Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-12-17 10:42

Geplaatst: 14-12-17 10:42

Het woord autist klonk gewoon voor mij raar in het stuk wat ik schreef. Bijna alsof ik een kudde koeien ofzo aanduidde. Ik vind het woord ook verder geen belediging, maar waarom moeten die mensen (jullie) anders genoemd worden dan de rest.

En logisch, mensen met ass vallen buiten de norm, en behoorlijk ook, daarvoor is de diagnose. Maar dat zou voor anderen geen reden tot meer uitleg moeten zijn, maar iets waardoor je jezelf beter kunt begrijpen (de diagnose dan he).
Een 'ik vind dit even moeilijk, geef me even tijd' zou voldoende moeten zijn. Of het nu komt omdat je ass hebt of omdat je last hebt van je grote teen.

Daarmee wil ik overigens niet zeggen dat je geen 'probleem' hebt als je de diagnose hebt, het is moeilijk zat. Maar gewoon het onbegrip, de druk en de veroordeling uit de maatschappij vind ik zo jammer een onnodig...

@Lante: ik heb ook geen probleem ermee dat het gebeurd, maar meer dat het nodig is om nog enigzins iets van begrip te krijgen. Zoals ik aan het begin al zei, het zou voldoende moeten zijn als je zou zeggen dat je iets nodig hebt, zonder je te hoeven verantwoorden waarom.

**Geplaatst**: 14-12-17 10:47

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 14-12-17 10:47

Ben ik het mee eens hoor siesjuh, echt niet alles vraagt om een uitleg of verantwoording.
Bij mij persoonlijk komt het meer uit mijn eigen wil te pleasen en normaal te zijn dan dat ik het idee heb daartoe gedwongen te worden door de maatschappij.
Maar inderdaad, het zou leuk zijn als mensen elkaar en bepaalde situaties iets makkelijker zouden nemen zoals ze zijn, zonder dat de waarom vraag er steeds tussen hangt.

**Geplaatst**: 14-12-17 10:51

Geplaatst: 14-12-17 10:51

Ik heb hier heel open en eerlijk antwoord gegeven op de vraag van de TS. Dat dat een antwoord is dat je eigenlijk niet wilt horen dat snap ik wel. Maar iemand schreef hier al dat mensen met ASS net zo willen worden behandeld als mensen zonder ASS. Dat heb ik nu dus gedaan en dat heeft veel inzicht opgeleverd.

Ik wil hiermee aandacht vragen voor de andere kant. De kant die iedereen maar al te graag bedekt met de mantel der liefde, waar niemand het graag over wil hebben. De kant die ik niet openlijk deelt met mijn bloedverwanten, de kant die ik naar hen verzwijg. Omdat ze zo confronterend en kwetsend is. Omdat er geen oplossing is voor dat probleem. Daarom is het makkelijker er over te zwijgen en te doen alsof er niets aan de hand is.

Maar die kant is er wel degelijk en er zijn plekken waar wél over dit probleem wordt gesproken. Ik heb hier heel even die deur op een kier gezet om jullie een klein inkijkje te geven in mijn ervaringen met wat mensen zonder ASS tegen elkaar zeggen over hun ervaringen met mensen met ASS. De punten waar ze tegenaanlopen, maar die ze niet kunnen delen omdat er geen begrip is. Precies datzelfde zie je hier ook ontstaan. Affectieve verwaarlozing is een heel groot struikelblok. Dat lees je hier ook al tussen de regels door in de reacties van sommige posters. Daarom ook mijn conclusie dat een gelijkwaardige liefdevolle relatie of vriendschap met iemand met ASS niet mogelijk is.

De manier waarop sommige hier reageren op mijn input vind ik typerend voor de dingen waar ik tegenaan loop. Er wordt door een aantal totaal voorbij gegaan aan de essentie van mijn verhaal, maar er wordt ingezoomd op details, punten en komma's en die worden oeverloos uitgeplozen.
Ook de manier waarop een aantal hier inhoudelijk reageren is voor mij een enorme Aha-Erlebnis, het feest der herkenning. Het was soms alsof ik met een aantal van mijn bloedverwanten of dierbare vrienden uit het verleden, de discussie aan het voeren was. Dat was soms best even schrikken voor me. En ik wil de fanatieke posters (zeker Shiloh, Xyzutu, Qerty, Laurora, musicolog en nog veel meer) die hele lange betogen hebben opgeschreven heel erg bedanken omdat ze me hiermee een inkijkje hebben gegeven in hun binnenwereld. Dit heeft me veel informatie inzicht en bevestiging opgeleverd.

Als je oprecht geïnteresseerd bent in het andere verhaal hierbij wat leestips:
http://www.kindvanauti.nl/
https://sites.google.com/site/kinderenv ... etautisme/
https://familieasspecten.wordpress.com/
https://mymotherhasaspergers.wordpress.com/

Ik vind het in de hele discussie wel opvallen dat ik al een paar keer heb gewezen op deze sites maar dat werkelijk niemand hier op heeft gereageerd dus daarom nog maar een keer.

**Geplaatst**: 14-12-17 11:10

Geplaatst: 14-12-17 11:10

Abacab schreef:
De manier waarop sommige hier reageren op mijn input vind ik typerend voor de dingen waar ik tegenaan loop. Er wordt door een aantal totaal voorbij gegaan aan de essentie van mijn verhaal, maar er wordt ingezoomd op details, punten en komma's en die worden oeverloos uitgeplozen.

Nee het zijn voorbeelden. Voorbeelden die gebruikt wordt om iets uit te leggen.

Citaat:
Maar die kant is er wel degelijk en er zijn plekken waar wél over dit probleem wordt gesproken. Ik heb hier heel even die deur op een kier gezet om jullie een klein inkijkje te geven in mijn ervaringen met wat mensen zonder ASS tegen elkaar zeggen over hun ervaringen met mensen met ASS. De punten waar ze tegenaanlopen, maar die ze niet kunnen delen omdat er geen begrip is.

En daar wordt in mijn leven dus wél over gesproken, en aan gewerkt, en progressie in geboekt en is wel degelijk begrip voor. BEIDE KANTEN OP. Met uiteindelijk hele liefde volle wederkerige relaties waar men elkaar écht begrepen, gehoord, en geliefd voelt.

Ik zeg nergens dat het altijd wel liefdevol is, of dat het helemaal geen probleem is. Dat is het wel. Maar het is ook vaak net zo goed wél liefdevol. En dat weiger jij te geloven, daar weiger jij op in te gaan. Sterker nog, je beweert dat wij dat denken, maar dat dat niet zo is. Dat wij dat niet inzien, omdat we autistisch zijn. Echt, gewoon, nee. Ik word daar gewoon kwaad van. Je bent star, en weiger voorbij je eigen wereldje te kijken. En dat is waar ik over val. En daarin ga jij dus net zo goed volledig voorbij aan de essentie van mijn verhaal.

Heb je je wel eens beseft, dat al die mensen op die websites, daar zitten omdat het voor hun wél een probleem is, en dat diegene die daar niet tegen aan lopen, je daar niet vind. Net zo goed dat niet de hele wereld paardrijd, omdat het referentiekader bokt, vooral paardenlievende mensen bevat. Je referentiekader is biased.

Betrek je conclusies nou eens gewoon op jezelf, ipv op alle relaties tussen alle mensen (met ASS) overal.

Uiteindelijk ben jij degene die deur dichtgooit en puur en alleen aan jou waarheid vast houd. Het kan niet. Nee. Wij zeggen dus juist het kan wél! Niet altijd, niet bij iedereen, en ja, er zijn echt wel affectie problemen. Maar niet altijd, niet bij iedereen, en zeker niet statisch "het is wat het is".

Kortom, het cirkeltje is weer rond. Potten en ketels.

Laatst bijgewerkt door Shiloh op 14-12-17 11:22, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 14-12-17 11:16

Geplaatst: 14-12-17 11:16

Siesjuh schreef:
Ik lees hier ook dat mensen het gebruiken om uitleg te geven. Maar eigenlijk is dat toch vreemd, waarom moet je een diagnose vermelden om begrip te krijgen omdat je iets lastig vindt?

Omdat er ook mensen zijn, die zich vergelijkbaar gedragen (op bepaalde gebieden), die geen autisme hebben, en die gewoon ongeintresseerde asociale horken zijn. Die het geen fiets kan schelen dat je iemand kwetst, die wel expres gemeen zijn. En we niet graag in die categorie worden geschaard.

En omdat ik het fijn vind om ipv dat de ander denkt "wat een trut", begrijpt dat ik het niet expres doe, en me helpt door me erop te wijzen, zodat ik het weer als stukje informatie in mijn zelfgefabriceerde referentiekader kan stoppen, zodat het de volgende keer weer een beetje beter gaat.

En dat is uiteindelijk een hele kort door de bocht uitleg. Een algemeen voorbeeld, zonder nuance.

Als ik voor mezelf spreek. In heel mijn ontwikkeling, heb ik een dergelijke uitleg hooguit nog een keer of 4 per jaar nodig en eigenlijk alleen bij mensen die relatief nieuwe kennissen/collegas/vrienden zijn.

Laatst bijgewerkt door Shiloh op 14-12-17 11:45, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 14-12-17 11:25

Geplaatst: 14-12-17 11:25

Het laatste wat ik erover zeg Abacab.

Weet je dat als jij de discussie anders begonnen was. Dat die compleet anders was gelopen, met heel veel aandacht en begrip voor jou situatie en pijn?

Als jij begonnen was met, "ik heb in mijn leven heel veel affectie gemist van de mensen met ASS in mijn leven. Hoe lopen jullie daar tegenaan? Ik heb wel gemerkt dat het best wel een groot probleem is, ook als ik met anderen mensen spreek/over lees op deze en die websites."

Dan was iedereen waarschijnlijk begripvol geweest, en was er waarschijnlijk een hele nuttige inhoudelijk discussie geweest op dat onderwerp.

Maar in plaats daarvan ga je er met gestrekt been in en zegt "jullie kunnen dat niet".

Begrijp je dan niet dat niet een zinvolle manier is om die discussie aan te gaan? Dat je daarmee mensen op de kast jaagt en ze je tegenstander worden, ipv een volwaardig gesprekspartner?

En dan is je conclusie ook nog "zie je wel, deze mensen hebben geen inzicht en begrip voor mijn pijn." Nee. Niet als je de ander eerst zelf pijn doet en het nog gerechtvaardigd vind ook.

Laatst bijgewerkt door Shiloh op 14-12-17 11:44, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 14-12-17 11:40

Geplaatst: 14-12-17 11:40

Hahaha ja, die overloze betogen kenmerken ons wel. I love it!

**Geplaatst**: 14-12-17 11:44

Geplaatst: 14-12-17 11:44

Shiloh schreef:
Siesjuh schreef:
Ik lees hier ook dat mensen het gebruiken om uitleg te geven. Maar eigenlijk is dat toch vreemd, waarom moet je een diagnose vermelden om begrip te krijgen omdat je iets lastig vindt?

Omdat er ook mensen zijn, die zich vergelijkbaar gedragen (op bepaalde gebieden), die geen autisme hebben, en die gewoon ongeintresseerde asociale horken zijn. Die het geen fiets kan schelen dat je iemand kwetst, die wel expres gemeen zijn. En we niet graag in die categorie worden geschaard.

Begrijpelijk dat je niet in die categorie wil vallen. Ik snap ook waarom je het gebruikt hoor, ook al is het maar 4 keer per jaar. Ik bedoelde eigenlijk meer dat het niet nodig zou moeten zijn, om die ander op deze manier te moeten overtuigen, maar dat er genoegen mee genomen zou moeten worden dat je iets lastig vindt en dat je er aan werkt.

**Geplaatst**: 14-12-17 11:49

Geplaatst: 14-12-17 11:49

Wow, Shiloh, echt petje af hoe goed jij jezelf weet te verwoorden. Ik hoop dat over tien jaar ook te kunnen. Je schrijft precies op wat de reacties van Abacab ook bij mij oproepen. Terwijl ik wel degelijk een goede relatie met affectie heb met sommige 'gewone' mensen. Ik heb alleen ook van die starre mensen in mijn omgeving gehad die nergens begrip voor leken te vertonen, die heb uiteindelijk maar gewoon genegeerd. Zo houd ik maar een select groepje over die ik echt als vriendin beschouw en ik heb misschien niet het meeste contact met hun, want contact onderhouden vind ik ook nog erg lastig. Ik praat het liefste face to face met mensen en via Whatsapp verwatert het dan nogal snel. Zo heb ik momenteel nog maar contact met 1 vriendin en verder gewoon contact met kennissen via de universiteit.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-12-17 12:57

Geplaatst door de TopicStarter : 14-12-17 12:57

Ik heb niks meer toe te voegen @siloh heeft het punt goed gemaakt.
@acabab:
Hou maar gewoon je mond en ontstip dit topic. Jij wil een gesprek maar ondertussen val je ons allemaal aan. Jij wil een discussie maar laat het geen discussie zijn. Je schiet voor je kijkt....
Nee jij gaat nooit snapen wat wij bedoelen want je wil het niet zien. Je bent blind door je verleden, en nog meer verblind door die websites.
Ik raad je aan om eens met iemand te gaan praten en je “trauma” te verwerken. Want zo star en verblind zijn dat kan nief goed zijn voor je overige relaties.
En even heel gemeen: misschien was jij wel het probleem. Want op mij kom je 0,0 begripvol over!

**Geplaatst**: 14-12-17 13:24

Geplaatst: 14-12-17 13:24

Lau schreef:
Ik heb niks meer toe te voegen @siloh heeft het punt goed gemaakt.
@acabab:
Hou maar gewoon je mond en ontstip dit topic. Jij wil een gesprek maar ondertussen val je ons allemaal aan. Jij wil een discussie maar laat het geen discussie zijn. Je schiet voor je kijkt....
Nee jij gaat nooit snapen wat wij bedoelen want je wil het niet zien. Je bent blind door je verleden, en nog meer verblind door die websites.
Ik raad je aan om eens met iemand te gaan praten en je “trauma” te verwerken. Want zo star en verblind zijn dat kan nief goed zijn voor je overige relaties.
En even heel gemeen: misschien was jij wel het probleem. Want op mij kom je 0,0 begripvol over!

Die laatste zin is echt een enorm zwaktebod.

Dat is hetzelfde als dat ik zeg dat jij niet in staat bent om te kunnen begrijpen wat ze bedoelt omdat je nu eenmaal autist bent. Beetje flauw.

Ik lees al even mee en heb een vraag aan Shiloh. (Sorry Shiloh, maat jij lijkt goed in staat de emoties er wat meer buiten te laten.

) Ik lees veel in het topic over niet anders behandeld willen worden. Maar aan de andere kant lees ik van dezelfde mensen dat ze zelf ook zeggen anders te zijn en daardoor anders te kunnen reageren op situaties dan anderen. Hoe kan ik die twee stukken samenkrijgen? Alsik iemand gelijk behandel, wordt ik misschien onterecht boos of geirriteerd. Hoe kun je dat nu het beste aanpakken?

**Geplaatst**: 14-12-17 13:34

Geplaatst: 14-12-17 13:34

gekvanfleur schreef:
Ik lees al even mee en heb een vraag aan Shiloh. (Sorry Shiloh, maat jij lijkt goed in staat de emoties er wat meer buiten te laten. ) Ik lees veel in het topic over niet anders behandeld willen worden. Maar aan de andere kant lees ik van dezelfde mensen dat ze zelf ook zeggen anders te zijn en daardoor anders te kunnen reageren op situaties dan anderen. Hoe kan ik die twee stukken samenkrijgen? Alsik iemand gelijk behandel, wordt ik misschien onterecht boos of geirriteerd. Hoe kun je dat nu het beste aanpakken?

Ik haal even een andere quote van mezelf terug.

Shiloh schreef:
Abacab schreef:
Jij schrijft dat het enige wat jullie willen is normaal behandeld worden. Wat versta jij onder normaal?

Ik zie "mensen normaal behandelen" als gelijke kansen geven, rekening houden met elkaars kennen en kunnen, de verwachtingen naar rato bijstellen en bovenal iemand waarderen op inzet en niet op resultaat.

Dus nee. Ik behandel mensen niet anders, en word ook niet anders behandeld door de mensen om wie ik geef. Anders zou ik ook niet om ze geven.

Oftewel, het rekening houden met mijn grenzen/beperkingen vind ik onderdeel van het iemand "normaal behandelen".

Op dezelfde manier dat ik iemand in een rolstoel niet afreken op het feit dat die niet met mij een marathon kan gaan rennen omdat ik dat graag wil. Op dezelfde manier dat je rekening houd met iemand die blind is, dat je van diegene niet kan verwachten je een complimentje te maken omdat je jurk zo mooi is.

Dat je diegene helpt waar nodig, zonder te gaan moederen/therapeut spelen, of dingen over te nemen die ze prima zelf kunnen.

Rekening houden met elkaar. Niet van het slechtste uitgaan. Iemand het voordeel van de twijfel geven, als die iets heeft gezegd wat onhandig was.

Iemand normaal behandelen, is voor mij niet, altijd op diegene reageren zoals je dat zou doen bij mensen die voldoen aan de "norm".
Iemand normaal behandelen, is diegene nemen zoals die is, inclusief zijn gebreken, en daar samen, wederzijds een weg in vinden.

**Geplaatst**: 14-12-17 13:42

Geplaatst: 14-12-17 13:42

Abacab schreef:
Affectieve verwaarlozing is een heel groot struikelblok. Dat lees je hier ook al tussen de regels door in de reacties van sommige posters. Daarom ook mijn conclusie dat een gelijkwaardige liefdevolle relatie of vriendschap met iemand met ASS niet mogelijk is.

Even een kort antwoord op de vraag over jouw links: die kende ik voor het grootste deel al. Mijn persoonlijke probleem met die sites is dat er vaak twee diagnoses door elkaar gebruikt/gehaald worden. De eerste diagnose is overduidelijk affectieve verwaarlozing. De tweede diagnose is overduidelijk Autisme. Vervolgens zie ik bij die sites vaak precies dezelfde logische problemen die ik ook bij jouw posts zie.

Wat je wél kunt zeggen is dat je affectief verwaarloosd bent door autisten. Wat je niet kunt zeggen is dat autisten mensen affectief verwaarlozen. Zelfs niet als je er 'naar mijn mening' aan vastplakt. Dat is wat ik ook veel fout zie gaan op dat soort sites.
Dat doet helemaal niets af aan jouw eigen situatie of wat jij hebt meegemaakt, maar nummer 1 klopt, nummer 2 klopt niet omdat jij jouw persoonlijke ervaring met een paar autisten generaliseert tot wat alle mensen voelen bij alle autisten. Ik snap niet waarom je toch zo hardnekkig vast blijft houden aan uitspraken dat alle autisten X zijn.
Of misschien snap ik dat ook wel.

Het interessante is dat je je omgeving een hoop eigen verantwoordelijkheid wegneemt als je praat in de zin van 'mijn broer is autist en autisten zijn X'. Dan wordt het 'hij kan dat niet want hij is autist'. Maar autisten kunnen heel erg veel en kunnen ook heel erg veel leren. Als je mensen bij voorbaat wegzet als autisten 'en we weten allemaal dat autisten niet kunnen liefhebben/sociaal zijn/opruimen/koken' dan doe je die ander maar vooral ook jezelf ernstig tekort. Als je naar ze kijkt zie je alleen nog maar diagnoses, in plaats van mensen. Ik zou jou (en mensen die dezelfde denkfouten maken op de verschillende websites) dan ook echt willen aanraden om te gaan denken 'mijn broer is een autist die geen liefde toont/maaltijd kookt/huis opruimt'. Die broer is namelijk niet alleen een autist maar ook een mens, en sommige mensen zijn gewoon lui, hebben geen interesse in koken of opruimen of vinden het prima als een pleaser in hun omgeving alle contact op zich neemt. Als je dat beseft en dat niet meteen allemaal wegschuift onder het stempeltje 'maar hij is dan ook autist, al zijn negatieve gedrag hoort bij autisme en dat is ongeneeslijk dus dat zal ook altijd zo blijven, alle autisten zijn nou eenmaal zo' dan laat je een patient als mens in zijn waarde, en je bent ook eerlijker tegen jezelf. Ook een autistische broer/partner/dochter kan namelijk bijleren. Ze leren echter niet altijd dat wat je wilt. Maar ja, is dat niet met iedereen zo?

Op zich is het heel verleidelijk om je als buitenstaander achter iemand anders zijn diagnose te verschuilen, want het ontslaat je ook van je eigen emoties. Dan kun je namelijk zeggen 'hij kan mij niet geven wat normale mensen nodig hebben in een relatie want hij is nou eenmaal autist en autisten kunnen dat niet'. Terwijl als je iemand niet alleen als diagnose ziet maar ook als mens, dan moet je jezelf ineens ook als mens gaan zien. En dan kom je misschien tot de conclusie 'omdat hij nou eenmaal autistisch is' eigenlijk een manier is om niet te hoeven zeggen 'omdat ik niet weet hoe ik hier mee om moet gaan/omdat ik gewoon te moe ben om het nog een keer te proberen/omdat ik het heb opgegeven en daardoor ben ik teleurgesteld in zowel hun als mezelf'. Dat is griezelig ('want hij heeft asperger' is nou eenmaal makkelijker en dus ook zoveel populairder

), maar als je kijkt naar wie je zelf bent en wat je zelf doet, dan is het mogelijk om aan jezelf te werken (misschien kan ík iets veranderen aan mijn eisen), de lastige kanten van jezelf te accepteren of jezelf en de ander misschien ook wel te vergeven. Dus niet meer 'de situatie is lastig want hij heeft Asperger', maar 'dit is een situatie die ik lastig vind en waarvan ik niet goed weet hoe ik ermee om moet gaan. Maar misschien is wat ik doe wel genoeg, misschien ben ik wel gewoon genoeg en doe ik het beste wat ik kan.'

Ter vergelijking: iemand die een hersenbloeding krijgt kan erg humeurig worden en een kort lontje krijgen. Jouw manier van denken is 'hij heeft een kort lontje want hij had een hersenbloeding'. Alsof die bloeding een emotioneel gebiedje in de hersenen heeft geraakt en daar het knopje 'irritatie!' heeft aangezet. Dat zou zomaar kunnen. Het zou ook zomaar zijn dat die persoon humeurig wordt en een kort lontje krijgt omdat hij al vijf dagen in een ziekenhuisbed ligt en zich stierlijk verveelt. Als je een persoon vervangt door zijn diagnose ('dat komt door zijn hersenbloeding/autisme/borderline/enz) dan maak je iets stuk in de relatie omdat je de ander zijn persoonlijkheid en individualiteit ontneemt. En je maakt het heel erg fatalistisch: die boosheid komt nou eenmaal door zijn hersenbloeding, dus dan heeft het ook geen zin om een wandelingetje te maken, iets leuks mee te nemen of gezellig te doen, want dat humeur is nu onderdeel van het ziektebeeld, dus helaas. Status quo.

Iets anders wat me nog te binnen schoot: in je teksten schrijf je wat bozig over dat het autisme van de mensen in jouw omgeving jou in de hulpverlenersrol heeft gedwongen. Dat is heel erg gek. Er zijn namelijk zat mensen die zich nooit en te nimmer in een hulpverlenersrol zullen laten dwingen. Niet omdat ze beter zijn dan jij , maar stomweg omdat dat niet in hun karakter zit. Dat is niet hun persoonlijke valkuil. Die mensen worden misschien juist geirriteerd of een pleaser of een regelneef of een stille afwezige als ze geconfronteerd worden met ziekte bij een geliefde. 'Die autisten' maakten jou niet tot hulpverlener, maar om om te kunnen gaan met hun gedrag ben jij zelf in een hulpverlenersrol geglipt. Een rol die blijkbaar veel voordelen heeft, anders zou je het niet doen, maar misschien zijn er wel andere rollen te bedenken die je meer opleveren.

Maar goed, dan moet je wel eerst het 'omdat zij autist zijn' schrappen als go-to gedachte, want als alles aan het autisme van die ander blijft liggen dan is dat veilig omdat jij dan niets hoeft te veranderen, maar het zorgt er tegelijkertijd voor dat jij ook niets aan jouw situatie kunt veranderen (want alles ligt nou eenmaal aan die ander). Dat is geen probleem als de huidige situatie voor je werkt, maar als je ondanks het rolpatroon dat je gekozen hebt alsnog ongelukkig bent, dan is het misschien handig om die 'want zij hebben autisme'-bril eens af te zetten en te kijken naar wie er eigenlijk bij jouzelf achter het stuur zit en of die wel de beste beslissingen neemt. Wie weet past een andere rol je inmiddels wel beter, of is het tijd om alle rollen helemaal achter je te laten en te kijken hoe je jezelf kunt zijn bij de ander.

@ Lau: in mijn ogen kan een kind nooit de oorzaak zijn van emotionele verwaarlozing. Dat is echt de wereld op zijn kop.
Wat je wel ziet is dat autisten en mensen die emotioneel verwaarloosd zijn een zelfde soort denkfout kunnen maken. De autist denkt 'dat kan ik niet want ik ben autist' en de emotioneel verwaarloosde denkt 'dat kan ik niet want mijn moeder was autist'. Beide hangen zich op aan een diagnose, omdat dat veilig is, een rolpatroon dat houvast geeft en ze ontslaat van persoonlijke verantwoordelijkheid. Dat is lekker makkelijk en veilig. Zo iemand zal het 'ik kan dat niet want ik ben autist/ik kan dat niet want ik heb een autistische moeder' ook niet kunnen vervangen door het veel logischere 'ik ben een autist die dat niet kan' en 'ik heb een autistische moeder en ik kan dat niet', want dan worden ze ineens eigen mensen met eigen beslissingen en eigen keuzes. Dan blijkt ineens dat ze helemaal niet geleid worden door het autisme van zichzelf/de ander, maar dat ze zelf alle keuzes tot nu toe in het leven hebben gemaakt. En dat kan behoorlijk pijnlijk zijn. Dus zullen veel mensen dat met open ogen negeren en vast blijven houden aan 'omdat hij/ik autist is/ben', want dan ligt het gelukkig nooit aan mezelf.

**Geplaatst**: 14-12-17 13:43

Geplaatst: 14-12-17 13:43

Dank voor je reactie

Ik snap ergerns de post van @acabab wel, want ik heb hetzelfde met iemand (gelukkig maar 1 iemand) gehad en vind het dus best interresant om mee te lezen, maar ook lastig.

Want ik snap je post over de persoon in de rolstoel, maar bij dit vind ik dat nog ietsjes anders. Want zoals ik hier ook weer lees is het dus met trucjes mogelijk om bepaald gedrag aan te leren. Maar ergens blijf ik daar toch steeds maar over piekeren. Want hoe voel je het dan als je de trucjes (vooral op sociaal gebied) gebruikt? Voelt het wel echt als dat jij dat bent als persoon die de vraag stelt en ben je ook oprecht geinteresseerd of is het iets dat is aangeleerd.

Sorry voor de wat warrige tekst, maar ik vind het moeilijk dit zo op te schrijven dat ik niemand beledig, maar wel mijn vraag kan formuleren.

**Geplaatst**: 14-12-17 13:48

Geplaatst: 14-12-17 13:48

gekvanfleur schreef:
Want ik snap je post over de persoon in de rolstoel, maar bij dit vind ik dat nog ietsjes anders. Want zoals ik hier ook weer lees is het dus met trucjes mogelijk om bepaald gedrag aan te leren. Maar ergens blijf ik daar toch steeds maar over piekeren. Want hoe voel je het dan als je de trucjes (vooral op sociaal gebied) gebruikt? Voelt het wel echt als dat jij dat bent als persoon die de vraag stelt en ben je ook oprecht geinteresseerd of is het iets dat is aangeleerd.

De interesse is oprecht. Alleen er aan denken om het te tonen en nog belangrijker, het niet weten hoe het te tonen is wat het probleem is. Dat laatste kun je leren. Je kunt leren eraan te denken, je kunt leren welke vragen je kunt stellen.

interesse = gevoel en karakter
interesse tonen = gedrag en mogelijk verstoord bij mensen met autisme.

Het verschil zit hem in de reactie op als iemand tegen je zegt "je bent niet geintresseerd in mij"
Als jij oprecht wél geintresseerd bent, doet die opmerking je vreselijk pijn. (wat bij mij, en ik denk bij vele met mij wel degelijk gebeurd.) Want je doet zó je best (en wordt er met de tijd steeds een beetje beter in?).
Als jij oprecht níet geintreseeerd bent, dan denk/zeg je "ja, dat klopt. Boeiend." Als de ander je niet intereseert, dan interesseert het je ook niet dat die ander dat tegen je zegt.

Dat is ook wat ik bedoelde dat desintresse geen kenmerk is van autisme, maar een karakter trek. (een paar pagina's terug)
Het niet kunnen tonen van interesse, dat is een mogelijk kenmerk van autisme.

Laatst bijgewerkt door Shiloh op 14-12-17 14:05, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 14-12-17 13:56

Geplaatst: 14-12-17 13:56

xyzutu2 schreef:
Abacab schreef:
Affectieve verwaarlozing is een heel groot struikelblok. Dat lees je hier ook al tussen de regels door in de reacties van sommige posters. Daarom ook mijn conclusie dat een gelijkwaardige liefdevolle relatie of vriendschap met iemand met ASS niet mogelijk is.

Even een kort antwoord op de vraag over jouw links: d....)

$_/-\o_$ Chapeau. Mooi verwoord!

**Geplaatst**: 14-12-17 13:57

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 14-12-17 13:57

Alleen was het dus toch niet zo kort. :')

**Geplaatst**: 14-12-17 13:58

Geplaatst: 14-12-17 13:58

xyzutu2 schreef:
Alleen was het dus toch niet zo kort.

Haha, zoals je al merkte. Daar ben ik zelf ook geen ster in :Y)

**Geplaatst**: 14-12-17 14:57

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 14-12-17 14:57

Mijn input heeft nogal wat los gemaakt en dat is heel erg goed. Ook die andere kant moet bespreekbaar gemaakt worden. Er is heel veel aandacht voor de mens met ASS maar de effecten die de mens met ASS heeft op zijn omgeving is nog een moeilijk bespreekbaar te maken punt. Uit de reactie van Lau blijkt maar weer eens hoe pijnlijk dat is en dat leidt in dit geval tot buitenproportionele vijandigheid. Ik geloof niet dat Lau doorheeft hoeveel een dergelijke reactie over haarzelf zegt en hoe schadelijk zo iets is voor haarzelf maar ook voor andere mensen met ASS.

Ik heb steeds gesproken over mijn eigen ervaringen en hoe ik daar in sta. Daarover valt niet te discussiëren, het is mijn werkelijkheid. Ik heb ook steeds benadrukt dat ik hier open ben omdat dat de vraag was van de TS. En als het je niet aanstaat, so be it. Je hoeft er niets mee te doen, ik schrijf over mijn persoonlijke ervaringen, met aandacht voor de donkere kant maar altijd vanuit respect en met compassie.

Een aantal reacties die ik hier lees zou ik op een nette manier sociaal onhandig willen noemen. Doordraven over details, de kern van de zaak niet vatten of ontkennen, feiten ontkennen of verdraaien, de ernst afzwakken, bagatelliseren (en je moet zelf maar bepalen of je je aangesproken voelt). Heel misplaatst in dit geval. Omdat het totaal niet gepast is om iemand ter verantwoording te roepen of te veroordelen over een persoonlijke ervaring.

**Geplaatst**: 14-12-17 15:10

Geplaatst: 14-12-17 15:10

Affectieve verwaarlozing en ass kun je niet over een kam scheren. Mensen met ass hebben ook een eigen karakter. De combi bepaalt of affectie mogelijk is of niet.
En zijn ook vele mensen zonder ass die onmogelijk tot affectie komen.
vreemd dat de buitenwereld zonder autisme mijn gezin waar vier mensen met autisme zijn zien als het ideale gezin. Een vader die altijd thuis is voor de kinderen. Een moeder die werkt maar altijd het gezin voor laat gaan.
Een warm en close gezin. Ouders die vechten voor hun kinderen zodat ze het geluk in hun leven vinden. Een dochter die warm is en oog voor andermans problemen. Anderen daarin helpt.
Een zoon die idd niet van knuffelen houdt. Maar regelmatig briefjes neerlegt waarin hij schrijft hoeveel hij van ons houdt. Die regelmatig met een stralend gezicht iets lekkers mee naar huis neemt als hij zijn weekgeld verdient heeft met zijn baantje na school. Die het zo leuk vind om een gezellige avond te hebben. Die met het lekkers dank je wel, fijn dat jullie er zijn zegt. DAT is ook affectie je moet het alleen wel kunnen herkennen.
Een gezin waar we er zijn voor elkaar. En voor iedereen die ons nodig heeft. Een gezin die mensen weten te vinden, waar mensen graag komen, jong en oud, stoornis of geen stoornis. Gewoon om wie we zijn.

Ik nodig je uit te komen kijken naar ons gezin, met 4 mensen met ass. Kom de affectie en liefde binnen ons gezin proeven en kijk dan of jouw oordeel nog steeds past.

Persoonlijk heb ik last van mensen zoals jij. Bevooroordeeld door eigen frustratie die onverwerkt is. Meningen zoals de jouwe zijn gevaarlijk. Je generaliseert en probeert sites erbij te halen om je gelijk te krijgen.
Misschien ben je nog steeds op zoek naar liefde en warmte. Maar op deze manier ontvang je dit niet.
Je ziet hoe iedereen over jouw denkwijze heenvalt en ondanks alle uitleg en tegengas blijf je bij jouw standpunt.
Wist je dat starheid een teken van ass is. Generaliserend zou ik moeten zeggen, je bezit die eigenschap, misschien heb je er meer en voldoe je zelf aan de kenmerken van de diagnose.
Wist je dat het erfelijk is ?

Daarnaast een vraag: hoeveel aandacht is er voor iemand met ass ? Een hoogfunctionerend persoon met ass die bijna de golden globe verdiend voor het toneelspel wat hij opvoert om de "normale " mens tevreden te stellen krijgt geen enkele aandacht.
En denk jij echt werkelijk dat de maatschappij rekening houdt met ass. Wordt wakker, groepsbelang gaat altijd voor individueel belang. De persoon met ass kan zich aanpassen of gaan. Misschien nog erger, blijven maar niet geaccepteerd worden binnen de groep.
Denk werkelijk niet dat alle aandacht die een persoon met ass heeft zo prettig is. Het enige wat er gebeurd is dat men deze persoon omvormt tot wat sociaal maatschappelijk verantwoord is.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 14-12-17 15:42, in het totaal 3 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-12-17 15:12

Geplaatst door de TopicStarter : 14-12-17 15:12

Abacab schreef:
Mijn input heeft nogal wat los gemaakt en dat is heel erg goed. Ook die andere kant moet bespreekbaar gemaakt worden. Er is heel veel aandacht voor de mens met ASS maar de effecten die de mens met ASS heeft op zijn omgeving is nog een moeilijk bespreekbaar te maken punt. Uit de reactie van Lau blijkt maar weer eens hoe pijnlijk dat is en dat leidt in dit geval tot buitenproportionele vijandigheid. Ik geloof niet dat Lau doorheeft hoeveel een dergelijke reactie over haarzelf zegt en hoe schadelijk zo iets is voor haarzelf maar ook voor andere mensen met ASS.

Ik heb steeds gesproken over mijn eigen ervaringen en hoe ik daar in sta. Daarover valt niet te discussiëren, het is mijn werkelijkheid. Ik heb ook steeds benadrukt dat ik hier open ben omdat dat de vraag was van de TS. En als het je niet aanstaat, so be it. Je hoeft er niets mee te doen, ik schrijf over mijn persoonlijke ervaringen, met aandacht voor de donkere kant maar altijd vanuit respect en met compassie.

Een aantal reacties die ik hier lees zou ik op een nette manier sociaal onhandig willen noemen. Doordraven over details, de kern van de zaak niet vatten of ontkennen, feiten ontkennen of verdraaien, de ernst afzwakken, bagatelliseren (en je moet zelf maar bepalen of je je aangesproken voelt). Heel misplaatst in dit geval. Omdat het totaal niet gepast is om iemand ter verantwoording te roepen of te veroordelen over een persoonlijke ervaring.

Maar het zijn geen feiten! Het is jouw persoonlijke ervaring. Ja er zijn meer mensen met die ervaring. Maar lang niet iedereen is zo! Wat siloh al zei, niet heel Nederland rijd paard maar op bokt lijkt dat wel zo. En op die fora die jij linkte lijkt het ook alsof iedereen die problemen ervaart. Maar dat forum is niet iedereen.
Dus hou op met jouw mening verkopen als feit. Ontstip gewoon dit topic jij gaat het niet met ons eens worden. En wij njet met jou, bespaar jezelf de moeite en ga gewoon weg.

**Geplaatst**: 14-12-17 15:23

Geplaatst: 14-12-17 15:23

Abacab schreef:
Mijn input heeft nogal wat los gemaakt en dat is heel erg goed. Ook die andere kant moet bespreekbaar gemaakt worden. Er is heel veel aandacht voor de mens met ASS maar de effecten die de mens met ASS heeft op zijn omgeving is nog een moeilijk bespreekbaar te maken punt.

Nee verdomme nou. Dat is het niet! Het is ontzettend bespreekbaar. Maar wel met een open mind. Wel zonder oordeel, wel zonder in hokjes geduwt te worden die JOU MENING zijn. Het is de manier waarop JIJ het brengt. Waarop JIJ de discussie opent. Waarom jij erin hakt en mensen in een hokje duwt. Omdat jij meningen neerzet als feiten. Mening die ontzettend kwetsend zijn. Waar je mensen tot in hun ziel mee raakt. Dan is het toch niet gek dat mensen er niet meer normaal over kunnen hebben?

Nogmaals. Als jij de discussie op een andere manier was gestart! Dan was het een hele nuttige inhoudelijke discussie geweest, waarin je waarschijnlijk veel meer begrip en inleving had gekregen.

Snap je dat dan echt niet? Je zet jou mening neer als feiten.

appelflap en nu ben ik er echt klaar mee ook. Kijk nou verdomme eens in de spiegel en erken dat je het zelf ook allemaal echt zo goed niet doet. En als je dat niet wilt, verdwijn hier dan gewoon.

Ik denk dat er weinig mensen zó bereid is om zich open op te stellen en naar zijn eigen falen te kijken en te erkennen en zich kwetsbaar durft op te stellen als ik dat ben. Maar dat moet wel aan beide kanten gebeuren. Ik begin steeds beter te begrijpen waarom jou familie leden zich aangevallen voelen, ipv geholpen.

**Geplaatst**: 14-12-17 15:31

Geplaatst: 14-12-17 15:31

Interessante discussie, ik zelf denk eigenlijk vrij weinig als iemand dat tegen me zegt, behalve de gedachte: Ah, nu snap ik dit of dat gedrag beter.

Ik ken veel mensen met autisme en 1 van mijn beste vrienden heeft dat ook. Toen hij dat vertelde toen autisme op tv ter sprake kwam bracht het alleen een heel interessant gesprek over hoe hij dat ervaarde.

Voor mij verandert het verder overigens niks. Iedereen heeft wel wat, of het nu een naam heeft of niet

**Geplaatst**: 14-12-17 15:41

Geplaatst: 14-12-17 15:41

Abacab: ik begrijp je punt. Er zijn genoeg mensen met autisme, die geen gelijkwaardige relatie aan kunnen gaan. Ik ken mensen met autisme waar ik oprecht niets mee kan beginnen. Maar zelf heb ik ook autisme, een fijne vriendengroep, een goede band met mijn moeder en zussen. Ik denk dat de mensen hun problemen met jouw reactie (overigens ook grotendeels mijn probleem) ligt in het feit dat je stelt dat het geldt voor alle mensen met ASS. Er zit binnen ASS in het algemeen, maar bijvoorbeeld ook binnen de diagnose Asperger, veel verschil in de mensen en hun problematiek betreffende het autisme. Ik denk dat je niet duidelijk genoeg hebt verwoord dat het om je persoonlijke mening en ervaring ging in eerste instantie. Ik zal toegeven dat ik de opmerking op zichzelf staand niet passend vond. Iets meer onderbouwd kan ik het wel relativeren.

Verder ben ik het met je eens dat het voor de omgeving van iemand met ASS best zwaar kan zijn af en toe. En zoals ik al zei: er zijn echt wel mensen waarmee geen normale gelijkwaardige relatie mogelijk is. Maar er zijn ook genoeg mensen waarmee het, volgens mij, wel gewoon mogelijk zou moeten zijn. Ik ken genoeg mensen met autisme waar ik liever ver bij uit de buurt blijf, maar tegelijkertijd ken ik ook genoeg mensen zonder autisme waar ik liever ver van uit de buurt blijf. Dit geldt ook voor dat ik mensen met autisme graag dichtbij me wil hebben, maar ook genoeg mensen zonder autisme. Heb jij geen mensen zonder autisme waar jij hetzelfde bij hebt als met mensen met autisme (dus dat je met deze mensen ook geen gelijkwaardige relatie aan kan gaan?)

**Geplaatst**: 14-12-17 15:47

Geplaatst: 14-12-17 15:47

is het ook mogelijk de postsvan Abacab als het ware even vanaf een afstand te bekijken?
Misschien dat je dan kunt beslissen of je er wat aan hebt of helemaal niet. Meer hoef je er niet mee toch?

Mooie post Theadora99, mag ook gezegd worden.