Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-12-17 14:45

Geplaatst: 13-12-17 14:45

Abacab schreef:
Ik generaliseer niet als ik zeg dat dat mijn persoonlijke conclusie is. Het is mijn conclusie n.a.v. mijn ervaringen en gesprekken die ik heb gevoerd met hulpverleners en mensen met vergelijkbare situaties.

je generaliseert niet, maar je benoemt wel "een ASS"?
Er zullen heus kernen van waarheid in jouw verhaal zitten, zeker vanuit jouw ervaringen en perspectief. Maar je kan zeker niet zeggen dat je niet generaliseert.

Je noemt een DSM 5 overkoepelende diagnose als zijnde een persoon en geeft aan dat jij niet zie dat je daarmee een liefdevolle relatie kan opbouwen. Alsof dat voor alle personen met de diagnose ASS zou gelden? Ik heb zelf geen ASS... maar komt ook op mij vrij generalistisch over hoor

Maargoed, komt ook waarschijnlijk omdat het nogal in mijn allergie zit als mensen andere mensen benoemen met het ziektebeeld of beperking die ze hebben.
een ASS, een borderliner, een LVBer, etc
Je zegt toch ook niet een nierfaler, een pneumonieër, :')

**Geplaatst**: 13-12-17 14:50

Geplaatst: 13-12-17 14:50

Heeft men hier weleens The Rosie Project gelezen?

Een prachtig boek over iemand met autisme die met iemand een relatie opbouwt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-12-17 14:51

Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-17 14:51

Resistance schreef:
Heeft men hier weleens The Rosie Project gelezen? Een prachtig boek over iemand met autisme die met iemand een relatie opbouwt.

Nee,
Maar die gaat gelijk om mijn kerstverlanijstje.

**Geplaatst**: 13-12-17 14:55

Geplaatst: 13-12-17 14:55

jammer dat je mijn opmerkingen als verwijt leest Lau. Ik probeer iets bespreekbaar te maken. Ik probeer zaken bespreekbaar te maken die andere mensen uit politieke correctheid verzwijgen, maar waar je in het dagelijks leven wel tegenaan loopt. Jammer dat je dat niet ziet.

Dank je wel Shiloh. Ik herken heel veel in je verhaal. Dat is ook precies het punt waarin ik de balans heb gevonden. Door kleine gebaren en signalen te waarderen en de mensen daarin te zien, los van de ASS.
Maar dat maakt voor mij wel dat dat voor mij niet voldoende is om te spreken over een liefdevolle en gelijkwaardige relatie. En misschien had ik die gelijkwaardigheid of wederkerigheid er eerder in moeten gooien. De liefde uit zich idd in heel andere dingen, die moet je willen zien. Dan realiseer je dat de liefde er wel is. Dan kun je die persoon er om waarderen. Maar je moet je wel altijd realiseren dat de uiting nooit zo zal worden als dat mensen zonder ASS dat doen. Terwijl die behoefte er wel is.
Als mens heb ik in een gelijkwaardige wederkerige relatie behoefte aan bevestiging

**Geplaatst**: 13-12-17 14:58

Geplaatst: 13-12-17 14:58

Shiloh schreef:
Wellicht kun je het ook aan die persoon vragen. "goh, je laat het niet zo blijken, maar ik geef heel veel om jou, geef jij ook om mij? ja? oh, ja, ik merk dat niet zo. Misschien zijn er manieren dat je dat probeert te tonen die ik niet zie? etc etc.".

Om hier nog even een aanvulling op te geven:

Als je het er niet over hebt, of spontane wederkerigheid verwacht op alle energie die jij ergens in steekt, dan ga je van iemand met ASS niet spontaan verbetering zien in de uiting van liefde. Zeker iemand met ASS kan niet zomaar ruiken wat jij mist en misschien zelfs niet eens door hebben dat wat diegene voelt, dat die dat niet goed uit. Vertel het ze! Praat erover! En geniet en waardeer van elke ene unieke keer dat ze het wel doen, ipv perfectionisme te verwachten en als het niet gebeurd te denken "zie je wel, is niet mogelijk!"

**Geplaatst**: 13-12-17 15:03

Geplaatst: 13-12-17 15:03

Abacab schreef:
jammer dat je mijn opmerkingen als verwijt leest Lau. Ik probeer iets bespreekbaar te maken. Ik probeer zaken bespreekbaar te maken die andere mensen uit politieke correctheid verzwijgen, maar waar je in het dagelijks leven wel tegenaan loopt. Jammer dat je dat niet ziet.

Dank je wel Shiloh. Ik herken heel veel in je verhaal. Dat is ook precies het punt waarin ik de balans heb gevonden. Door kleine gebaren en signalen te waarderen en de mensen daarin te zien, los van de ASS.
Maar dat maakt voor mij wel dat dat voor mij niet voldoende is om te spreken over een liefdevolle en gelijkwaardige relatie. En misschien had ik die gelijkwaardigheid of wederkerigheid er eerder in moeten gooien. De liefde uit zich idd in heel andere dingen, die moet je willen zien. Dan realiseer je dat de liefde er wel is. Dan kun je die persoon er om waarderen. Maar je moet je wel altijd realiseren dat de uiting nooit zo zal worden als dat mensen zonder ASS dat doen. Terwijl die behoefte er wel is.
Als mens heb ik in een gelijkwaardige wederkerige relatie behoefte aan bevestiging

Ipv enkel te waarderen, kun je ook denken "zijn kleine gebaren en signalen, zijn voor die persoon net zo groot, als mijn grote gebaren. en ik schat ze ook op die waarde in!"

Dat jij dat uiteindelijk niet kunt. Prima. Maar dat is dan uiteindelijk net zoveel jou gebrek als die van de ASS 'er. En zegt helemaal niks over de mogelijkheid over of er uberhaubt een liefdevolle relatie mogelijk is met een ASS'er. Wat uiteindelijk wel het statement is die je maakte. Nee, dat kan wel. Jij kan dat niet. Dat is iets anders.

Daarnaast heb je ook nog het feit dat er ook genoeg ASS'ers zijn die geen enkele moeite hebben met het tonen van emotie en liefde.

Laatst bijgewerkt door Shiloh op 13-12-17 15:18, in het totaal 3 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-12-17 15:03

Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-17 15:03

Het is toch ook een verwijt?
Of mag alleen jij verwijten maken? Want zo werkt het niet...

Ik ben het gewoon volledig met je oneens en dat mag ik zijn. Net zoals jij jouw mening mag hebben mag ik dat ook.
Zoals ik al tegen je zei, ga luisteren, praat en vraag. En je zal versteld gaan hoe veel liefde wij geven. Je bent verblind door je eigen mening en ervaring. Stel je open voor mensen met ASS en zie ze als persoon.
Het enige wat wij willen is normaal behandeld worden. En gezien worden als persoon en niet als onze beperking. En zolang jij ons als beperking ziet kunnen wij geen liefde geven. Want jij geeft ons ook geen liefde. Jij houdt ons op afstand, denk je nou echt dat wij dat niet voelen? Als jij ons op afstand houdt geven wij ook geen liefde. Want waarom zouden we om iemand geven die ook niet om ons geeft.
En ja ik ben heel hard in mijn mening. Omdat ik wel liefde kan geven en met emoties om kan gaan. En ik er verdomme klaar mee ben dat mensen zoals jij geen kansen geven. En maar gelijk van dingen uit gaan.

**Geplaatst**: 13-12-17 15:21

Geplaatst: 13-12-17 15:21

Nog een voorbeeldje (van hoe ik liefde uit).

Als ik zeg "oh, ik heb je echt gemist!". Dan zeg ik daar, als persoon die heel graag alleen is en eigenlijk helemaal niet perse zo blij is met mensen om me heen, echt héél erg veel mee. Ik wil niet eenzaam zijn, maar mensen vreten ook energie. Ik ben heel zuinig met mijn tijd en wie ik die toeken en wie niet. Als ik je dan ook nog écht heb gemist. Ja. Dat zegt wel wat. Dat betekend gewoon dat ik donders veel om je geef. Veel meer dan iemand die zo een uitspraak uit "verplichting" opdreunt. Ik zeg nooit dingen die ik niet meen. Nooit. Ook niet omdat het sociaal-verplicht zou zijn.

Als iemand vraagt, "hoe gaat het?" ... en die verwacht een sociaal "goed" terug, ben je bij mij aan het verkeerde adres. Als het niet goed gaat, kan ik het niet uit mijn strot verkrijgen om goed te zeggen.

Op die manier krijg ik "ik heb je echt gemist" net zo min uit mijn strot als ik het niet écht meen.

**Geplaatst**: 13-12-17 15:31

Geplaatst: 13-12-17 15:31

Fijn dat het geen verwijten zijn Lau. Eigen meningen zijn helemaal ok. Dat moet hier ook zeker kunnen, ook al liggen ze hemelsbreed uit elkaar.

Jij schrijft dat het enige wat jullie willen is normaal behandeld worden. Wat versta jij onder normaal? Ik ga met mensen met autisme duidelijk ander om dan met mensen zonder autisme. Nee, dat weten ze niet, dat schrijf ik hier in alle eerlijkheid anoniem. (En ik hoop dat jullie dat kunnen respecteren) Ik ga met die mensen om op een manier die de relatie ten goede komt. Deels doe je dat in alle relaties ongeacht met wie. Maar in de relatie met mensen met een ASS doe ik dat veel meer, door op zoek te gaan naar kleine signalen en mijn verwachtingen los te laten.
Ik heb de afgelopen 35 jaar heel veel professionele trajecten gevolg in het hoe om te gaan met autisme en aanverwante in verschillende situaties. (In de psychiatrie noemen ze het een gedragsstoornis maar dat gaat mij echt te ver). Dat maakt dat ik de signalen snel herken, ook bij mensen die niet zijn gediagnosticeerd. Ik betrapte mezelf er op dat ik graag met mensen omging met autistische trekjes, omdat die relaties voor mij zo vertrouwd en herkenbaar zijn. Maar ik ben er inmiddels ook achter dat ik mezelf daar jarenlang in tekort heb gedaan. Zo ben ik ongeveer een half jaar terug tot deze harde en persoonlijke conclusie gekomen. Nu weten jullie iets van de achtergrond en historie.
Misschien denk ik er over een jaar wel weer anders over, stel ik mijn conclusie bij. Jullie reacties geven me wel veel inzicht. Soms bevestigen ze mijn conclusie soms geven ze me nieuwe inzichten. Voor mij is een conclusie geen dichtgetimmerde stelling. Als mens mens kun je alleen maar groeien wanneer je open blijft staan voor nieuwe informatie.

**Geplaatst**: 13-12-17 15:36

Geplaatst: 13-12-17 15:36

Abacab schreef:
jammer dat je mijn opmerkingen als verwijt leest Lau. Ik probeer iets bespreekbaar te maken. Ik probeer zaken bespreekbaar te maken die andere mensen uit politieke correctheid verzwijgen, maar waar je in het dagelijks leven wel tegenaan loopt. Jammer dat je dat niet ziet.

Dank je wel Shiloh. Ik herken heel veel in je verhaal. Dat is ook precies het punt waarin ik de balans heb gevonden. Door kleine gebaren en signalen te waarderen en de mensen daarin te zien, los van de ASS.
Maar dat maakt voor mij wel dat dat voor mij niet voldoende is om te spreken over een liefdevolle en gelijkwaardige relatie. En misschien had ik die gelijkwaardigheid of wederkerigheid er eerder in moeten gooien. De liefde uit zich idd in heel andere dingen, die moet je willen zien. Dan realiseer je dat de liefde er wel is. Dan kun je die persoon er om waarderen. Maar je moet je wel altijd realiseren dat de uiting nooit zo zal worden als dat mensen zonder ASS dat doen. Terwijl die behoefte er wel is.
Als mens heb ik in een gelijkwaardige wederkerige relatie behoefte aan bevestiging

Ik ben heel blij dat je de discussie aanzwengeld, vind hem namelijk reuze interessant en het werd al weer wat stiller hier.
Toch vind ik het lastig om jouw berichten te lezen. Je schrijft namelijk als iemand die zich er in heeft verdiept en ben blij dat je geen blad voor je mond neemt.
En gezien je tegenstrijdige berichten vind ik het lastig om op te maken of het in je formulering zit of toch in de beeldvorming die jij hebt m.b.t ASS.
Je zet 'ons' nu neer als mensen die niet in staat zijn de liefde van een ander oprecht te voelen of te beantwoorden en er geen rekening mee te kunnen houden wat een ander nodig heeft.

Ik kan alleen maar voor mijzelf spreken, maar in mijn geval is dat het tegendeel. Ik kan oprecht om iemand geven, iemand liefhebben en mij bemind voelen. Ik kan romantisch zijn, een ander troosten en heb er geen moeite mee om rekening te houden met een ander.
Dat het niet eenvoudig is om in een relatie te zitten met mij dat geef ik toe. Maar dat heeft niet te maken met de hoeveelheid liefde die ik geef, maar vooral met het feit dat mijn hoofd non stop op volle toeren draait en dat niet alleen voor mijzelf, maar ook voor een partner erg vermoeiend kan zijn.

**Geplaatst**: 13-12-17 15:45

Geplaatst: 13-12-17 15:45

Abacab schreef:
Jij schrijft dat het enige wat jullie willen is normaal behandeld worden. Wat versta jij onder normaal?

Ik zie "mensen normaal behandelen" als gelijke kansen geven, rekening houden met elkaars kennen en kunnen, de verwachtingen naar rato bijstellen en bovenal iemand waarderen op inzet en niet op resultaat.

Dus nee. Ik behandel mensen niet anders, en word ook niet anders behandeld door de mensen om wie ik geef. Anders zou ik ook niet om ze geven.

Laatst bijgewerkt door Shiloh op 13-12-17 15:49, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-12-17 15:46

Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-17 15:46

Abacab schreef:
Fijn dat het geen verwijten zijn Lau. Eigen meningen zijn helemaal ok. Dat moet hier ook zeker kunnen, ook al liggen ze hemelsbreed uit elkaar.

Jij schrijft dat het enige wat jullie willen is normaal behandeld worden. Wat versta jij onder normaal?

Dat je ons op dezelfde manier behandeld als pietje van de buren zonder autisme. Dat je met ons praat en communiceert zoals je met elk individu doet. Je zegt zelf al dat je anders om gaat met mensen met ASS.
Dat is echt niet nodig bij de meeste gevallen. Wij begrijpen je en we voelen ook dingen. Alleen draait ons radartje daarboven anders. Maar dat betekent niet dat we het niet snappen. Soms heeft het net wat meer begrip of communicatie nodig. En uiteindelijk zouden we gelijkwaardig kunnen communiceren en liefhebben. Alleen sluit jij je al af voor die mogelijkheid. Natuurlijk zijn er mensen die dit niet kunnen. Maar jij sluit ook de mensen die dit wel kunnen gelijk buiten.

Het kost ons alleen wat meer energie en moeite om ons in te leven. En ja dag verdelen wij over mensen die wij het waard vinden. Maar dat betekent niet dat we het niet kunnen.
Wij hebben geen filters dat betekent dat wij alles binnen krijgt.
Wij verwerken alles veel langzamer en daarom kost alles meer moeite. Maar dit betekend niet dat we nooit moeite willen doen. Wij willen dit juist wel. Maar doordat we alleen als ons ASS worden gezien krijgen we die kans niet. Je hoeft niet op je tenen te lopen om met ons om te gaan.
Je moet gewoon begrijpen dat het bij ons anders gaat in het proces. Maar alsnog kunnen wij elkaar begrijpen. En communiceren zoals elk ander persoon.

**Geplaatst**: 13-12-17 15:50

Geplaatst: 13-12-17 15:50

Dank je Qerty. Ik snap wel dat je mijn berichten als tegenstrijdig ziet. Dan zijn mijn gevoelens richting dit onderwerp ook, het is een haat-liefde verhouding.

Ik vind het mooi om te lezen hoe jullie zelf een liefdevolle relatie ervaren en daar uiting aan geven.

Ik heb nog een andere vraag. Die hoort misschien niet thuis in dit topic en in dat geval kan de moderator wel ingrijpen. Maar mijn vraag is wel gerelateerd aan Autisme en aanverwante zaken (ik hou 'm ff neutraal want ik heb echt een hekel aan autisme als stoornis)

Een tijd terug heb ik contact gehad met een Canadees die was gediagnosticeerd met Asperger en verklaarde daar zo goed als van genezen te zijn m.b.v. een speciale therapie en medicatie.

Denken jullie dat zo iets mogelijk is? Of is dit eerder te schrijven op het conto van de ongekende aanpassingsmogelijkheden van de Asperger? Als er zo iets zou bestaan, zouden jullie daar interesse in hebben. Of blijf je liever je eigen unieke authentieke zelf?

**Geplaatst**: 13-12-17 15:51

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 13-12-17 15:51

Als je er zelf geen last meer van hebt ben je sowieso genezen.
Dat is namelijk een voorwaarden voor de diagnose.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-12-17 15:55

Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-17 15:55

Autisme is niet te genezen,
Er zit echt iets in de hersenen wat niet goed gaat. Met medicatie valt het goed onder controle te houden. Maar het zal nooit weggaan, met therapie kan je leren omgaan met en trucjes leren zodat je niet te veel last hebt van.
Maar weg gaat het zeker niet.

**Geplaatst**: 13-12-17 15:58

Geplaatst: 13-12-17 15:58

Mijn reactie zou zijn.. Oh oke, ik ook..
Ik heb geen vooroordeel. Ik zie wel hoe mijn omgang zal verlopen met elke nieuwe persoon, of deze nou autisme heeft ja of nee. Elk mens is ander, dus elke autist is ook anders, en met de ene persoon zal ik beter overweg kunnen dan de andere.

Ik weet dat ik anders denk als de gemiddelde andere persoon, mijn denkwijze is voor mij normaal ik eigenlijk geen problemen (meer) mee heb. Het enige is dat ik over het algemeen vaker minder snel word begrepen en men minder vaak bij mijn meningen aan sluit, dit komt vaak doordat ik die niet formuleer zoals de gemiddelde mens gewend is. Hiermee leer je omgaan, via therapie of ervaring die je in de jaren op doet.

**Geplaatst**: 13-12-17 16:01

Geplaatst: 13-12-17 16:01

Nee. Ik denk niet dat genezing van autisme mogelijk is. Ik denk wel dat symptomen middels therapie/medicatie te onderdrukken zijn.

Ik ben merkbaar minder vermoeid door prikkels sinds ik ritalin slik. Dus het helpt bij het symptoom "overprikkelt raken". Daarbij zijn er heel veel handvaten die je kunt leren om ermee om te gaan.

Maar autisme zit in de ontwikkeling. Mijn lichaam is ontwikkeld. Dat is niet terug te draaien. De architectuur van mijn hersenen liggen vast.

Als je een doolhof deuren geeft, maakt niet dat het ineens een duidelijk gestructureerde matrix van wegen word, maar het wordt wel makkelijker om vanaf de ingang bij de uitgang te komen.

Ik weet niet of ik zonder mijn autisme zou willen? Het is wie ik ben. Het heeft me gevormd tot wie ik ben? Het heeft me extra veel van mensen doen houden die mij écht accepteren. Ik denk dat ik vriendschappen en relaties zonder mijn autisme nooit zo waardevol had gevonden. Ik denk niet dat ik zo'n extreem loyale vriend/partner zou zijn zonder mijn autisme. En zo zijn er nog 1000 dingen die ik extra waardeer door de worstelingen uit het verleden. Daarnaast heb ik ook kwaliteiten waar ik ook echt van kan genieten.

Ik weet niet wie ik ben zonder autisme. Ik kan me niet voorstellen hoe dat is. Dus. Zou ik willen genezen? Echt geen flauw idee. Ik denk het niet.

Ik heb dan eigenlijk ook een vraag aan jou, Abacab?
-Dat wat je mist in je omgang met de mensen met ASS, wat voor dingen zijn dat dan? Wordt er niet gevraagd hoe het met je gaat? Wordt een verjaardag vergeten? Wordt er niet gezegd dat diegene van je houd? Raakt diegene je niet aan? Noem eens concrete voorbeelden?

- En. Heb je dat ook al eens tegen die mensen gezegd? Heb je het er concreet over gehad. "Ik heb er moeite mee dat...." "Ik mis het dat je nooit... en daardoor heb ik het gevoel dat je niet van me houd?". Heb je al eens met die mensen besproken dat je je gekwetst voelt door die gebrekkige wederkerigheid? Of heb je verwacht dat diegene ineens magisch snapt wat die verkeerd doet/niet doet, of omdat jij éxtra je best hebt gedaan/extra hebt geuit, dat diegene het dan misschien ook wel gaat doen? (Oprechte vraag! Geen verwijt!).

**Geplaatst**: 13-12-17 16:10

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 13-12-17 16:10

Genezen kan niet, leren omgaan met jezelf, anderen en de verschillen zodat het niet opvalt in de maatschappij kan wel.

**Geplaatst**: 13-12-17 16:27

Geplaatst: 13-12-17 16:27

Qerty schreef:
Als je er zelf geen last meer van hebt ben je sowieso genezen.

Dat is een goeie!
Fijn om te lezen dat jullie eigenlijk best wel gelukkig zijn met je eigen ikkie

Wat ik mis in de omgang met mensen met ASS. In mijn geval is dat bijvoorbeeld een stukje belangstelling voor mijn innerlijke wereld. Ipv alle te meten aan materiele zaken. Rekening kunnen houden met mijn beleving en gevoel ipv dingen te doen volgens routine zoals het hoort. Het uitspreken van waardering naar mij als mens ipv naar dingen die ik heb verworven. Dingen vanuit mijn perspectief en beleving kunnen bekijken ipv dingen in te vullen naar hun eigen standaard en daarmee van mening zijn dat dat de enige en allerbeste optie is. Mij zien als zelfstadig individu dat al 35 jaar op eigen benen staat en een eigen invulling geeft aan dat leven ipv mijn nog steeds te zien als kind, jongste van de clan die alle goed bedoelde raad en adviezen eigenwijs in de win slaat. Het aan kunnen gaan van een dialoog met mij ipv alleen maar te zenden en uit te wijden over eigen ervaring en bevindingen.

ik heb al heel veel groepstrajecten onder professionele begeleiding doorlopen. Daar zijn die dingen ook aan de orde gekomen. Mijn ervaring is dat je die dingen wel kunt uiten en de psycholoog kan daar ook bij begeleiden en coachen. Maar ik heb ook gezien dat dat soms voor heel veel verwarring zorgt en dat sommige dingen voor iemand met ASS enorm kwetsend zijn en het hele leven op z'n kop zet. Jullie ervaren sommige van mijn uitlatingen al als kwetsend en reageren daar heel fel op. Ik spreek over mijn bloedverwanten, we delen hetzelfde DNA. Voor mij is het ook afschuwelijk om te zien wat een worsteling het voor hen is.
In mijn gevallen heb ik het als volgt ervaren: De persoon met autisme is zoals deze is, vaak ervaren ze het probleem niet als probleem. Maar vinden ze het vooral een probleem dat jij een probleem hebt en daar kunnen ze oprecht verdrietig, boos of teleurgesteld over zijn. Maar ze zijn wie ze zijn en ze kunnen niet veranderen. Iedere keer wanneer ik ze wijs op een gedraging die sociaal niet handig is dan zie ik de pijn. Hun gedrag veranderd er niet wezenlijk door omdat ze enkel leren in die specifieke situatie in dat specifieke geval zo te acteren als ik toen heb aangegeven. In een iets andere setting is hun reactie weer gelijk. Als ik ze daarop wijs krijg ik een verhaal dat die situaties niet te vergelijken zijn en halen ze allerlei niet belangrijke details aan omdat te staven terwijl de grote lijn hen ontgaat. Maar het verdriet aan hun zijde blijft, ik heb ze weer gewezen op hun falen, hun niet aangepast zijn. En dat verscheurt mij ook weer.
Voor mij is het makkelijker mijn verwachtingen bij te stellen of los te laten dan dat ik van de ander vraag zich aan te passen. De relaties zijn veel oppervlakkiger dan relaties die ik heb met mijn vrienden. Maar de relaties zijn wel prettig, met humor en respect. Maar diepgang is er naar mijn smaak amper, en voor mij zijn ze niet liefdevol. Ze zijn ook niet liefdeloos, maar het is meer waardering en respect dat er is. Liefde gaat voor mij een stuk dieper.

Laatst bijgewerkt door Abacab op 13-12-17 16:33, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-12-17 16:32

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 13-12-17 16:32

Ik stap net in de auto naar huis. Ben over een uurtje thuis. En dan zal ik eve. Goed reageren. Ik denk namelijk dat mijn reactie je wel eens zou kunnen verbazen.

**Geplaatst**: 13-12-17 16:36

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 13-12-17 16:36

Alvast bedankt, fijn dat we hier toch een constructieve dialoog kunnen houden, ook al zijn we het op sommige punten totaal niet eens (en zullen we dat ook nooit worden).

**Geplaatst**: 13-12-17 16:42

Geplaatst: 13-12-17 16:42

Dat jouw post over het niet kunnen aangaan met van een liefdesrelatie mij kwetst en hard binnenkomt wijt ik niet aan mijn autisme. Maar omdat het nogal een diskwalificatie aan mijn adres is.
Ik snurk, ben een chaoot, een kletskous en ben altijd en overal te laat. Allemaal eigenschappen die niet perse aan mijn autisme verwant zijn. Maar als iemand zou schrijven ... Je kunt nooit een duurzame liefdesrelatie opbouwen met... Een van de bovengenoemde aspecten.. zou ik net zo gekwetst zijn.

Het is nogal wat dat je zegt namelijk..

**Geplaatst**: 13-12-17 17:04

Geplaatst: 13-12-17 17:04

Ik denk dat het voor jou in de omgang met de autisten overigens ook kan helpen als je iets minder star bent in je beeldvorming rondom deze aandoening.
Je schrijft zelf namelijk ergens dat je het woord gedragsstoornis te ver vind gaan (voor zover ik weet is het ook geen gedrags- maar een ontwikkelingsstoornis), maar praat wel over autisten alsof ze per definitie star en apathisch zijn.
Ik ben erg benieuwd naar het verhaal dat Shiloh gaat schrijven, want volgens mij komen onze autistische kenmerken aardig met elkaar overeen.
Voor mij geld in ieder geval dat ik juist hyperflexibel ben en de gevoelens en emoties van een ander mij niet ontgaan, maar juist veel te gedetailleerd en ongefilterd binnenkomen.

Dat heeft als nadeel dat het mij heel veel energie kost en ik eigenlijk niet aan mezelf toekom.
Het voordeel (en het bewijs dat ik een andere autist ben dan zoals jij ze beschrijft) is dat het me gigantisch veel werk oplevert. Ik ben freelancer en verdien mijn brood door aan te voelen wat mensen nodig hebben en dat te bieden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-12-17 17:08

Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-17 17:08

Abacab schreef:
Qerty schreef:
Als je er zelf geen last meer van hebt ben je sowieso genezen.

Dat is een goeie!
Fijn om te lezen dat jullie eigenlijk best wel gelukkig zijn met je eigen ikkie

Wat ik mis in de omgang met mensen met ASS. In mijn geval is dat bijvoorbeeld een stukje belangstelling voor mijn innerlijke wereld. Ipv alle te meten aan materiele zaken. Rekening kunnen houden met mijn beleving en gevoel ipv dingen te doen volgens routine zoals het hoort. Het uitspreken van waardering naar mij als mens ipv naar dingen die ik heb verworven. Dingen vanuit mijn perspectief en beleving kunnen bekijken ipv dingen in te vullen naar hun eigen standaard en daarmee van mening zijn dat dat de enige en allerbeste optie is. Mij zien als zelfstadig individu dat al 35 jaar op eigen benen staat en een eigen invulling geeft aan dat leven ipv mijn nog steeds te zien als kind, jongste van de clan die alle goed bedoelde raad en adviezen eigenwijs in de win slaat. Het aan kunnen gaan van een dialoog met mij ipv alleen maar te zenden en uit te wijden over eigen ervaring en bevindingen.

ik heb al heel veel groepstrajecten onder professionele begeleiding doorlopen. Daar zijn die dingen ook aan de orde gekomen. Mijn ervaring is dat je die dingen wel kunt uiten en de psycholoog kan daar ook bij begeleiden en coachen. Maar ik heb ook gezien dat dat soms voor heel veel verwarring zorgt en dat sommige dingen voor iemand met ASS enorm kwetsend zijn en het hele leven op z'n kop zet. Jullie ervaren sommige van mijn uitlatingen al als kwetsend en reageren daar heel fel op. Ik spreek over mijn bloedverwanten, we delen hetzelfde DNA. Voor mij is het ook afschuwelijk om te zien wat een worsteling het voor hen is.
In mijn gevallen heb ik het als volgt ervaren: De persoon met autisme is zoals deze is, vaak ervaren ze het probleem niet als probleem. Maar vinden ze het vooral een probleem dat jij een probleem hebt en daar kunnen ze oprecht verdrietig, boos of teleurgesteld over zijn. Maar ze zijn wie ze zijn en ze kunnen niet veranderen. Iedere keer wanneer ik ze wijs op een gedraging die sociaal niet handig is dan zie ik de pijn. Hun gedrag veranderd er niet wezenlijk door omdat ze enkel leren in die specifieke situatie in dat specifieke geval zo te acteren als ik toen heb aangegeven. In een iets andere setting is hun reactie weer gelijk. Als ik ze daarop wijs krijg ik een verhaal dat die situaties niet te vergelijken zijn en halen ze allerlei niet belangrijke details aan omdat te staven terwijl de grote lijn hen ontgaat. Maar het verdriet aan hun zijde blijft, ik heb ze weer gewezen op hun falen, hun niet aangepast zijn. En dat verscheurt mij ook weer.
Voor mij is het makkelijker mijn verwachtingen bij te stellen of los te laten dan dat ik van de ander vraag zich aan te passen. De relaties zijn veel oppervlakkiger dan relaties die ik heb met mijn vrienden. Maar de relaties zijn wel prettig, met humor en respect. Maar diepgang is er naar mijn smaak amper, en voor mij zijn ze niet liefdevol. Ze zijn ook niet liefdeloos, maar het is meer waardering en respect dat er is. Liefde gaat voor mij een stuk dieper.

Maar dit zijn vooral dingen die jij persoonlijk hebt meegemaakt.
Maar uit eigen ervaring kan ik zeggen dat niet iedere autist zo is. Iedere autist werkt anders, denkt anders, reageert anders. Net zoals jij ook anders reageert.
Jij zegt dat jullie bloedverwanten zijn, dan is er ook een kans dat jij ASS hebt. En misschien kan je er daarom niet goed mee omgaan en reageer je zo.
Ik persoonlijk ben altijd de persoon die je helpt als je ergens mee zit. Ik wil juist altijd helpen en sta altijd voor de mensen waar ik hecht mee ben klaar. En ja ik heb ASS, en ja ik ben graag concected met mensen. En ja ik uit liefde en emotie. Ik heb meer last van de schommelingen in mijn humeur. En ik kan slecht tegen prikkels. En zo ben ik weer anders dan mensen hier in het topic.
En ja het doet vaak wel pijn als je ergens op aangesproken wordt. Maar uiteindelijk slaan ze het wel op en doen ze er wat mee. En nee niet in een keer maar in kleine stapjes. En het is lastig als niet autist om je zo “onbegrepen” te voelen. Maar je kan het ook anders zien: ze snappen je soms echt niet. Maar willen dit wel, ze denken anders en ondergaan het proces anders. Maar ze willen echt wel snappen wat je doorgaat. Maar se maken die connectie echt niet. En ja dat klinkt hard maar zo is het wel. En dat is niet bij elk persoon ik maak bijv die connectie wel. Maar iemand die ik ken met dezelfde stoornis maakt die connectie niet. En toch hebben we echt allebei mcdd.

**Geplaatst**: 13-12-17 17:09

Geplaatst: 13-12-17 17:09

Abacab schreef:
Ik zou het enorm waarderen wanneer je me zou toevertrouwen dat je bent gediagnosticeerd met ASS. Het geeft mij de kans om mijn verwachtingen tav jou bij te stellen zodat we een fijn contact kunnen hebben zonder misverstanden of escalaties.
Voor jou zal het contact met mij dus een stuk aangenamer zijn omdat ik rekening zal houden met jou.

Aan de andere kant zal ik voor mezelf emotioneel direct meer afstand van je nemen zodra ik merk dat ik een stukje emotionele wederkerigheid mis, of wanneer ik me emotioneel tekort gedaan voel door jou. Ik zal het je nooit verwijten. Maar ik zal ook direct gepaste afstand nemen van jou om te voorkomen dat ik zelf emotioneel gekwetst wordt. Mijn conclusie, is dat het niet mogelijk is een liefdevolle relatie op te bouwen met iemand met een ASS.

Ik heb heel erg veel ervaring met ASS. In mijn familie komt dit helaas veel voor. Ik weet als geen ander dat ASS een groot container begrip is en dat ieder individu anders is. Toch is er veel overeenkomst. Als doorgewinterd ervaringsdeskundige met de keerzijde van ASS heb ik misschien een iets andere opvatting dan veel mensen hier.

Als je benieuwd bent hoe andere mensen een intensieve omgang met mensen met ASS ervaren kun je eens kijken op de site van KAsper of Kindvanauti. Daar staan verhalen te lezen van mensen zonder ASS die zijn opgegroeid in gezinnen waarin ASS een grote rol speelde. Echt de moeite waard als je oprecht geinteresseerd bent in hoe het is om te leven met iemand met ASS.

Het was correct geweest als je hieraan toe had gevoegd dat je hebt geconcludeerd dat je denkt dat het voor JOU niet mogelijk is om een liefdevolle relatie op te bouwen met ASS. En volgens mij was dat ook wat je bedoelde. Kan dat kloppen?