociaal. Daar kan ik ook niks aan doen.


Uiteindelijk komt alles denk ik terug hierop.

Natuurlijk speelt in dit verhaal mee dat in jou hoofd zit “dit hoort niet” (dat ze erbij is), en dus heb je er last van en dus zit het dwars, omdat je het niet kan rijmen, ondanks dat anderen zeggen het hoort wel. In jou hoofd zit dat het niet zo hoort, en dus is de wereld even niet meer recht.... zo weekt dat met autisme. Ik weer er alles van.

Ook speelt mee dat het voor jou lastig te begrijpen is waarom zij zon steun is voor je broer. Wat de reden waarvoor jou “het klopt niet” gevoel weggedrukt moet worden, ook nog voelt als niet echt een valide reden. Niet dat je er dus een probleem van maakt met je familie, maar het is voor jezelf in je hoofd lastig recht te breien.

Ik snap waarom mensen reageren zoals ze doen, maar ik snap ook waar jou manier van kijken en schrijven vandaan komt.

Probeer het negatieve commentaar los te laten. Er zullen altijd mensen zijn die het niet begrijpen. Er zijn er echter ook die het wel begrijpen en die nu het gevoel hebben dat ze voor niks hun best hebben gedaan om je goed advies te geven.

Even terug naar de quote. Want uiteindelijk zit hier de kern. Misschien dat dit ook een beetje inzicht geeft voor de anderen, want ik kan me heel goed voorstellen hoe dit wellicht voelt. Ik probeer de situatie even vanuit mijn eigen ervaringen uit het verleden te interpreteren. Ik doe daarin best wat aannames, maar toch...

Zodra jij de deur uit stapt ben je constant bezig met “je normaal gedragen”, alert op sociale cues die je, ondanks dat je er zo goed mogelijk op probeert te letten, nog steeds vaak over het hoofd ziet. Jaren lang hebben mensen je raar gevonden, ben je misschien wel gepest, en ben je daarom altijd alert op “normaal doen, zodat mensen je mogen”. Het is dood vermoeiend. De enige plek waar je volledig kan ontspannen, waar je jezelf kan zijn, waar mensen je eigenaardigheden door en door kennen en daar niet van opkijken, is thuis, bij je familie. Het is je veilige haven. Daar waar je kan ontspannen van alle prikkels in de dag.

En dan krijgt je broer ineens een vriendin. Je hebt weinig over haar verteld, maar misschien is ze wel een super spontaan, sociaal, populair meisje? Een type die alles heel goed kan wat jij niet goed kan. Misschien wel het type die je in het verleden heeft gepest? Ik weet het niet, het zou zomaar kunnen. Misschien is dat wel helemaal niet zo, of zit zoiets eigenlijk vooral in je eigen hoofd. Dat ze je hoogstwaarschijnlijk stom en raar zal gaan vinden als je niet heel erg je best doet.

Maar ineens is je veilige haven, niet meer je veilige haven. Ineens moet je ook thuis opletten op wat je doet en zegt, want wat nou als zij je raar vind, wat nou als zij je stom gaat vinden. Je wilt graag gemogen worden, dat wil iedereen. Maar dat is ook iets waar ik, met mijn sociale onhandigheid door mijn autisme, vaak mijn hoofd mee heb gestoten. En ik denk jij ook. En dus kun je je thuis niet meer ontspannen. Het huis is veranderd, misschien is de regelmaat er wel uit? Misschien heb je wel last dat aan de eettafel iedereen ineens anders zit, of dat je niet op je vaste plek kon zitten omdat er plaats gemaakt moest worden voor haar.

Uiteindelijk heeft dat niks met haar persoonlijk te maken, ze is misschien heel aardig. Maar het is een grote verandering op de plek dat dé veilige haven is voor jou. Je vertrouwde omgeving, die voor mensje met autisme zó belangrijk is (kan zijn), die s verstoord, en de veroorzaker is zij. Hoe lief ze ook is.

Het is dan heel moeilijk om de frustratie die je voelt, los te koppelen van de persoon. Het is voor jou lastig dat ze er is.

En dan gaat ze mee naar iets dat ook nog weer een ingewikkelde omgeving is. Begrafenissen zijn moeilijk. Ondanks dat je waarschijnlijk veel om je opa gaf, zit zon dag en periode, vol met emoties die je misschien wel lastig vind. Want, wat moet je doen, als jou rots in de branding (vader of moeder) ineens staat te huilen? Voor iedereen vanzelf sprekend, maar voor jou niet. En je vader of moeder gaat nog wel, maar die neef of nicht, die je eigenlijk niet zon sterke band mee hebt? Je vind het het allemaal al zo lastig, en dan moet je ook nog extra op je hoede zijn omdat zij erbij is, de helemaal, zo dichtbij, die jou eigenaardigheden nog niet zo kent.


Ik denk dat ik goed begrijp waar je vandaan komt. Ik denk alleen dat de frustratie alleen maar groter wordt als je er niks mee doet. Voor deze week: probeer in je hoofd te krijgen dat het wél hoort, en te respecteren dat je vriend heel veel steun van haar ervaart, ookal snap jij niet hoe.

Voor daarna. Het is heel eng, maar stel je eens kwetsbaar op, ga het gesprek aan met je broer en haar vriendin. Leg uit hoe je in elkaar zit, en dat je je best doet, maar dat je het moeilijk vind om jezelf te zijn in huis als zij er is. Leg haar uit dat je bang bent dat ze je raar gaat vinden of niet gaat mogen, als je wel jezelf bent. Dat je bang bent iets raars of gemeens te zeggen, terwijl je dat helemaal niet zo bedoeld. Vraag haar (en de rest van het gezin) je te helpen, als ze vind dat je iets geks of stoms zegt, daar bij jou te checken of je het wel zo gemeen meende.

Toen ik dergelijke gesprekken ging voeren met de mensen om mij heen, en mensen mij gingen helpen, heb ik daar zo ontzettend veel van geleerd. Naast dat het ervoor zorgde dat mensen mij gingen respecteren, gaf het ook een bepaalde band die ik eerst niet voor mogelijk hield. Als ik iets kwetsend of gemeens zei, zonder dat ik het door had, zei diegene “auch, shiloh, dat was wel een beetje gemeen en daardoor voelde ik me zus of zo, bedoelde je dat ook?”. Vaak schrok ik me kapot! Nee natuurlijk bedoelde ik dat niet! Ik kon mezelf zijn en onbewust leerde ik veel meer bij over wat gepast was en wa niet. Ik leerde het te herkennen wanneer ik het alsmaar over mezelf had, wanneer ik over de verhalen van een ander heen walste, wanneer ik iemand in de reden viel, wanneer ik er iets bots uitfloepte.

Maar bovenal, ik kon mezelf zijn! Want als ik iets geks deed, werd er bij me nagevraagd zonder dat er ook maar enig oordeel bij zat. Het werd normaal! Mensen vinden die kwetsbaarheid heel leuk en respecteren het enorm, waardoor “het gek gevonden worden” vanzelf verdwijnt.

Als jij zoiets voor elkaar krijgt met de vriendin van je broer, dan is dat een grote win! Je krijgt er een zus bij, maar bovenal, je huis is weer je thuis. De frustratie die je voelt omdat je op eieren moet lopen als ze er is, die verdwijnt.

Je bent niet raar, je bent jij! Omarm je eigenaardigheden ipv muren op te werpen.

En nee, er zullen altijd mensen blijven die je raar zullen vinden en je nooit zullen begrijpen of zullen mogen. Laat het los! Het belangrijkste moment in mijn leven, is het moment geweest waarop ik besloot dat niet iedereen me aardig hoefde te vinden! Het moment waarop ik accepteerde dat ik nooit overal bij zou horen, of populair zou zijn, maar waarop ik besloot mijn energie vooral te steken in de mensen waar ik echt zelf om gaf en die me leuk vonden zoals ik ben. Het leven is er een stuk makkelijker op geworden!

PrizTwir
Berichten: 2397
Geregistreerd: 10-01-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-03-18 11:40

Ze 'hoort' bij je broer, dus ik vind het logisch dat ze op het kaartje staat. Echter zou ik zelf bedenken om niet in de rij bij het condoleren te staan. Alleen dat is ieders eigen.

Jis_

Berichten: 11592
Geregistreerd: 13-07-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-03-18 12:14

Sterkte. :(:)

Ik denk dat je bij de keus van je oma neer moet leggen.

Stel dat ze wel blijft en ze voelt dat er wat tussen jullie in is komen te staan dat zou dan toch zonde zijn? Bekijk het ook even van haar kant, ze is zich waarschijnlijk van geen kwaad bewust dat dit speelt en wil er voor je broer zijn.

Leeftijd doet er niet toe als dit meisje is een goede steun is voor je broer.
Wees blij voor je broer dat zijn vriendin er bij mag zijn.

Snap wel waarom je er moeite mee hebt, maar ik zou het loslaten, voor jezelf geeft dat rust.

anjali
Berichten: 15083
Geregistreerd: 25-07-15

Re: Vriendin van broer mee naar crematie

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-03-18 12:48

Gecondoleerd.Maak je er niet te druk over wat er op een kaartje staat.Bij mij ,maar dat is persoonlijk omdat ik heel traditioneel gelovig ben opgevoed,komen er op kaartjes en in rouwadvertenties alleen de namen van officiele familieleden,die dus echt getrouwd zijn.Maar voor de uitvaart in de kerk en voor de teraardebestelling en de koffietafel erna is echt iedereen welkom die wil,familie of niet.Vriendjes of vriendinnetjes mogen dus allemaal komen,maar hun namen komen niet op de kaartjes.

Laurora

Berichten: 2641
Geregistreerd: 19-07-14

Re: Vriendin van broer mee naar crematie

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-03-18 12:58

@Shiloh
Wat weet jij alles toch altijd goed te verwoorden, chapeau! _/-\o_

Achterom
Berichten: 23030
Geregistreerd: 28-09-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-03-18 13:03

@shiloh: wat een ontzettend mooie post heb je daar geschreven, wat een inzicht en wat mooi verwoord! Complimenten!