Geplaatst: 05-01-18 16:09 paardje87 schreef:bruintje123 schreef:Maar misschien zeggen ze ja leuk,maar beseffen niet dat ze minder aandacht krijgen, de gevolgen dus.
Zo bedoel ik het meer.
Klopt maar met betrekking tot de oudste, die geeft nu al aan naar mening weinig persoonlijke aandacht te krijgen, dus ik denk , maar dat is natuurlijk mijn gedachte, dat zij wel kan aangeven wat ze er van vind met 'toekomst gevolgen'
En TS vind daarvan dat ze dat maar moet leren, om aandacht te delen.
Elicious schreef:Onze oudste doet graag dingetjes alleen met ons, heeft graag persoonlijke aandacht en haar interesses liggen natuurlijk heel ergens anders als die van de jongste.
Ik hoor dat wel eens van haar terug en baal soms dat ik haar niet altijd de persoonlijke aandacht kan geven welke vraagt.
Als kan dat natuurlijk nooit met meerdere kinderen, of dat er nu 2,3 of 4 zijn. Dat zal ze ook moeten leren..
Ik heb zelf een jonger broertje, 6 jaar jonger dan mij (ik ben nu 21, hij 15). Ik was (en ben) geen makkelijk kind, maar als ik dan aan mijn ouders aan gaf dat ik eigenlijk het gevoel had dat de aandacht niet eerlijk verdeeld werd, was de reactie van mijn ouders "nee dat is niet zo!". Dan voel je je toch echt wel even minderwaardig.
TS, ik wil je waarschuwen voor het ontkennen van het gevoel van je oudste kind, besteed er aandacht aan als je oudste aangeeft dat ze het gevoel heeft dat ze niet evenveel aandacht krijgt als haar broertjes/zusjes. Je geeft ook aan dat je er eigenlijk van baalt, waarom ben je zo verscheurd tussen deze twee? Denk je dat je je oudste nog even veel aandacht kan geven als je nu doet, aangezien ze zich nu al aangeeft vaker wat met jullie te willen doen?
Ik ben afgelopen zomer uit huis gegaan en heb bijna geen contact meer met mijn ouders. Voornamelijk omdat mijn broertje altijd beter is dan mij (ja, is, mijn ouders geloven het nog steeds en ontkennen hoe de vork werkelijk in de steel zit).
Volgens mij is dat echt afwachten of ze een baby als die er eenmaal is, lief of stom vinden.
) 
.
